Smokowaty czul szarpanie, sline i krew na ciele. Na chwile lapiwc oddech wydusil
- Tyy..
Przylozyl wilkowi dlon do czola. Ten momentalnie na krotko wrocil do siebie.
Warwick odzyskal na chwile ludzki rozum lecz nadal byl w ciele wilka:
-KIM TY JESTES? DLACZEGO CIE OBLIZUJE?
- Nie zginiesz jeszcze... - Mówił Ketron do Zekorion'a.
- Szybko, podnieś go i zanieś do mojego zamku - Mówił Ketron do ostatniego szkieleta, jaki utrzymał się na nogach.
- A ty, Demonie, chodź ze mną... - Mówił Ketron do Rygurda.
- Przyjacielem.. ci za tobą, wrogami....
Noldrokon ponownie stracil przytomnosc.
Zekorion czuł się słabo... Noldrokon który mu towarzyszył i dla którego się poświęcił zostawił go. Teraz wiedział że będzie gnił w lochu przez tysiąc lat.
Warwick zauwazyl ze ma wlosy wszedzie. Szybko pociagnal Smokowatego w jakies bezpieczne miejsce i szybko stamtad uciekl, gdyz czul ze za chwile znowu opanuje go bestia. Tak sie wkrotce stalo. Jednak Warwick nie pamietal nic. Zauwazyl walczace ze soba istoty. Oswiecilo go na widok Ketrona:
-Ty...
- Znowu ten Dziki Pies? Hahaha - Śmiał się Ketron. Szkielet trzymał Zekorion'a.
Warwick chodzil wkolo Ketrona powarkujac i szczekajac.
Nie zabijać mnie, bede jutro
-----
Noldrokon lezal na ziemi, z trudnosciami lapiac oddech. Czuł jednak, ze magia powli do niego wraca.