Serwery Minecraft

Lupus spoglądała na Isabelle lekko zdziwiona... Zmruzyła oczy.. Nie do końca wiedziała co sie dzieje, ale wyglądało na to że Isabella ją chyba osaczyła...
- No... Tak.. - odparła Lupus cichym tonem patrząc na Cesarzową - Planowałam mu powiedzieć o tym jutro... poprzez telepatię oczywiście... Nie wiem jednak jak zareaguje...

Tymczasem w przepełnionej mrokiem i ciemną energią, podbitej przez nieumarłych stolicy Altary otworzył się międzywymiarowy portal który dosyć szybko przykuł uwagę upadłych. Wielu z nich zatrzymało się w bezruchu spoglądając prosto na blask portalu. Żaden z nich nie był bowiem pewny czego się spodziewać... Czy powinni zaatakować już teraz czy może jeszcze poczekać?
Jak się jednak okazało, atak nie był konieczny... Z portalu wyszła istota o smukłej sylwetce, ze rękami schowanymi za plecami.. W milczeniu rozejrzała się po okolicy.
- No.. no.... Trochę się zmieniło... - powiedziała postać spoglądając na zniszczone budynki.
Nieumarli wolno pochylili głowy opuszczając broń.. Rozpoznali natychmiastowo z kim mają do czynienia... Żaden z nich nie miałby szans w walce z czymś takim... Istota ta była dla nich zdecydowanie zbyt potężna...
Ptolemy - bo to właśnie o nim mowa, zbliżył się w stronę nieumarłych
- Czy księżniczka nadal jest w zamku? - zapytał
- Eeeegghhh - jęknął umarły i kiwnął głową
- Mhm... Dobrze wiedzieć... - odparł i odwrócił wzrok w inną stronę - Mam nadzieje że żaden z was nie zdecydował się zniszczyć budynku miejskiej biblioteki... Najwyższy surowo nakazał aby wszystkie księgi pozostały w stanie nienaruszonym...
Nieumarli popatrzyli po sobie wzrokiem. Pokręcili szybko głowami..
- Doskonale... - rzekł Ptolemy i z powrotem skierował swoje spojrzenie na umarlaków - Bierzcie się do roboty... Portal pozostanie otwarty przez jakiś czas... Przetransportujcie wszystkie tamtejsze księgi do Dalthei... Jeżeli choćby jedna zostanie uszkodzona podczas transportu zostaniecie zdezintegrowani... Czy to zrozumiałe?
Nieumarli jękli pod nosami i natychmiastowo ruszyli w stronę biblioteki aby posłusznie wykonać powierzone im zadanie.. Ptolemy przez chwile spoglądał jak ci odchodzą po czym schował z powrotem ręce za plecy i ruszył w kierunku zamku królewskiego... Tak samo jak Ignathir, także i Ptolemy był niezwykle ciekaw jak potoczyły sie losy księżniczki która od samego początku była agentem wykonującym ich polecenia w tajemnicy przez królem i całym królestwem... To właśnie ona przekazała im wszystkie niezbędne informacje które pozwoliły im ostatecznie podbić i zniszczyć te tereny... Teraz pytanie brzmiało... Czy udało jej sie skorzystać z otrzymanego od Ignathira daru, czy byc może to wszystko okazało sie jedną wielką klęską...
Fakt.. można było zgadywać.. można było teoretyzować... Jednak najlepszym rozwiązaniem było po prostu zobaczenie tego na własne oczy... Ptolemy zaśmiał sie szyderczo pod nosem...


Entoma natomiast już od dłuższego czasu w samotności przebywała w siedzibie zakonu Czarnych Rycerzy. Nie oczekiwała zbytnio, że Galthran i Callisto wrócą szybko... Miała świadomość, że przekonanie komendantów i dowódców do złożenia hołdu nowej władczyni dla czarownicy bez mocy może być trudne, jednak tez takie to miało być... Entoma nie zamierzała w żaden sposób dawać komukolwiek taryfy ulgowej... Teraz za jej rządów kazdy bedzie płacił za swoje błędy i głupotę nie zależnie od stanowiska jakie posiada... Azazlef i Stopczyk zdołali sie juz o tym boleśnie przekonać..
Teraz pokojówka korzystając z okazji że zdołała sie już lekko rozejrzeć po całej twierdzy, w milczeniu postanowiła pomedytować na swoim tronie... Jej ciało unosiło sie lekko nad ziemią lewitując w pozycji siedzącej, a jej zazwyczaj świecące, karminowo-czerwone oczy lekko przygasły....


W tym samym momencie... W odległej stolicy Cesarstwa Bahrum, oddział zwiadowców pod dowództwem Vattiera De Louwe po długiej podróży dotarł pod bramy pałacu Cesarskiego gdzie poinformowali strażników o swojej prośbie o audiencję u Cesarza.. Strażnicy wysłali posłańca aby ten poinformował władcę o całej sytuacji..
Sam Cesarz przebywał aktualnie na balkonie w swoim pałacu delektując się widokami i słoneczną pogodą popijać wino i leżąc na wygodnym leżaku.. Czegoż można by było chcieć więcej od życia? Miał wszystko co tylko chciał... Cały kontynent musiał się liczyć z jego słowami i wolą.. Posiadał władze absolutną nad największym i najpotężniejszym państwem całego wymiaru... Prawdziwym imperium... Mógł robic co tylko zapragnął i nikt nie był w stanie go powstrzymać...
- Wasza Cesarska Mość... - rzekł nagle strażnik przerywajac jego wszelkie narcystyczne myśli.. Monarcha wolno odłożył kielich wina na tacę leżącą z boku na pozłacanym, zdobionym stoliku.
- O co chodzi? - zapytał srogim tonem nawet nie patrząc na strażnika.
- Mój Panie... Przybył posłaniec... - rzekł strażnik - Zgodnie z jego słowami, pod bramą pałacu czeka dowódca dywizji Alba - De Louwe... Prosi o krótką audiencje...
- Oh? - jęknął Cesarz a na jego twarzy pojawił sie szyderczy usmiech - A więc zdołali wrócić...
Strażnik nie odpowiedział... Pochylił jedynie głowę czekajac na rozkaz.
Cesarz podniósł się w tej chwili z leżaka i wstając na równe nogi poprawił szybko swoje szaty.
- Akceptuje ich prośbę o audiencje... - rzekł Cesarz - Jestem niezwykle ciekaw jakie informacje zdołali posiąść... i czy są przydatne...
- Tak... Jak rozkażesz Najwyższy Panie.... - powiedział straznik, pokłonił sie i w szybkim tempie wyszedł zostawiając Cesarza samego.
Gdy tylko strażnik odszedł Cesarz podszedł do balkonowej balustrady i oparł sie o nią swoimi rękami. Zaśmiał sie pod nosem...
- Jeżeli stary Azzar rzeczywiście kopnął w kalendarz, to już niebawem wszystko się zmieni... - pomyślał

Isabella pokiwała wolno głową, przyjrzała się twarzy rudowłosej...
- Rozumiem... jutro będziesz się z nim kontaktowała.. - odparła Isabella... dawno nie widziała arcymaga... dawno nie słyszała jego głosu... dawno nie widziała jego sylwetki... gdy Lupus o nim wspominała, Isabella kreowała w swojej głowie myśli i przywracała wspomnienia...
W tej chwili zabrała ręce które opierała o blat na którym siedziała mając ją między rękami... odwróciła się do niej plecami...
- Też nie wiem jak zareaguje... jednak chodzi o ciebie, na pewno się tą sprawą zainteresuje... - odparła Isabella, westchnęła lekko

Lupus kiwnęła lekko głową spoglądając na Isabelle po czym zeszła z blatu podchodząc do Cesarzowej od tyłu. Jej słowa ją mocno zaciekawiły. Pokojówka zmrużyła lekko oczy i przybliżyła sie do Isabelli na tyle, że jej duży biust dotknął pleców Isabelli.
- Wyczuwam melancholię w twoim głosie... - powiedziała Lupus szeptem do ucha Isabelli - Czy to jest spowodowane osobą lorda Ignathira?

Isabella poczuła na sobie dotyk Lupus, dotyk jej biustu, nie ruszała się jednak z miejsca... przymknęła lekko oczy...
- To prawda... nie zamierzam nic przed tobą ukrywać.. - odparła Isabella lekko rozmarzonym i namiętnym tonem głosu, ponownie lekko westchnęła... mając zamknięte oczy w jej głowie i myślach kreowały się wspomnienia i wizje Ignathira... bardzo przyjemne...
- Tak, to jest spowodowane jego osobą.. - odparła Cesarzowa nadal się nie ruszając i nie otwierając oczu...

- Tak jak przypuszczałam... - odparła Lupus i po krótkiej chwili odsunęła się do tyłu.. Chwyciła swój dzbanek z wodą po czym udała się wolno w kierunku drzwi wyjściowych.
Przed samymi drzwiami zatrzymała się jednak i kątem oka spojrzała na Isabelle.
- Przekaże mu twoje myśli w tym temacie... - dodała nieco zmęczonym tonem mrużąc oczy - Choć nasz Lord i Pan tamtego dnia mówił, że już nigdy nie pojawi sie w tym wymiarze... Ale kto wie... Może zrobi dla ciebie wyjątek...
Po tych słowach ziewnęła po czym wyszła z kuchni i udała się z powrotem korytarzem w stronę swojego pokoju zostawiając tym samym Isabelle samą.

Ptolemy mijając kolejno budynki kompletnie zniszczonego miasta pogrążonego w mroku i trupim odorze, dotarł w końcu pod sam plac zamkowy na którym ponownie roiło się od nieumarłych.. Ci widząc go jednak, natychmiastowo rozsuwali się na boki tworząc mu przejście aż do samych wrót.
Same wrota były mocno uszkodzone... tak samo jak i mury zamku.. Wszystko wyglądało jakby miało sie zawalić przy najbliższej okazji.. Doprawdy cięzko było uwierzyć ze jeszcze kilka dni temu ten zamek i całe miasto kwitło pełną życia... Teraz była tu jedynie martwa cisza..
Ptolemy machnął prawą dłonią a wrota samoistnie otworzyły się donośnie skrzypiąc.
W środku panowała kompletna ciemność... Jedynie przez dziury w dachu i powybijane witraże wpadały pojedyncze smugi dziennego światła... Ptolemy ruszył przodem w milczeniu... Każdy jego krok był wyraźnie słyszalny... Wyczuwał obecność tej której szukał... Była blisko...
W pewnej chwili zatrzymał się w miejscu i wyprostował swoją sylwetkę.. Jego oczy błysnęły.
- Jesteś tu... Księżniczko królestwa Altary... - powiedział donośnym głosem Ptolemy
W tym momencie Ptolemy usłyszał przed sobą kroki. Z ciemności zaczęła ujawniać się kobieca sylwetka upadłej księżniczki... Tak jak się spodziewał była ona inna niż wcześniej... Jaj aura się zmieniła..
- Tak... - powiedziała mrocznym przerywanym głosem - Jestem tu...
Ptolemy dostrzegł teraz już wyraźnie twarz Yunny... Parsknął pod nosem wyraźnie usatysfakcjonowany.
- A więc... udało Ci się otworzyć artefakt i go aktywować... - powiedział Ptolemy i wolno klasnął w dłonie trzykrotnie - Doprawdy... Imponujące... Twoja przemiana się rozpoczęła... Teraz nie ma juz drogi odwrotu...
- Ból... Ból jest niemiłosierny... ale... ale to nic... to niewielka zapłata za nieśmiertelność... niewielka zapłata za posługę Najwyższemu! - powiedziała maniakalnym głosem i pokłoniła się przed obliczem Ptolemego. Widac było, że nie żałuje niczego co do tej pory zrobiła.. wręcz przeciwnie... Yunna kompletnie zatraciła swoją dawną niewinność i czystość... Pogrążyła się w kompletnym szaleństwie co w połączeniu z jej ogromną inteligencją czyniło ją jeszcze bardziej niebezpieczną...
- Dobrze to słyszeć... lord Ignathir jest niezwykle zadowolony z twoich dotychczasowych usług... Trzymaj tak dalej a z pewnością otrzymasz kolejną nagrodę... Nasz Pan jest niezwykle hojny dla tych którzy oddają się jego woli... - powiedział donośnie Ptolemy i rozpostarł szeroko ręce śmiejąc się
Yunna słuchając słów Ptolemego wolno podniosła sie z ziemi. Jej głowa lekko drgnęła, a z ust wyleciała chmura pary... a jej oczy... jedno z nich błysnęło złowrogą karminową czerwienią...

Yunna "Upadła Księżniczka" - Protoforma:



Tymczasem Ignathir pojawił się na zewnątrz przed swoim zamkiem gdzie znajdował się aktywowany przez Ptolemego portal. Zaciskając swoją dłoń na kosturze w milczeniu obserwował jak upadli posłusznie przetransportowują przed jego oblicze setki ksiąg, listów, archiwów i dokumentów z królewskiej Biblioteki Altary. Arcymag wiedział, że wiele z nich moze okazać się przydatnym źródłem wiedzy dla jego przyszłych planów podboju całego wymiaru... Po za tym czuł sie też zobowiązany do tego aby sprawić Shizzu radość ze zgromadzenia tak dużej ilości czytadeł nad którymi ta mogła spędzić setki kolejnych godzin... W końcu ta kochała czytać książki..
Mówiąc jednak o samej Shizzu.. Arcymag odwrócił wzrok w bok.. Usłyszał bowiem odgłosy walki dochodzące z pobliskiej areny.
- Huh... - mruknął pod nosem i kiwnął lekko głową. Praktycznie od razu domyślił się co się tam działo... Pellar i Shizzu urządzili sobie wspólny trening... Osobiście nie miał nic przeciwko temu... Być moze jednak powinien był popatrzeć.. Tak tylko z ciekawości.... Arcymag zastanowił sie przez moment czy to aby na pewno dobry pomysł... Być moze nie powinien był osobiście zakłócać ich zabawy...
Ignathir podrapał się po podbródku po czym aktywował swój wizier gestem ręki.
- Zobaczmy... - rzekł sam do siebie


Pellar zdołał namówić Shizzu do treningowego pojedynku.. On sam z pewnością nie miałby zbyt dużych oczekiwań względem pokojówki, jednak po tym co zaprezentowała soba Naberal na ich wspólnej misji, przypuszczał że Shizzu równiez moze coś ukrywać... Czy dysponowała szeregiem zaklęć jak Naberal? Na tę chwilę ciezko było mu powiedzieć... Shizzu grała bowiem dosyć defensywnie i nie przypuściła do tej pory żadnego ataku... To Pellar cały czas szarżował.. a jego miecze z impetem uderzyły w ziemię wzniecając pył w górę raz za razem. Jego ciosy mimo iż mocne nie były efektowne... Shizzu unikała je bez większych problemów. Jezeli nic by sie nie zmieniło w tym zakresie to niebawem mógłby zacząć odczuwać pierwsze oznaki zmęczenia...
Pellar chrząknął pod nosem i obrócił swoim mieczem w dłoni spoglądając na Shizzu która stał w miejscu kilkanaście metrów przed nim.
- Przyznaje... Jesteś szybka i umiesz robić niezłe uniki... - rzekł Pellar i kiwnął głową - Dlaczego jednak nie atakujesz? Myślałem, że pokażesz cos ciekawego...
- Nie chce Cię zranić... W koncu to tylko trening... - odparła bez emocji Shizzu
Pellar parsknął pod nosem lekko poirytowany.
- Naprawdę uważasz, że jestem aż tak słaby? - zapytał cichszym tonem
- Nie zaprzeczam, że posiadasz dużą siłę fizyczną, ale to nie jest wystarczające... - powiedział Shizzu spoglądając na rycerza - Jesli użyłabym całej swojej mocy nie przeżyłbyś tego...
- Huh... a więc aż tak wielka dzieli nas różnica mocy... - powiedział Pellar i zacisnął dłoń na swoim mieczu. Nie ukrywał, że nie podobało mu się to... Cięzko było mu bowiem w to uwierzyć... Równocześnie jednak... jej aura... czuł że nie jest to ktoś z kim mógłby wygrać... Przynajmniej nie na tę chwilę...
Shizzu nie odpowiedziała. Zbliżyła się do Pellara stając tuż przed nim.
- Masz w sobie potencjał do rozwoju... - powiedziała - Jeżeli chcesz stać się silniejszym moge Ci w tym pomóc...
- Huh? Serio? - zapytał Pellar chowając swój miecz za plecy.
- Tak... Mozemy trenować razem i poszerzać nasze zdolności... - odparła dosyć robotycznym tonem.
Pellar zaśmiał sie pod nosem.
- No dobra.. podoba mi sie ten pomysł Shizzu... - rzekł rycerz - Ale wiedz... gdy nadejdzie czas i osiągnę właściwy poziom, to bedziemy walczyć na serio...
- Jasne... czemu nie... - powiedziała Shizzu

Isabella poczuła niesamowity dreszczyk emocji po słowach Lupus... stała w miejscu na środku sali kuchennej nie ruszając się... poczuła się naprawdę niesamowicie i przyjemnie... myśli o Ignathirze wprawiały ją w niesamowity nastrój.. mimo upływu tylu lat, arcymag działał na nią podobnie jak wtedy gdy obejmowała władzę w krainie... miała do niego niesamowitą słabość... odetchnęła lekko i mruknęła, a po chwili teleportowała się prosto na swój tron i usiadła wygodnie... westchnęła ponownie wiedząc że owe myśli zaraz ulecą a jej głową zawładną inne sprawy.. mimo wszystko wiedziała że arcymag nie zamierzał się tutaj już nigdy pojawiać, nie miał potrzeby... Isabella była w stanie poskromić każde zagrożenie dla krainy... miała jednak skrytą nadzieję, że staną jeszcze twarzą w twarz... że jeszcze raz go zobaczy i spędzi z nim czas...



Jeden komendant wypowiedział słowa zgody... w tej chwili Callisto mocno się uśmiechnęła, ulżyło jej...
Komendanci kiwali głowami...
- Udamy się na audiencję... za jakąś godzinę wyruszymy w kierunku twierdzy bractwa czarnych rycerzy... - mówił mężczyzna
Ten który najmniej lubił Callisto mrużył oczy... nadal był nabuzowany...
- Kamraci, na pewno chcemy to czynić? Chcemy robić przysługę tej wiedźmie? - syknął
- Przyjacielu to już ustaliliśmy... udamy się na audiencję.. - odparł drugi
- Tak po prostu?! Za nic?! - ryczał poprzedni, spojrzał po chwili pożądliwym wzrokiem na Callisto
- A może tak.. a może ta czarownica by mi się oddała w łożu? Wiem że Stopczyk próbował wiele razy jej spróbować.. zawsze go jednak kąsała niczym żmija... teraz jednak coś mi nie pasuje... chcę żeby była moja.. - gadał parszywym tonem - Wtedy od razu pójdę na tą cholerną audiencję... - syczał
Callisto poczuła wściekłość... zacisnęła prawą dłoń...
Galthrana głowę natomiast na moment opuściły myśli o Entomie... słyszał co wszyscy gadają tu dookoła, przysłuchiwał się...
- Wynoś się bydlaku... - syknęła Callisto
Komendant zacisnął pięści... chciał skoczyć na Czarownicę...
- Zostaw.. zdanie zostało już ustalone, odpuśc swoje nędzne zachcianki... - ryknął drugi komendant powstrzymując tamtego
- Wasze zdanie zostało ustalone... za godzinę przybądźcie na audiencję do Pani Entomy... - wypowiedział nagle Galthran potężnym tonem, komendanci w tej chwili pokiwali głowami
Czarny Rycerz zerknął na Callisto
- Wygląda na to że wykonałaś zadanie.. - rzekł spokojnie, po chwili przyłożył głowę do swego hełmu i telepatycznie przemówił do Entomy...
- Pani Entomo... wybacz że przeszkadzam... chciałem jedynie poinformować że Callisto spełniła twą wolę.. czy mam teleportować siebie wraz z nią ponownie do twierdzy?

Entoma nadal medytowała gdy usłyszała w swojej głowie wiadomość od Galthrana. Jej oczy w tym momencie ponownie nabrały koloru. Jednocześnie jednak nie ruszyła sie z miejsca a jej ciało nadal lewitowało nad ziemią..
- Dobrze to słyszeć.... - powiedziała spokojnym tonem - Tak... Jeżeli Callisto wykonała zadanie zgodnie z moim rozkazem to możecie oboje powrócić...


Ignathir obserwował przez chwile przez wizier trening Pellara i Shizzu.. Wyglądało na to, że oboje zaczęli sie dobrze ze sobą dogadywać... Był zadowolony... Wiedział ze Pellar ma w sobie duży potencjał aby stać się silniejszym a co za tym idzie jeszcze bardziej użytecznym... Jeżeli Shizzu bedzie w stanie mu pomóc się rozwinąć to nie zamierzał jej w tym przeszkadzać...
Po kilku sekundach opuścił swoją dłoń dezaktywując wizier... Ponownie rzucił spojrzenie na umarlaków transportujących księgi...


Ptolemy spoglądał Yunnie prosto w twarz. Zaśmiał się ponownie.
- Ach.. Nasiono Upadłych działa tak jak powinno... Niebawem odrodzisz się na nowo.. Poczujesz znaczący przypływ mocy... Tak jak tego pragnęłaś...- powiedział Ptolemy
- Tak... - odparła Yunna i opuściła wzrok spoglądając na swoją rękę która nieustannie drżała.. zapewne pod wpływem nagromadzenia magii, bólu i zmianom które zachodziły w jej ciele..
- Przyjmij równiez moze najszczersze kondolencje... - dodał nagle Ptolemy kładąc prawą dłoń na swojej klatce piersiowej
Yunna słysząc to podniosła z powrotem swój wzrok spoglądajac na Ptolemego.
- Słyszałem bowiem, że twoja najwierniejsza służąca niedawno opuściła ten świat... Wielka szkoda...
Księzniczka słysząc jego słowa zaśmiała sie głośno pod nosem... Śmiech wiązał się jednak z bólem z racji iż jej twarz stopniowo się sama wypalała.
- Niepotrzebnie... Gabrielle była słaba... Nie potrafiła zaakceptować i zrozumieć podjętej przeze mnie drogi ku wiecznej chwale... Stała się zbędna... Rzuciłam na nią więc urok i kazałam jej sie powiesić... Nic wielkiego...
- Rozumiem... - odparł Ptolemy i schował z powrotem swoje ręce za plecy - Ona i tak nie pasowałaby do otaczającego Cię nowego środowiska...
Po tych słowach odwrócił się i ruszył w stronę drzwi jednak usłyszał w tym momencie słowa Yunny..
- Przekazano mi informacje, że pod bramy miasta przybył oddział żołnierzy z Cesarstwa Bahrum.... - powiedziała poważnym tonem Yunna - Nie wydałam rozkazu do ich eksterminacji... lord Ignathir pragnął aby przeżyli... czyż nie?
Ptolemy nie odwrócił się w stronę księzniczki.. Jedynie spojrzał kątem oka za siebie.
- W rzeczy samej.. Twój osąd był po raz kolejny wielce adekwatny.. - odparł Ptolemy - Wszystko idzie zgodnie z planem Najwyższego... Niebawem o Cesarstwie również będzie mówiło sie w czasie przeszłym.... tak jak o tym Królestwie...

Cierpliwie czekając pod bramą pałacu, kapitan oddziału wywiadowczego Vattier De Louwe oraz jego ludzie rozmawiali ze strażnikami gdy po chwili na miejsce przybył posłaniec informując ich o tym że Cesarz zaakceptował ich prośbę o audiencje i oczekuje ich w swoim gabinecie w pałacu..
Vattier postanowił wziąć ze sobą jednego z przybocznych żołnierzy, a reszcie nakazał pozostać przy bramie oczekując jego powrotu.. Strażnicy rozsunęli się robiąc im przejście a posłaniec idąc przodem prowadził ich do środka pałacu...
Cesarski pałac był większy niż zamek królewski Azzara i zdecydowanie bardziej bogaty w ozdoby i dekoracje... Rzeźby, płaskorzeźby i freski również były tu zdecydowanie lepszej jakości niż w królestwie... Różnica rozwoju pomiędzy tymi dwoma państwami były znacząca... Cesarstwo stawiało na nowoczesność i precyzję nieosiągalne dla obywateli królestwa rządzonego przez starego króla...
Vattier, jego kompan oraz posłaniec kroczyli już korytarzem zamkowym i zatrzymali się dopiero przed zdobionymi drzwiami za którymi znajdował się prywatny gabinet Cesarza.. Dowódca był lekko zdzwiony że Cesarz nie przyjmuje ich w sali tronowej, ale szybko pomyślał że z pewnością był ku temu jakiś sensowny powód.
Posłaniec zapukał do drzwi. Chwile potem usłyszał głos monarchy.
- Wejść...
Posłaniec natychmiast otworzył drzwi i pokłonił się
- Wasza Cesarsko Mość... Zgodnie za twoim pozwoleniem... na audiencje przybył Vattier De Louwe - Dowódca dywizji Alba oraz towarzyszący mu Alfred Wer Coren...
Cesarz który siedział przy swoim biurku z założonymi rękami nabrał powagi i kiwnął wolno głową
- Rozumiem... Wpuść ich... - rzekł i kiwnął ręką
Posłaniec ponownie pokłonił się i podszedł do drzwi dajac sygnał zołnierzom aby weszli.
Cesarz w milczeniu obserwował jak do jego gabinetu wchodzą zapowiedziane przez posłańca osobistości. Zmrużył oczy mierząc ich wzrokiem od stóp do głów.. Obserwował ich gesty... widział jak sie kłaniają przed jego obliczem... To jednak go w tej chwili nie obchodziło... Chciał znać prawdę... To oczekiwanie... to napięcie.. Czuł wyraźnie bicie swojego serca.. czuł ekscytacje... Oczywiscie wiedział ze nie może tego okazać teraz przed swoimi poddanymi..
- Mój Panie... - rzekł nagle Vattier patrząc na swojego cesarza
- Mów przyjacielu... Czego sie dowiedziałeś podczas misji zwiadowczej? Jak wyglada sytuacja w królestwie Altary? Natrafiliście na jakies problemy?
- Nie było żadnych większych problemów mój Panie... - zaczął Vattier po czym popatrzył na towarzyszącego mu żołnierza. Ten kiwnął głową. - Podróż przebiegła spokojnie... Nie natrafiliśmy na granicy z żadnym oporem ze strony wroga... nie było ani jednego żołnierza armii królewskiej na naszej drodze... Przejeżdżając obok Kolrim natrafiliśmy jedynie na ruiny... Nie było ani jednej żywej duszy...
Cesarz słysząc to oparł swoją głowę ręką i uśmiechnął się pod nosem.
- Interesujące... - rzekł - A więc miasto zostało zmiecione z powierzchni ziemi... Jak myslicie, co było tego powodem?
- Ciężko określić Mój Panie... Jednakże byliśmy w stanie wyczuć w tamtym miejscu mocne oddziaływanie czarnej magii.. podobnie było w stolicy do której dojechaliśmy kilkanaście godzin później.. Mroczna aura i ciemne chmury otaczała całe miasto które równiez było w kompletnej ruinie.... Tam jednak w przeciwieństwie do Kolrim znajdowało sie ogromne skupisko nieumarłych.. Ich liczebność jednak była ciężka do określenia...
Cesarz zastanowił się... Nie znał nikogo na tyle potężnego na całym kontynencie aby był w stanie zniszczyć całą stolice Altary i stworzyć ogromne skupisko nieumarłych... Nagły wybuch plagi też nie wchodził w gre, gdyż gdyby taka wystąpiła nieumarli już dawno trafili by pod mury cesarstwa... Ich działanie i ruchy wyglądały tak jakby ktoś nimi sterował...Wydawał im polecenia...
- A więc... Azzar nie żyje.. - rzekł Cesarz spokojnym tonem
Vattier kiwnął wolno głową.
- Nie posiadamy na to potwierdzonych informacji, ale sądząc po tym jak wygląda Królestwo, jak zniszczone było miasto i jak wiele upadłych zagnieździło się w centrum stolicy....
- ...Żaden człowiek nie zdołałby przetrwać... - wtrącił Alfred Wer Coren
- Tak... - odparł Vattier - Po krótkiej obserwacji zdecydowaliśmy się zawrócić... Nie chciałem ryzykować życia moich żołnierzy...
- Huh.. - parsknął Cesarz szyderczo - Wygląda wiec na to, że nadal nie wiemy praktycznie nic...
Vattier i Alfred słysząc słowa Cesarza rozszerzyli oczy nieco zdzwieni jego słowami.
Obserwowali jak Cesarz wstaje z fotela i spogląda w stronę okna.
- Królestwo Azzara pogrążyło sie w chaosie.. Nieumarli przejęli stolicę Altary, i nikt nie wie jak do tego doszło i kto za tym stoi... - powiedział Cesarz poważnym tonem - Doprawdy to irytujące...

Cesarz Flavius I - Władca Cesarstwa Bahrum: