Serwery Minecraft

- Dobrej nocy... - odparła Entoma i odprowadziła Lorenzo wzrokiem aż ten zniknął z jej pola widzenia za rogiem korytarza. Mała pokojówka podeszła do dużego okna i wpatrywała się przez nie jakąś chwile.
Kilka minut poźniej przybyła Lupus.
- Jestem! - powiedziała rudowłosa pokojówka z uśmiechem na ustach
Entoma odwróciła się w jej kierunku i popatrzyła na jej ubiór.
- No.. tak powinnaś byc ubrana od samego początku... - powiedziała kiwając wolno głową
- Książe Lorenzo już sobie poszedł? - zapytała Lupus rozglądajac się. Na korytarzu były jednak kompletnie same. W zamku panowała cisza. A na korytarzu świeciło sie tylko kilka lampek na ścianie. Większość była już pogaszona.
- Tak... poszedł do swojej komnaty... - odparła Entoma
Lupus słysząc to westchnęła lekko
- Szkoda.. myslałam ze troche się z nim pobawię... - powiedziała Lupus
- Zdajesz sobie sprawę z tego, że nie możesz... - odparła poważnym tonem Entoma
- Wiem wiem... - odparła
- Skup się teraz na pracy... Dziś jest twoja nocna zmiana... - powiedziała Entoma
- Zaraz.. nie zostaniesz ze mną? Przecież ty nawet nie śpisz w nocy...
- Może nie śpię w nocy.. ale ja zrobiłam już swoją robotę na dzień dzisiejszy...
- Ejj.. to nie fair.... - wjęknęła Lupus - Weż no.... Entoma...
Entoma udawała, że ignoruje Lupus. Popatrzyła w inna stronę.
- Ej!!! Nie ignoruj mnie! - jeknęła Lupus i chwyciła Entomą za barki i zaczeła nią lekko trzepać. - Weż!!! Zostań!
Entoma widząc że inaczej Lupus nie da jej spokoju postanowiła się ostatecznie zgodzić... Westchnęła.
- Dobra zostanę... i tak nie mam nic lepszego do roboty.. - odparła obojętnym tonem Entoma
- Yay! - Uradowała się Lupus i szybko chwyciła za zmiotkę.

Isabella odchodząc z chaty usłyszała jeszcze krzyki Harkona i jego furię, zaczęła słyszeć jak z chaty dobiegają dźwięki rozwalania przedmiotów, łamania desek i rzucanych garnków i metalowych rzeczy...

=====

Wojna dochodził powoli do rezydencji Nelotha...

W tym samym czasie na Abregado, w Dohl de Lokke panował kompletny spokój. Miasto przez 20 lat bardzo się rozwinęło. Nieumarli również wkroczyli w erę nowoczesności, jednak w trochę inny sposób. Nie używali oni samochodów gdyż te nie były zbyt praktyczne na wyspie. Zolnierze mieli jednak do dyspozycji motocykle zasilane na Wieczny Ogień które ułatwiały im podróżowanie w bardzo szybkim tempie.
Sam Nihil, jako najwyższy dowódca był niezwykłym przywódcą. Rządził Abregado oraz podbitymi przez Nieumarłych wyspami twardą ręką. Był prawdziwym samcem alfa który nie bał się nikogo i niczego. Był gotów do walki w każdej chwili... Jego wygląd przez te 20 lat również się nieco zmienił. Nihil mocno przypakował.. stał sie duzo silniejszy niż wcześniej. Codziennie trenował.. codziennie walczył na arenie z innymi nieumarłymi i miażdżył dosłownie kazdego.
Aktualnie przybywał w swojej rezydencji i wysłuchiwał najnowszego raportu od swojego zwiadowcy.
- Wieści dość szybko się rozchodzą... - powiedział jeden z nieumarłych.
- Ciekawe... W stolicy już działają? - zapytał Nihil.
- Tak... siły Cesarzowej rozpoczęły już śledztwo... - odparł Nieumarły - Póki co jednak sprawca nie został zidentyfikowany.. prace trwają..
Nihil pokiwał głową.
- Cóż... budynki same z siebie nie wybuchają... - odparł Nihil wstajac z fotela. - Przekażesz moje rozkazy żołnierzom..
- Oczywiscie Panie... - pokiwał głową
- Wszystkie jednostki mają być w najwyższej gotowości...- powiedział Nihil - Jeżeli usłysze o choć jednym otwartym barze po zmroku lub zobacze choć jednego pijanego zołnierza to przeprowadzę na nim publiczną egzekucje na rynku miasta...
Zwiadowca lekko sie przeraził jego słowami ale szybko pokiwał głową.
- Jezeli stolica została zaatakowana pomimo tak zaawansowanych systemów obronnych , nie jest wykluczone że Abregado też może być w niebezpieczeństwie.. Musimy byc gotowi na każdą ewentualność...
Zwiadowca ponownie pokiwał głową.
- A teraz zejdz mi z oczu... - dodał Nihil i machnął ręką.
Zwiadowca pokłonił się i szybko opuścił rezydencję Nihila zamykajac za sobą drzwi.

Isabella teleportowała się z wyspy Darkseida... pojawiła się w tym momencie w swoim zamku, w sali tronowej gdzie ustawiony był jej tron... był wspaniały, złoty z domieszką czarnych kolorów... Cesarzowa podeszła i zasiadła wygodnie na swoim tronie i odetchnęła... podparła łokieć o podłokietnik, głowę zaś położyła na dłoni... zamyśliła się na moment... błyskawicznie jednak gdy weszła na teren swojego zamku otrzymała telepatyczny sygnał z wnętrza dwóch czarnych wież... dostała informacje o wybuchach w stolicy, zmarłych ludziach... zdziwiła się na te wydarzenia, jednak wiedziała że sprawą na pewno zajął się już Drakkan... spojrzała na swój duży wspaniały portret wiszący na ścianie nieopodal...


- Postrach Nocy... Niezwyciężony... Czarny niczym otchłań, szybszy od błyskawicy... - mówił jeden facet do drugiego w barze.
- Widziałeś go na własne oczy? - spytał drugi. Facet jednak pokiwał głową...
- Ogromny Czarny Wilk... legendarna istota... - dopowiedział mężczyzna, wielu innych słuchało... Faceci w barze rozmawiali o samym Zerratu... wiele legend i historii krążyło o legendarnym czarnym wilku... wielu rozprawiało o jego potędze...


Tymczasem Wezyr Siael spoglądał przez okno swojej twierdzy na widoczne w oddali miasto Nixium... po chwili jednak podeszły do niego dwie masywne istoty... natychmiast pochyliły głowy.
- Wezyrze... przynoszę informacje z Hazzerlax, Volturus i terenów czarnych rycerzy... zgodnie z twoją prośbą raz na jakiś czas weryfikuję tamtejszą sytuację... niektóre czyny są bestialskie... - mówił i opowiadał mu kilka innych faktów...
Siael kiwał wolno głową stojąc plecami do masywnych i słuchając ich w milczeniu... po chwili westchnął lekko i postanowił udać się niebawem do Dohl De Lokke które było w pobliżu...






- Hejże, starcze! Dlaczego nie masz butów? A twoja szata jest obdarta? Mimo tego nie mówisz jak nędzarz i łapserdak, nie żebrzesz... - wrzasnął jeden nomad do mężczyzny w turbanie.
- Po cóż mi buty skoro mam stopy dzięki którym mogę kroczyć po piasku? Po co zaś mi ozdobne szaty skoro nie jestem żadnym Panem i Władcą? - odparł mężczyzna w turbanie.
- Po cóż wam bogactwa, zebrani... po cóż klejnoty? Czyż nie wystarczy wam bochen chleba i szklanka wody? Wielbłądy u boku? Radujcie się tym światem, radujcie słońcem nad głową... nie narzekajcie że ono was przysmaża... cieszcie się jego obecnością, taka jest jego rola... - Mężczyzna w turbanie gadał do zebranych, a z 5 zebranych nomadów nagle zrobiło się tutaj 25 osób... wszyscy słuchali słów mężczyzny w turbanie.

- Dom rodzinny mojego klanu jest dosłownie obok - Powiedział Gojo wskazując kciukiem za siebie - W razie czego dajcie mi znać, będę pilnował tej okolicy - Dał Wezyrowi swój numer i wrócił do siedziby.

Lupus tymczasem rozpoczęła swoją pracę i zaczęła sprzątać pomieszczenia zamkowe które wskazała jej Entoma. Szlo jej to dosyć szybko. Entoma z racji iż wykonała swoją dzisiejsza robotę to jedynie się przyglądała jak teraz wykonują swoją prace Lupus.
- To byłoby dużo prostsze jakbyśmy użyły magii... - powiedziała Lupus podstawiając sobie stołek przy ścianie tak aby wchodząc na niego mogła dosięgnąć i zebrać kurze przy samym suficie. Jej sukienka podniosła sie lekko w górę gdy Lupus wyciągnęła ręce.
- Zapewne by było... ale to nie tak działa - odparła Entoma spokojnym tonem stojąc na progu drzwi - Nasze umiejetnosci magiczne służą głownie do walki a nie do sprzątania.
- No właśnie.... - odparła Lupus
- Chyba nie chcesz mi mówisz że zamierzasz na to narzekać? - zapytała Entoma
- Nie.. Nic nie mówiłam o tym... Po prostu moim zdaniem fajnie by było... - odparła Lupus
- To jest nasza praca...
- Ja nic nie mówię... - powiedziała Lupus ścierając kurze ze ścian.


Tymczasem w Dalthei, Ignathir dowiedziawszy się od Akatosha czym są owe demony które pojawiły się w Magicznym Wymiarze nie ukrywał że był niezwykle niezadowolony. Przez kilkanaście minut chodził po sali tronowej rozmyślając nad tym co może się wydarzyć. Jego irytacja sięgała zenitu.
Po chwili jednak Ignathir usłyszał pukanie do drzwi. Westchnął lekko i zasiadł z powrotem na swoim tronie.
- Wejść... - powiedział donośnym tonem
Drzwi po jego słowach otworzył się. Była to Naberal która podeszła przed oblicze Ignathira i ukłoniła się.
- Mój Panie... - powiedziała.
- O co chodzi Nabe? - zapytał arcymag
- Domyślam sie czym spowodowany jest Twój gniew Mój Panie...
- Mhmm.. - wyjękł arcymag
- Dlatego też pomyslałam, że odpowiednim wyjściem by było gdybyś się zrelaksował.. odpoczął...
Arcymag słysząc słowa Naberal trochę się uspokoił.
- Co masz na myśli? - zapytał
- Przygotowałam łaźnie mój Panie... Jeżeli zechcesz skorzystać to wszystko jest gotowe..
- Gorąca kąpiel huh?
Naberal kiwneła wolno głową.
- W sumie czemu nie... Nie ukrywam, że znowu zaczynają mnie boleć plecy.. - odparł Ignathir wstając z tronu.
- Jeżeli ból jest dokuczliwy, to mogę przeprowadzić masaż pleców lordzie Ignathir... - powiedziała spokojnym tonem Naberal.
Ignathir popatrzył na Naberal i pokiwał zadowolony głową.
- Teraz mnie serio zachęciłaś... - powiedział Ignathir - Nie traćmy więc czasu...
- Oczywiście... jak rozkażesz... - odparła Naberal

Tymczasem Absolute Abyssus właśnie wpływał do jednego portu w Arkham... ogrom ludzi oglądało jak wspaniały okręt tutaj się zatrzymuje... jednostka robiła wielkie wrażenie...
Kapitan Vanessa siedziała w swojej kajucie i czytała pewien list...
Załoga natomiast pracowała na pokładzie, część schodziła do portu... w oddali widać było bogaty i ogromny hotel Grand Royal...



Tymczasem Siael pojawił się w Dohl de lokke... rozejrzał się wolno po tym wspaniałym mieście i pokiwał głową.

Lupus skończyła czyścić kolejny pokój. Odetchnęła z ulgą i przetarła ręką czoło. Entoma pokiwała lekko głową. Wszystko lśniło i było wysprzątane oraz odkurzone.
- Kolejny pokój z głowy... - powiedziała Lupus - Co jeszcze zostało?
Entoma w tej chwili wyciagneła z rękawa biała kartkę na której miała rozpisane wszystkie pomieszczenie zamkowe. Prześledziła wszystkie wzrokiem. Prawie wszystkie były juz odznaczone jako posprzątane.
- Chyba została tylko sala tronowa i jeszcze pokój księcia Lorenzo... - powiedziała Entoma
Lupus zdziwiła sie lekko.
- Nie posprzątałaś jego pokoju? - zapytała Lupus
- Nie moge tam wchodzić bez pozwolenia.. - odparła Entoma i wzruszyła lekko ramionami.
- Oh... No to jak go niby posprzątamy?
- Bedzie go trzeba o to zapytać... - odparła Entoma patrząc przed siebie i chowając kartkę z powrotem do rękawa.
Lupus uśmiechnęła się lekko. Myslała nad tym czy by nie wykorzystać nieco tej okazji..
- Okej.. - odparła spokojnym głosem Lupus
Entoma spojrzała w tej chwili na nią. Szybko jednak odwróciła wzrok.
Lupus pozbierała wszystkie rzeczy w tym wiadra z wodą i ruszyła wspólnie z Entomą przez korytarz.
- Isabella wróciła do zamku? - zapytała Lupus
- Wyczułam jej obecność... Wydaje mi sie że chyba nawet jest w sali tronowej... - odparła przerywanym tonem Entoma. - Trzeba bedzie zapukać...
Lupus pokiwała lekko głową.
Po kilku minutach obie dotarły pod wrota sali tronowej. Z racji iż Lupus trzymała wiadra w ręce, to Entoma zapukała do drzwi...


Nieumarli w Dohl de Lokke dostrzegli przybyłego Siaela. Praktycznie kazdy nieumarły który go widział kiwał mu głową na przywitanie.

Siael doskonale znał nieumarłych i czuł się w Dohl de Lokke zawsze świetnie, również pozdrawiał każdego kogo mijał. Siael najlepiej wiedział o sytuacji na Abregado gdyż stacjonował w wieży wezyra najbliższej terenom nieumarłych. Widział więc doskonale jak się rozwijają i pną ku górze. Dobrze czuł się w swojej twierdzy a Nihil Vegha był przywódcą którego darzył ogromnym szacunkiem, Siael wspierał nieumarłych... oczywiście Siael nie widział poprzednich Przywódców nieumarłych, znał jedynie Veghę... jednak szanował go za jego ogromną siłę... Wezyr zmierzał w kierunku rezydencji nieumarłego i po jakimś czasie do niej dotarł... Nihil akurat wyszedł przed rezydencję.
- Nihilu! Witaj! - krzyknął donośnym tonem wezyr a następnie kiwnął do niego głową i uderzył pięścią w tors na znak szacunku i przywitania dowódcy.



Tymczasem do portu gdzie właśnie wpłynął okręt Pani Admirał, przybył sam Wielki Wezyr Ibrahim Al Vazzuni... jej przybycie nie było zapowiadane, dosłownie dowiedział się kilkadziesiąt minut temu... Vanessa jednak lubiła takie niezapowiedziane wejścia, zawsze miała wytłumaczenie i zawsze było to dosyć ważne wytłumaczenie... Wielki Wezyr stał w porcie i obserwował pracującą załogę, złożył ręce... miał poważny wyraz twarzy.
Po chwili na okręcie drzwi od kajuty kapitańskiej się otworzyły... z nich wręcz wyskoczyła Vanessa, która pochwyciła jakąś linę i przefrunęła na niej w powietrzu, a następnie puściła, zrobiła obrót w powietrzu i wylądowała zgrabnie na nogach w porcie... zachichotała wesoło widząc okrzyki podziwu zebranych... rozejrzała się i momentalnie dostrzegła nieco dalej Wielkiego Wezyra w towarzystwie kilku strażników. Ruszyła szybkim krokiem i podeszła...
- Ibrahimie! - krzyknęła wesołym tonem i przytuliła mężczyznę, był od niej wyższy... Wielki Wezyr również przytulił kobietę, poklepali się leciutko po plecach.
- Intrygujące... ty? Na lądzie? - spytał Ibrahim nadal z poważną miną, po chwili jednak oboje parsknęli przyjacielskim śmiechem - Sama przyznaj, rzadki to widok... - dopowiedział.
Pani Kapitan kiwnęła głową chichocząc.
- A zgadza się, nie lubię zgiełku i wielkich miast... nie mogę wytrzymać bez wiatru we włosach, morskiej bryzy i okrzyków mojej załogi... ale cóż... postanowiłam złożyć wam wizytę tutaj, w tym wielkim świecie... - powiedziała rozglądając się dookoła portu.
- Miło cię tu widzieć - odparł Ibrahim




Isabella usłyszała stukot do drzwi... wiedziała że to pokojówki.
- Wejdźcie! - powiedziała donośnym tonem.

Nihil dostrzegł Siaela.
- Witaj Siael... - powiedział Nihil i podszedł do niego i podał mu rekę. Ten uścisnął. Nihil był od niego wyższy i masywniejszy a jego zbroja koloru złota wyróżniała sie na tle innych nieumarłych.
- Dobrze że przybyłeś... Masz dla mnie jakieś nowe wieści? - zapytał Nihil - Słyszałem, że w stolicy Arkham były jakieś wybuchy...


Entoma słysząc głos Isabelli otworzyła drzwi. Wraz z Lupus weszły do sali tronowej. Dostrzegły że ta siedzi na tronie i spogląda w ich kierunku. Pokłoniły się.
- Cesarzowo... - powiedziała Entoma piskliwym tonem - Dobry wieczór.. Za pozwoleniem rozpoczniemy naszą pracę...
Lupus położyła wiaderka na ziemi i chwyciła zmiotkę. Była lekko zdziwiona strojem Isabelli.
- Bardzo gustowny... strój sportowy... - powiedziała Lupus z lekkim uśmiechem - Dekolt nawet nie przesadzony...
Entoma popatrzyła na Lupus w tym momencie. Ta widząc jej spojrzenie chrząknęła parę razy.
- To znaczy...em... - jękneła Lupus - Jak Ci minął dzień wasza wysokość?