Serwery Minecraft

Tymczasem Ptolemy cały czas przeprowadzał obserwacje nad ożywionym przez siebie człowiekiem... w sumie byłym człowiekiem.. teraz nie miał już praktycznie żadnych cech ludzkich... Pellar był ożywioną zbroją... upadłym... Dusza dawnego księcia Altary tliła sie w ciele czarnego rycerza...
Minęło już kilka dobrych godzin od jego rezurekcji... Pellar czuł ogromny przypływ sił dzięki mocy Wiecznego Ognia.. Jeszcze nigdy wcześniej sie tak nie czuł... Był w stanie już normalnie mówić.. mógł ruszając rękami i nogami, nawet mimo tego ze czuł jakby ich w ogóle nie posiadał.. Kontrola ruchu była teraz możliwe nie dzięki mięśniom i nerwom, a dzięki sile jego umysłu.. Miał też dość leżenia.. Cały czas był przykuty do łóżka... Za kazdym razem jak rozrywał kajdany, Ptolemy zakładał mu nowe... Jego irytacja sięgała zenitu.
- Wypuść mnie w końcu pokrako bo nie wytrzymam tutaj! - ryknął gniewnie Pellar a jego oczy błysnęły czerwienią.
Ptolemy siedząc przy swoim biurka zaśmiał sie pod nosem.
- Bardzo mi przykro ale nie ma takiej opcji... - odparł
- Jeżeli tego nie zrobisz, to rozerwę te kajdany po raz kolejny i spuszczę Ci soczysty wp***ol! - ryknął gniewnie
- Mhmm... Az taki jesteś zrywny przyjacielu? Wygląda wiec na to ze musimy zrobić kolejny test... Zobaczymy czy jesteś w pełni gotowy by stanąć przez Najwyższym... - odparł Ptolemy odkładając książkę na bok i wstając z fotela.
Pellar syknął pod nosem spoglądał jak Ptolemy do niego podchodzi...

======================================================

Łódź podwodna przepłynęła już znaczny kawałek od linii brzegowej. Magister w milczeniu spoglądał przez szybę na przepływające ławice ryb.. na podwodne skały oraz rosnące od dna różnorodne i kolorowe podwodne rosliny..
Po chwili odwrócił głowę w kierunku pilotów.
- Jak sytuacja na radarach? - zapytał
- Póki co spokój Sir... nie ma w poblizu żadnego okrętu ani statku.. Jezeli utrzymamy kurs i nie napotkamy żadnych przeszkód to na miejscu będziemy za 15 minut...
Magister pokiwał głową i odwrócił swój wzrok.. Ponownie obserwował podwodne dno i panujący tu różnorodny ekosystem przez szybę okrętu.

W Isabelli narastała coraz to większa ekscytacja gdy słyszała kolejne i kolejne słowa maleńkiej Entomy... malutka gadała niesamowite wręcz rzeczy... oczy Isabelli mocno się powiększyły a jej usta były lekko otwarte...
- Entomo... to wszystko niesamowite co mówisz... naprawdę... jestem niesamowicie zaskoczona tym całym wątkiem... - odparła Isabella, jej oczy błysnęły.
- Pytał o nią.. zachował obrazek... mhm,... - mruknęła Isabella... to wszystko mocno ją zainteresowało... - To mogłoby być niesamowicie ciekawe gdyby tylko Naberal tutaj była... obserwowałabym to z zaciekawieniem... - odpowiedziała Isabella, zachowanie Ibrahima mocno ją zdziwiło... od zawsze tylko pracował i trenował.. a teraz? Takie informacje... coś niesamowicie zaskakującego...
- Entomo... co ty o tym wszystkim myślisz... - dodała po chwili



Zerratu pokręcił głową z lekką rezygnacją gdy Lupus od niego odstąpiła... ewidentnie można było dostrzec jego emocje i fakt że posmutniał... to było wręcz nie do pomyślenia... Zerratu... alfa, arcypotężna istota... nigdy nie okazywał takiego czegoś... teraz jednak spuścił w dół swoją głowę i zakwilił dosyć głośno... warknął kilka razy i podreptał w miejscu, a po chwili spojrzał swoim wzrokiem z żalem na rudowłosą Lupus i przez chwilę nie spuszczał jej z oczu, a następnie podreptał kawałek i ułożył się na posadzce nieopodal tronu Isabelli spuszczając głowę do ziemi... położył się na podłodze z rezygnacją.. .

- Co ja myślę? Myslę, że powinien o niej zapomnieć... - odparła Entoma poważnym tonem - Faktem jest, że Naberal jest bardzo atrakcyjna i jestem w stanie zrozumieć czemu się mu spodobała... Ale dla własnego dobra powinien wyzbyć się tego typu amorów.... Jedynie nakręcił się bez powodu... Swoje uczucie do niej opiera na pojedynczym obrazku i kilku faktach... Nie widział jej nawet na żywo i szczerze watpie by kiedykolwiek ją zobaczył... Już nie wspomnę o tym, że Naberal nie przepada za ludźmi... tak jak i ja...
Po tych słowach podeszła blizej Isabelli.
- Poza tym Ibrahim ma ogromnego farta, że Naberal nie wie o tym incydencie... Nie powiedziałam jej o tym... Gdyby sie dowiedziała z pewnością uznała by twojego Wielkiego Wezyra za kretyna i psychola... Nie chciałaby mieć z nim raczej nic wspólnego...


Lupus popatrzyła na Zerratu w milczeniu. Zmrużyła lekko oczy.
- Dziwny zwierz... z bogatą fantazją.... - powiedziała sama do siebie Lupus i parsknęła pod nosem. Szybko odwróciła wzrok po czym teleportowała się do swojego pokoju... Zamierzała sie przebrać i udać się na miasto...