Serwery Minecraft

- Nie interesowaliście się mną! - krzyknął chłopak
Gdy chciał mówić dalej, nagle przerwała mu Nurbanu. Zaklęcie trafiło w ostrze jego siekiery i odrzuciło lekko jego rękę do tyłu. Następnie nastała cisza, a on sam spojrzał na siostrę wściekłym wzrokiem.
Nurbanu wyglądała tak, jakby żałowała tego co przed chwilą zrobiła. I słusznie. Jej brat wyglądał na bardzo rozwścieczonego.
Nagle rzucił w jej stronę siekierę. Kobieta jednak uniknęła oręża. Siekiera wbiła się w ścianę na końcu głównej sali. Harkon spojrzał na Cecillie, która dobyła już swojej różdżki.

Cecilia chwyciła swoją Różdżkę... Akurat miała ją przy sobie. Była to od dawna już najsilniejsza Różdżka w Krainie po zniszczeniu Różdżki Lorda Carrabotha, gdyż Lord sam ją dla Wnuczki wykonał na wzór swojej.
- Uspokójcie się! Obydwoje, natychmiast! - Krzyknęła.
- Bombarda! - Cisnęła potężnym zaklęciem w Harkona, żeby ten nie zbliżył się do Nurbanu, na którą spoglądał przerażającym wzrokiem...

Harkon oberwał zaklęciem od babki. Odrzuciło go do tyłu, kilka metrów za plecy Pyke'a. Mężczyzna nadal siedział na krześle i obserwował. Elf był mocno poobijany.
Haron nagle wszedł do głównej sali korytarzem. Zdziwił się, bo usłyszał hałasy.
- Co tu się dzieje? - spytał, patrząc na leżącego syna i stojącą z różdżką w ręku córkę
- Avada Keadavra!
Zapanowała chwilowa cisza. Zielone światło błysnęło z różdżki Nurbanu. Elf przez chwilę utrzymywał się na nogach, ale później upadł na kolana, potem na brzuch.
- Ojcze! - krzyknął Harkon
Elf podbiegł do leżącego na ziemii Harona, a Nurbanu stała nieruchomo. Nie wiedziała co właśnie zrobiła, nie docierało to do niej. Nie wiedziała że to narkotyk podany przez kucharza tak na nią zadziałał.
- Ojcze... - mówił elf, obrócił go na plecy i ujrzał jego bladą twarz
Wszyscy milczeli. Nawet Cecillia nie wiedziała co właśnie się stało. Nikt nic nie rozumiał
Harkon wpatrywał się w martwą twarz swojego ojca. Trudno nawet opisać co czuł wtedy chłopak.
- To spisek... Od zawsze byłem w waszych oczach nikim... - powiedział nagle klęcząc tyłem do wszystkich
- Harkon... - rzekła Nurbanu, łzy ciekły jej z oczu, puściła różdżkę
Wszyscy usłyszeli szybszy oddech elfa. Był wściekły. Jego oczy przybrały krwisty kolor.
W pewnej chwili każdy usłyszał klaskanie. Powolne, jak bicie zegara. Jyggalag patrzył pewnym wzrokiem na Cecillie, która nie rozumiała co właśnie się stało. Po chwili przestał i rozłożył ręce.
- Carrabothowie wybrali. Czas na ciebie, Harkonie - rzekł.
Nagle elf wstał na nogi i zaraz po tym obrócił powoli w stronę siostry. Złość w nim się wręcz gotowała. Nie mógł trzymać tego dłużej. Usłyszał głos w swojej głowie.
- Zabij go... Zabij tego, który zawsze był przy tobie... Zawsze ograniczał twoją moc...
- FUS... Ro dah! - krzyknął Harkon
Krzyk odepchnął Nurbanu na drugi koniec sali, bardzo się poobijała. Wszyscy się zdziwili, bo nie widzieli krzyków od bardzo, bardzo dawna. Niektórzy z sali ujrzeli je poraz pierwszy w życiu.
- Sami mnie do tego zmusiliście... - powiedział Harkon, nie panował już nad sobą
Z zaciśniętej lewej pięści ulatywał czarny dym, w tej samej chwili wyciągnął prawą ręką. Siekiera przyleciała do jego dłoni.
W tej chwili Młody Bal jakby stracił część siebie. Stracił jakiekolwiek szczęście. Zabił w sobie dobro, które od zawsze ograniczało jego potencjał. Tego właśnie oczekiwał Akatosh...

Gheret Von Avallan tymczasem w towarzystwie swojej żony i Starego Czarodzieja przebywali wspólnie w Riven Port. Kilka dni temu przybyli tu wspólnie aby odebrac kilka ważnych dokumentów i załatwić kilka spraw urzędowych. Wynajęli tu również na pewien okres mieszkanie za zgoda Cecili. Całe dnie i noce Gheret przebywał w swoim pokoju analizując wszelkie dotychczasowe wydarzenia które dotknęły Abregado. Dokładnie śledził poczynania Nieumarłych, jednak jego wiedza była ograniczona. O Raughnie praktycznie nikt nic nie mówił. Gheret gromadził więc dane, które sam zdołał odkryć prowadząc różnorodne badania. Część była jego domysłami i fantazjami, ale według niego miały one jakiś większy sens. Co więcej tej nocy zdołał odkryć coś niezwykłego, coś co mogłoby zniszczyć Raughna... jego jeden, jedyny słaby punkt.
Tymczasem w mroku nocy, na dworze zaczęła pojawiać się gęsta mgła... Wydaje się ze to nic niezwykłego ale Gheret miał pewne obawy... nie wiedział czy słuszne.

Księżniczka Isabella patrzyła z niedowierzaniem zarówno na Harkona jak i na Nurbanu... Wiedziała, że zawsze obaj byli impulsywni, emocjonalni i porywczy, ale nie wiedziała że mała sprzeczka przerodzi się w tak ogromny dramat...
Isabella podbiegła do martwego ojca.
- Ojcze... - Powiedziała, wpatrując się jedynie w jego martwą twarz.
Cecilia zaniemówiła... Spoglądała zarówno na Pyke'a, jak i na Harkona i martwego Harona... Nie wierzyła, że Harkon właśnie przed chwilą użył krzyków... Wiedziała, co to oznaczało... W sali było tak głośno, że nie mogła powiadomić nawet Strażników lub innych osób.
Mauricio Pellavencini kucał przy tronie Królowej.
Sabrina natomiast wstała i dobyła swojej Różdżki... Wpatrywała się w Pyke'a, a po chwili zaczęła iść w jego kierunku...
Księżniczka Nurbanu natomiast próbowała wstać... Chciała przyciągnąć do siebie swoją Różdżkę. Mały Zaiross widząc jak jego Pani leży na ziemi i cierpi z bólu, rzucił się gwałtownie na Harkona... Przebiegł kawałek sali, a następnie podskoczył i zaczął machać swoimi maleńkimi skrzydełkami... Udało mu się wykonać właśnie jego pierwszy lot... Wpadł na szyję Harkona i dziobnął go kilka razy, a następnie drasnął go dziobem w nos... Chciał zaatakować jego oczy, ale elf odepchnął go od twarzy... Feniks spadł na ziemię, zakwilił leciutko widząc jak elf się do niego zbliża... W tym samym momencie Skyres skoczyła na Feniksa i chwyciła go w zęby, a następnie odskoczyła kilka metrów do tyłu i zasłoniła malca...

Jyggalag widząc że Sabrina na niego idzie, postanowił dalej grać. Tym razem bezbronnego, tego niewinnego. Wstał z krzesła ówcześnie biorąc widelec ze stołu.
- Co chcesz zrobić? - spytał, zaczął cofać się od kobiety
Harkon w tym samym czasie zdołał mocą odepchnąć od siebie kotkę razem z Zairosem. Spojrzał na Sabrine.
- Zostaw go! - krzyknął i wyciągnąć w jej stronę rękę
Z dłoni wyleciała czarna wiązka energii. Przeleciała dosłownie przed nosem kobiety. Mimo że jej nie dotknęła, to spowodowała że upadła na plecy.
Nagle wiązka zniknęła, a zza niej wyszedł Jyggalag.
- Drętwota! - krzyknęła
Pyke dostał w lewe ramię. Sabrina bardzo się zdziwiła, że zaklęcie nie sparaliżowało go całego. Nic dziwnego, przy takich gabarytach Jyggalaga.
Mężczyzna chwycił za nadgarstek Sabriny i wygiął w nienaturalny kąt. Od razu skręcił nadgarstek Sabriny, a jej różdżka upadła na ziemie. Zaraz po tym pociągnął ją do siebie, tak że wstała. Nie była to jednak pomoc we wstaniu. Jyggalag chwycił prawą ręką za jej kark i uniósł w górę. Z lewego rękawa nagle wyleciał widelec i wbił go w jej żebra. Kobieta krzyknęła z bólu. Kopnęła nawet Jyggalaga w krocze, jednak pogorszyło to tylko sytuację. Usłyszała dźwięk kopniętego metalu i lekko uszkodziła sobie stopę. Pyke patrzył głęboko w oczy wiszącej ofiary.

Harkon w tej samej chwili spojrzał na Cecillie (scena Harkona i Jyggalaga działa się w tej samej chwili). Gdy wiązka wycelowana w Sabrine zniknęła, Młody Bal wystrzelił ją drugi raz. Tym razem w Cecillie...

Pyke tymczasem odrzucił jęczącą z bólu kobietę na ziemię. Po chwili teleportował się i mało kto zorientował się kiedy dokładnie Pyke zniknął.

Tempus zerwał się z łóżka. Obudził go hałas na dole. Postanowił sprawdzić co się dzieje.

Królowa Cecilia wycelowała Różdżką w wiązkę i zablokowała atak młodego elfa... Już za dużo zrobił. Zaatakował Królową, przesadził.
Cecilia wycelowała w Elfa Różdżką, zdenerwowała się... Młody Elf właśnie popełnił największy błąd... Splamił swoją osobę ucząc się umiejętność krzyków, zamiast całkowicie oddać się magii... Przypominał jej Malacatha... To krzyki były tą mocą, o której mówił szczerząc się...
- Sectumsempra. - Wypowiedziała spokojnie potężne zaklęcie, które uderzyło w Harkona i sprawiło mu znacznie większy ból z uwagi na siłę Różdżki Królowej...
Nurbanu widząc jak Harkon atakuje babkę, natychmiast zdołała się podnieść i chwycić swoją różdżkę, a następnie wycelowała w niego swoją Różdżką...
- Cruciatus! - cisnęła w niego zaklęciem, które z ogromną prędkością pofrunęło w jego kierunku...
Cecilia podbiegła do leżącej Sabriny gdy Nurbanu zaatakowała młodego Elfa. Królowa kucnęła przy czarownicy...
- Sabrino... Nic Ci nie jest? - Spytała, a następnie pomogła jej wstać... Zauważyła, że Czarownica ma złamany nadgarstek, uszkodzone żebra i lekko obitą stopę, dlatego zaczęła odchodzić z nią w bok...

Harkon upadł na kolana z bólu. Był potężny, jednak nie tak mocny jaki poznał w Apokryfie. Młody Elf był jednak jeszcze zbyt niedoświadczony, by przeciwstawić się zaklęciu i zniwelować ból. Padł na kolana i krzyczał z bólu.
Nurbanu jednak nie potrafiła ranić swojego brata. Przestała po kilkudziesięciu sekundach. Patrzyła na brata. Trzymał głowę w dół. Słyszała jego oddech. Był powolny z bardzo słyszalnymi wydechami. Milczał.
- Co ze mną zrobiliście... - powiedział nagle
Spojrzał na Nurbanu. Dziewczyna ujrzała jego krwiste, płonące wręcz czerwonym ogniem oczy. Elf był wściekły, załamany i smutny na raz.

Nurbanu wpatrywała się w Harkona...
- Bracie... Co ty zrobiłeś... Po co?! - Krzyknęła. Nie wiedziała co się dzieje... Nie wiedziała czemu walczy z bratem... Nie wiedziała czemu jej ojciec leży obok, martwy...
Cecilia posadziła Sabrinę przy ścianie, czarownica opierała się plecami... Królowa natomiast spojrzała na wnuka... Wyglądał paskudnie i podle...
- Co ty zrobiłeś, Harkonie... Zdradziłeś rodzinę i dałeś zapanować nad sobą innym... Innym, którzy nie chcą twojego dobra... - Mówiła.
- Spójrz na siebie... To, co nazywasz mocą to jedynie przekleństwo, które wkrótce cię pochłonie, jeśli go nie zwalczysz... - Dodała, patrząc na niego z obrzydzeniem...
Isabella również spojrzała na Harkona... Nie wiedziała co ma zrobić...