Serwery Minecraft

- Oczywiście, jednak streszczajmy się nim sprawca opuści miasto.
Gwardziści zaprowadzili mistrza oraz ucznia do Wezyra
- Gojo Satoru - Przedstawił się podając rękę.

Entoma w tej chwili zorientowała się że Lupus nie ma na sobie stroju pokojówki a czarna bluzę dresową, krótką spódnice miniówkę i czarne pończochy podkreślające jej zgrabne nogi z butami na niedużym obcasie.
Szybko uderzyła Lupus w głowę z rękawa.
- Aaała! Za co? - jeknęła Lupus
- Jesteś w zamku a masz na sobie taki strój!.... - szepneła gniewnie w jej stronę Entoma. - Wstyd... i to jeszcze przed Księciem...
Lupus w tej chwili zorientowała sę o czym mówiła Entoma i zrobiła się lekko czerwona na twarzy.
- Oh... Kompletnie zapomniałam się przebrać.... - powiedziała szeptem do Entomy
Entoma pokręciła głową i spojrzała z powrotem na księcia.


Ignathir zaśmiał się słysząc słowa Akatosha
- Nie rozśmieszaj mnie... - rzekł - Pilnuj się by czasem Cię jakiś chłop z widłami następnym razem nie przechytrzył...
- Masz watpliwości czemu jestem Bogiem... to ciekawe.... cóż ja zaczynam mieć wątpliwości czemu ty nim jesteś... Ja przynajmniej zrobiłem coś czego ty nigdy nie potrafiłeś zrobić.... Ale nie musisz sie obawiać... Atrox i Pandora wykonają swoje przeznaczenie... i posprzątają syf który sam narobiłeś... Wyszkoliłem ich do tego...
Po tych słowach odwrócił się i otworzył portal z powrotem do Dalthei
- Zawiodłeś mnie po raz kolejny Akatosh.... Zawiodłes mnie srogo... - dodał Ignathir i opuścił wymiar Akatosha

Akatosh odprowadził wzorkiem w milczeniu Ignathira. Bóg demonów często lubił mieszać w sprawach Magic World jednak tym razem to wszystko nie było przez niego zaplanowane. Po chwili zniknął...


=====

Drakkan momentalnie skupił uwagę na dwójce przybyłych, kątem oka zerknął na gwardzistę i wiedział że te persony wiedzą więcej o tej sprawie. Uścisnął dłoń Gojo.
- Drakkan Arzruri, Wezyr Cesarzowej. Po chwili wystawił także dłoń do Megumiego i także ją uścisnął.
- Podobno wiecie co tutaj zaszło... byliście świadkami? Widzieliście to dokładnie? Wasze informacje będą bardzo cenne, mamy tutaj kilku zmarłych... takie sytuacje nie mają prawa dziać się w stolicy... - powiedział poważnym tonem.




Isabella patrzyła uważnie na elfa, wiedziała że wiele lat samotności mocno na niego wpłynie i utwierdzała się w tym... dzisiaj jednak chciała odwiedzić go ten jeden jedyny raz na jego wyspie... ujrzeć go i zobaczyć, chwilę porozmawiać... słowa o Malacathcie jej się nie spodobały, jednak zignorowała je...
- Powiedz... jak ci się żyje na tej wyspie? Sądziłam że pozwoli ci ona odnaleźć spokój, ciszę... - powiedziała wolno zerkając na jego masywne ciało... elf nie miał na sobie zbroi... Cesarzowa po chwili usiadła na jego krześle na którym wcześniej siedział i założyła nogę na nogę.
- Udało ci się zbudować przyjemną chatkę... - powiedziała jeszcze raz oglądając jej wnętrze.




Lorenzo widział strój Lupus... był bardzo intrygujący, podobał mu się... krótko rzucił spojrzenie na jej nogi, a następnie przeniósł wzrok na jej twarz.
- Lupus... ciekawy strój, byłaś gdzieś? Może w jakimś ciekawym miejscu... w Arkham ich nie brakuje... - spytał lekko się uśmiechając pod nosem. Doskonale wiedział że rudowłosa uwielbia różnego rodzaju rozrywki, jest bardzo szalona i często gdzieś chodzi... uwielbiał jej cechy charakteru, Entomę natomiast bardzo lubił za jej spokój i opanowanie, cenił te cechy.

Darkseid zaśmiał się lekko na jej słowa.
- Żyje tutaj już 20 lat w samotności... Czuje się świetnie Cesarzowo... - mówił niskim głosem, oboje słyszeli odgłos respiratora
- Śpię tylko kilka godzin w tygodniu przez ten odgłos, ciągle nawiedzają mnie wspomnienia kiedy byłem wręcz stworzony przez czarną magię... - mówił wciąż
- Męczą mnie koszmary... A ty pytasz jak mi się żyje... - zaśmiał się lekko
Elf oparł się o dębowy stół. Jego sylwetka była imponująca.
- Po co tu przychodzisz... - dodał nieco spokojniej, ale nadal można było wyczuć jego niestabilne zachowanie

- Cóż.... jakby to ująć.. - powiedziała mrużąc lekko oczy i uśmiechajac sie lekko Lupus
- Chlała w barze z pijakami... - odpowiedziała Entoma
- COOOO - Jeknęła Lupus - To nie prawda!
- A potem poszła do supermarketu kupić kiełbasę. - dodała Entoma
- UHMMMM - Zajęczała ciszej Lupus opuszczając głowę
- Idź się przebrać... Już... - powiedziała Entoma w stronę Lupus
Lupus odetchnęła lekko i totalnie zawstydzona i zażenowana wolno udała sie w stronę swojego pokoju.
- Wybacz książe... - powiedziała Entoma przerywanym tonem robiąc niewielki ukłon - Zazwyczaj Lupus bywa bardziej ogarnięta... dziś jednak chyba ma troche słabszy dzień... Prosze jej to wybaczyć...

Lorenzo aż się zaśmiał i pokiwał głową, szybko jednak wrócił mu bardziej poważny wyraz twarzy.
- Interesujące - odparł odprowadzając wzrokiem odchodzącą Lupus, po chwili przeniósł wzrok na Entomę - Spokojnie, jak dla mnie to nic złego... nie widać żeby była mocno zapita, wiem że ma mocną tolerancję na różnego rodzaju trunki i trucizny... z jednej strony to dobrze że lubi poznawać ten świat i jest go ciekawa, nie dziwię jej się... - odparł spokojnym tonem. Wiedział że pokojówki są tu w jasno określonych celach... wiedział że są tutaj specjalnie dla jego matki, a to co robi Lupus na pewno nie należy do jej obowiązków. Sam jednak lubił dobrą zabawę i rozumiał Lupus, samej Isabelli zresztą też chyba to mocno nie przeszkadzało, wiedział że jego matka darzy ogromną sympatią obie pokojówki.



Isabella wysłuchała jego słów i przez moment zapatrzyła się na płomienie w kominku, miała na sobie swój sportowy outfit w którym opuściła swoją wyspę, nie miała teraz korony na głowie ani innej biżuterii, a jedynie bogate kolczyki... Darkseid żył w tym miejscu dokładnie tak jak chciała... w ciszy, samotności, skromności... w żadnym stopniu nie ingerował w krainę, nie widział nawet na oczy tego wszystkiego co stworzyła... jednak elf z tego co przed chwilą usłyszała nie zaznał spokoju na tej wyspie...
- Dzisiaj coś mnie tutaj po prostu przyciągnęło... poczułam jakąś chęć ujrzenia cię na własne oczy, chciałam zobaczyć jak żyjesz... zobaczyć czy udało ci się zaznać spokoju... teraz jednak widzę, że nigdy nie zdołasz w pełni siebie uspokoić... zawsze coś będzie cię dręczyło, uciskało... teraz są to sny o których wspominasz i respirator... o ironio on utrzymuje cię przy życiu, a zarazem dręczy... - powiedziała wolno. Przez 20 lat jej umysł i myśli prawie w ogóle nie powracały do Darkseida, dzisiaj jednak był inny dzień... chciała ujrzeć przeszłość, ujrzeć osobę która była jedną z głównych w jej życiu... zarówno był dla niej pozytywny, negatywny... a teraz całkiem obojętny.

- To prawda... aczkolwiek pierw najważniejsze są obowiązki... dopiero potem zabawa.. - powiedziała Entoma teraz dosyć piskliwym głosem.
Pokojówka była mniejsza od chłopaka. Jej długie rekawy zdobione falbankami były urocze.
- Lupus musi to zrozumieć poprzez dyscyplinę... - dodała


Ignathir tymczasem wrócił do Dalthei i zasiadł z powrotem na swoim tronie. Puścił swój kostur który zaczął lewitowac obok jego tronu.
- Zaraza.. Głód.. Wojna i Śmierć... - powiedział Ignathir i parsknął lekko. - Po prostu pięknie...

Tymczasem na pustyni Non-Shadar, gdzieś w jej głębiach...
Mężczyzna w turbanie szedł przez pustynię wraz ze swoimi trzema wielbłądami... na moment przystanął i wyjął z torby przypasanej do jednego wielbłąda bukłak z wodą, wziął dla siebie małego łyka resztę zaś zużył na swoje wielbłądy i je napoił... po chwili ruszyli w dalszą drogę jednak zapasy wody im się skończyły... po kilku godzinach dalszej wędrówki ich oczom ukazały się w oddali ogromne piramidy Cesarzowej... zrobiły ogromne wrażenie na mężczyźnie w turbanie który dalej ruszył w ich kierunku z wielbłądami... po drodze ujrzał jednak grupkę pięciu nomadów... ci także dostrzegli mężczyznę i jego wielbłądy...
- Hejże, starcze! Dokąd kroczysz? - spytał jeden z grupki.
Mężczyzna w turbanie puścił smycz przypasaną do jednego z wielbłądów i wolnym krokiem podszedł do grupki.
- Zmierzam tam gdzie prowadzą mnie stopy... wyznaczam zaś cel ten który widzą oczy... póki jeszcze mogę z nich korzystać... - odrzekł mężczyzna w turbanie a nomadzi zadziwili się i spojrzeli po sobie... po chwili ponownie przenieśli wzrok na starca gdyż ten zaczął rozkładać sobie płachtę na piasku a po chwili po prostu na niej zasiadł po turecku.
- Krocz zawsze do swego celu, nie zważaj na przeszkody... jeśli jednak na twej drodze coś cię zaintryguje, nie bądź temu obojętny... znajdź chociaż chwilę... - rzekł cichym tonem a nomadzi uważnie słuchali... aura dookoła mężczyzny w turbanie była boska... przyciągała ich uwagę i wzrok
- Nie bójcie się pytać, ale słuchajcie... nie zatrzymujcie swych słów w gardle i je wypowiadajcie, jednak bądźcie czujni, gdyż słowa mają potęgę... nawet gdy ktoś jest bezbronny... - gadał dalej mężczyzna w turbanie...


Lorenzo zerknął na Entomę.
- Cóż... oczywiście też masz rację... - odparł pogodnym tonem do małej pokojówki - Także pójdę już do swojej komnaty... ostatnio zacząłem czytać jedno wielkie dzieło Lorda Carrabotha które opisuje intrygującą historię tego świata, niespotykane istoty i gatunki których już od dawien dawna nie ma... muszę dokończyć tę księgę... - dodał po chwili i uśmiechnął się do Entomy.

- Intrygujące... - odparła Entoma - Z pewnością ta księga by sie spodobała Shizzu...