-Co jest! - Noah widział tylko ciemność - Nie nie boję się!
Wyjął szablę i zaczął atakować powietrze.
Zekorion i jego Towarzysz zaczepili Noaha:
- Spokojnie, nie ruszaj się a przeżyjesz. Co tutaj robisz?
Nagle zauważyliśmy Dziki Gon Szkieletów, uciekliśmy razem z Noahem do lasu.
Zaklęcie Noldrokon przestało działać. Noah zaczął spowrotem normalnie widzieć. Spostrzegł Zekoriona.
Natychmiast zmienił postać - zamienił się w malutką istotę wielkości listka i ukrył się w trawie.
Zekorion zaśmiał się, rozkazywał Noahowi pojawić się inaczej jego Kompan i On go dorwią. Proponowali Nahowi atak na Zamek i ucieczkę z wyspy. Nagle szkielety nas zaatakowały.
Szkielet krzyknął do Ketrona
- Panie, ci głupcy uciekli, ale nie uciekli pewnie daleko. Mamy ich gonić?
- Niech tylko 10 szkieletów za nimi pójdzie, reszta niech wraca do zamku.
10 szkieletów ruszyło w pogoń za wrogami.
- Chodźcie tu do mnie...
Noldrokon chwycił mocno kostur i zaczął walkę w sposób tradycyjny, gdyż musiał zregenerować swoją mane.
Noah przybrał normalną postać. Wdrapał się na drzewo i obserwował walkę z ukrycia.
Zekorion wspomógł Noldrokon, razem nie krócej niż 10 minut wygrali walkę jednak Noldrokon i Zekorion mieli nie wiadomo skąd rany na nodze.
- Po wszystkim...
Smokowaty przetarl dłonią po swojej nodze, podniósł rękę pod twarz i przelizal krew. Zerwał kawałek swojej szaty i obwiazal ranę.
- Czasem żałuję, ze nie mam wszystkich łusek...
Po chwili dodał
- A Ty, gdzie byś się nie ukrywał, znajdziemy Cię! Lepiej przyjdz tu o własnych siłach...
Drzewa były bardzo wysokie. Wspiął się na sam szczyt i przechodził z jednego na drugie tak, aby się oddalić. Przypadkiem strącił gałązkę, która spadła na ziemie.