Serwery Minecraft

- Walka była długa i intensywna... co więcej... Bardzo wyrównana... - rzekł poważnym tonem Nihil - Mimo wszystko jednak nie udało się wyłonić definitywnego zwycięzcy, gdyż do zabawy dołączyła się wtedy ta twoja druga pokojówka.... Entoma... Walka została wtedy przerwana... Entoma poprosiła mnie o dosyć interesującą przysługę... Chciała zawalczyć ze mną w pojedynku dwóch na jednego... Miałem wtedy połączyć siły z Lupus aby walczyć przeciwko niej...

Isabella mocno podekscytowała się opowieścią Nihila, a gdy wspomniał o Entomie ponownie znowu aż zachichotała i jęknęła słodko i z mocnym zdziwieniem... aż otworzyła szerzej usta ze zdziwienia...
- Entoma dołączyła do walki... haha! Dwóch na jednego... - powtórzyła Isabella uśmiechając się - No i co... ty i Lupus zgodziliście się? Doszło do tego pojedynku? Jak się on potoczył... udało ci się dogadać z Lupus? - zapytała pospiesznie Cesarzowa.

- Coż.. miałem na początku pewne wątpliwości... Lupus zresztą też... - rzekł Nihil spokojnym tonem i machnął lekko ręką - Współpraca niezbyt jej siedziała... ale nic w tym dziwnego, ja sam też za nią nie przepadałem... Ale... Ostatecznie zgodziliśmy się... Szczerze nie miałem zielonego pojęcia czego się spodziewać... Pojedynek sie zaczął szybko... Lupus oczywiscie ruszyła pierwsza do walki... ale... to nie miało żadnego znaczenia... Entoma... Do tej pory jak sobie to przypomnę to aż cięzko w to uwierzyć... Ona po prostu nas zmasakrowała.. Przez całą walkę używała minimalnej mocy... Zrozumiałem dopiero gdy walka dobiegła końca, że ona tylko się z nami bawiła z czystej nudy od samego początku... Isabello... Jeszcze nigdy nie walczyłem z kimś tak potężnym... Pokonała mnie i Lupus równocześnie przy pomocy jedynie dwóch zaklęć...
Nihil pokiwał wolno głową
- To jest poziom mocy, który jest dla mnie prawdopodobnie nieosiągalny w żaden sposób... - dodał poważnym tonem

Gdy Nihil to opowiadał oczy Isabelli aż niesamowicie mocno błysnęły pięknym zielonym blaskiem, słuchała tego co mówi z ogromnym zaciekawieniem i ekscytacją... aż nie mogła wysiedzieć na krześle w jednej pozycji i co jakiś czas nieco ją zmieniała...
- Hah.. no proszę.. tak myślałam... - odparła Isabella - Moc i siła Entomy są naprawdę niesamowite.. nawet we dwóch nie daliście jej rady, a nawet nie użyła całej mocy.. tak, to doprawdy robi ogromne wrażenie... na trybunach też domyślam się musiało być bardzo gorąco.. - dopowiedziała
- A więc miała ochotę się zabawić i to uczyniła... cóż... będę musiała jej osobiście pogratulować tego zwycięstwa.. - zachichotała Isabella wyraźnie będąc zadowolona i dumna z Entomy...

Nihil popatrzył na Isabelle obserwując jej ekscytacje.
- Chciałem jej dać nawet tytuł championa areny, ale nie przyjęła go... Doprawdy interesująca osobistość... - rzekł Nihil - Do tej pory jestem pod wielkim wrażeniem... Dzieki niej nabrałem motywacji do kolejnych treningów... Zachęciła mnie do jeszcze cięższej pracy...

Isabella pokiwała głową...
- Mhm... nie dziwię się że nie przyjęła tytułu... ale miło że chciałeś jej go podarować... - odparła spokojnie - Tak, Entoma jest wspaniałą istotą... jestem niesamowicie dumna i zadowolona że jest u mego boku już tyle lat.. cieszę się że dodała ci motywacji... - dodała Isabella
Cesarzowa utkwiła swój wzrok na nieumarłym..
- Dzięki że mi to opowiedziałeś Nihilu... spodziewałam się że będzie to ekscytujące i doprawdy było... - powiedziała po chwili - Po to też właśnie tutaj przybyłam, aby spytać cię o tą sytuację.. - dodała, w tym momencie zrobiła dosyć słodką minę..
- No ale nie będę ukrywała, zawsze też miło cię ujrzeć... naprawdę się stęskniłam... za tobą, za swoją rezydencją, za Abregado i Dohl De Lokke... przyjemnie jest widzieć że rośniesz w siłę a co za tym idzie wszystkie twoje tereny.. - dopowiedziała jeszcze po chwili radosnym tonem.

Nihil w tym momencie wstał z fotela i podszedł do okna. Schował swoje ręce za plecy spoglądając przez szybę.
- Stęskniłaś się? Ciekawie jest to słyszeć z w twoich ust....Mam nadzieje, że nie próbujesz mnie tutaj uwodzić Isabello... - odparł Nihil i parsknął lekko pod nosem - Ale rzeczywiście... dawno Cię tu nie było.... Minęło wiele lat...
Po tych słowach odwrócił wzrok i popatrzył z powrotem na Isabelle.
- Powiedz mi... Jak sytuacja w stolicy?.. Słyszałem od mojego wywiadu oraz od Siaela, że zdarzył sie tam pewien incydent niedawno... Zginęło wiele ludzi i nastąpiło kilka wybuchów... Rozumiem, że wszystko jest już w porządku? A i co u Lorenzo? Jak sie ma twój syn? Ostatnio raz widziałem go jak był jeszcze małym brzdącem...

---

=================================================

Drzwi od sali tronowej otworzyły się samoistnie... Pellar podniósł wolno swój wzrok... Dostrzegł jak bogata w dekoracje i zdobienia była to hala... Ogromne żyrandole... zdobione kolumny i płaskorzeźby... okna wypełnione witrażami... oraz wielki i długi szkarłatny dywan prowadzący pod sam tron.... Tron na którym siedział Pan Życia i Śmierci we własnej osobie.. Nieumarły Król...
Ptolemy ruszył przodem nie zastanawiając się nad niczym... Pellar nie miał wyboru.. musiał iść za nim nawet pomimo tego, że poczuł w tym miejscu ogromnie potężną a zarazem mroczną aurę... Czegoś takiego nie czuł nigdy wcześniej... Ciężko było mu to az opisać... Nie wiedział co teraz czuje... Czy był to strach i trwoga? A może gniew i nienawiść? A może nawet wszystko razem... nie wiedział tego...
Miał jednak świadomość, że Nieumarły Król na niego spogląda... czuł na sobie jego przeszywające i mroczne spojrzenie.. Jego wzrok prześwietlał wręcz jego duszę... Pellar starał sie jednak zachować zimną krew... Nie odzywał sie... Pomimo nienawiści jaką darzył Nieumarłego Króla, wiedział że nie miałby z nim najmniejszych szans...
Szedł wiec posłusznie za Ptolemym.. Nawet mimo tego iż doprawdy tego nie chciał...
W pewnym momencie jego przewodnik zatrzymał się i pokłonił się przed obliczem Najwyższego.
- Mój panie... - zaczął Ptolemy - Zgodnie z twoim rozkazem... Przyprowadziłem nasz obiekt testowy...
"Obiekt testowy?"... A więc tak mnie teraz nazywają ? - pomyślał Pellar i zacisnął swoje pieści.
- Doskonale... - odparł Nieumarły Król i pokiwał wolno głową - Wygląda więc na to, że nasz eksperyment udał się w pełni...
- Tak mój Panie... Przeprowadziłem niezbędne testy... - powiedział Ptolemy i skierował swoje spojrzenie na Pellara - Uznałem ze jest juz w pełni gotowy...
Pellar w milczeniu słuchał ich rozmowy.. stał w bezruchu.. Nie miał najmniejszego zamiaru klękać przed Nieumarłym Królem... Nawet pomimo tego ze Ptolemy dawał mu sygnał by to zrobił.
- Pokłoń się... - syknął szeptem Ptolemy w jego stronę.
Pellar nie odpowiedział. Zignorował jego słowa. Nie zamierzał tego zrobić... Stał niewzruszony niczym twarda skała.. Jego czarna zbroja lśniła w blasku żyrandoli...

PELLAR ( NOWY WYGLĄD):

Lorenzo po spędzeniu jakiegoś czasu w swojej komnacie i ochłonięciu nieco po porannym śniadaniu i rozmowach z Isabellą i Lupus, postanowił wyjść do ogrodów... najpierw się przechadzał i spacerował jakieś 30 minut kontemplując ciszę, natomiast po chwili zapragnął się wyżyć... nakazał dwóm wojownikom cesarskim się tutaj znaleźć... ci przybyli do ogrodów dosyć szybko z już przygotowanym orężem, albowiem Lorenzo zapragnął sparingu...
- Witajcie kompani... - powiedział książę stając prosto i trzymając ręce za plecami.
- Witaj książę! Jesteśmy radzi że zechciałeś odbyć trening z nami.. - odpowiedział jeden z wojowników.
Lorenzo uśmiechnął się i kiwnął głową, a następnie podszedł do mieczy... zaczął oglądać broń...



Isabella zachichotała lekko i w tej chwili odsunęła się wraz z krzesłem nieco od stołu... położyła lewą nogę na prawą a Nihil mógł dobrze dostrzec jej piękne nogi i cały jej piękny wygląd... ręce zaś złożyła i położyła na swoim pięknym udzie... spoglądała na Nihila...
- Uwodzić? Skądże, Nihilu... jesteś moim przyjacielem i dlatego tak mówię.. chociaż uwodzenie nie byłoby takie złe.. jesteś świetnym mężczyzną.. - powiedziała Isabella uśmiechając się i zachichotała momentalnie, oblizała swoje soczyste czerwone usta...
- Spokojnie... żartuję Nihilu.. - powiedziała i puściła lekkie oczko do nieumarłego dowódcy... Isabella wiedziała jednak, że tylko Ignathir jest godzien aby mieć ją w łóżku... tylko z nim chciała to robić, to do niego czuła emocje.. dał jej już ukochanego syna i nie widziała arcymaga wiele długich lat... za nim też mocno tęskniła, ale nikomu tego nie ukazywała.. wiele lat temu po jej koronacji na uczcie Raughn i kilku nieumarłych wyczuło jej duże emocje wówczas do niego... pokiwała wolno głową i rozmarzyła się na chwilę... po krótkiej chwili jednak mrugnęła oczami...
- Sytuacja w stolicy i we wszystkich miastach jest stabilna... Racja, nastąpiły niedawno bardzo dziwne wybuchy i zginęło trochę osób, jednak to się już nie powtórzyło... rodziny ofiar dostały ogromną pomoc a wszelkie budynki zostały szybko zreperowane... dodatkowo dostałam informacje od Cassahsa o incydentach w pobliżu małej wyspy Corvnis, jednak zajął się on tym tematem osobiście... niebawem gdy się z nim spotkam to powie mi nieco więcej o tym... - opowiadała Isabella
- Oprócz tych malutkich incydentów sprawy są całkowicie stabilne... dzisiaj planuję jednak wezwać kilku Wezyrów i Panią Admirał na pewne rozmowy polityczne które pragnę odbyć niedługo w moim zamku.. mam bowiem pewne pomysły.. - dodała po chwili tajemniczo Isabella - Ciebie Nihilu też zapraszam do Arkham i do innych miast gdy będziesz miał ochotę... nie wiem czy widziałeś bogate nowoczesne hotele, wieżowce i architekturę... całe Arkham wprost błyszczy blaskiem, a zwłaszcza perła którą jest mój wieżowiec Carraboth Holding... zawsze gdy na niego patrzę czuję niesamowitą dumę i radość.. jest najwspanialszym budynkiem jaki kiedykolwiek miała nasza kraina... - dodała Cesarzowa

- Dobrze to słyszeć, że wszystko jest już w porządku....Aczkolwiek myślę że rozsądnym rozwiązaniem byłoby nie lekceważenie tej sytuacji.. Wiem że ten incydent póki co sie nie powtórzył, ale nie wiadomo co przyniesie przyszłość... Lepiej być przygotowanym aby zapobiec potencjalnie podobnym sytuacjom... Te bowiem mogą nastąpić... i to nie koniecznie po raz kolejny w Arkham.. - odparł Nihil - Dziekuje też za to zaproszenie, ale póki co nie mam w planach opuszczania Abregado... Mam tutaj pełne ręce roboty... Bycie Dowódcą nie jest tak łatwe jak sie może wydawać... Wiąże się to z pewnymi ograniczeniami...

Isabella kiwnęła lekko głową.
- Pytałeś jeszcze o Lorenzo... tak, wszystko u niego dobrze, stale się rozwija i zdobywa nową wiedzę i umiejętności... robi spore osiągnięcia i progres - odparła Isabella - Chociaż ostatnio też... pojawiło się nieco zawirowań w związku z dziewczynami, emocjami i impulsami... - odparła nieco cichszym tonem Isabella, mrugnęła kilka razy oczami.. doskonale wiedziała że Lorenzo jest osaczany przez kobiety, że stale go adorują, podrywają... dodatkowo w zamku zawsze mieszkał z nią i z Lupus, a obie wyglądają przecież iście bosko i zjawiskowo... zdawała sobie sprawę że wszystko mogło działać na jego młodzieńcze zmysły...