Serwery Minecraft

Nieumarli zatrzymali się przed Zakirą.
- Kim jesteś i co tutaj robisz? - zapytał nieumarły żołnierz - Nie przypominam sobie abym widział kiedyś wampirzycę w Dohl de Lokke..
Drugi Nieumarły pokiwał głową.
- Fakt... Jeżeli zabłądziłaś to droga do portu jest w tamtą stronę... - rzekł drugi żołnierz wskazując jej ręką kierunek.


- Co? - zapytała Entoma dosyć mocnym głosem i stanęła jak skamieniała wpatrując się w Ibrahima przez dłuższy okres czasu.. Cisza była bardzo niezręczna a Ibrahim czuł wyraźnie zabójcze spojrzenie Entomy na swojej twarzy.
- Zdajesz sobie sprawę, że mam z nia stały kontakt i w każdej chwili mogę powiedzieć jej telepatycznie, że ukradłeś rysunek ją przedstawiający ze świątyni Najwyższego? Naprawdę chcesz aby sie o tym dowiedziała? Jak myślisz co by pomyślała o tobie? Chciałbyś żeby tak sie stało?

- Nieumarli wojownicy... moje ogromne wyrazy szacunku i uznania! - powiedziała i skinęła lekko głową pozdrawiając wojowników.
- Jestem Zakira Arun... posiadam stanowisko Wezyra samej Cesarzowej Isabelli... - dodała po chwili i ponownie uśmiechnęła się dosyć słodko.



Ibrahim poczuł się bardzo dziwnie, na same słowa Entomy nie wiedział co odpowiedzieć... był kompletnie zaszokowany gdyż jako doskonały polityk zawsze doskonale wiedział jak konwersować i odpowiadać.
- Co? Jak to... Entomo? Proszę, nie rób niczego negatywnego w stosunku do tej sprawy... nie możemy pozwolić żeby powstały nieporozumienia... - powiedział ponownie bardzo dziwnym i zakłopotanym tonem... obrazek był dla niego ogromnie ważny i nie zamierzał w żadnym wypadku go stracić...

Generałowie którzy byli na spotkaniu, dotarli po kilku minutach do koszar na koniach. Zeskoczyli z wierzchowców i udali sie do bramy.. Gdy ja otworzyli dostrzegli zebranych zołnierzy od księcia Pellara stojącego na podeście. Książe dostrzegł ich przybycie i przerwał swój monolog i zeskoczył z podwyższenia zatrzymując się przed generałami. Popatrzył na każdego z nich i pokiwał wolno głowa.
- Niech zgadnę... Przybyliście mnie zatrzymać? Ojciec wydał wam rozkaz.. - rzekł książę
Generałowie, których było 6 popatrzyli po sobie nawzajem po czym wszyscy pokłonili sie przed nim bijąc sie w pierś
- Taki był nasz pierwotny cel... taki był nakaz króla, ale... Zmieniliśmy zdanie... - rzekł jeden z generałów - Chcemy stanąc po twoje stronie książę... Wierzymy, że to własciwa droga...
- To niesubordynacja względem króla... - odparł Ksiąze - Jestescie tego pewni? Ojciec moze to potraktować jako zdradę...
- Jeżeli zdradą nazywa podążanie za swoim pierworodnym który chce ocalić królestwo przed zagładą i stanac do walki z wrogiem... to tak... to zdrada..
Książe zasmiał się pod nosem a na jego twarzy pojawił sie lekki usmiech. Połozył ręką na ramieniu generała.
- Przyda sie każda pomoc...Wróg jest silny.... Jednak nie możemy zrezygnowac...
Generał pokiwał głową
Zolnierze w tej chwili zaczeli wiwatować i obijacie swoje miecze o tarczę celowo robiąc huk.
- Książe Pellar! Książe Pellar! Książe Pellar! - wołali donośnie.
Książe podniósł rękę aby ich uspokoić. Ci natychmiastowo zamilkli.
- Cieszy mnie fakt, że tak wielu z was chcesz podążać za mną.... sciezką przez mnie wybraną.... Nie ukrywam, że na jej końcu może czekać na śmierć... jeżeli więc się jej boicie w każdej chwili możecie zrezygnować...
Żaden żołnierzy na te słowa jednak się nie odezwał. Wszyscy byli gotowi na poświęcenie... zamierzali podążać za Pellarem który w ich oczach przerósł króla Azzara
- Dołączając do ciebie byliśmy świadom jakie mogą byc tego konsekwencje - rzekł dowódca - Naszego zdania nic nie zmieni... Jestesmy gotowi na twoje rozkazy...
- W takim razie... poinformujcie innych żołnierzy oraz obywateli o sytuacji... Kto z nich bedzie chętny dołączyć do naszych oddziałów , to zostanie do nich przyjety... Jeżeli chcemy walczyć z armią upadłych i miec jakąś szanse na zwycięstwo, potrzebujemy więcej ludzi...
Generałowie pokiwali głowami.
- Nie martw sie książe... zajmiemy sie tym... - odparł jeden z generałów.



Nieumarli byli zaskoczeni słowami Zakiry
- Och.. a więc jesteś wezyrem? - zapytał nieumarły żołnierz - Hmmm, w sumie... ma to sens...
Drugi nieumarły podszedł trochę blizej.
- Prosze wybaczyć... nie wiedzieliśmy... - rzekł - Rozumiem że Pani przybyła tutaj w jakimś celu? Zapewne do Dowódcy jak mniemam?


Entoma w tej chwili zaczeła się śmiac.. był to dosyc mroczny i przerwany śmiech... i o ile można było go usłyszeć to Ibrahim nie był w stanie dostrzec po jej twarzy aby ta była rozbawiona w jakikolwiek sposób. Jej twarz był w końcu jak skała.. Ani jej oczy nie mrugały ani jej usta sie nie ruszały...
- Nieporozumienie mówisz? - powiedziała po chwili Entoma i pokręciła głową. - Ibrahimie.... Jesteś szaleńczo zakochany.... To widać na odległość...
Entoma w tej chwili podeszła do Ibrahima i stanęła przed nim patrząc mu prosto w oczy.
- Jesteś głupi... Naprawdę... - powiedziała mu prosto w twarz i westchnęła - Jakim cudem w ogóle do tego doszło.... Jak się dowiedziałeś o Naberal? Dlaczego przybyłeś wtedy do świątyni?

Zakira kiwnęła głową i tupnęła szybko i leciutko kilka razy lewą nogą w podłogę...
- Zgadza się...! Mam dla niego bardzo ważną wiadomość, którą muszę przekazać mu osobiście... we własnej osobie... tylko jemu... - skłamała Zakira uśmiechając się leciutko... była tu kompletnie nielegalnie nie informując nikogo zwiedziona jedynie chęcią przyjrzenia się z bliska Nihilowi o którym tak wiele słyszała... Nieumarły mocno ją ekscytował gdy już kilka razy ktoś jej o nim co nieco opowiadał... Zakira powinna teraz wykonywać obowiązki w swojej twierdzy, jednak była tutaj...
Wampirzyca zaryzykowała w tej chwili kłamstwem... nie powinno jej tu teraz być i nie przynosi ważnych informacji, jednak chciała dowiedzieć się gdzie jest aktualnie Nihil...



Ibrahim utkwił swój wzrok na Entomie... mierzył całe jej ciało..
- Entomo... sam nie do końca rozumiem co się ze mną wydarzyło... dlaczego taka siła mną zawładnęła... muszę się nad tym zastanowić... jednak zapewniam cię, że będę uważny... nie popełnię żadnego błędu, bądź pewna... - powiedział stanowczo kiwając głową.
- Dowiedziałem się? Cóż... Przybyłem tutaj z własnej ciekawości... chciałem się przyjrzeć wnętrzu... Naberal zaś jest moim skarbem który tutaj odkryłem... - powiedział dosyć tajemniczo nie chcąc zdradzić że rudowłosa pokojówka mu powiedziała...

Nieumarli popatrzyli na siebie nawzajem. Jeden z nich podrapał sie po głowie. Słowa wampirzycy lekko ich zdziwiły, ale najwyraźniej miała swoje powody aby widzieć sie z dowódcą.
- Cóż... - rzekł po chwili jeden z żołnierzy - Najwyższego Dowódcy aktualnie nie ma w stolicy... Udał sie do Thir La Mana... tam odbywa się turniej walk na arenie... Nihil zadeklarował że bedzie brał w nich udział osobiście..
Drugi Nieumarły zaśmiał sie lekko.
- On zawsze wygrywa... Nie bez powodu w końcu jest Dowódcą - odparł drugi zołnierz.


Entoma skierowała swój wzrok z powrotem na rzeźbę i koncentrując się na podobiźnie jej najstarszej siostry.
- Wow... "twoim skarbem"? - powtórzyła Entoma - No nieźle....
Przez chwile milczała po czym z powrotem skierowała swoją twarz na Ibrahima.
- Nie kłam już... Nie nauczyłeś się tego do tej pory? Juz chyba wystarczy.... - powiedziała Entoma dosyć poirytowanym tonem - Lupus Ci powiedziała... Wygadała się.. inaczej byś tutaj nawet nie przyszedł...
Po tych słowach przyłożyła rękaw do swojej twarzy i lekko nim po niej przejechała.
- Posłuchaj Ibrahim... To co sie tutaj wydarzyło niech pozostanie miedzy nami... Nie powiem Naberal o tym co zrobiłeś bo z pewnością by jej sie to nie spodobało... A wiedza jaką posiadłeś tu przychodząc jest zakazana i nie wasz się o tym mówić nikomu jasne? W przeciwnym razie będę zmuszona na ciebie polować...

Zakira wysłuchała słów wojowników a jej czerwone oczy aż błysnęły... Wampirzyca oblizała lekko swoje usta językiem, a nieumarli dostrzegli jak mocno czerwony jest jej język i jak symetryczny i świetny ma kształt... dodatkowo ponownie ujrzeli jej wampirze kły po których również przejechała językiem...
- Panowie... zatem zaprowadźcie mnie do Thir La Mana, na waszą arenę... do waszego Najwyższego Dowódcy... rozumiem że jest aktualnie zajęty, dlatego usiądę na uboczu na trybunach i spokojnie poczekam aż skończy to co go aktualnie pochłania... - powiedziała dosyć podekscytowanym tonem a jej oczy aż błyszczały gdy mówiła te słowa...



Ibrahim podszedł do regału z książkami... rzucił okiem... po chwili ponownie się odwrócił i spojrzał na drugą stronę... po chwili na rzeźbę... chodził niespokojnie... po chwili znowu spojrzał na Entomę.
- Rozumiem Entomo... oczywiście... doskonale rozumiem co mówisz... - powiedział spokojnie a po chwili podszedł bardzo blisko maleńkiej, zbliżył się do niej jak nigdy wcześniej...
- Entomo... mam do ciebie arcyważną prośbę... powiedz mi... jaki jest ulubiony kolor twojej starszej siostry... co najbardziej lubi robić... czym jest zainteresowana... - powiedział nagle niespokojnym tonem...

Nieumarli pokiwali głowami.
- No dobrze... To jest kawałek drogi, dlatego lepiej będzie tam pojechać... - rzekł nieumarły zołnierz.
- Skoczę po wóz... - odparł drugi nieumarły


- Chwila.. co? - powiedziała zaskoczona Entoma, która nie spodziewała sie takiego naporu pytań ze strony Ibrahima. Cofnęła sie dwa kroki do tyłu - Dlaczego o to pytasz?

Zakira kiwnęła głową i po chwili skrzyżowała ręce obserwując jak nieumarły rusza po wóz... ucieszyła się że zdołają szybko tam dotrzeć... chciała bowiem nie przegapić pojedynku Nihila... chciała go zobaczyć...



Ibrahim nie ruszył się z miejsca, nie podszedł do Entomy... wpatrywał się w nią...
- Entomo... na pewno znasz odpowiedzi na te pytania... nie proszę cię o wiele... proszę tylko o drobną przysługę... chciałbym żebyś udzieliła mi odpowiedzi... - powiedział tajemniczym tonem.

Po kilku minutach nieumarły żołnierz podjechał swoim samochodem i zatrzymał sie koło chodnika.
- Zapraszam serdecznie ... - rzekł otwierajac okno i smiejac się pod nosem
- Mhm... - jęknął drugi Nieumarły - Pani Zakiro... proszę wsiadać... Do Thir La Mana powinniśmy zajechac za niecałe 25 minut...


Entoma westchnęła głęboko.
- O rany... Naberal mnie zabije... - powiedziała cichym tonem, jednak na tyle głośnym ze Ibrahim to usłyszał. - No dobra... Niech Ci będzie...Powiem Ci bo coś czuje ze nie dasz mi spokoju... Ulubiony jej kolor? Coż... Nigdy jej tego pytania nie zadawałam więc dokładnie nie wiem.. ale wydaje mi sie, że błękit...
Entoma przyłożyła oba rękawy do swoich ust jakby na chwile sie zastanawiała.
- Co lubi robić? Naberal to pracoholiczka... wiecznie tylko pracuje i trenuje.... Lupus by ci tego nie powiedziała bo nie ma o tym pojęcia, ale ja wiem, że w wolnym czasie Naberal lubi medytować, czytac książki... umie też świetnie gotować... Ale jak mówiłam robi to wszystko bardzo rzadko... jest nasza liderką i spada na nia duża odpowiedzialność... Zazwyczaj nie ma czasu na takie rzeczy...

Zakira rzuciła spojrzeniem na samochód i uśmiechnęła się ponownie... to że tutaj potajemnie przybyła zaczynało jej się coraz bardziej podobać... polubiła bardzo nieumarłych na pierwszy rzut oka... nie wiedziała czego się spodziewać dalej, jednak na razie bardzo jej się podobało.. momentalnie podeszła do samochodu i otworzyła tylnie drzwi.
- Prywatna podwózka? Panowie jesteście naprawdę bardzo mili... - powiedziała dosyć słodkim i uroczym tonem uśmiechając się do nieumarłych... po chwili wsiadła do samochodu i zamknęła drzwi nadal się uśmiechając.



Na twarzy Ibrahima pojawił się bardzo zadowolony uśmiech... z uwagą słuchał słów Entomy, wszystkiego co wypowiadała... to co mówiła ogromnie go radowało i wprawiało w nieopisany stan... kompletnie się zadziwiał, nigdy wcześniej nie czuł w sercu takiego ciepła i dużej radości... to co mówiła Entoma sprawiało mu dużą przyjemność... wiedział już że najstarsza z siostrzyczek ma doprawdy podobne zainteresowania co on... że lubi medytację, że jest pracoholiczką jak on... na chwilę aż zamknął oczy słysząc w głowie słowa maleńkiej...
- Entomo... dziękuję ci że mi to powiedziałaś... jestem ci wdzięczny... - powiedział z dużym uśmiechem na twarzy - Wiesz może czy intryguje ją natura? Być może jakieś szczególne kwiaty... a także jaka jest jej ulubiona potrawa... - dopytał po chwili