Serwery Minecraft

Drakkan pokiwał głową...
- Cóż.. nie chcę ci się zbytnio narzucać, chcę żebyś czuła się jak najlepiej... ogromnie mnie cieszy że czas spędzony ze mną ci się podobał... to duży zaszczyt... - odparł szarmancko Drakkan i chwycił niespodziewanie w tym momencie jej prawą dłoń, splótł swoje palce z jej palcami.. zbliżył się jeszcze kawałek do rudowłosej... mogła poczuć również i jego przyjemny i dosyć zmysłowy zapach perfum których dzisiaj użył...
- Kawałek, niedaleko stąd... przyjemna uliczka która o zmroku niesamowicie romantycznie się prezentuje w blasku oświetlających ją latarni... przeważnie jest tam cicho i spokojnie, nie ma zbyt wielu ludzi... - mówił spokojnie Drakkan - Zresztą mam dla ciebie jeszcze jedną niespodziankę dzisiejszego wieczoru... - mówił i uśmiechnął się dosyć tajemniczo i przyjemnie, widać że to co mówił go ekscytowało... patrzył prosto w twarz Lupus... w tej chwili także drugą dłonią lekko musnął zewnętrzną stroną swojej dłoni jej policzek, a następnie przejechał lekko swoją dłonią po kosmykach jej włosów.. jej włosy były dla niego niesamowite, wspaniałe... ich piękno wprawiało Drakkan w osłupienie...

Lupus zaśmiała się lekko pod nosem słuchając słów wezyra. Doprawdy był interesującą osobą...
Podobało jej sie to w jaki sposób próbował sie do niej zbliżyć... Ich znajomość nie była zbyt długa to fakt, ale była w stanie dostrzec że Drakkanowi naprawdę zależy...
- No dobrze.. Skoro tak nalegasz... Lubię niespodzianki... Prowadź mój rycerzu... - powiedziała dla żartu i zmrużyła lekko oczy.

Drakkan uśmiechnął się szeroko i szczerze, był niezwykle podekscytowany... w tej chwili wsadził rękę za pazuchę do kieszeni i wyciągnął portfel, a z niego pieniądze... położył je na stole i zostawił nawet spory napiwek dla kelnera za to że wcześniej go nieco nastraszył... pokiwał głową sprawdzając czy wszystkie swoje rzeczy zabrali, a następnie ponownie zbliżył się do Lupus... w tej chwili objął ją w talii swoją dłonią.. wspólnie ruszyli w kierunku wyjścia a wiele osób zerkało z niesamowitym podziwem i dozą zazdrości... Lupus wyglądała niesamowicie wspaniale, Drakkan również świetnie się prezentował... wspólnie po chwili opuścili knajpę...
Drakkan wraz z Lupus przespacerowali się kawałek czystymi i zadbanymi uliczkami Arkham, a następnie docierali już w pobliże alejki o której wspominał Drakkan... już na pierwszy rzut oka widać było że ma coś w sobie i jest urokliwa, naprawdę panował tu spokój.. alejka otoczona była przeróżnymi kwiatkami i jaśminami, ładnie przystrzyżonymi i zadbanymi krzewkami... to wszystko oświetlały także dostojne latarenki stojące raz po raz, na zwieńczeniu alejki natomiast była ozdobna ceglana ścianka i wyjście w inną ścieżkę już znacznie mniej urokliwą niż ta...
Drakkan pokiwał głową i puścił w tym momencie talię Lupus, ponownie chwycił jej dłoń..
- To ta alejka... jest naprawdę urokliwa, prezentuje się niesamowicie... nie sposób mi zliczyć ile gatunków kwiatków postanowiło tutaj wyrosnąć... przyznam szczerze nie znam się na kwiatkach.. ale potrafie zachwycić się ich urokiem... - mówił Drakkan kiwając głową wolno

Gdy tylko Marco złożył swoje zamówienie a kelner przyniósł potrawy, Szefowa postanowiła przejść od razu do rzeczy. Zamierzała sie dowiedzieć szczegółów o firmie prowadzonej przez Pallora... Wzięła jedynie łyk wina i spojrzała prosto w twarz arystokraty...
- A więc... Korzystając z okazji, że jesteśmy tutaj sami... Może powiedziałbyś mi coś więcej o swojej firmie? - zapytała Szefowa - Nie ukrywam, że jestem ciekawa jak radzisz sobie otoczony całą tą konkurencją...
Marco słysząc jej słowa odłożył kieliszek z powrotem na stół.
- Coż... nie jest łatwo... - odparł - Wciąż dopiero ucze się zarządzać po tym jak ojciec przekazał mi całe przedsiębiorstwo... Całe szczęście, że mam wielu dobrych i doświadczonych pracowników którzy rzetelnie wykonują swoje zadania... Ja sam tez pogłębiam swoją wiedzę... Wiadomo zdarzają sie porażki i wielokrotnie ponosimy straty... ale... Wierzę w to, że udam nam się niebawem wyjść na prostą..
- Rozumiem... - odparła Szefowa - Dobrze to słyszeć... Twoje poświęcenie z pewnością przyniesie odpowiednie rezultaty...
- Nie pragnę niczego innego... Chce aby ojciec był ze mnie dumny... - powiedział pewnym tonem Marco - Chce mu udowodnić ze potrafię zarządzać tą firmą...
Szefowa zmrużyła lekko oczy.. widziała w Marco dużą determinacje... Ponownie pochwyciła kieliszek w swoją dłoń..
- Jaki był twój prawdziwy powód dołączenia do mojego sojuszu jeśli mogę spytać?
- Huh? - Marco zdziwił sie lekko na jej pytanie - Coż...
- Przejrzałam akta dotyczące twojej firmy i jej udziałów na rynku... To co mówisz do tej pory jest prawdą... Rzeczywiście zdarzyły się pewne potknięcia w skali całego roku ale nie były one na tyle drastyczne aby firma była zagrożona bankructwem... Jaka była więc twoja motywacja? Co chciałeś osiągnąć? Jesteś przeciwny aktualnej władzy Cesarzowej?
- Nie... nie... nie powiedziałbym że jestem przeciwny.. - odparł lekko nerwowym tonem Marco - Faktem jest że niektóre aspekty sa irytujące... Carraboth Holding jest nieustannym liderem i to on dyktuje jak wygląda sytuacja na rynku... ale ja jestem w stanie sie do tego dostosować...
- A więc co było powodem? - zapytała mocniejszym tonem
Marco przełknął ślinę.. Ostre spojrzenie Szefowej zaczęło go coraz bardziej onieśmielać.. Nie był w stanie powiedzieć ani słowa...
- Ach... - jęknęła Szefowa i oparła się o krzesło odkładając kieliszek wina. - Już wszystko jasne...
- Huh? - mruknął Marco otwierając szerzej oczy.
- Twoim jednym motywem byłam ja... Czyż się mylę? - zapytała
Marco opuścił wzrok mocno zmieszany. Prawdą było to że dołączył do organizacji podziemnej tylko po to by bliżej poznać jej liderkę... Słyszał bowiem ogrom plotek o tym jak atrakcyjna i piękna ona jest... Jak sie okazało to wcale plotkami nie było a najprawdziwszą prawdą... Zakochał sie w niej od pierwszego wejrzenia... Na spotkaniach nie mógł sie skupić... Nie obchodziły go rozmowy pomiędzy przedsiębiorcami... nie brał w nich czynnego udziału... Szefowa była jedyną osobą która dla niego się liczyła...
- Wybacz... - powiedział cichym tonem - Być moze nie powinienem był tego robić... Ale nie mogłem sie powstrzymać...
- Mhm... - mruknęła kobieta niezbyt zadowolonym tonem - I co ja mam z tobą teraz zrobić co?
Marco wziął głęboki oddech. Czuł ze dłużej nie wytrzyma...
- Proszę... powiedz mi jak masz na imię!... Chcę je poznać... - rzekł nagle Marco mocnym tonem
Szefowa otworzyła szerzej oczy a jej usta lekko sie otworzyły. Wyglądała na dosyć zaskoczoną tym nagłym pytaniem.
- Co? Dlaczego o to pytasz....
- Zależy mi na tym bardziej niż na czymkolwiek innym... - odparł Marco nabierając poważnego wyrazu twarzy. - Chcę być pierwszym, które je usłyszy... Chce je poznać...
Szefowa przez moment spoglądał prosto w twarz Marco po czym spokojnie opuściła wzrok. Marco nie miał pojęcia że właśnie powoli zaczął kopać swój własny grób.
- No nie wiem.... To kosztowałoby Cię bardzo dużo.... - odparła Szefowa stukając paznokciem o kieliszek.
- Jestem gotów na każde poświęcenie...
- Doprawdy? To ciekawe.... - powiedziała dosyć mrocznym tonem



Lupus rozejrzała się po okolicy.. Nie była nigdy w tym miejscu... To było dla niej coś zupełnie nowego.. Ilość rosnących tu kwiatów była przytłaczająca.. Lupus pomyślała, że jakby Naberal tu była to z pewnością byłaby wniebowzięta..
- Ja również nie znam sie na kwiatach... - odparła spokojnym tonem - Nigdy nie miałam duszy ogrodnika...

Drakkan kiwał głową, szli wspólnie wolnym krokiem przez tą urokliwą alejkę... blask latarni sprawiał że naprawdę było tutaj nastrojowo...
- Rozumiem... - odparł Drakkan uśmiechając się, poznawał Lupus coraz bardziej... niesamowicie mu się to podobało i ekscytowało... dostrzegał że powoli zbliżają się do ceglanej ścianki... Drakkan czuł coraz większą ekscytację z każdą kolejną chwilą gdy przebywał z Lupus... to co rudowłosa z nim robiła... w tym momencie niespodziewanie zatrzymali się nieopodal pobliskiej ściany... Drakkan wpatrywał się teraz w Lupus i nie mógł oderwać wzroku..
- Mkhmm.. tak, a więc jak wspominałem... chciałbym podarować ci jeszcze jeden prezent... - powiedział z dużą ekscytacją w głosie

Szefowa przemyślała dokładnie swój plan działania...Marco był już praktycznie w jej garści.. Nie żeby specjalnie wysilała się aby w nią trafił... On sam, własnoręcznie wpadł jej jak mucha w pajęczynę...Kobieta udając że się zastanawia widziała jak Marco czeka z podekscytowaniem na jej słowa. Była pewna że mogłaby wymyśleć dowolne wręcz imię a ten i tak by jej uwierzył na słowo. Nie było w końcu żadnego powodu ku temu aby zdradzić tę tajemnice... Jej osoba miała póki co pozostać anonimowa, nawet wśród martwych... Marco w jej oczach nalezał już do tych martwych..
- Tak bardzo chcesz je poznać.... moje imię...- powiedziała po chwili
Marco przełknął ślinę i pokiwał głową.. Jego ręce drżały...
Szefowa uśmiechnęła sie szyderczo i zmrużyła lekko oczy
- Sofia.. - powiedziała Szefowa - Na imię mi Sofia...



- Mhmm... Dziś już dużo mi dałeś tych prezentów.. - powiedziała Lupus lekko sie uśmiechając - Wiem, że powiedziałam ze jestem księżniczką... Ale nie musisz mnie az tak rozpieszczać Drakkanie...
W tej chwili przyłożyła palec do jego klatki piersiowej i przejechała lekko po jego marynarce.
- W tym świecie jestem pokojówką... działam pod przykrywką.... - dodała rzucając spojrzenie prosto w jego oczy.

Gdy tylko Drakkan poczuł na swoim ciele dotyk rudowłosej, całkowicie się zatracił... nie potrafił już panować nad swoją ekscytacją i emocjami, Lupus zbyt mocno na niego działała... gdy tylko dotknęła go swoim palcem czuł się świetnie...
- Działasz pod przykrywką... mmm... - odparł Drakkan wyraźnie zauroczony jej słowami, mocno go rozpalała... - Dla mnie już zawsze będziesz moją księżniczką... - powiedział w tym momencie szarmancko i mocno, niespodziewanie chwycił mocniej Lupus i przesunął ją lekko przybliżając ją plecami do pobliskiej ściany... patrzył jej prosto w twarz a jedną rękę oparł o ścianę nieopodal głowy rudowłosej... przełknął ślinę...
- Mój prezent.. Ten prezent będzie pasował do ciebie idealnie.. jest niezwykły i szalony, jest zaskakujący... zdecydowanie taki jak ty... uwielbiam cię dosłownie za wszystko... - mówił grzebiąc drugą ręką głęboko w kieszeniach marynarki... po krótkiej chwili wyjął wolno pudełko... uśmiechał się szarmancko i z dużą ekscytacją, patrzył na Lupus...
- Spodoba ci się... wiem to... - powiedział, a następnie wolno otworzył pudełko... w tej chwili oczom Lupus ukazała się obroża którą Drakkan zakupił przed randką... była srebrna, a w głównym punkcie miała drogocenny i pięknie błyszczący onyks... obroża była wyzywająca, dosyć seksowna, ozdobna... była wprost niesamowita i mocno połyskiwała.. Drakkan wprost nie mógł się doczekać reakcji Lupus... był niesamowicie tego ciekaw, jak nigdy wcześniej ciekawośc go dosłownie zżerała.. czuł przeogromną ekscytację... coraz bardziej uwielbiał bodźcować Lupus prezentami, gestami... to było niesamowite..
- Chciałem podarować ci także... pikantny akcent... jestem absolutnie pewien że na twojej szyi mój prezent będzie się prezentował arcybosko i wspaniale... - mówił z niesamowicie wielką ekscytacją w głosie..

Lupus nie stawiał oporu Drakkanowi...zamierzała mu pozwolić aby ten mógł robić co chciał... Przynajmniej tym razem... W końcu gdyby użyła swojej siły z pewnością by go zabiła na miejscu..
- Huh... Ładnie to tak przyciskać wilkołaka do ściany?... Odważny jesteś... trzeba przyznać... - jęknęła pod nosem uroczym tonem i przymknęła nieco oczy.
Po chwili jednak gdy tylko usłyszała słowa Drakkana i dostrzegła obroże, jej oczy rozszerzyły się jak nigdy wcześniej. Lupus była kompletnie zaskoczona..
- C- Cooo? - jęknęła głośno... Nigdy w życiu nie spodziewała się otrzymać czegoś takiego. Jej wilcze uszy az drgnęły. - Ale jak ty... Skąd ten pomysł?!
Lupus nosiła zazwyczaj czarną obroże na szyi, która miała jedynie charakter dekoracyjny.. Ta jednak była kompletnie inna.. bardzo rzucała sie w oczy... dodatkowo ten duży błyszczący kamień..
Pokojówka nie miała pojęcia co powiedzieć... Była zszokowana..
- P-pikantny akcent? Nie mów mi, że... - wyjękła Lupus i zrobiła się lekko czerwona na policzkach. Jej myśli zaczęły wariować...

- Jestem odważny... swoją odwagę czerpię od ciebie... to co ze mną robisz... - odpowiadał Drakkan - Dla ciebie jestem gotowy na wszystko... na dosłownie wszystko... - dopowiedział obserwując każdą reakcję Lupus... wprost upajał się jej widokiem... w tej chwili dotknął swoją dłonią jej policzka i gładził ją lekko kciukiem... po chwili zjechał dłonią nieco niżej i położył ją na szyi Lupus również ją lekko głaszcząc...
Drakkan w tym momencie dostrzegł emocje na twarzy Lupus... na to bardzo liczył, tego pragnął... to udało mu się osiągnąć, był niesamowicie zadowolony i dumny... poczuł duży napływ adrenaliny i ekscytacji... dosłownie nie panował nad sobą będąc przy Lupus...
- Mhm... - odparł wolno i namiętnie - Widziałem wcześniej twoją czarną obrożę którą miałaś na szyi... niesamowicie mi się to podobało.. postanowiłem cię więc obdarować takim prezentem.. jest niezwykły dokładnie tak jak ty... - odparł Drakkan już kompletnie nie panując nad sobą, w tej chwili jego wzrok zawiesił się na miejscu wycięcia sukni Lupus i miał idealny widok na jej udo... nie mógł się opanować i momentalnie przejechał lekko swoją dłonią po jej udzie, a następnie chwycił jej nogę od dołu i uniósł lekko w górę przysuwając do swojego boku przez co jeszcze bardziej zbliżył się do rudowłosej swoim ciałem, drugą ręką natomiast pogładził jej włosy upajając się ich dotykiem..
- Chcę żebyś była moja... zrobię wszystko co konieczne... - wypowiedział w tej chwili niesamowitym tonem głosu, a następnie pocałował Lupus wolno w szyję... po chwili wsunął swoją rękę za jej szyję i przysunął lekko jej głowę do swojej, a następnie pocałował ją prosto w usta mocno namiętnie.. wcześniej Lupus całowała go kilka razy, teraz natomiast on zapragnął to uczynić..

Lupus nie spodziewała się takiego obrotu spraw.. Być może alkohol namieszał w umyśle Drakkana.. być może dodał mu zastrzyku odwagi... ale to co robił bardzo jej się podobało... Po raz pierwszy odkąd się spotykali to wezyr przejął inicjatywę...
Lupus zaśmiała się pod nosem.
- Coraz bardziej zaczyna mi się to podobać.... - powiedziała i odwzajemniła pocałunek - Od teraz jestem twoją dziewczyną... Chyba wiesz co to oznacza....
Pokojówka owinęła swoje ręce wokół jego szyi.
- Musisz mnie zabrać na kolejną randkę.... - dodała z uśmiechem - Ale pierw... bedę mieć dla ciebie małe zadanie...