Serwery Minecraft

W poblizu miejsca gdzie deportował się Jonathan roiło sie od kultystów którzy bacznie obserwowali ludność przy swoich cięzarówkach i rozmawiali z przechodniami. W każdej chwili mogli wykryć Jonathana.

Amon tymczasem idąc wzdłuż drogi wszedł w boczną uliczkę gdzie niepostrzeżenie ściągnął swoją maskę i schował pod płaszcz. Dzisiejsze intensywne wydarzenia dały mu duzo do myślenia. Przed oczami cały czas miał obraz kobiety która niemal utoneła. Miał szczere nadzieje że ta dojdzie do siebie. Trauma ciągnąca sie po stracie matki i żony ciagnęły sie za Amonem przez lata... nie chciał aby którykolwiek obywatel jego państwa stracił życie gdy takowe jest w stanie ocalić.. Myślac tak przechadzał sie dalej spoglądając na gabloty sklepowe i obserwujac działania kultystów nierozpoznany przez nikogo.

Ynapreh wiedziała, że Tempus zawsze był szczery. I być może miał racje... Gdyby żył, Harkon w ogóle by ich nie odnalazł. Wszystko toczyło by się zupełnie inaczej.
- Dziękuję ci... Niedługo się spotkamy - odparła kobieta z delikatnym, przyjacielskim uśmiechem na twarzy.
Wnet odwróciła się w stronę dzieci i podeszła nieco bliżej.
- Chodźcie, dzieci. Idziemy - powiedziała i chwyciła bliźniaki za ręce.
Spojrzała jeszcze raz na Tempusa i cała trójka przeszła przez portal...

=====

Baldur w tym samym czasie przebywał w centrum krainy. Wyszedł właśnie z budynku parlamentu, by trochę rozchodzić kości. Praca jako minister mu nie sprzyjała.
- Cholerna zima... - mruknął pod nosem idąc chodnikiem

- Crucio! - wypowiedział zaklęcie Kapelusznik w stronę Bliźniaków, tych zaczęło mocno kłuć... zaczęli się wić z bólu.
W tym momencie Kapelusznik wypowiedział zaklęcie, użył bardzo niebezpiecznej dziedziny magii - legilimencji, tylko najpotężniejsi dobrze potrafili ją stosować...
Używając zaklęcia, znalazł się w głowach i wspomnieniach Bliźniaków, które zdezorientowane zaklęciem Crucio były łatwe do wniknięcia...
- Sprawdźmy... kto Was najbardziej skrzywdził... - mruczał Kapelusznik, widząc ich najdalsze wspomnienia... robił to już po raz kolejny, gdyż Bliźniacy mając w sobie ogromną potęgę, zamykali przed nim umysły...
Ujrzał ich rodziców, napaść na ich dom, ogień... widział też lata, które Thomas i Joseph spędzili w parszywym sierocińcu...
- Ta czarownica... - mruknął Kapelusznik, widząc Naczelną sierocińca.
- Była dosyć... paskudna. - dodał... zauważył nagłą zmianę tempa we wspomnieniu, krzyki i huki, ale w tym momencie zaklęcie Crucio puściło Bliźniaków, a Ci szybko zamknęli swoje umysły... wspomnienia się urwały.
- Szlag! - Krzyknął Kapelusznik, celując w Bliźniaków Różdżką.
- Przestańcie zamykać umysł!
- Jaką potęgę w sobie skrywacie... - Powiedział, zastanawiając się.
Po chwili wyjął zza pazuchy pewien Elixir i podał Bliźniakom.
- Wypijcie... - Powiedział.
Thomas i Joseph odwrócili się, uchylili trochę swoje mroczne białe maski, których nigdy nie mogli zdjąć i wzięli po małym łyku... w tym momencie zapomnieli ostatnie 6 minut, chwile gdy Kapelusznik ich spętał i skrzywdził.
Oddali flakonik Kapelusznikowi, a ten klasnął w ręce.
- Podobało Wam się dzisiaj?! - Krzyknął, parszywie się uśmiechając.
Bliźniacy wzruszyli ramionami, patrząc swoimi mrocznymi twarzami na Czarnoksiężnika. Nie pamiętali, że wyrządził im krzywdę, a jedynie, że tutaj z nimi był...
=========

Isabella została poinformowana przez jakiegoś asystenta o wyczynie Amona... obejrzała go sobie w telewizji, przewijając raz do tyłu, aby ponownie to zobaczyć...
- Ciekawe... - powiedziała, również była pod wrażeniem wyczynu Amona.
- Co to za kobieta? - Spytała asystentów.
- Jakaś zwykła, była na statku. - odparł jeden z nich.
- Wyślij kogoś do lecznicy, do której trafiła i poinformuj mnie o jej stanie zdrowia. - Wydała rozkaz, który natychmiast wykonano.
Isabella wstała, a następnie ruszyła w kierunku drzwi od gabinetu i go opuściła...

Gdy emocje opadły Maraal zdecydował się wrócić do swojego apartamentu. Zbliżał się bowiem powoli wieczór. Nadal nie potrafił zrozumieć jakim cudem Amon był w stanie chodzic po wodzie. Teraz jednak nie chciał sobie tym zawracać głowy. Dowódca kultystow wchodząc do swojego apartamentu zdjął plaszcz a następnie siadając na fotelu odpalił telewizor. Jutro z samego rano musiał być bowiem na nogach. Bycie dowódcą nie jest bowiem łatwe, a bycie prawą ręką Amona jest jeszcze trudniejsze...

Amon również nie zamierzał zbyt długo chodzić po mieście. Jego planowane wyjście na świeże powietrze skończyło się ratowaniem tonącej kobiety. Nie trudno się domyśleć że tego typu wydarzenia nie dzieją się codziennie. Mężczyzna w masce skręcił w boczna uliczkę i otworzyl dekiel prowadzący do jego bazy. Dyskretnie wskoczył w dół i zamknął go za soba. Zbliżając się do podziemnej bazy założył z powrotem na swoją twarz maskę. Było tu bowiem kilka patroli kultystow.

Harkon pojawił się w jaskini, w tym samym miejscu co Ynareph i bliźniaki. Od razu poczuł chłód i zimno jaskini, nie robiło jednak na nim to żadnego wrażenia. Rozejrzał się dookoła siebie próbując kogokolwiek dostrzec. Nikogo nie widział, lecz czuł... Czuł potężną magię Tempusa. Harkon był genialnym łowcą i miał bardzo wyczulone zmysły. Z zapamiętaniem zapachu, wyglądu, czy intensywności magii swojej ofiary nie miał żadnego problemu. Tempusa jednak nie zapamiętał... Pojedynkował się z nim tylko raz i nie mógł zidentyfikować jego magii. Być może dlatego, że Tempus podróżuje w czasie i trudniej go wyczuć.
Darkseid zaczął iść w przód. Jego mroczny oddech rozchodził się po całej jaskini, która wydawała się nie mieć końca. Jego kroki wywoływały echo, które rozchodziło sie po ścianach obiektu.
- Nie chowaj się... Wiem że tu jesteś... - powiedział nagle mrocznym głosem
Harkon czuł, że jest obserwowany. Włączył nagle noktowizje w soczewkach i zaczął szukać wzrokiem ukrywającego się Tempusa...

Tempus w swoim zielonym płaszczu siedział na kamieniu w jaskini i patrzył się na Harkona który się deportował przed chwilą. Kruszyl w ręku kamień i mówił:
- Oh. Jesteś Harkonie... - mówił lekceważąc przeciwnika, czuł się potężny.
- Niech zgadnę, był to twój dom? - powiedział

Harkon wnet po jego słowach wyciągnął siekierę zza pleców, która od razu zaczęła mienić się czarną, mroczną energią.
- Znów się spotykamy... - zaczął mrocznym głosem
- Pamiętasz te broń...? Dzierżył ją mój dziadek... Teraz przeleje nią twoją krew... - dodał

- Twój dziadek wiedział jak jej używać. Do dobrych celów. Twoje cele nie spotykają się z moimi. - mówiąc to Tempus wyciągnął różdżkę i rozłożył ręce.

Harkon spojrzał na niego przenikliwym, krwistym wzrokiem.
- No tak... Podróżnik w czasie... - mówił lekceważąco. - Zabrałeś ich do wymiaru... - dodał
- Ale to nic nie pomoże...

- Może. - obrócił się Tempus patrząc na miejsce w którym wcześniej był portal.
- Ale trochę Cię przetrzymam to potężniejszej sprawy - uśmiechnął się lekko pod nosem.
Tempus wystawił różdżkę w strone Harkona.