Serwery Minecraft

- Jasne, Saul dal mi i jeszcze kilku osobom dostep do tego wymiaru. - odpowiedzial Arcan

W tym samym czasie Ikar przemierzal kolejne doliny, minelo dla niego juz kilka godzin od pojedynku z Malacathem i Arcanem

Kultyści patrzyli na idącego goblina. Seekerzy mierzyli go wzrokiem.
- Nie tak prędko, mały kolego! - krzyknął Lord, seekerzy stanęli mu na drodze
- Zważaj na słowa... - powiedział jeden z mrocznych elfów
- Moi ludzie nie lubią takich słów na ich temat, gnomie! - ostrzegł go Lord
- Nie jestem gnomem! - powiedział dyrektor
- Nieważne... I tak zostanie z ciebie mokra plama.
Seekerzy zaczęli pluć kwasem na podłogę przed goblinem.
- Starczy, starczy! Daruj życie, zlituj się! - błagał o darowanie życia
Lord uniósł na chwilę rękę w górę, istoty przestały.
- Jutro przyniesiesz 50% zasobów banku - oznajmił elf.
- Ttta... Tak... - powiedział przestraszony po czym wybiegł z zamku

Emilia i Meret zajmowali się w dalszej części przybyłymi czarodziejami. Hogwart był przepełniony dobrą magią.

W tym czasie Arcan stał obok Malacatha..
- Lordzie, czy otworzyć portal do wymiaru Saula? - spytał poważnie Arcan

W tym samym czasie..
- czyli Freda tu nie było? - pytał Tempus
- Nie nie, proszę pana, on wyprowadził się wie pan kilkanaście lat temu, gdyby tu wrócił każdy by wiedział. - tłumaczyła kobieta z miasta
- Dziękuję za informacje - powiedział Tempus i poszedł naprzód

- Diana Hatebad - Victoriaa Dodana do cmentarza.
------------------------------------------------------------

Tymczasem Ervest został już uzdrowiony... Jednak chodził jeszcze nieco kulejąc... Zauważył stojącego nieopodal Dyrektora Hogwartu rozmawiającego z jednym z Profesorów. Podszedł do nich.
- O! Erveście! Znakomicie, że stoisz już na nogach. - Powiedział Dyrektor.
- Również cieszy mnie fakt, że Tobie też nic nie jest. - Odpowiedział Ervest.
- Dyrektorze... Co z resztą osób? - Spytał Auror.
- Wszyscy są cali... Niektórzy są jeszcze pod opieką medyków. - Powiedział Dyrektor.
- Królowa... - Wskazał Królową Angelicę, leżącą w łóżku szpitalnym.
- Przeżyła bardzo duży szok... Musi jak najszybciej wrócić do Londynu... Władze zaczynają niepokoić się, ponieważ nie wraca już dosyć długo... - Powiedział Dyrektor.
- Jak tylko się obudzi, Aurorzy przeniosą ją do Londynu. - Powiedział Ervest.
- Bal... Zamienił się w Horror... Malacath zaatakował znienacka... Do tego Fred, który już dawno powinien nie żyć... Razem musieli to zaplanować... Ich atak był perfekcyjny... Zbyt wiele osób umarło... Zbyt wielu potężnych Czarodziejów... - Ervest wspomniał o trójce pozostałych potężnych Aurorów...
Dyrektor zauważył Emilię i Mereta.
- Powiedzcie nam, co działo się w Hogwarcie, podczas naszej nieobecności. - Powiedział Dyrektor. Ervest również na nich spojrzał, jednak od tyłu podszedł do niego jeden z Aurorów.
- Aurorze... Słuch po Księżniczce i Królowej Cecilii zaginął... Nie wiadomo dokąd je zabrali... - Powiedział mu.


Tymczasem Andrecjusz pojawił się na ulicy Nokturnu... Zauważyło go dwóch Parszywych.
- Co to za przybłęda?! - Ryknął jeden.
- Stul pysk, to szef! - Ryknął drugi.
- Prowadź... Do... Lucjusza... - Powiedział Andrecjusz...
Parszywi ruszyli przed siebie, Andrecjusz poszedł za nimi.
Przeszli kilka ciemnych uliczek, następnie weszli do pewnego budynku... Weszli po schodach na górę, następnie do sporych rozmiarów pokoiku. Przy ogromnym czarnym stole stały dwa krzesła... Siedzieli na nich Lucjusz i Cedric. Palili fajki, grali w karty, popijając drogie Whiskey.
Andrecjusz podparł się o fotel stojący nieopodal wejścia... Huknął nogą w podłogę. Dwójka Czarodziejów zerwała się z krzeseł.
- Andrecjuszu?! - Podbiegli do niego.
- Malacath... Powiedział... - Zaczął mówić, Andrecjusz umierał.
- Co?! Mówże! - Ryknął Cedric.
- Koniec... Współpracy... Malacath ma Księżniczkę... Zdradził... - Powiedział, następnie wypluł czarną krew...
- Przekażcie... Szefowi... - Powiedział ostatkiem sił.
- Co się z nim dzieje?! - Ryknął Cedric, Lucjusz przyjrzał się Andrecjuszowi...
- To parszywa magia Tego Elfa... Nic nie zrobimy... Ten gnój zabił go, następnie wskrzesił, aby przekazać wiadomość Fredowi... - Powiedział...
Andrecjusz padł martwy.
- Andrecjuszu! - Ryknął Cedric, Lucjusz sprawdził, czy oddycha...
- Nie żyje. - Powiedział, następnie wyprostował się.
- Andrecjusz... Był Świetnym Biznesmenem, Genialnym Czarodziejem i bardzo dobrym mówcą... Malacath zapłaci za jego śmierć... Sam urwę mu jego Elficki łeb z szyi. - Poprawił czarną rękawicę na ręce.
- Mam powiadomić Freda o jego śmierci? - Spytał Cedric.
- Nie... Nie będziemy Mu teraz przeszkadzać... Właśnie załatwia coś, co uczyni nas bytami nietykalnymi. - Powiedział Lucjusz z uśmieszkiem na twarzy.

Dyrektor Gringotta tymczasem wrócił do banku... Szedł zamyślony... Nagle, dwa gobliny stanęły mu na drodze.
- Dyrektorze! Jesteś! Baliśmy się, że zginąłeś... Słyszeliśmy o tym ataku! Cudownie, że nic Ci nie jest! - Krzyknął pracownik.
- Złazić z drogi! - Dyrektor szedł zamyślony do swojego gabinetu...

- Nic takiego się nie działo tutaj.. jedynie Król Neclar się tutaj pojawił.. - mówił Meret

Dyrektor zrobił ogromne oczy, Ervest również. Zaniemówili.
Ervest podszedł bliżej Mereta.
- Chłopcze... Żartujesz sobie z nas? Król Neclar?! Przecież On nie żyje... - Powiedział.
Nagle, obok trzech Aurorów stojących za Ervestem wylądował Król Wampirów...
- Sprawdziłem pobliskie lasy, tereny... Tutejsze, ale także te obok zamku Królowej... Tam ich nie ma. - Powiedział Król...
Ervest spojrzał na niego, po chwili jednak ponownie spojrzał na Mereta.
Dyrektor również podszedł bliżej chłopaka.
- Powiedz, chłopcze czy to na pewno był Król Neclar?

- To był na pewno Król Neclar, on żyje i powrócił. - mówił Meret
- Jednak musze przyznać że..

- Co? Chłopcze, mówże! Skąd On się tutaj wziął? Co mówił? - Spytał Ervest.

Tymczasem Królowa Angelica ocknęła się, usiadła na łóżku... Spojrzała na grupkę rozmawiających.
- Moja głowa... - Powiedziała i syknęła z bólu.
- Co się stało? Gdzie jest Cecilia? - Spytała.
- Królowo! Cieszę się, że nic Ci nie jest. - Powiedział Dyrektor, podszedł do niej.
- Co z Cecilią... Azulą? - Spytała.
- Zostały... Porwane... Podczas balu, zaatakowano zamek... Królowo, odnajdziemy je. Ty zaś musisz jak najprędzej wrócić do Londynu, tutaj nie jesteś bezpieczna... - Powiedział.
- Erveście? - Powiedział.
Ervest machnął głową w stronę dwóch Aurorów.
- Zabierzcie Królową do Londynu... - Powiedział.
Dwójka Aurorów pomogła wstać Królowej z łóżka.

- Czy Król Neclar wie o ataku na zamek? - Powrócił do zadawania pytań Meretowi.

- Nie wiem czy wie, nie widzialem go tam, gdy go tutaj spotkaliśmy byl bardzo tajemniczy, gdzies sie spieszyl..

- W każdym razie to dobre wieści... - Powiedział Ervest.
- Ciekawi mnie, czy Królowa wie o tym, że Król Neclar żyje... A jeśli wie, to dlaczego nie powiedziała nam o tym podczas balu? - Spytał Ervest Dyrektora...
- Co zamierzasz, Erveście? - Spytał Dyrektor.
- Musimy rozpocząć poszukiwania Królowej i Księżniczki... Nie możemy pozwolić, żeby któryś z tych bydlaków coś im zrobił... - Powiedział Ervest.
- Muszę wracać do Ministerstwa... Zliczyć straty Aurorów, Czarodziejów... Sprawdzić sytuację w Krainie... Potem rozpoczniemy poszukiwania. - Powiedział Auror.
- Co z zamkiem Królowej? - Spytał Dyrektor.
- Malacath na pewno zrobił sobie z zamku swoją Twierdzę... Na razie niczego z tym nie zrobimy... Priorytetem jest odnalezienie Królowej... I Króla Neclara, jeśli faktycznie żyje. - Powiedział Ervest.
- Drogi Erveście, pamiętaj, że Hogwart zawsze wesprze Królową... Tutaj będziemy czekali na rozkazy i informacje. - Powiedział Dyrektor.
- Oczywiście, Dyrektorze... - Powiedział Ervest.
- Wampiry również stoją za Królową murem... Elfy wybiły wielu moich braci... Zapłacą za to! Sam zarżnę ich Lorda... - Powiedział Król Wampirów...
- Oby tylko nie stało się najgorsze i Królowa Cecilia... - Zaczął Król Wampirów, Ervest mu przerwał.
- Nie dopuszczamy nawet takiej możliwości, Królu! - Powiedział Auror.
- Co z Królem Wilkołaków? - Spytał Króla Wampirów.
- Niestety... Nie wiadomo... - Odpowiedział.
- Szlag... No dobrze, postaram się sprawdzić, komu udało się przeżyć... Będziemy potrzebowali najlepszych, żeby odnaleźć Królową i Księżniczkę. - Powiedział Ervest.
- Niestety, ale Królowa Cecilia nie mianowała jeszcze Ministra Magii... Ministerstwo jest bezsilne... Wielu mnie posłucha, jednak nie każdy departament będzie chciał ze mną współpracować... - Powiedział Ervest, zamyślił się...


Tymczasem Dyrektor Banku Gringotta siedział w swoim gabinecie, myślał... Miał coraz mniej czasu... Malacath dał mu tylko 1 dzień, na przekazanie mu 50% zasobów z banku...
Dyrektor Huknął pięścią w stół...
- Co mam zrobić... Do kogo się zwrócić?! - Myślał... Po chwili usłyszał pukanie do drzwi.
- Dyrektorze? - Wszedł jeden z pracowników.
- Pańska herbata. - Postawił mu na stoliku.
- Jakieś polecenia? - Spytał.
- Tak... Będziemy musieli opróżnić połowę skrytek z naszego banku... - Powiedział Dyrektor.
- Dyrektorze?! Przecież bez zgody ich właścicieli nic nie zrobimy! To będzie przestępstwo! Zamkną bank! - Krzyczał Pracownik...