Serwery Minecraft

Lupus kiwnęła wolno głową patrząc na Lorenzo. Zmrużyła lekko oczy.
- W takim razie będę pod twoją opieką Książe... Jestem twoją służącą... Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem... - powiedziała niezwykle uwodzicielskim tonem.
Po chwili odwróciła lekko wzrok spoglądając na Wielkiego Wezyra.
- Buuu... Już idziecie? Wielka szkoda... - powiedziała donośnie Lupus widząc, że Wielki Wezyr wydaje sie być odporny na jej uwodzicielskie techniki. - Nie ma zabawy... Zupełnie jak z Naberal...

Lupus rzuciła jeszcze krótkie spojrzenie na Drakkana a ten natychmiastowo usłyszał w swojej głowie jej głos. Domyślił sie, że Lupus używa telepatii.
- Będę jutro w południe na Głównej Plaży przy stolicy... Miło bedzie Cię tam spotkać... sam na sam...
Po tych słowach uśmiechnęła się szyderczo i odwróciła swój wzrok.

Drakkan aż ugiął się lekko słysząc słowa Lupus w głowie... nawet nie słyszał słów Ibrahima który wcześniej mówił... miał w głowie Lupus... opanowała go, zawładnęła jego myślami... kompletnie się nie spodziewał... coraz bardziej mu się podobała, coraz bardziej widział w niej ogrom wspaniałych cech... nie mógł się doczekać jutrzejszego spotkania na plaży...

Lorenzo pokiwał głową słysząc wcześniej słowa Lupus.
- Doskonale... - odparł uśmiechając się. Aż nie mógł się doczekać...

Wielki Wezyr zerknął mrużąc lekko oczy na Lupus.
- Naberal...? Intrygujące imię... - rzekł wolno w stronę rudowłosej bardziej zaciekawionym tonem.

Lupus słysząc słowa Wielkiego Wezyra zachichotała nerwowym tonem. Własnie zorientowała się, że powiedziała coś o czym nie powinna była mówić.
- Oh... Doprawdy? To tylko zwykłe imię... Nikt ważny... - odparła

Wielki Wezyr zmrużył oczy rzucając przenikliwe spojrzenie na Lupus... skrzyżował ręce, widział że rudowłosa coś kręci...
- Hmmm... Lupus... doprawdy? No nie wiem... - spytał zaintrygowanym, przenikliwym tonem...
Drakkan spoglądał na Lupus... nie odrywał wzroku...
Lorenzo w tym momencie przypomniał sobie swoją rozmowę z malutką Entomą... wówczas maluteńka wspomniała mu o niejakiej Shizzu... w bardzo podobny sposób jak Lupus teraz tą Naberal... zaczął łączyć pewne fakty...

Przeszłość Gojo i Geto #10

Mijały dni, tygodnie, miesiące. Z czasem różnica sił między Satoru a Suguru stała się coraz bardziej znaczącą.
Po jakimś czasie Gojo zaczął zostać wysyłany na misje solo. Było to znacznie prostsze rozwiązanie dać się mu wszystkim zająć. Z tego też powodu zaczął zdobywać więcej pieniędzy oraz doświadczenia.
Minął rok od ukończenia akademi magicznej.

W końcu poziom Uhonorowanego stał się dla Geto nieosiągalny. On również był wysyłany na misje solo. Satoru dużo czasu poświęcał na trening. Trenował praktycznie non-stop. Chciał stać się tak silny by już nigdy więcej nie dopuścić do takiej tragedii. Szlifował swoje techniki bezkresu do absolutnej perfekcji.
Tymczasem Suguru, który rzadko spotykał się z przyjacielem, stawał się coraz bardziej samotny. Nie miał nikogo komu mógł się zwierzyć.
Popadł w depresję, mało jadł, po nocach śniły mu się zwłoki towarzyszy. Nie wiedział co o tym wszystkim myśleć. Był wysyłany na misje do bardzo ubogich miejsc, gdzie traktowano czarodzieji jak dziwolągi oraz zagrożenie, mimo że tak na prawdę im pomagał.
Zaczął nienawidzić mugoli za to wszystko co zrobili.
Pewnego razu, gdy brał samotną kąpiel, pierwszy raz to przyznał.

,,Nie wahaj się"
,,Znałeś brzydotę mas ludzkich podejmując pracę czarownika"
,,Silni istnieją by chronić słabych"
,,Samotność to ciężar którzy muszą dźwigać silni"

.
.
.

,,Silni muszą chronić słabych nawet jeśli muszą zginąć"

.
.
.
.
.


,,PRZEKLĘTE MAŁPY"

Lupus przez chwilę w milczeniu patrzyła na wielkiego wezyra. Po chwili jednak opuściła głowę a na jej twarzy pojawił się szyderczy uśmiech. Zamknęła oczy i parsknela cicho.
- Ciekawski jesteś co? - powiedziała mocniejszym tonem podnosząc z powrotem wzrok - Wiedza na ten temat jest zakazana dla mieszkańców Magicznego Wymiaru... Aczkolwiek...
W tej chwili jej oczy blysnely złotym blaskiem. Zmierzyła wzrokiem wezyra...
- Jeżeli tak bardzo chcesz wiedzieć.. - powiedziała - Odpowiedź znajdziesz w jednej z dwóch Świątyń w stolicy Arkham... Wystarczy, że użyjesz swoich oczu i połączysz pewne fakty... Do tej pory nikt nie zdołał tego zrobić... Może będziesz pierwszy...

Przeszłość Gojo i Geto #11

Rok 2096

Satoru Gojo staje się jednym z najsilniejszych czarowników czasów współczesnych

Minęły dwa lata. Gojo nieustannie trenował a fatalny stan psychiczny Geto pogłębiał się coraz bardziej i bardziej. Pewnego dnia spotkali się by zobaczyć efekty treningu Satoru.
Kilka przedmiotów leciało w kierunku Uhonorowanego. Zostały natychmiast zatrzymały przez nieskończoność:
- Fajne nie? To co robiłem ręcznie dzieje się teraz automatycznie. Technika sama wychwytuje zagrożenie i natychmiast reaguje. Potem muszę ją jedynie wzmocnić jeśli chcę odeprzeć naprawdę silne ataki.
Suguru patrzył się z podziwem. Nagle powiedział:
- No dobrze tylko jest pewien problem - Wskazał palcem na jego głowę - Usmażysz sobie mózg
- Haha - Zaśmiał się Gojo - W tym tkwi cały trik. Utrzymuję mózg w optymalnym stanie dzięki technice leczącej. Nareszcie opanowałem ją do perfekcji. Dzięki temu mogę utrzymywać nieskończoność nawet wtedy kiedy śpię. Mogę także prowadzić dłuższe walki.
Zaczął bawić się długopisem, który przybierał różne barwy wokół siebie:
- Ulepszyłem błękit do perfekcji, czerwień niedługo również osiągnie swój pełny potencjał. Popracowałem nad szybszym oraz mocniejszym rzucaniem zaklęć. Trenowałem swoje sztuki walki a także inne aspekty magiczne. Kontrola energii oraz przestrzeni również zbliża się do mistrzowskiego poziomu.

Zniszczył długopis lekkim błękitem, po czym kontynuował:
- Pozostało jedynie Rozszerzenie Domeny oraz Fiolet. To kwestia czasu aż je opanuję.

Suguru zapytał:
- Wiem mniej więcej na czym polega fiolet, ale oświeć mnie czym jest to drugie...
- To dawna technika mojego klanu - Mówił Gojo - Chociaż nie oni byli jej pierwszymi użytkownikami, ale znacznie ją rozwinęli. Opiera się na teorii że każda osoba ma swój wewnętrzny świat, który nazywamy domeną. Możesz go także nazywać duszą lub umysłem jeśli wolisz - Tłumaczył Satoru - Rozszerzenie swojej domeny polega na przeniesieniu ją z wnętrza siebie do świata rzeczywistego. Oczywiście potrzebna jest specjalna bariera która oddzieli te dwa światy, inaczej byłbyś jak malarz tworzący dzieło w powietrzu a nie na płótnie.
- Co daje taki atak? Wzmocnienie użytkownika?
- Nie tylko, umiejętności łatwiej trafiają, jesteś szybszy, silniejszy. Ale przede wszystkim każda domena ma swoje unikalne działanie - Zdjął okulary - Jednak o tym co robi moja dowiem się dopiero gdy ją opanuję. Nie wiele wiadomo na ten temat.

Popatrzył się na Geto:
- Suguru... Schudłeś, wszystko w porządku? - Zapytał zmartwiony.
- Nie, to nic. Po prostu ostatnio mam więcej pracy i mam mniej czasu na prywatne życie.
- Pamiętaj że jeśli cię coś trapi, zawsze możesz mi to powiedzieć...
- Wiem, ale spokojnie. Wszystko w porządku...

,,Nikt oprócz mnie nie wie jak smakują wchłaniane potwory. To tak jakbyś połykał mokrą ścierę którą ktoś wycierał brud, wymiociny czy fekalia"

,,Tyle lat poświęcaliśmy się by ratować mugoli, a oni traktują nas jak śmieci. Obwiniają nas za ból spowodowany swoją słabością"

,, PRZEKLĘTE MAŁPY "

Tymczasem Żniwiarz siedział w samotności lecząc swoje rany juz od kilkunastu minut. Nagle jednak otrzymał niespodziewaną wiadomość na krótkofalówkę.
- Żyjesz? Rozłączyłeś się dosyć szybko przyjacielu...
Żniwiarz wolno wziął do ręki urządzenie.
- Dlaczego Cię to obchodzi.. To nie twój interes...- odparł suchym tonem
- To prawda... Aczkolwiek szefowa pytała o ciebie.. Chce sie z toba widziec..
- Kiedy?
- Natychmiast... Lokalizacja taka jak zawsze... Trafisz raczej bez problemu...
Żniwiarz odetchnął a z jego maski wyłonił się kłąb dymu.
- Bede najszybciej jak mogę... - odparł zabójca i rozłączył się.

Przeszłość Gojo i Geto #11

Minęły kolejne miesiące. Satoru postanowił zostać nauczycielem w swojej akademii. Jego uczniowie osiągali wysokie umiejętności, a siła samego Gojo również się pogłębiała.
Psychika Suguru natomiast staczała się coraz bardziej i bardziej. Zaczął dostrzegać coraz więcej wad w obecnym stanie świata czarowników.
Pewnego dnia spotkał czarodziejkę, starą znajomą z akademii. Jej rodzice, czarodzieje, również zostali zamordowani przed mugoli w biednej dzielnicy:
- Nienawidzisz nie-czarowników Geto? - Zapytała.
- Sam już nie wiem... - Zastanawiał się, siedząc ze spuszczoną głową. Jego włosy były dłuższe niż kiedykolwiek, tak jakby nie przejmował się już tym jak wygląda - Kiedyś uważałem że silni istnieją po to by chronić słabych, lecz z dnia na dzień coraz bardziej dostrzegam absurdalność tej idei.
Jedna część mnie nienawidzi mugoli, druga nadal uważa że to co nas spotkało to był nieszczęśliwy zbieg okoliczności...

Dziewczyna oparła głowę o jego ramię, co lekko zaskoczyło Geto:
- Cóż, wygląda na to że nie jesteś ani jednym ani drugim. Masz przed sobą dwie drogi, ta którą wybierzesz zdecyduje o tym kim się staniesz - Popatrzyła się na Suguru - Sama dłuższy czas ich nienawidziłam, jednak przekonałam się również że nie każdy z nich jest zły. Ich nienawiść wobec nas wynika z ignorancji. W biednych wioskach nie wiedzą zbyt wiele o czarodziejach.
Geto pierwszy raz od wielu lat poczuł radość z rozmowy. Jednak wiedział że nikt nie zastąpi miejsca Satoru. Dziewczyna kontynuowała:
- Opowiem ci coś ciekawego... O badaniach statystycznych które przeprowadziłam - Wiesz od jakich osób najczęściej giną czarodzieje? - Zapytała.
- Od innych czarowników - Odpowiedział szybko Geto.
- Zgadza się, a wiesz może kto jest na miejscu drugim?
Suguru pomyślał chwilę:
- Prawdopodobnie potwory i istoty magiczne...
- Nie - Stwierdziła szybko kobieta - Zabójstwo przez mugola jest drugą przyczyną śmierci w przypadku słabych czarowników.
Geto patrzył zszokowany. Dziewczyna kontynuowała:
- Słabi czarodzieje którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z magią często są mordowani przez mugoli znacznie częściej niż przez potwory. Co prawda dzieje się tak zazwyczaj w biednych dzielnicach. Jednak liczby są przerażające...
Suguru przypomniał sobie to wszystko. Te wszystkie ofiary. To co było im wpajane od młodości.

,,Silni istnieją po to by chronić słabych?"

,,Bzdura"

,,Pieprzone małpy"

Tymczasem w Dalthei, Ignathir kończąc swoja konwersacje z Naberal i Shizzu udał sie z powrotem do zamku zostawiając obie swoje służące same. Obie siostry razem usiadły na trybunach areny i wspólnie ze sobą rozmawiały.
- A więc Lord Ignathir planuje wysłać Cię do Magicznego Wymiaru? - zapytała Shizzu
- Tak... - odparła Naberal i westchnęła lekko - Niestety nie wiem kiedy to nastąpi... Lord Ignathir nie powiedział mi dokładnego dnia i godziny..
- Hmm.. - zastanowiła sie chwilę Shizzu - Być może bedzie to dla ciebie ciekawe doświadczenie...
Naberal odwróciła wzrok i popatrzyła na arenę, na której przed chwila trenowała.
- Nie wiem czego sie spodziewać... - odparła poważnym tonem - Nie wiem także co bede robić przez ten cały czas... bez mojej codziennej pracy i treningów... Z pewnością bedzie to bardzo dziwne...
- Lord Ignathir chce abyś odpoczęła... Jestem wiec zdania, że właśnie to powinnaś zrobić... Odpoczywać...
- Odpocząć huh? - powiedziała cichym tonem Naberal - To nie takie proste...
Shizzu kiwnęła głową.
- Skoro Lupus sobie radzi to nie ma opcji abyś ty sobie nie poradziła... - dodała Shizzu - Entoma mi opowiadała że Lupus nazbierała ogromną rzesze fanów... Jej osoba jest doprawdy niezwykle charakterystyczna i wyróżniająca sie na tle innych istot w Magicznym Wymiarze..
Naberal uśmiechnęła się lekko słysząc słowa Shizzu
- Nie dziwi mnie ten fakt... Lupus zawsze była specyficzna..
- Jestem przekonana, że ty również przyciągniesz ogromną uwagę... - dodała Shizzu spokojnym tonem
Naberal rzuciła na nią spojrzenie. Nie do końca rozumiała co Shizzu ma na myśli. W końcu Naberal nigdy nie była duszą towarzystwa i w przeciwieństwie do Lupus nie lubiła imprez... Osobiście nie uważała sie też za osobę atrakcyjną.. Lupus w koncu była według niej dużo ładniejsza... Nie ma więc opcji aby ktoś byłby nią zainteresowany...
- Wątpie w to... - odparła po chwili Naberal pewnym siebie tonem.
Shizzu przez chwile w milczeniu spoglądała na Naberal, a następnie odwróciła wzrok na arenę.