Serwery Minecraft

Rudowłosa pokojówka pojawiła się w stolicy Arkham. Poranne promienie słońca przebijały się przez nieco pochmurne niebo. Metropolia, jak to zwykle bywało bez względu na pogodę kwitła pełnią życia.. Z samego rana mnóstwo ludzi standardowo zmierzało do pracy, do sklepów i szkół... Lupus jednak nie to kompletnie nie interesowało.. Przez krótką chwilę stała na chodniku obserwując przejeżdżające samochody i przechodzących ludzi którzy widząc ją natychmiast sie uśmiechali.. w szczególności mężczyźni... w końcu w ich oczach był niezwykle atrakcyjną dziewczyną o ponadnaturalnej urodzie...
Pokojówka jednak opuściła swój wzrok nie reagując na te gesty i założyła na swoją głowę kaptur od bluzy a dłonie schowała do kieszeni. Szła przed siebie chodnikiem mijając przechodniów którzy się za nią oglądali, aż zatrzymała się dopiero przed jedną z kawiarni.
Było już około godziny dziewiątej, więc postanowiła skorzystać z tej możliwości i napić się porannej kawy.
Kawiarnia była praktycznie pusta, na zewnątrz stoliki znajdujące się po parasolami na świeżym powietrzu również nie była pozajmowane, więc zdecydowała się zasiąść właśnie przy jednym z nich. Pierw jednak oczywiście weszła do środka aby złożyć zamówienie i zapłacić.
Zgodnie z jej życzeniem jej kawa była z duża ilością pieniącego się mleka oraz ze słomką.
Po kilku chwilach Lupus zasiadła wreszcie przy stoliku kładąc na nim swoją kawę i mieszając ją lekko swoją słomką. Jej wzrok kierował sie na ulicę oraz na ogromną ilośc ludzi przechodzących przed jej oczami.. Rudowłosa westchnęła lekko i podparła swoją głowę jedną ręką... drugą natomiast przy pomocy słomki nadal mieszała kawę...


Nagle Isabella poczuła potężny ból w swojej głowie.. prawdopodobnie największy jaki tylko do tej pory poczuła.. Jej oczy zaczęły zachodzic mgłą. Nie miała pojęcia co sie dzieje... Upadła na kolana... Ból był nie do zniesienia.. Z jej usta nie mogły wyjść żadne słowa.. Sylwetki wezyrów przemieniły się w jej wizji w mroczne przerażające cienie które zaczęły ją otaczać...
- Twój czas... dobiega końca! - mówiły przerażającym głosem cienie w jej głowie
Isabella czuła, że traci kontakt z rzeczywistością... Wszystko z przed jej oczu kompletnie zniknęło... Była kompletna nicość... kompletna ciemność.. Nie było z nią nikogo... Była sama... Jedyne co słyszała to swój przyspieszony oddech oraz kroki... ktoś szedł w jej stronę...
Leżąc już bezwładnie na ziemi dostrzegła na krótką chwilę postać w mrocznych szatach.... Po raz pierwszy tak wyraźnie... Isabella poczuła strach... Pierwszy raz od dłuższego czasu... bała się...
- Nadchodzę Isabello.... Nadchodzę.... - powiedziała mroczna postać a jej jedno oko błysnęło czerwonym blaskiem

Po tych słowach Cesarzowa straciła ostatecznie przytomność....

Żniwiarz natomiast zdołał przygotować swój sprzęt i uzbrojenie do wyznaczonej misji. Włamanie się do zamku Isabelli z pewnością nie bedzie łatwym zadaniem, ale zamierzał zaufać swojej zleceniodawczyni w tej sprawie... Skoro sama powiedziała że jest to możliwe to powinien sobie poradzić..
Jeszcze raz wyciągnął zwiniętą w rulon kartkę z pod swojej mrocznej szaty która zgodnie ze słowami Szefowej zawierała dokładne umiejscowienie wszystkich systemów bezpieczeństwa... nawet tych kompletnie ukrytych... Łowcę Nagród dziwił fakt, że Szefowa miała dostęp do tego typu informacji... Szczerze wątpił w to aby sama je posiadła... najwidoczniej ktoś musiał jej to przekazać... Teraz jednak nie zamierzał sie zastanawiać nad tym kto to mógłby być.. Szczerze go to nie obchodziło...
Po kilkunastu minutach udał się on na zewnątrz, wychodząc z podziemnej bazy... Przy wejściu czekał juz na niego pewien czarodziej który miał go przenieść w pobliże zamku.. Stał oparty o ścianę ze skrzyżowanym rękami.. kiwnął lekko głową gdy tylko zobaczył zbliżającego się Zniwiarza...
- No i jak.. Jesteś gotowy? - zapytał tajemniczy jegomość
- Mhm... a więc to ty bedziesz odpowiadał na transport... - powiedział Zniwiarz chowając kratkę z powrotem pod swoje szaty.
- Jestes tym zaskoczony? - odparł czarodziej
- Nie... - odparł sucho Łowca Nagród


Tymczasem Ignathir pojawił się w swojej komnacie.. Rozejrzał sie wolno po pokoju, a następnie zaniósł tajemniczą księgę którą trzymał w swojej ręce prosto na regał znajdujący się koło swojego łoża.
Następnie udał się w kierunku swojego biurka przy którym zazwyczaj spędzał czas na tworzeniu nowych artefaktów i biżuterii.. Na owym biurku stało elegancko zapakowane pudełko... To w nim znajdował sie w końcu przedmiot który Ignathir zdołał ukończyć zaledwie kilka godzin temu.. Teraz leżał spokojnie w tym pudełku i jedynie czekał na to, aby go podarować odpowiedniej osobie... Arcymag doskonale wiedział komu go podaruje...


Lupus w samotności i milczeniu siedziała w kawiarni już od dłuższej chwili.. Piła swoją kawę dosyć powoli nie spiesząc się w żaden sposób... Słońce które do tej pory przebijało sie przez chmury, teraz zaszło za nimi a miasto pogrążyło się w odcieniach szarości... Z nieba zaczął kropić drobny deszcz... Pokojówka patrzyła w melancholicznym wręcz nastroju na ulicę obserwując jak deszcz stopniowo zaczyna tworzyć na twardym gruncie pojedyncze kałuże... Do czasu aż dostrzegła zbliżającą się w jej stronę znajomą sylwetkę...
Lekko odwróciła swoją głowę w bok spoglądając swoim złocistym wzrokiem na mężczyznę..
- No no... Nie spodziewałem sie ciebie tutaj zobaczyć moja droga... - rzekł chłopak
Lupus początkowo nie zareagowała na jego słowa jednak chłopak podszedł blizej i stanął obok jej stolika.
- Nagumo... - powiedziała obojętnym tonem Lupus - Czego chcesz...
Chłopak przez pewną chwile spoglądał na Lupus z szyderczym uśmiechem, ale po pewnym momencie podobnie jak ona, odwrócił wzrok spoglądając na ulicę pełną przejeżdżających samochodów.
- Spodziewałem się trochę innej reakcji z twojej strony... Zazwyczaj bywałaś bardziej zadziorna gdy rozmawiałaś ze mną... Teraz jednak nie widzę tego.... Coś się zmieniło w tym temacie? Czyżby Drakkan Cię zdradził z inną kobietą?
Lupus zmrużyła oczy i swoja słomką zamieszała ponownie stojąca przed nią kawę.
- Daj mi spokój... Nie chce mi sie z tobą gadać... - odparła Lupus
Nagumo słysząc słowa Lupus parsknął jedynie pod nosem.
- Jak chcesz.... - odparł mocniejszym tonem. Uśmiech błyskawicznie zniknął z jego twarzy - Niebawem i tak będziesz żałować podjętej przez siebie decyzji... Wspomnisz moje słowa... a wtedy będzie juz za późno...
Chwile potem Nagumo odstąpił od jej stolika i odszedł zostawiając ją samą. Lupus słysząc jego oddalające sie kroki odetchnęła głęboko i złapała się za głowę masując delikatnie swoje czoło.

Drakkan krzątał się po Arkham... jego umysł był pochłonięty myślami o Lupus... o wszystkim... o uczuciach... jego serce biło niesamowicie mocno, nie mógł opanować jego rytmu... chodził po całym Arkham, nie wiedział w co włożyć ręce, co czynić... plątał się wszędzie...
Przechadzał się, rozmyślał... po chwili dotarł na chodnik przy którym była jedna kawiarnia... momentalnie zatrzymał się, stanął gwałtownie... bowiem wyczuł, wyczuł obecność Lupus nieopodal... czuł że rudowłosa gdzieś tu jest.. rozglądał się uważnie... zerknął na kawiarenkę i stoliki stojące na świeżym powietrzu... w końcu dostrzegł pewną osobę w bluzie... wiedział, wiedział że to jego Lupus... gwałtownie ruszył w jej kierunku... dotarł po chwili i stanął nieopodal kobiety...
- Lupus... cześć! - rzekł ucieszonym głosem, zerkał w kierunku pokojówki... nie wiedział dlaczego siedzi sobie tu sama... był jednak szczęśliwy że na nią trafił...



Isabella straciła przytomność po kolejnym nagłym i niespodziewanym ataku w jej głowie... leżała na ziemi...
Trójka Wezyrów momentalnie stała tuż obok niej, otaczali ją... rozglądali się na wszystkie strony.
- CO do CHOLERY?! - wrzeszczał Winchester Jr, był absolutnie zdezorientowany...
Cassahs poczuł wściekłość, rozglądał się na boki, szukał zagrożenia... nie wiedział co działo się z Cesarzową...
Siael kucał już przy Isabelli... próbował ją cucić... potrząsał ją lekko za ramię..
- Cesarzowo! Cesarzowo! Powstań! - mówił głośnym tonem - Co się dzieje?! - krzyczał... gwałtownie cisnął zaklęcie potężnej regeneracji na Isabellę...
Cassahs charknął i zawył wściekle, jego kły się ukazały...
Siael cały czas cucił Isabellę... spoglądał w jej twarz.. chciał aby natychmiast się wybudziła...

Lupus która po krótkim spotkaniu z Nagumo lekko sie zamyśliła spoglądając na swoją kawę, wzdrygnęła się lekko zaskoczona słysząc znajomy jej głos. Odwróciła swoją głowę w bok i prawie natychmiast dostrzegła Drakkana. Zdziwił ją fakt, że ten ją tak szybko rozpoznał... Jej rude włosy były w końcu schowane pod czarnym kapturem jej bluzy. Nie były widoczne z tak daleka... Minimalnie się uśmiechnęła jednak ten uśmiech szybko zniknął z jej twarzy.
- Oh... Drakkan... Witaj... - powiedziała cichym tonem a następnie napiła się odrobinę kawy przez słomkę.