Serwery Minecraft

Harkon spojrzał gniewnym wzrokiem na Artura. Po chwili przerzucił wzrok na siostrę.
- Przedostaliśmy się do środka... Przez moją komnatę... - powiedział Elf, ufał siostrze
- Gdzie jest Cecillia...? - dodał

Ariadna usiadła na łóżku w zamkniętym pokoju. Czuła się dziwnie. Miała skryte nadzieje że Nieumarli zdobędą zamek i ją uwolnią.

Raughn wraz z Krillem przechodzili przez korytarze zamku likwidując po kolejnego każdego strażnika.
- Gdzie jest Harkon? - zapytał Krill po chwili ciszy
Raughn nie odpowiedział. Domyślał się że poszedł spotkać sie z Isabellą. Od początku dostrzegał więź jaka łączy go z siostrą. Ignathir tez mu o tym wspominał podczas ostatniej narady.
- Jest zajęty... - odparł w końcu Raughn - Tak samo jak my... wiem że Cecilia jest niedaleko.. czuje to..

Ignathir w tym czasie dzięki swojej mocy pozbył się magicznej bariery którą ciążyła and zamkiem. Obserwował jak armia walczy z aurorami i magicznymi istotami posuwając się na przód. Gigantyczna Skolopendra również doskonale wykonywała swoją robotę pozbyła się w błyskawicznym wręcz tempie znacznej części armii broniącej zamku. Mury również były uszkodzone.
Po chwili do Ignathira podszedł Nirtheal
- Otrzymałem informacje od Limbo..
- I co?
- W Ministerstwie cały czas zaciekle sie bronią. Straty w ludziach są ogromne ale wampiry Baldura i armia Mefista również sie wykrusza..
Ignathir zastanowił sie przez chwile
- Jak zawsze Nieumarli musza robić wszystko sami.. - rzekł niezadowolony - Niech kilku żołnierzy pozbiera zwłoki z pola bitwy.. otrzymają wsparcie... zadbam o to osobiście..
Nirtheal kiwnął głową i odszedł.

Harkon widział lekki strach w oczach Isabelli. Wiedziała, że elf chce zabić babkę. Nie wiedziała czy mu powiedzieć, gdzie jest Cecillia.
- Siostro... Gdzie... Cecillia...? - pytał, niecierpliwił się

Isabella cały czas spoglądała na Harkona...
- Cecilia? A gdzie może być... Ostatnio widziałam ją siedzącą na swoim tronie, w sali tronowej... Otoczoną swoimi najpotężniejszymi sojusznikami... - Powiedziała Isabella.
- Ale zamierza też pójść na pole bitwy aby pomóc swoim armiom w walce, z tego co słyszałam... - Dodała Isabella.

=============

Sabrina jeszcze raz spojrzała na Cecilię.
- Aha... Ta Zerriana oczekuje od Ciebie przeprosin... Coś takiego usłyszałam... - Powiedziała Sabrina. Medycy sprawnie zajmowali się jej obrażeniami.
Cecilia uśmiechnęła się, wręcz zachichotała i nic nie odpowiedziała.
Obok tronu Cecilii cały siedziały dwa tygrysy, stał Vincent, na kolanach Królowej natomiast nadal siedziała kotka Skyres...
Do Cecilii podszedł Barbarossa.
- Zaraz przybędą tutaj moje armie, Cecilio. - Zaczął.
- Teraz znacznie musimy zwiększyć indywidualną ochronę... - Dodał.
- Od teraz, przy Tobie zawsze będzie 2 moich najlepszych Piratów. - Rzekł Barbarossa.
Cecilia kiwnęła głową, następny podszedł Regis.
- A ode mnie 2 Wampiry Wyższe... Znam ich bardzo dobrze, są najbardziej doświadczeni w boju... Ufam im od wielu, wielu lat... - Rzekł Regis.
- Doskonale... Milton i Charles rozkazali Gwardzistom cały czas być przy mnie. - Powiedziała Cecilia. Spora grupa masywnych Gwardzistów stała w pobliżu tronu.
Barbarossa ponownie się wtrącił.
- Rozkazałem także swoim 3 Mumiom tutaj przybyć... Są potężne i będą bronić Cię za wszelką cenę, Cecilio. - Rzekł Barbarossa.
(Na poprzedniej stronie jest link do listy członków załogi Barbarossy na Zemście - widnieje tam informacja o 3 Mumiach na jego pokładzie (Potężni Magowie, ponad 2,5 metra wzrostu mają), każda z 3 Mumii posiada magiczny kostur i zna potężną magię...
- To najpotężniejsze jednostki w mojej załodze... Służą mi od wielu, wielu lat... Teraz będą chronić Ciebie, Cecilio... - Dodał.
Ponownie wtrącił się Regis.
- Powiadomiłem także najlepsze Wilkołaki, aby ciągle Cię strzegły... - Dodał Wampir Wyższy. Cecilia właśnie została obstawiona najlepszymi jednostkami...

W tym momencie do sali tronowej wrócili Milton i Charles.
- Królowo! - Krzyknęli.
- Pora zacząć ofensywniej się bronić... Zbyt dobrze im idzie forsowanie... Trzeba rozpocząć agresywną obronę. - Powiedział Milton.
- Należy jak najszybciej wyrżnąć wrogów... - Dodał Charles.
Cecilia kiwnęła głową.
- Zajmijcie się tym... - Powiedziała.
Generałowie Gwardzistów kiwnęli głowami...

Tymczasem, Opiekunowie Smoków sprawnie leczyli rany Krótkopyskiego... Już zaraz mieli skończyć.

Harkon pomyślał chwilę. Po chwili podszedł do siostry. Oboje patrzyli na pole bitwy.
- Dołącz do nas... Widzisz że walka Cecilli... Nie ma sensu... - mówił Elf
- To ostatnia szansa byś wybrała lepszą drogę... - dodał patrząc na znikające się wojska

Strażnicy i aurorzy zaczeli atakować ze swoich różdżek prosto w Raughna i Krilla. Oni jednak byli dal nich stanowczo zbyt silni. Wybijali ich kolejno bez problemu.
- Cóż za żałosna magia.. Takimi czarami możecie co najwyżej krowy na łące straszyć... - rzekł Raughn wybijając wszystkich co do jednego.

Armia Nieumarłych posuwała sie naprzód i zaczeła wypierać obrońców zamku. Ignathir otworzył portale z których przybywali kolejni wojownicy.

Ariadna podeszła do drzwi pokoju w którym została zamknięta.
- Chce mi się pić.. Mogę otrzymać chociaż wodę? - zapytała w kierunku strażników. Ariadna była bardzo atrakcyjna i ubrana bardzo elegancko co strażnicy od razu dostrzegli.

- Koniec tego dobrego - Heith wstał, zaczął iść w stronę drzwi

- Nie mogę go namierzyć - odparł Tempus
- KeyLey nie chciał nam pomóc. Chciał tylko przenieść się w czasie.. - odparł Jonathan
Tempus zaczął ponownie medytować.

Keyley natomiast znajdował się tuż obok chatki Arcana, w której ów czarodziej zamieszkał po zabiciu Carrabotha.

Raughn i Krill powoli zbliżali się do sali tronowej. Strażnicy uginali się pod ich siłą. W szczególności Raughn siał przerażenie w oczach wrogów. Obrońcy zamku nie poprzestawali atakować próbując powstrzymać dwójkę dowódców. Raughn i Krill schowali sie za filarami gdzie strażnicy nie mogli ich trafić.
Krill spojrzał na Raughna
- I co teraz? Namnożyło sie ich..
- Będzie ich coraz więcej.. to dobry znak.. oznacza że się zbliżamy. - odparł
Strzały z różdżek nie poprzestawały. Raughn zastanowił sie chwile.
- Nadal masz przy sobie bombki? - zapytał
Krill przez chwile myśląc, po chwili zrozumiał o co chodzi Raughnowi.
- Zawsze mam je przy sobie.. - odparł wyciągając tajemniczą broń.
- No to rzucaj..
Krill natychmiastowo rzucił w stronę obrońców kilka "bombek". Czarodzieje nie mieli pojęcia co to. Kilka z nich nawet podniosło owe bombki. Był to błąd.
Po chwili wybuchły one z ogromną siłą. Uwalniając potęgę wiecznego ognia. Cały oddział w kilka sekund poszedł z dymem. Raughn i Krill wyszli zza filarów.
- No, no.. nieźle.. Zupełnie jak za dawnych czasów. - rzekł Raughn
- Prawda.. - odparł Krill patrząc na porozrywane od wybuchu ciała.
- Chodźmy dalej.. - dodał Raughn

W międzyczasie do walki włączyli się również czarodzieje Heitha. Ich magia była mocniejsza od magii pozostałych obrońców. Nie zmieniało to jednak faktu ze Nieumarłych było zdecydowanie więcej. Ignathir obserwował owych czarowników w akcji. Po chwili domyślił się kto za tym stoi. Nie przejął się tym jednak zbytnio. Gigantyczna skolopendra siała zniszczenie torując drogę kolejnym siłom Nieumarłych.

Nirtheal wraz ze swoim oddziałem zbierali ciała zabitych w jedno miejsce. Nie do końca wiedzieli co Ignathir chce z nimi zrobić.

Jeden z dwóch strażników pilnujących spojrzał na Ariadnę. (Obok stali jeszcze Piraci i Auror).
- Oczywiście... przecież nie jesteśmy bestiami, w przeciwieństwie do tych, którzy terroryzują Krainę. - Powiedział, a następnie sięgnął po kubek wody i podał Ariadnie.
=====
Cecilia siedząc na tronie spoglądała na ruszającego Heitha...
- Spełnij obietnicę... Pokaż potęgę. Zniszcz ich... - Powiedziała.
============

Isabella również spojrzała przez okno... Zauważyła ogrom armii po dwóch stronach... Szybko jednak odwróciła wzrok i spojrzała na Harkona...
Przełknęła ślinę, a następnie przemówiła.
- Cecilia kazała stworzyć dla siebie specjalną suknię... Podobno przygotowywała ją od wielu, wielu lat... Specjalna suknia na wypadek wojny... - Powiedziała.
- Ale... Tylko dla siebie, oczywiście... - Dodała. Była lekko oburzona.
Spojrzała Harkonowi głęboko w oczy...
- Dołączę... - Powiedziała, głos jej się lekko załamał.
- Dołączę. - Powiedziała, a następnie dygnęła przed nim (Ukłoniła się tak jak kłaniali się Królowej - nie całkowicie tak jak inni poddani, tylko lekki ukłon), (był starszy, dlatego musiała okazać mu szacunek - tak jak dotychczas kłaniali się przed Królową)...
Artur Winchester widząc co robi Księżniczka, natychmiast również się ukłonił.
Isabella wierzyła i ufała bratu... Chciała za nim pójść, jednak zdawała sobie sprawę, że Cecilia ma jeszcze mnóstwo asów i sztuczek... Pod żadnym pozorem nie zechce łatwo oddać tego, co kocha najbardziej i tego, co od wielu, wielu lat ma tylko dla siebie...
============

Tymczasem, w bitwie o zamek królewski zabawa właśnie się skończyła...
Generałowie Gwardzistów - Milton i Charles wyszli na pole bitwy (stoją w bezpiecznym miejscu) i wydali multum stosownych rozkazów...
W tym samym momencie, Na nacierających wrogów ze wszystkich stron niczym wrząca lawa wylał się ogrom armii Cecilii, które dotychczas stacjonowały na pobliskich terenach otaczających największy zamek w Krainie (wszystkie lasy i ogromne tereny dookoła)...
Zaczęli nacierać na nich z ogromną siłą, waląc w nich wszystkim ze wszystkich stron...
Na mury zamku wtoczono Katapulty i Balisty, które posiadał zamek królewski... Strażnicy zaczęli w ogromnym tempie bombardować z nich oddziały wroga... Bronie były potężne.
Co chwilę wypuszczano także specjalne siatki, które przygniatały nacierających nieumarłych i przyciskały ich do ziemi...
- Walić! Bronić zamku! - Krzyknął Bill na głos...
W tym samym momencie Najpotężniejsi Czarodzieje, którzy przybyli tutaj - do zamku, bronić swojej Królowej wzięli sprawy w swoje ręce... Stojąc na murach wytworzyli w powietrzu burze, które co chwile wypuszczały zabójcze pioruny we wrogie oddziały Nieumarłych, dziesiątkując ich jednostki...
Inni natomiast wytworzyli huragany, które sunęły z ogromną prędkością w stronę Nieumarłych, pochłaniając ich następnie w morderczym wichrze...
Obrona i defensywa wyglądała teraz znacznie, znacznie inaczej... Szanse ogromnie się wyrównały, a to wszystko dzięki Generałom Gwardzistów... Opracowali idealną strategię obrony - teraz oni zarządzali wszystkimi jednostkami... Gdyby jednak sprawy miały się pogorszyć, do batalii gotowi byli dołączyć absolutnie wszyscy potężni sojusznicy Cecilii, aby całkowicie obronić zamek królewski...
Na razie jednak obrona wyglądała dobrze... Wcześniej Nieumarli dobrze sobie radzili, jednak teraz większość armii Cecilii dostała odpowiednie rozkazy...
Charles zauważył ogromną grupę Nieumarłych nacierającą w pobliże murów... Dostrzegli także ogromną Skolopendrę...
- Co to za parszywy ROBAL?! - Wrzasnął Charles...
Natychmiast zerknął na odpowiednie jednostki...
-TERAZ! - Krzyknął.
Po rozkazie, natychmiast wylano smołę na nacierających pod murami zamku Nieumarłych(Wylano ją tutaj, gdzie znajduje się najwięcej Nieumarłych w jednym miejscu, zapewne Skolopendra też tam gdzieś jest obok nich, być może smoła ją dosięgnie).. Smoła unieruchomiła wroga...
Gdy nieumarli byli unieruchomieni, w ich stronę natychmiast pofrunęła seria potężnych Bombard Maxim, która ich zmiażdżyła...
======

Tymczasem, Opiekunowie Smoków zdołali całkowicie uleczyć rany Szwedzkiego Krótkopyskiego...
- Jesteś gotowy do boju, przyjacielu... Musisz ochronić Cecilię. - Rzekł Bill.
Smok uniósł pysk, rozszerzył swe skrzydła, a następnie zaryczał potężnie na znak dominacji na tym terenie... To jego teren... A ktoś właśnie go zaatakował. Smok był wściekły... Nieumarli usłyszeli jego potężny ryk, który ich całkowicie ogłuszył...
Za chwilę zamierzał wzbić się w powietrze i pokazać wrogom gdzie ich parszywe miejsce...

- Za mało istot. Za mało.. - mówił Heith sam do siebie patrząc na jego poległych wojowników na korytarzach. Oczywiście wiele z wojsk wroga zginęło również, ale jego istoty powoli przegrywały.
Heith wysłał wiadomość do Azmutha, nakazał wycofanie się jego wojska z ministerstwa, istoty ocalałe udały się w okolice jego dworku.
Heith dostrzegł z oddali Raugna Krilla.

44 lata temu...

- Kim jesteś! - krzyknął Arcan
- Ja? Ja jestem! - zawahał się KeyLey
- Ja jestem Kenneth. Kenneth Wilson. - odparł
- Czego tu szukasz!? Wynocha! - zaczął wymachiwać różdżką Arcan
- Dobrze dobrze! - zaśmiał się, jednak po chwili zdziwił
- Który mamy rok? - spytał
- Co?! Wynocha!
- Proszę, powiedz.. - odparł
- 2025. A teraz spadaj z mojej posesji! - krzyknął ostatni raz
Keyley ruszył w stronę miasta... Był załamany.