- Ułamek sekundy i byłabym cala - wyszeptała Potyui, oglądając rozcięte biodro. - K*a... ja żyje... cud - płakała pod krzakiem - tam, gdzie się teleportowała.
-A szkoda...- wyszeptala niebiesko włosa dziewczyna- Dobra ja ci pomogę a ty mi nic nie zrobisz, ok?
- Teraz to się pier*ol i lepiej daj mi spokój - zaśmiała się Potyui, po czym zniknęła niebieskowłosej z oczu na dobry czas.
-Chyba czegoś zapomnialas pi*** - Krzyknęła Waxyo - Potyui i spowrotem teleportowala w to samo miejsce - co niby zapomniałam?- Waxyo šie zasmiala - teraz to się pier**** mała
Gdy Jorwet wystarczajaco nacieszyl sie lukiem postanowil cos zjesc. Wstal i wybral sie do lasu.
W lesie bylo ciemno, gdzie niegdzie przedostawaly sie promyki swiatla, a spiew ptakow potrafil doprowadzic do szalu.
No cóż, raczej nic dzis nie zjem - westchnal.
Pochodzil jeszcze przez chwile i znalazl kolejna mala jaskinie. Wszedl tam aby odpoczac, rozpalic ognisko i sprobowac cos na nim upiec...
- Dziwna jesteś - cofnęła się Potyui, po czym wystrzeliła ognistymi kulami w miejsce gdzie stała niebieskowłosa, pozbawiając ją przytomności. - Idę do ciebie, Jorwet! - Potyui wykonała serie teleportacji, podjadając jeżyny.
...Gdy Jorwet wlasnie konczyl piec krolika ktorego upolowal gdy ten wychylal sie z norki, zobaczyl przed soba postac. Glosno dyszala.
W sama pore na jedzenie - zasmial sie.
Przez chwile jeszcze popatrzyl na dziewczyne po czym zapytal:
Nic Ci nie jest...?
Potyui odkryła biodro. Wyglądało źle.
- Tak bardzo igranie ze śmiercią. - powiedziała i padła na ziemię.
zasnęła.
Nagle do jaskini wpadła Waxyo.
-Ktoś coś o jedzeniu mówił?- poczym szybko zabrała Królika- dzisiaj chyba śniadania nie zjecie, poczym dodała Potyui zamknij sie- i szybko uciekła
Smacznego ! Krzyknal
Mlody Elf podarl swoja bluze, a raczej jej strzepy i zawiazal w najbardziej poranionych miejscach dziewczyny. Podniosl ja i polozyl w przyszykowanym miejscu, wygodnym i przy ognisku.
Nastepnie oparl sie o sciane i ogladal luk...