Serwery Minecraft

Tymczasem Ptolemy cały czas przeprowadzał obserwacje nad ożywionym przez siebie człowiekiem... w sumie byłym człowiekiem.. teraz nie miał już praktycznie żadnych cech ludzkich... Pellar był ożywioną zbroją... upadłym... Dusza dawnego księcia Altary tliła sie w ciele czarnego rycerza...
Minęło już kilka dobrych godzin od jego rezurekcji... Pellar czuł ogromny przypływ sił dzięki mocy Wiecznego Ognia.. Jeszcze nigdy wcześniej sie tak nie czuł... Był w stanie już normalnie mówić.. mógł ruszając rękami i nogami, nawet mimo tego ze czuł jakby ich w ogóle nie posiadał.. Kontrola ruchu była teraz możliwe nie dzięki mięśniom i nerwom, a dzięki sile jego umysłu.. Miał też dość leżenia.. Cały czas był przykuty do łóżka... Za kazdym razem jak rozrywał kajdany, Ptolemy zakładał mu nowe... Jego irytacja sięgała zenitu.
- Wypuść mnie w końcu pokrako bo nie wytrzymam tutaj! - ryknął gniewnie Pellar a jego oczy błysnęły czerwienią.
Ptolemy siedząc przy swoim biurka zaśmiał sie pod nosem.
- Bardzo mi przykro ale nie ma takiej opcji... - odparł
- Jeżeli tego nie zrobisz, to rozerwę te kajdany po raz kolejny i spuszczę Ci soczysty wp***ol! - ryknął gniewnie
- Mhmm... Az taki jesteś zrywny przyjacielu? Wygląda wiec na to ze musimy zrobić kolejny test... Zobaczymy czy jesteś w pełni gotowy by stanąć przez Najwyższym... - odparł Ptolemy odkładając książkę na bok i wstając z fotela.
Pellar syknął pod nosem spoglądał jak Ptolemy do niego podchodzi...

======================================================

Łódź podwodna przepłynęła już znaczny kawałek od linii brzegowej. Magister w milczeniu spoglądał przez szybę na przepływające ławice ryb.. na podwodne skały oraz rosnące od dna różnorodne i kolorowe podwodne rosliny..
Po chwili odwrócił głowę w kierunku pilotów.
- Jak sytuacja na radarach? - zapytał
- Póki co spokój Sir... nie ma w poblizu żadnego okrętu ani statku.. Jezeli utrzymamy kurs i nie napotkamy żadnych przeszkód to na miejscu będziemy za 15 minut...
Magister pokiwał głową i odwrócił swój wzrok.. Ponownie obserwował podwodne dno i panujący tu różnorodny ekosystem przez szybę okrętu.

W Isabelli narastała coraz to większa ekscytacja gdy słyszała kolejne i kolejne słowa maleńkiej Entomy... malutka gadała niesamowite wręcz rzeczy... oczy Isabelli mocno się powiększyły a jej usta były lekko otwarte...
- Entomo... to wszystko niesamowite co mówisz... naprawdę... jestem niesamowicie zaskoczona tym całym wątkiem... - odparła Isabella, jej oczy błysnęły.
- Pytał o nią.. zachował obrazek... mhm,... - mruknęła Isabella... to wszystko mocno ją zainteresowało... - To mogłoby być niesamowicie ciekawe gdyby tylko Naberal tutaj była... obserwowałabym to z zaciekawieniem... - odpowiedziała Isabella, zachowanie Ibrahima mocno ją zdziwiło... od zawsze tylko pracował i trenował.. a teraz? Takie informacje... coś niesamowicie zaskakującego...
- Entomo... co ty o tym wszystkim myślisz... - dodała po chwili



Zerratu pokręcił głową z lekką rezygnacją gdy Lupus od niego odstąpiła... ewidentnie można było dostrzec jego emocje i fakt że posmutniał... to było wręcz nie do pomyślenia... Zerratu... alfa, arcypotężna istota... nigdy nie okazywał takiego czegoś... teraz jednak spuścił w dół swoją głowę i zakwilił dosyć głośno... warknął kilka razy i podreptał w miejscu, a po chwili spojrzał swoim wzrokiem z żalem na rudowłosą Lupus i przez chwilę nie spuszczał jej z oczu, a następnie podreptał kawałek i ułożył się na posadzce nieopodal tronu Isabelli spuszczając głowę do ziemi... położył się na podłodze z rezygnacją.. .

- Co ja myślę? Myslę, że powinien o niej zapomnieć... - odparła Entoma poważnym tonem - Faktem jest, że Naberal jest bardzo atrakcyjna i jestem w stanie zrozumieć czemu się mu spodobała... Ale dla własnego dobra powinien wyzbyć się tego typu amorów.... Jedynie nakręcił się bez powodu... Swoje uczucie do niej opiera na pojedynczym obrazku i kilku faktach... Nie widział jej nawet na żywo i szczerze watpie by kiedykolwiek ją zobaczył... Już nie wspomnę o tym, że Naberal nie przepada za ludźmi... tak jak i ja...
Po tych słowach podeszła blizej Isabelli.
- Poza tym Ibrahim ma ogromnego farta, że Naberal nie wie o tym incydencie... Nie powiedziałam jej o tym... Gdyby sie dowiedziała z pewnością uznała by twojego Wielkiego Wezyra za prześladowcę i psychola... Nie chciałaby mieć z nim raczej nic wspólnego...


Lupus popatrzyła na Zerratu w milczeniu. Zmrużyła lekko oczy.
- Dziwny zwierz... z bogatą fantazją.... - powiedziała sama do siebie Lupus i parsknęła pod nosem. Szybko odwróciła wzrok po czym teleportowała się do swojego pokoju... Zamierzała sie przebrać i udać się na miasto...

=================================================================

Od kilkunastu minut Ignathir delektował się unikalnym rodzajem masażu wykonywanym przez Solusse.. Nie ukrywał ze mu się to bardzo podobało.. Był kompletnie inny od tego którego robiła mu Naberal i z pewnością nie mógł sie z nim równać, ale mimo wszystko równiez był efektowny i neutralizował jego ból.. Arcymag mruknął ponownie pod nosem.. Pragnął aby ta chwile trwała wiecznie... Niestety wiedział ze to nie możliwe... Nie minęła chwila a już otrzymał wiadomość poprzez telepatię.
- Lordzie Ignathir...
- Huh? - mruknął arcymag i przyłożył ręką do swojej głowy - Ptolemy? O co chodzi?
- Wybacz jezeli przerywam twój relaks Panie... aczkolwiek chciałem Ci przekazać, że nasz obiekt badawczy jest w pełni gotowy aby stanąc przed twoim obliczem...
- Rozumiem... Doskonale... - odparł Ignathir i pokiwał głową - Przyprowadź go do sali tronowej... Zaraz bede na miejscu...
- Jak rozkazesz.... - rzekł zadowolonym tonem Ptolemy.
Arcymag opuścił swoją dłoń i kątem oka spojrzał na Solusse.
- To by było na tyle z relaksu moja droga... - rzekł donośnym tonem Ignathir - Pora sie zbierać.. Pellar jest gotowy na audiencję...
Pokojówka słysząc jego słowa natychmiastowo ściągnęła swoje dłonie z jego pleców przywracając im również swój kształt...
- Wielka szkoda... Chciałabym zostac tu z tobą jeszcze trochę... - odparła Solussa i położyła swoje dłonie na udach.
Arcymag chwycił za ręcznik który położył obok i owinął sie nim wokół pasa. Następnie podniósł się i wyszedł z wody. Założył na siebie swoje mroczne szaty a następnie skierował swój wzrok na klęczącą obok, kompletnie nagą służącą...
- Być moze znajdzie sie jeszcze czas... Niestety są sprawy ważne i ważniejsze... - rzekł poważnym tonem - Póki co jednak ubierz się i wróć do swoich obowiązków...
Solussa uśmiechnęła się lekko i pochyliła lekko głowę.
- Oczywiscie... jak rozkażesz mój Panie.. - odparła i wstała z podłogi zasłaniając przy okazji ręką swoje piersi.
Ignathir pokiwał głową cały czas na nią spoglądając, po czym odwrócił wzrok w inną stronę...
- I radzę Ci abyś pogodziła sie z Naberal nim ta uda sie do Magicznego Wymiaru... Nie chce więcej słyszeć o żadnych konfliktach miedzy wami... - dodał Arcymag poważnym tonem po czym teleportował się.
Gdy tylko zniknął Solussa odetchnęła lekko i nie zastanawiając sie zbyt długo, wolnym krokiem podeszła po swój ręcznik którego wcześniej wyrzuciła do kąta... Miała świadomość co powinna zrobić...

Isabella pokiwała wolno głową.
- Entomo, nie wiem jak bardzo silne jest jego uczucie... nie wiem czy będzie w stanie zapomnieć.. - odparła Isabella - Naberal i tak nie ma w naszym świecie, nie ma więc z tym na razie do czynienia.. nie należy jej też o tym wspominać... - dodała Isabella
- Znam Ibrahima i wiem jaki jest, jak się zachowuje.. jeżeli faktycznie poruszyła jego serce, to może być to coś niesamowicie ciekawego.. - mruknęła Isabella uśmiechając się - Ciekawe co by było gdyby Naberal tu była... - zachichotała lekko

- Nie mam pojęcia... - odparła Entoma i wzruszyła ramionami - Nie wiem czy wiesz, ale ona nie jest zbytnio duszą towarzystwa... Nie interesują ją też romanse... Wiem ze miałaś z nią chwilowy kontakt... ale to było bardzo dawno temu... Wiele rzeczy od tego momentu sie zmieniło...
- A Ibrahim ma zakaz wchodzenia do świątyni... - dodała Entoma mocniejszym tonem - Jak jeszcze raz wyczuje jego obecność w środku i znowu bedzie wyrywał strony to wtedy ja mu wyrwę za to wszystkie kończyny... Ostrzegłam go już... Mam nadzieje, że weźmie sobie to do serca... Nikt nie ma prawa niszczyć dzieł lorda Ignathira...

Isabella zachichotała lekko na słowa malutkiej...
- Cóż... na razie nie będę poruszała z nim tego tematu... chcę popatrzeć nieco z boku, Entomo... ale na pewno nie będzie już wracał do Świątyni, tego jestem pewna... zapewne miał tylko jeden cel który właściwie zdołał zrealizować... - odparła Isabella
- Myślę że można zostawić to na razie tak jak jest... Naberal i tak nie ma w naszym świecie... - dopowiedziała Cesarzowa

Entoma wysłuchała słów Isabelli i odwróciła wzrok w inną stronę. "Nasz Świat huh?" - pomyślała w swojej głowie..
- Fakt... - odparła po chwili - I wątpię aby kiedykolwiek się w nim pojawiła...

Lorenzo leżał na łóżku w swojej komnacie patrząc w sufit... kręcił młynek kciukami, dłonie trzymał na klatce piersiowej... rozmyślał o wielu kwestiach...


Isabella pokiwała wolno głową.
- Dobrze... dziękuję ci Entomo że przekazałaś mi te informacje.. Na razie wszystko zostawiam dla siebie w swojej głowie... zobaczymy co przyniesie przyszłość... - odpowiedziała.
W tej chwili rozejrzała się po kwaterze malutkiej Entomy...
- Przytulne gniazdko sobie urządziłaś... bardzo dobrze.. cieszę się.. - powiedziała Isabella i uśmiechnęła się lekko, a następnie ruszyła w kierunku drzwi... - Do zobaczenia Entomo!

Entoma nie odpowiedziała. Spoglądała w milczeniu jak Isabella wychodzi z jej pokoju i zamyka za sobą drzwi.
Mała pokojówka nie była zadowolona z tego powodu ze Lupus wygadała sie Isabelli. Spodziewała sie jednak, że może to nastąpić w szczególności w związku z całym tym zamętem związanym ze śmiercią Kapelusznika.. Coż... Teraz nie jest w stanie nic z tym zrobić... Dobrze przynajmniej, że nikt nie miał pojęcia o tym, że Naberal miała niebawem przybyć.... ani Isabela ani Ibrahim... Miała nadzieje ze Lupus nie wygada sie tez i w tym temacie bo oberwała by ją ze skóry..
Entoma westchnęła lekko po czym podeszła z powrotem do swojego łóżka i oddała się ponownie medytacji.



Tymczasem Lupus zdołała sie już przebrać... Standardowo założyła swoją ulubioną bluzę oraz spódniczkę. Na głowę włożyła czarną czapkę zakrywająca jej uszy, a na nogi założyła nowe czarne pończochy.. Zamierzała udac się na miasto aby pochodzić sobie po sklepach.. Miała w końcu dosyć dużo czasu do wieczora..
Chciała przejrzeć się w lustrze w swojej łazience, ale przypomniała sobie że dziś z samego rana przez Lorenzo popadła w furię i je rozwaliła. Nabrała niezadowolonej winy.. Co jak co ale dziewczynie takiej jak ona, lustro bylo niezbędne w łazience... Pomyślała, że bedzie musiała poprosić Isabelle gdy wróci o nowy egzemplarz...



Okręt Podwodny bez żadnych problemów po kilkunastu minutach dopłynął na wyznaczone przez Szefową koordynaty. Piloci i Magister zaczeli sie rozglądać po dnie morskim w poszukiwaniu czegoś szczególnego.
- To powinno być gdzieś tutaj... - powiedział Magister - Macie cos na kamerach?
- Cały czas szukamy sir, ale nic nie widać... - odparł pilot
- Przeskanujcie dno... To czego szukamy moze być zakopane pod ziemią... - odparł Magister i połozył rękę na fotelu jednego z pilotów.
Piloci pokiwali głowami.. Czujniki okrętu zaczęły skanować dno oceaniczne... W tej chwili też odezwał sie radar..
- Co sie dzieje? - zapytał Magister
Jeden z pilotów szybko odwrócił głowę spoglądając na radar.
- Wykryto niezidentyfikowany okręt 5 km na północny zachód.. To jakiś żaglowiec...
- Cesarscy? - burknął Magister
- Ciezko powiedzieć Sir..
- Cholera... Musimy działać szybko.. - odparł Magister i poprawił swoje okularki gestem dłoni.
Drugi pilot natomiast który śledził skaner okrętu, dostrzegł że udało mu sie coś znaleźć.
- Sir!... 4 metry od nas i 2 metry pod ziemią znajdują sie szczątki... Skaner zdołał jej wykryć... Dokładnie tutaj... - powiedział i pokazał palcem na skanerze.
- Aktywuj ramię robocze... Kopiemy, zbieramy ile się da i spadamy.. - powiedział Magister.



Ignathir tymczasem teleportował się do sali tronowej. Ptolemy miał zaraz przyprowadzić przed jego oblicze Pellara... Arcymag nie tracąc czasu zasiadł na swoim tronie i puścił swój kostur, a ten zaczął lewitować obok niego.. tuż obok jego tronu. Ignathir oczekiwał w milczeniu...