Serwery Minecraft

- Jak sobie panienka Entoma życzy... - odparł mrocznym i tytanicznym tonem, a po chwili machnął dłońmi i wykreował niewielki portal... Galthran stworzył w tej chwili portal co mogło nieco zdziwić Entomę... Czarny Rycerz wskazał jej dłonią portal i przepuścił ją przodem, a po chwili przeszli przez niego... pojawili się w pewnej dzielnicy Arkham... to właśnie tutaj w bardzo bliskim pobliżu skrywał się facet o którym gadała Entoma... Galthran był ciekaw rozwoju sytuacji...

Entoma rozejrzała się po okolicy. Natychmiastowo jej oczy błysnęły czerwienią. Główna ulica musiała być niedaleko gdyż Entoma wyraźnie słyszała odgłosy przejeżdżających samochodów. Nie zastanawiając się długo popatrzyła w górę i przykucnęła lekko tylko po to aby po chwili wystrzelić w górę.. Galthran widział jak Entoma kilkoma susami odbitymi od kompletnie pionowej ściany wskakuje na dach. W rzeczy samej nie było dla niej żadnych przeszkód... Pokojówka podeszła do krawędzi dachu i rozpoczęła obserwacje z góry.. Dobrze pamiętała jak owy mężczyzna wygląda.. jego wizerunek wyczytała z głowy Żniwiarza...
Przykucnęła lekko i zaczęła sie rozglądać obserwując każdego człowieka, który przechodził w pobliżu... Wiedziała że jej cel tutaj jest...
Po chwili dostrzegła pewną osobą która właśnie przechodziła chodnikiem po drugiej stronie ulicy... Entoma skupiła na niej swój wzrok..
Tak... TAK! Wszystko sie zgadzało.. To był on!
Entoma natychmiastowo podniosła się.
- Galthran... Mam go.. - powiedziała do rycerza poprzez telepatie nie spuszczając wzroku ze swojego celu.

Galthran usłyszał słowa pokojówki... wolno kiwnął głową i już wiedział o kogo chodzi Entomie... postanowił nie zwlekać, natychmiastowo zadziałał... przeniósł się za plecy faceta i momentalnie go pochwycił... mężczyzna mocno się zdziwił i krzyknął, jednak Czarny Rycerz położył dłoń na jego ustach i je zatkał... odciągnął go kawałek w róg uliczki...
- Mam go... - odparł do Entomy.

Entoma widziała jak Galthran łapie sługę Suguru i zaciąga go w róg ulicy. Była zadowolona jego szybką reakcją. Po chwili rycerz dostrzegł jak pokojówka zeskakuje z dachu tuż obok niego. Jego wzrok skupił się na jej nogach oraz na jej butach... Pokojówka mimo iż właśnie zeskoczyła z dachu kilkupiętrowego budynku to wylądowała z ogromną gracją i nie wywołując przy tym jakiegokolwiek hałasu... Opadała z góry niczym puchowe piórko... Szybko podeszła do Galthrana i pokiwała głową.
- Dobra robota... - powiedziała spokojnym tonem w stronę rycerza po czym skupiła już swój wzrok na słudze. Jej oczy błysnęły karminowym blaskiem.
- A Teraz, Pomiocie ludzki... Jeżeli chcesz żyć jeszcze dłużej niż kilka sekund, to odpowiesz na kilka pytań.... - powiedziała mrocznym tonem Entoma a z jej rękawa wyłoniło się jej lśniące ostrze..
Sługa poczuł jej mroczną aurę.. Poczuł dreszcz na całym swoim ciele... Strach zaczął zatruwać jego umysł i ciało.. prowadząc do kompletnego paraliżu... Entoma była potworem nad wszelkie potwory... Jej energia magiczna przewyższała wszystko co do tej pory czuł...

Galthran obejrzał zeskok Entomy, zrobił na niej duże wrażenie... jej strój był zarazem mroczny, słodki i wyglądał świetnie na jej ciele... dodatkowo jej lekkość była niesamowita... aż się przez moment na nią zapatrzył... po chwili jednak gdy już do nich podeszła i przemówiła, ten skupił uwagę na jej czynach... również były intrygujące...
Rycerz trzymał mężczyznę i czuł jak ten się trzęsie ze strachu gdy Entoma podeszła... po chwili szarpnął nim.
- Radzę ci grzecznie odpowiedzieć na każde jej pytanie... - przemówił wolno

Entoma zbliżyła się do sługi. Jej ciało zaczęło się lekko trząść. Jej głowa lekko przechyliła sie w bok. Mężczyzna zaczął w tym momencie słyszeć nienaturalne, przerażające dźwięki.. czuł jak otacza go ciemność. Czuł zimny oddech który go paraliżował... Pot zaczął cieknąc po jego czole.. Czuł na swoim gardle jej ostrze które zaczęło stopniowo przebijając jego skórę.. Krople krwi zaczęły spływać po jej broni..
- To ty kontaktowałeś się z zabójcą, prawda? Dałeś mu zlecenie aby odnalazł i zlikwidował Gojo Satoru za niezwykle atrakcyjną opłatą... - powiedziała Entoma

Galthran z uwagą obserwował Entomę... wywoływała w nim niezwykłe emocje... jej czyny mocno go ekscytowały, były mroczne i potężne... czuł że mała pokojówka jest absolutnie silną istotą... coraz bardziej był zadowolony że wyruszył z nią tutaj...

Shizzu zdołała już wyeliminować wszystkich żołnierzy którzy stanęli jej na drodze.. Znaczna większość zginęła poprzez precyzyjny strzał w głowę z karabinu pokojówki. Ulice spływały kałużami krwi... Ciała żołnierzy bez głów leżały wszędzie... była to istna masakra..
W tej chwili Shizzu dotarła do centrum miasta, przeskakując po dachach budynków. Od razu dostrzegła tłum oraz czarodziejów którzy ich bronili. Gdy tylko została zauważona, natychmiastowo tłum ponownie popadł w panikę... Czarodzieje nie byli w stanie opanować chaosu..
Kilkoro z nich wystrzeliło zaklęcia w stronę Shizzu, ale wiekszość z nich była niecelna. Pokojówka widząc chaos na ulicach strzeliła kilka razy trafiając kilku cywili, w tym starców i kobiety... Zabijanie ludzi nie wywoływało u niej żadnych emocji... Ludzie byli dla niej jak mrówki... Nic dla nie nie znaczyli... Zresztą ona tylko wykonywała rozkazy swojego Pana... To wszystko.. Nie było tu miejsca na jakąkolwiek empatię...
Po kilku minutach kontynuowania masakry na cywilach Shizzu usłyszała głos arcymaga w swojej głowie.
- Shizzu... Dobra robota... Spisałaś się doskonale... Teraz wycofaj się... Gargantua jest w drodze... On zajmie sie już resztą...
Pokojówka nadal spoglądając w dół na płaczących i uciekających ludzi opuściła swoją broń i schowała ją za plecy. Przyłożyła prawą rekę do swojej twarzy.
- Rozumiem... Jak rozkażesz mój Panie.. - odparła, po czym obróciła swoja głową w kierunku wschodnim.. Słyszała bowiem wyraźnie coraz głośniejsze, potężne kroki.. Ziemia zaczęła się trząść... Ludzie nie wiedzieli co się dzieje... Shizzu, Ignathir i Ptolemy jednak już tak... Od strony lasu nadciągał tytan.... Zwiastun zagłady... Jego sylwetka była widoczna juz na horyzoncie... Shizzu jeszcze przez chwile spoglądała w jego kierunku, po czym teleportowała się ostatecznie znikając... Wiedziała bowiem, że za chwile z tego miasta już nic nie zostanie... Ludzie nie mieli pojęcia co ich czeka...

Nadciągał Gargantua...

Isabella wyszła ze swojego gabinetu, a po chwili teleportowała się przed budynek Carraboth Holding... wolno ruszyła spacerem po Arkham... co chwilę rozglądała się na boki oglądając ogrom budynków... cały czas powstawały nowe, nowoczesne, wyśmienite... doskonale wiedziała, że jest najlepszym co mogło spotkać tę krainę... gdyby nie ona, nic by tutaj nie było... kraina już dawno przestałaby istnieć... jedynie dzięki jej woli, jej sile przetrwała i narodziła się na nowo... dzięki temu co stworzyła teraz wszystko było idealnie i harmonijnie ułożone... wszystko funkcjonowało bezbłędnie... Cesarzowa szła spokojnie chodnikiem.


Zakira wzięła łyk wina... zerknęła na Thanta.
- Nie udawaj... lubisz mnie tak samo jak ja ciebie... doskonale o tym wiem... - zachichotał Thant i nadgryzł jabłko
- Ależ skąd... to twoje urojenia... - odparła Wampirzyca i wzruszyła ramionami.
Thant ponownie zbliżył swoją twarz do jej twarzy.
- Nie pleć... lepiej daj buziaka... pokaż te swoje śliczne kły... aachh, doprowadzają mnie do szaleństwa... - rzekł sadystycznym tonem Thant.
Zakira uderzyła go z liścia, ten po chwili chwycił się za szczękę, chrupnęło lekko.
- Aauć, ostro... - odparł czując na twarzy jej siłę... zachichotał ponownie. Po chwili znowu wszedł na stół i spojrzał na nią z góry.
- Wyjdźmy zatem na plac treningowy... zawalczmy sobie... jak wygram, dostanę buziaka... - rzekł Thant nie mogąc powstrzymać chichotu... ledwo mówił, śmiech bowiem przezwyciężał słowa...
Zakira uśmiechnęła się szyderczo.
- Chcesz pojedynku? Dobrze więc... dostaniesz go... - powiedziała i wolno wstała z krzesła.
Po chwili momentalnie teleportowała ich na plac treningowy... Thant lekko się zdziwił.
- Taka jesteś szybka? No dobrze... podoba mi się to... - odparł Thant i po chwili zerknął na Wampirzycę.
W tym momencie poczuli dziwne wibracje... powietrze zadudniło... po krótkiej chwili w ich pobliżu pojawił się sam Siael... dostrzegł dwójkę Wezyrów a ci jego...
- Siaelu... witaj! - krzyknęła Zakira.
- Witaj Zakiro... - odparł Siael.
- Czego tutaj, Siaelu?! Przeszkodziłeś nam... - rzekł Thant głośnym tonem.
- Wyczułem wasze zamiary... postanowiłem więc być głosem sprawiedliwości... sędzią spektaklu... - rzekł Siael i zaśmiał się na głos.
Thant tupnął lekko nogą i pokiwał głową... zamierzał oszukiwać w pojedynku... teraz jednak będzie to utrudnione... ponownie spojrzał na Zakirę...
- Cóż... gotowa?! - syknął.
- Zawsze! - krzyknęła Zakira i ustawiła się na swoim miejscu... Zakira i Thant stanęli naprzeciwko siebie... Siael natomiast stanął na środku... spojrzał zarówno na Thanta jak i Zakirę... kiwnął wolno głową...



Tymczasem Ibrahim przebudził się... zaraz po wstaniu spojrzał na obrazek który ukradł niedawno ze świątyni Ignathira..
- Będziesz moja... - powiedział patrząc na kobietę pewnym tonem... wiedział, że gdy tylko spotka ją w tym świecie... nie będzie już odwrotu... od tego już nie będzie odwrotu... to będzie musiało nastąpić...

Lorenzo natomiast wolno zaczął się przebudzać... spokojnie przespał noc... impreza nie miała takiego finiszu jaki zaplanował... nie zamierzał jednak o tym rozmyślać... westchnął lekko i rozejrzał się po apartamencie.


Stopczyk natomiast całą noc spędził w barze w Volturus, a jego rozrywka trwała w najlepsze, huczna balanga w karczmie trwała i trwała... w Volturus nie było aż tak bardzo nowoczesnych kawiarenek, knajp... Sisyphus bowiem zadbał o dawne dzieje, dawny sznyt... tutaj zbierali się absolutnie wszyscy którzy lubili rozrywkę staromodną... cała tawerna aż dudniła, trójka chłopów grała na instrumentach, na środku wszyscy tańcowali na parkiecie... Stopczyk siedział na kanapie w otoczeniu trzech kobiet... pił właśnie 50 kubeł piwa tej nocy..
- Zdrowie, chłopy! Za Volturus, Za Zakon Czarnych Rycerzy! Za kobiety! - ryknął na cała salę. Wielu chłopów, istot magicznych i innych stworzeń uniosło kielichy, wszyscy świetnie się bawili.

Nastawał świt. Nihil Vegha spędził ostatni dzień oraz całą noc w Herkalionie - mieście nad którym kontrolę przekazał swojej generał - Bellatrix. Teraz jego okręt był gotów aby wypłynąć z powrotem w drogę na Abregado. Nihil miał bowiem świadomość, że nie może zostać na dłużej.. Będąc Dowódcą Nieumarłych ciążyła na nim wielka odpowiedzialność... Teraz gdy nie było Harh Krill.. nie było Raughna, rozumiał przez co Ci przechodzili...To jednak kompletnie mu nie przeszkadzało... Nihil lubił mieć dużo na głowie... w koncu przynajmniej sie nie nudził. Robił co w jego mocy aby być liderem który równałby się z jego poprzednikami. Ambicje Nihila były jednak wyższe dlatego też ostatnie lata spędził na powiększaniu swojej mocy i siły fizycznej. Wśród nieumarłych budził ogromny respekt...


Po kilku godzinach snu Naberal obudziła się na swoim łóżku. Wolno mrugnęła parę razy i przetarła swoje oczy. Praktycznie od razu wyczuła że w zamku nie ma Ignathira.. Westchnęła lekko, domyślała się bowiem, że ten udał się na swoją kampanię aby podbić inny wymiar. Zastanawiała sie nad tym czy aby się z nim nie skontaktować poprzez telepatię. Równocześnie myślała nad tym co powinna dzisiaj zrobić.. Wzdrygnęła się nieco i ziewnęła... W rzeczy samej dziś spało jej sie bardzo dobrze... rzadko kiedy spała dłużej niż 4 godziny, więc dzisiejsze 6,5 godziny było dla niej dużym zaskoczeniem.
Naberal podniosła głowe ze swojej poduszki i usiadła na kołdrze spuszczając swoje zgrabne nogi w dół. Jej piękne włosy w tej chwili wyglądały jak kompletny bałagan. Ale to było normalne... Wiedziała, że będzie musiała doprowadzić się do pełnego ładu jak najszybciej. Poprawiła ręką swój szlafrok, który lekko sie poluzował i teraz tworzył gigantyczny wręcz dekolt odsłaniając jej piersi... Kątem oka rzuciła spojrzenie też na swoją biało-złota różę która stała na półce obok jej lóżka. Patrzyła na nią przez dłuższą chwilę a nastepnie gdy juz w pełni sie ocknęła, w milczeniu wstała z lóżka i udała sie do swojej łazienki aby zrobić ze sobą porządek.


Gargantua zbliżał się coraz bardziej do miasta.. Ludzie teraz byli w stanie go już zauważyć...
- Co to... co to jest.... - powiedział jeden meżczyzna nie mogąc uwierzyć własnym oczom.
- Król Azzar nas obroni prawda?! - krzyczała przerażona kobieta
Tytan nie zwalniał... jej głęboki ryk zadudnił w uszach obywateli miasta.
- Wszyscy zginiemy! - krzyknął inny facet - Brama jest zamknięta!
Ignathir natomiast obserwował wszystko z góry i zaśmiał się sam do siebie. Ptolemy to usłyszał.
- Mój Panie? - zapytał lekko zaskoczony
- Oh... Wybacz... nie mogłem sie powstrzymać... - rzekł arcymag - Widok bezsilności i rozpaczy podrzędnych istot gdy te stają przed obliczem śmierci zawsze był dla mnie niezwykle zabawny.... Nigdy wcześniej nie myślałem, że podbój światów będzie tak przyjemny...
Ptolemy słysząc słowa Ignathir otworzył lekko usta.. Po chwili jednak na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Zrozumiał co jego Pan mówi... W rzeczy samej... Podbój świata był niezwykle ekscytujący....


- Ja.... Nie... - jęczał ze strachu sługa Suguru. Jego oczy sie wytrzeszczyły.. Nigdy bowiem wcześniej w życiu nie doświadczył takiego strachu.
Entoma zasyczała lekko a jej oczy pulsowały czerwonym blaskiem.
- Próbujesz mnie.. okłamać? - zapytała mrocznym tonem Entoma
Przerażony Sługa szybko zaczał nerwowo kręcić głową.
- Mów... - powiedziała bardzo głębokim tonem, przyciskając swoje ostrze jeszcze mocniej
- T-t-t-t- tak..... To ja! Ja!!! Ja mu zaoferowałem....
- Kto... Kto dał Ci te bogactwa.... Komu służysz.... - pytała dalej Entoma
Sługa cały trzepał się ze strachu... Nie mógł wypowiedzieć nawet jednego słowa... Strach go paraliżował... Entoma spoglądała na niego przenikliwym wzrokiem.. zupełnie tak jakby prześwietlała całą jego duszę... cały jego umysł...
- Nie jesteś w stanie... powiedzieć? - zapytała Entoma przerażającym, przerywanym tonem a jej głowa lekko odchyliła sie na bok.