Serwery Minecraft

- Namiro! - Arcan odwrócił się widząc Namirę porywaną przez Vincenta
W tym czasie Meret kopnął Arcana w nogę, ten skulił się lekko. Pariah klasnął rękami i deportował siebie i Mereta na Nokturn...
- Cholera! - krzyknął Arcan
Czarodziej wiedział że nie może stracić Namiry.
- Malacathie, Namira! - powiedział

Namira swoimi nogami owinęła się wokół brzucha Vincenta. Bestia coraz bardziej przepychała katanę na kark dziewczyny. Elfka skorzystała z tego że Vincent miał położoną łapę na rękojeści i ugryzła go w palec, by uniknąć śmierci. Vincent momentalnie odskoczył w tył. Namira poleciała razem z nim. Usiadła mu na brzuchu.

=====

- Co... - powiedział Malacath, wystraszył się
Elf zaczął biec w stronę krzyków Namiry i Vincenta.
Wokół wejścia, a tym samym Arcana zebrało się sporo Kultystów. Nie wiedzieli co robić, dlatego nie wtrącali się i przypatrywali się zdarzeniu.
Lord był już bardzo blisko wejścia do lochów. Nagle stanął w miejscu i machnął rękoma. Cały tłum Kultystów przewrócił się odsłaniając wejście, a tym samym potyczkę Vincenta z Namirą.

Namira w tym samym momencie wzięła swoją katanę i zrobiła zamach. Vincent zasłonił się ręką. Momentalnie broń odcięła mu lewą dłoń, aż do łokcia. Mężczyzna chwycił swoje lusterko i pomyślał o zamku Królowej Angeliki.

- Ro! - krzyk Elfa powędrował w Namire i Vincenta.

Niestety, dziewczyna razem z Vincentem zniknęli, a krzyk trafił w ścianę.
Lord upadł na kolana, ręce bezwałdnie opadły mu wzdłóż tułowia.

- Namira! - krzyknął Arcan, wiedzial że ją stracił.. Czarodziej potrzebował jej..
- Malacathie. Co robimy!? - spytał zdruzgotany

- Dlaczego nic nie zrobiłeś... - powiedział Lord, nadal klęczał
- Miałeś ją chronić...
Po długiej ciszy, Lord ustał na nogi odwrócony plecami do Mrocznego Dziedzica.
- Jak widać zbyt wiele od ciebie wymagałem - powiedział stanowczo.
Elf uniósł Arcana dusząc go przy tym.

=====

Ravcore znalazł się w tym czasie w twierdzy Lorda. Jeden z Kultystów nakazał mu zaczekać na elfa przy stole w głównej sali.
Azula natomiast spała już w komnacie. Wejścia pilnowali Seekerzy.

- Wiem, że była dla Ciebie bardzo cenna, uwierz mi Malacathie, ja to rozumiem! Odnajdę ją, ale puść mnie! - mówił Arcan wisząc nad ziemią w objęciach łap Malacatha

Tempus i Ikar spostrzegli pustkę na Nokturnie, każdy stąd się wynosił.
- To Fred.. - odpowiedział Tempus
- Na pewno..- odparł Ikar
Nagle, obok dwójki czarodziei deportował się Pariah oraz Meret
- Co wy tu robicie?!
- Malacath, Malacath jest w zamku Balów. Arcan, Arcan tam też jest.. - odparł zdyszany Meret
- Spokojnie, oddychaj - mówił Ikar
- Co teraz? - spytał Pariah
- Nokturn pustoszeje, to pewnie Fred rozkazał swoim ludziom rozproszyć się po świecie..
- Zajmę się nim - powiedział poważnie Ikar
- Sam, w pojedynkę? - powiedział drwiąc z mężczyzny Meret
- Tak. Znajdę pomoc. Musicie mi zaufać.. - odparł mężczyzna
- W porządku. Ale pamiętaj. Przy aktualnym stanie naszej magii i magii wszystkich magicznych istot na świecie deportacja może czasem nie być możliwa. Będziesz zdany sam na siebie.. - odparł Tempus
- W porządku. Do zobaczenia - odparł Ikar i deportował się pod gmach ministerstwa.
- "Hogwart zniszczony! Łup dostępny dla każdego! Znajdź coś dla siebie pod gruzami szkoły!" - mówił głos z pobliskiego radia
- Hogwart zniszczony!? - krzyknął Meret

- Nie wiesz nic! - elf puścił mężczyznę, odwrócił się w jego stronę.
- Nie masz pojęcia jak bardzo była potrzebna! - odszedł od Arcana
Elf zatrzymał się nagle. Zaniemówił na chwilę. Przemyślał.
- Musimy ją odnaleźć... Jak najszybciej - dodał.

trox, czytaj ostatni dialog

- Zaiste jest potrzebna - powiedział pod nosem Arcan i uśmiechnął się tak, że Malacath i inni tego nie zauważyli
- Udam się do wymiaru Saula. Mam do niego jeszcze dostęp. Pewnie tam się skryli, nieuniknione jest to że Vincent jest ich sprzymierzeńcem, wiec pewnie jest z nimi.. - odparł Arcan po czym deportował się
Czarodziej podczas deportacji poczuł ogromny ból. Coś odepchnęło go i nie pozwoliło na deportację do wymiaru Saula. Znalazł się w dziwnym miejscu...
- Tam była Emilia! - odparł Meret
- Na pewno uciekła z Hogwartu.. Znajdziemy ją - odparł Tempus
- Słuchajcie. Moja pułapka zadziałała. - odparł Pariah
- Pułapka?
- Ustawiłem ją na wypadek, gdyby ktoś chciał węszyć w naszym wymiarze. Na przykład Arcan.. - powiedział
Czarodzieje deportowali się do miejsca, w którym znajdowała się pułapka i sam Arcan..
- No proszę.. - odparł Meret
- Puśćcie mnie! Co wy robicie! - krzyknął Arcan
- Nigdy. Zgnijesz w Azkabanie! - odparł Meret
- Spokojnie Merecie - uspokajał go Tempus
- Wiem jaka jest konstrukcja wymiaru Saula, wiem co można tu robić. Wiem, że znajduję się teraz w osobnym podwymiarze, Saul mnie kiedyś tego uczył. To nic nowego Pariahu - odparł Arcan
- Desmundo Arkha! - krzyknął i zniknął
- Nie!! - krzyknął Meret
Arcan pojawił się w Londynie. W miejscu, w którym ostatni raz była widoczna magiczna poświata Namiry.

Minęła godzina..
W wymiarze Saula Meret dopisywał strony do notatnika Saula, który otrzymał od Ikara..
"Dzień 73. Malacath wygrał, a Fred jest teraz ministrem Magii. Nasza jedyna nadzieja nas zdradziła. Nie mamy żadnych wieści od Emilii.. Nie wiemy już co robić.." - pisał chłopak
Zapadała noc..
- Tempusie. Może odszukamy Rokhuntusa? Podobno też zwiał z Apokryfu kilka wieków temu. Akatosh tylko to ukrywa. Istoty które trzymały mnie w wymiarze przejścia mówiły różne rzeczy. To właśnie wychwyciłem.. - spytał Pariah
- Nie możemy ufać demonom.. - odparł stanowczo
- Akatosh ma teraz umiejętność podróży w czasie. Chyba wiesz co to oznacza? Sam na pewno się nie przeniesie, ale może wysłać swojego pupila do przeszłości. Malacatha.. - odparł Pariah
Tempus odwrócił wzrok.
- Wiem. Ale nie miałem wyboru.. - odparł

- Lordzie... Jakieś rozkazy? - spytał oficer
- Podwoić strażników. Nie możemy dopuścić do kolejnego takiego incydentu - powiedział Lord, zniknął.

Malacath pojawił się w twierdzy.
- Malacath, zrobiłem to co mówiłeś - Ravcore rzucił różdżkę Rosa na stół.
- Dobrze... Twoje złoto dostarczą Kultyści - powiedział elf.
- Chcesz coś jeszcze? - spytał zabójca
- Nie. Skontaktuje się z tobą jak będę potrzebował twoich rąk.
Lord podszedł do jakiegoś oficera, a Ravcore kiwnął głową i zniknął...

- Daj rozkaz by Kultyści zgromadzili się przed twierdzą. Muszę wygłosić przemówienie - powiedział stanowczo, nie czekając na odpowiedź oficera poszedł na wieżę.

=====

Tymczasem w Daggerfall:
- Hogwart doszczętnie zniszczony! Ministerstwo bada przyczyny wybuchu! Nie jest pewne kto to zrobił, lecz na ustach każdej magicznej istoty przeciwnej Lordowi Malacathowi pojawia się sprawca. Uważa się, że za wybuchem stoją Mroczne Elfy z Daggerfall! - mówił głos z radia, po chwili zostało wyłączone
- Gówno prawda... - powiedział barman w karczmie
- Myślisz że Lord knuje coś jeszcze? - spytał elf siedzący przy barze
- A czy ty myślisz, że za tym wszystkim stoi Malacath? - rzekł barman
- Myślę, że mógłby to zrobić - stwierdził elf.
- W Daggerfall panuje mobilizacja wojskowa. Każdy zdolny do walki ma się stawić na rynku, by otrzymać sprzęt - wtrącił się inny elf.
- Wiesz co dalej? - spytał drugi
- Nie wiem co robią z żołnierzami. Pewnie sprowadzają ich do armii Malacatha. Podobno mają tam bardziej zaostrzony rygor niż za czasów wojska Carrabotha.
- Trzeba jeszcze odbudować stolicę, a ludzi coraz mniej - dodał drugi.
- Skończcie pieprzyć - rzekł barman.
- Masz rację... Napijmy się. Na mój koszt - powiedział elf.

- Gdzie polazłeś Vincencie - myślał Arcan rozglądając się po ulicach Londynu
- Zapewne do swojej pani.. Cecili.. - odparł
Arcan deportował się do centrum..

Jakieś 2 tysiące Kultystów zebrało się przed twierdzą. Czekali na przemowę Lorda.
- Bracia! Siostry! Zebrałem was tutaj, by poinformować was o naszym stanie... - mówił
- Hogwart został zniszczony, wielu buntowników zabitych, lecz... Wasz dowódca, Namira Kahala została porwana!
- Robiłem wszystko co w mojej mocy, by ją ocalić, lecz nadaremno. Sprzymierzeńca buntowników - Vincent, oddany do śmierci pupilek Cecilli porwał waszą kapitan! - krzyknął
Lord usłyszał krzyki, wszyscy rwali się do walki, chcieli odbić Namire.
- Nie możemy popełniać już więcej błędów, moi drodzy! - mówił dalej
- Musimy podjąć następne kroki, by iść w przód!
- Dlatego postanowiłem powołać legion! Legion, który zdoła obronić Namire, ale też wszystko co z nią związane! Legion, który będzie budził strach w przeciwnikach! Legion, który będzie stanowił chlubę całego wojska, jak i krainy!
Tłum zaczął krzyczeć i wiwatować.
- Najlepsi, ci którzy nie boją się stawać z największym złem tego świata, ci którzy mają aż nad to odwagi i charyzmy, mają stawić się w sali treningowej! Powodzenia! - Lord zszedł z balkonu, szedł po schodach
Tłum zaczął skandować imię Lorda, zaczęli się rozchodzić...