Serwery Minecraft

- Mhm... To niedaleko... - powiedziała Entoma - Niebawem dowiesz się co mam na myśli...

Ibrahim próbował wyczytać coś z Entomy, jednak malutka pokojówka była nie do rozczytania... zmrużył oczy zerkając na nią i ponownie spojrzał na drogę przed nimi...
- Testują twoją cierpliwość Entomo? Hmm... jestem ciekaw jak ostatnio ją przetestowali... coś ciekawego cię spotkało? - spytał.

- Coż... Jak sie chyba domyślasz, nie pochodzę z tego świata i przybyłam tu w wyznaczonym przez mojego stwórcę celu... Pracowałam pod rozkazami Isabelli gdy ty byłeś jeszcze w wieku księcia Lorenzo i poznawałeś dopiero tajniki magii.. przez te wszystkie lata poznałam mniej więcej jak działa ten świat... widziałam jak odradza sie i powstaje od zera... Doświadczyłam tego jacy potrafią byc ludzie... poznałam ich zachowania i obyczaje...
Po tych słowach skierowała swój wzrok na Ibrahima
- I dlatego też szczerze ich nienawidzę... - dodała - Ostatni incydent z Gojo Satoru jedynie umocnił moje przekonanie w tym zakresie a tym samym i moją nienawiść....

- Gojo Satoru... - powtórzył Ibrahim wolno uważnie słuchając słów Entomy... Wielki Wezyr doskonale pamiętał akcję tego faceta gdy stał przed Isabellą... pokiwał wolno głową.
- Doskonale cię rozumiem Entomo... osobiście pewne zachowania ludzkie również mocno mnie irytują i drażnią... doprawdy spora ilość mieszkańców naszego świata może działać ci na nerwy... pewnych zachowań mocno zakorzenionych niestety nie można zmienić... - odparł na jej słowa i zamyślił się na chwilę... odkąd pamiętał poświęcał swoje życie rozwojowi, poszerzaniu wiedzy, umiejętności i mocy a także oddaniu dla krainy, swojej pracy i stanowisku... to prawda, miał dużą rezydencję w doskonałej dzielnicy Arkham, jednak mieszkał w niej kompletnie sam... gdy wychodził z domu ten stawał się kompletnie pusty... Ibrahim w głębi duszy chciałby kiedyś założyć swoją rodzinę... jednak nie wiedział czy takie coś w ogóle jest możliwe... starał się nie skupiać na tych myślach gdy tylko przychodziły mu do głowy... wtedy nakładał na siebie jeszcze więcej pracy i spraw...

Entoma nie odpowiedziała na słowa Wielkiego Wezyra. Nastała minuta ciszy. Jej oczy na kilka sekund ponownie zabłysneły karminowym blaskiem.
- Masz całkiem intersujące myśli jak na Wielkiego Wezyra.... - rzekła po chwili Entoma spokojnym tonem która wyczytała wszystkie jego aktualne przemyślenia - Chciałbyś założyć rodzinę... Ciekawe... Masz jakąś upatrzoną partnerkę? Jakaś ludzka niewiasta wpadła Ci w oko?

Ibrahim parsknął lekko śmiechem widząc jak duża jest siła magiczna Entomy.. doprawdy zrobiła na nim spore wrażenie... westchnął lekko.
- Żadna kobieta nie wpadła mi w oko... żadna z kobiet które spotkałem w swoim życiu, a które próbowały poznać mnie bliżej nie była wartościowa... nie miałem okazji stworzyć żadnej relacji... jestem oddany swoim obowiązkom, polityce i praworządności... Cesarzowa Isabella to właśnie mnie powierzyła główną pieczę nad tym co stworzyła... dźwigam na swych barkach ciężar mojego stanowiska... jednak nie narzekam Entomo, jestem świetny w tym co robię i moja aktualna sytuacja mocno mi odpowiada... - powiedział

Entoma popatrzyła przez chwilę prosto w twarz Ibrahima, a ten poczuł na sobie jej spojrzenie. Po chwili jednak pokojówka odwróciła wzrok.
- Mhm... Rozumiem... Skoro tak mówisz... - odparła przerywanym tonem - Nie ma co jednak przekreślać na zapas... Byc może kiedyś spotkasz kogoś wartościowego... Kogoś kto przyciągnie twoją uwagę... W końcu wszystko jest możliwe...

Ibrahim pokiwał wolno głową...
- Tak... absolutnie wszystko jest możliwe... zobaczymy jednak co przyniesie przyszłość... - odparł wolno krocząc obok małej pokojówki i spoglądając na drogę...

Satoru teleportował się wraz z Megumim przed tajemniczą mroczną jaskinie na górzystym wzniesieniu. Z miejsca na którym stali było widać wysokie budowle Arkham, które wyglądały majestatycznie.
Nagle Fushiguro poczuł potężną mroczną aurę z wnętrza jaskini, tak jakby coś się właśnie przebudziło i rozgniewało. Przełknął ślinę. Mistrz poklepał go po plecach:
- Śmiało, wchodzimy - Po tych słowach weszli do środka
Nacierali coraz bardziej w głąb jaskini. Energia była coraz straszniejsza. Normalny śmiertelnik już dawno by zawrócił z obawy o swoje życie. Jednak oni szli dalej.
Nagle zauważyli TO. Ogromna cienista postać w kapturze, jakby zjawa.
Megumi zastygł w miejscu ze strachu, przypominając sobie kiedy ostatni raz się tak czuł. W jego myślach pojawiła się Entoma.
,,Może być na tym samym poziomie, nie... Może nieco niższym, jednak czuję że jeden ruch zakończy się moją śmiercią..."
- Spokojnie, przecież jestem z tobą - Powiedział Satoru.
Nagle zjawa posłała w ich kierunku coś w stylu cienistego ataku, który Gojo odbił z łatwością czystą manipulacją przestrzenią.
Megumi stwierdził że nie będzie tak stał, on również musi coś zrobić:
- Boskie psy! - Powiedział po czym rozkazał im rzucić się na cel, samemu pozostając w bezpiecznej odległości.
Jeden z psów natychmiast oberwał i odleciał na ogromną odległość. W pogotowiu był natomiast wąż, którego Fushiguro niedawno oswoił. Pochwycił on rękę zjawę w swoje zęby. Trucizna jednak wydawała się nie mieć wpływu na przeciwnika, z uwagi na to że był on czymś na kształt ducha.
Nagle zjawa zrobiła coś dziwnego. Megumi jeszcze nigdy nie spotkał się z czymś takim. Ściany jaskini przybrały czarną cienistą barwę, a ta otoczyła ich obu, więżąc ich w czym w stylu innego wymiaru. Chłopak czuł jakby doświadczał śmierci. Jakby został zesłany do samego piekła.
Nie mylił się, faktycznie znajdowali się teraz w ,,innym wymiarze". Spod kaptura zjawy wyłonił się przerażający jasny uśmiech, tak jakby była pewna swojego zwycięstwa.
- MISTRZU!
- Spokojnie, będzie dobrze, tylko mocno się mnie teraz trzymaj... - W stronę Satoru zostały posłane cieniste ataki, które zostały natychmiast odbite. Były one jednak znacznie szybsze i silniejsze niż wcześniej - Znajdujemy się w domenie tego ducha Megumi...

Ataki były coraz szybsze i szybsze. Megumi zaczął odczuwać niepokój mimo obecności mistrza.
- Jesteśmy w... domenie? - Wydukał przełykając ślinę
- Owszem, z pewnością wiesz mniej więcej co mam na myśli. Wspominałem Ci o tej sztuce. Teraz zobaczysz jak to działa w praktyce!
Jeden z cienistych ataków nie został odbity i musiał zostać zatrzymany przez nieskończoność jako druga linia obrony. Mimo to, Satoru dalej stał niewzruszony i kontynuował swe nauki:
- Jak widzisz, uwięzienie przeciwnika w swojej domenie daje wiele benefitów. Między innymi szybkość, wzmocnienie ataków, wzmocnienie ich siły oraz precyzji...
- UWAŻAJ - Krzyknął Megumi, kiedy atak uderzył bardzo bardzo blisko nich. Gdyby nie nieskończoność, chłopak już dawno zostałby trafiony
- Oczywiście Rozszerzenie Domeny pochłania ogromne ilości energii. W końcu tworzysz tym czarem coś w rodzaju własnego wymiaru w którym więzisz przeciwnika
- J... jak wydostać się z domeny?
- Możesz spróbować ją przebić, jednak jest to praktycznie niemożliwe. Domeny są stworzone by więzić swojego przeciwnika w środku. Prędzej zginiesz niż uda ci się z nich wydostać...
Wizja ta oczywiście nie była dla Megumiego zbyt zachęcająca
- Możesz też liczyć że ktoś przebije domenę od zewnątrz. Mimo że jest to trudne, jeśli ktoś się postara, jest w stanie to zrobić, gdyż bariera skupia całą swoją wytrzymałość na wnętrzu. Jednak nie polecałbym liczyć na czyjąś pomoc w tak kryzysowych sytuacjach...
Atak trafił tuż przed twarzą Megumiego, na co chłopak zareagował paniką:
- GADAJ JAK SIĘ STĄD WYDOSTAĆ!
Satoru zaśmiał się:
- Najlepszym sposobem na skontrowanie domeny jest rozszerzenie swojej własnej - Zdjął swoją opaskę z oczu, odsłaniając piękne błękitne źrenice - Gdy w tej samej przestrzeni zostaną rozszerzone dwie domeny, dojdzie do ich starcia, w wyniku czego bardziej wyrafinowana domena wygra... Chociaż czasami sukces zależy też od takich czynników jak ilość energii lub twój stan umysłu...
Zjawa wyraźnie się zdenerwowała. Wyglądało na to że przygotowywała swój najsilniejszy atak. Mroczna energia osiągnęła maksimum.
Satoru skrzyżował palce, po czym wyrecytował:
- Rozszerzenie Domeny - Cienie natychmiast, w ciągu ułamku sekundy zostały starte w pył przez dziwną, magiczną przestrzeń. Przybierała ona różne barwy, białą, błękitną, a czasem zachowywała się jakby w ogóle tej barwy nie miała. Całe pomieszczenie w którym się znajdowali zostało wypełnione przez tą niesamowitą przestrzeń - Nieskończona Pustka


Zjawa została natychmiast sparaliżowana, a jej energia nagle zniknęła. Przeciwnik dosłownie zawisł w tej niekończącej się przestrzeni, nie mogąc nic zrobić. Megumi, mimo że również się w niej znajdował, trzymając się mocno mistrza, pozostał nietknięty. Mimo wszystko widok totalnie go przerażał. Miał wrażenie jakby unosił się w totalnym chaosie, tak jakby czas i przestrzeń jeszcze nie zostały utworzone.