Serwery Minecraft

Entoma widząc co sie dzieje jedynie zachichotała mrocznie pod nosem. Bawiło ją to że tak prymitywne istoty myślały że mają z nią jakąkolwiek szanse w walce. Początkowo nie planowała tak masowego przelewu krwi, ale najwidoczniej nie miała innego wyboru.... Zabijanie ludzi którzy byli dla niej istotami niższymi, nie było dla niej żadnym problemem.
- Jeżeli takie jest wasze życzenie... - powiedziała Entoma i wolno podniosła swój prawy rekaw w górę. Sekundę później wyleciała z niego karta... - Nie ma sensu sie dłużej ukrywać...
Błyskawicznie wszyscy którzy ruszyli w stronę Entomy zatrzymali się w bezruchu... Poczuli nagłe uczucie strachu, trwogi i przerażenia... Entoma właśnie zdjęła swój kamuflaż.... Jej aura magiczna była tak potężna, że wszyscy natychmiastowo upadli na ziemię przygnieceni jej ciężarem... Całe miasto oraz nieboskłon zalało sie krwawą czerwienią od esencji jej energii sięgając przy tym aż do górnych warstw atmosfery... Taka potęga... żaden z nich w życiu czegoś takiego nie odczuł.... Azazlef, Galthran i Callisto przelękli sie jak nigdy dotąd... Moc Entomy przewyższała wszelkie znane im granice... Nawet Sisyphus nie mógł sie równać z czymś takim...
Oczy Entomy błyszczały jak latarnie...
- Gińcie... - powiedziała nagle mrocznym tonem i czerwona fala energii z prędkościa światła przeleciała we wszystkich kierunkach eksplodując głowy wszystkim buntownikom... Cała armia została zmieciona z powierzchni ziemi samym jej słowem... Wszyscy padli martwi...
Ulice spłynęły krwią.. Martwe ciała były wszędzie... Callisto patrzyła na to z niedowierzaniem... Jednak w tej samej chwili poczuła gwałtowny ucisk... Została wgnieciona w ziemie tak samo jak Azazlef... Czuła jak potężna moc grawitacji ciągnie ją w dół.... Nie mogła sie w ogóle ruszyć... Czuła ucisk.. czuła jak jest kompletnie zgniatana przez potęgę pokojówki... Nie mogła uciec... Nie mogła sie schować... Jej moc była zbyt wielka...
Azazlef natomiast leżąc bezwładnie na ziemi i widząc przed oczami jedynie karminową czerwień, był przerażony... Entoma stanęła na jego klacie swoją nogą zgniatając przy tym jego żebra jak buldożer i spoglądała na niego swoim martwym spojrzeniem.
- Ty też chcesz dołączyć do nich wszystkich? - zapytała przerywanym tonem a jej głowa drgała na boki jak u jakiegoś potwora z horroru - Wasz opór jest BEZCELOWY... Zrozumiałeś?!

Azazlef widział... widział to wszystko na własne oczy... widział jak jego wojownikom pękają głowy, jak padają na ziemię.. wszyscy padli... wszyscy zostali obaleni przez Entomę... jej siła była nadzwyczajna, niepowstrzymana... Azazlef był kompletnie zaszokowany, przestraszony i załamany...
- Poddaje... poddaje siebie.. i tereny... i mieszkańców... poddaję wszystko twojej woli - wykrztusił po chwili załamany i przerażony Azazlef... Entoma trzymała nogę na jego klacie, a on ugiął się w tej chwili przed Entomą.. nie wiedział co go będzie czekać... wiedział że zawiódł... nie mógł jednak przeciwstawić się Entomie...

Callisto nie mogła się ruszyć, była przyciskana mocą Entomy... czuła wściekłość, niedowierzała w to co tu się wydarzyło... widziała wszędzie dookoła martwe truchła, tym razem jednak na jej twarzy nie zagościł szaleńczy uśmiech jak zwykle... nie tego bowiem się spodziewała... kazała tym wszystkim wojownikom zamordować Entomę, oni jednak padli jak muchy... Callisto była wściekła, czuła że nie może nic zrobić... pierwszy raz czuła taki stan... nienawidziła czegoś takiego... dawno temu przysięgała wierność Lordowi Carrabothowi i to przed nim klękała i uniżała głowę... gdy zakochała się w Sisyphusie ogrom czasu temu, od wtedy również przed nim się uniża... ale obiecała sobie już dawno temu, gdy cierpiała katusze, że przed nikim innym nigdy się nie ugnie... syczała zdenerwowana pod nosem... była wściekła na Stopczyka, Azazlefa i Galthrana... nie wiedziała czego Entoma tutaj chce i co zamierza...



Stopczyk był już przy wyjściu z miasta... w pewnej chwili dostrzegł ogromne fale energii, usłyszał huki, stukot martwych ciał... nagła potężna fala silnej energii uderzyła niespodziewanie w jego ciało i aż zmiotła go z ziemi, wyrzuciło go poza bramy miasta, przeturlał się i sturlał w dół małej górki... leżał brutalnie zmasakrowany na ziemi nieopodal bram miasta i dyszał ciężko... przegrał... został poniżony... jego byt w Bractwie został złamany... wiedział że teraz jest całkiem sam, w dodatku bez jednej ręki... nie wiedział dokąd trafi... wiedział jednak że czeka go teraz los samotnika... a już niebawem zapewne parszywa śmierć... w jakimś podłym miejscu bądź rynsztoku... leżał i zastanawiał się... myślał co może teraz zrobić...

Entoma jeszcze przez moment spoglądała na Azazlefa po czym ściągnęła nogę z jego klatki piersiowej i odwróciła się tyłem. Jej nagły wybuch aury magicznej zaczął stopniowo sie stabilizować a niebo nabrało z powrotem normalnego wyglądu.. Gwiazdy oraz księżyc z powrotem były widoczne... Jej potęga jednak cały czas pozostawała wyczuwalna na niezmienionym poziomie... Jej obecność przyprawiała o grozę i przerażenie...
- Mądra decyzja... Jeszcze kilka sekund i byłbyś martwy... - odparła Entoma i kiwnęła wolno głową chowając do rękawa swoje ostrze - Degraduje Cię z w twojego dotychczasowego stanowiska... Taki tchórz i słabeusz nie zasługuje na wysoki tytuł...
Po tych słowach popatrzyła kątem oka na Galthrana
- Galthran... Od teraz ty bedziesz moim zastępcą... - dodała - Winszuję awansu... Liczę na to, że sprawdzisz się lepiej na tym stanowisku niż twój kolega...
W tym samym momencie Azazlef poczuł, że mógł poruszać swoimi kończynami. Entoma przestała bowiem oddziaływać na niego swoją miażdżącą mocą..

Galthran był pod niesamowitym wrażeniem potęgi Entomy... obserwował wszystkie jej czyny z ogromnym uznaniem i podziwem... maleńka pokojówka jeszcze bardziej zadziałała na jego zmysły... totalnie się już w niej zatracił...
- Dziękuję ci Entomo... w żadnej kwestii cię nie zawiodę... pomogę ci we wszystkim... - powiedział i pochylił głowę... chciał w tym momencie ucałować jej dłoń, okazać jej ogromny szacunek... nie widział jednak nigdy jej dłoni, widział jedynie jej rękawy... pomyślał więc o jej nogach... jej cudownych nogach... na ten moment jednak powstrzymał się... ale niesamowicie pragnął tego... pragnął dotknąć Entomy... niesamowicie na niego działała...
Azazlef odetchnął... odsapnął... wiedział że uratował swoje życie... mimo wszystko czuł się potwornie... czuł poniżenie, postrach... Entoma poniżyła go tak jak wcześniej Stopczyka... usłyszał także że odebrała mu całą władzę tutaj... i awansowała Galthrana... wściekł się...
- Kur*a... mać... - syczał Azazlef - Co wy tu knujecie.. - syczał nie mogąc się jeszcze podnieść, nie chciał jednak szarżować... wiedział że musi być uległy... jednak nie potrafił tego okazywać komuś innemu niż Sisyphus...
Azazlef zaczął wolno się podnosić z ziemi... po chwili powstał i rozejrzał się dookoła na wszystkich... nadal nie mógł w to wszystko uwierzyć... nie wiedział co go czeka i co Entoma zamierza..
Callisto nadal była na ziemi... czekała aż nadzwyczajna energia Entomy ją puści... chciała jak najszybciej wstać na swoje nogi... nie mogła tu już patrzeć na to wszystko...
- Postawcie mnie na nogi... chcę wstać... natychmiast... - syknęła czarownica... nienawidziła czegoś takiego...

Gdy tylko Azazlef wypowiedział swoje słowa, Entoma nie odwracając sie nawet, spojrzała na niego kątem oka.. Azazlef natychmiastowo i mimowolnie upadł na kolana wyraźnie czując na sobie jej spojrzenie... Jej moc była na tyle wielka ze samo jej spojrzenie kładło go na kolana...
- Mówiłeś coś? - zapytała srogim tonem Entoma a jej oczy błysnęły czerwonym blaskiem

Gdy pokojówka spoglądała na Azazlefa zwróciła się też po chwili do Callisto.
- A ty tam... Nie obchodzi mnie co ty chcesz... - dodała Entoma mówiąc teraz do Callisto która leżała kawałek dalej.. Czarownica poczuła w tej chwili jeszcze mocniejszy nacisk.. Czuła się coraz mocniej zgniatana... Krew zaczęła sączyć się z jej nosa i ust... - Leż jak leżysz... Do ciebie zaraz przejdę..

Azazlef był na kolanach przed Entomą... nie mógł nic zrobić.. klęczał przed maleńką pokojówką...
- Nic nie mówiłem... - odparł - Nic... - dopowiedział nie chcąc ryzykować swojego życia... poddał się Entomie...


Galthran z uwagą obserwował czyny Entomy... był pod kolosalnym wrażeniem... maleńka pokojówka wprost napawała go ekscytacją i werbą....

Callisto pokręciła głową, krzyknęła i syknęła... wypluła trochę krwi...
- Nie... do mnie nie przychodź.. zostaw mnie w spokoju... zostaw mnie... - powiedziała ostrym tonem głosu i syknęła... nie chciała aby pokojówka się do niej zbliżała...

Entoma słysząc słowa Azazlefa jedynie parsknęła pod nosem.
- Żałosny podlotek... - powiedziała i z powrotem odwróciła głowę krocząc w stronę Callisto mimo jej sprzeciwów... Z każdym jej krokiem czarownica odczuwała magiczne fale pulsującej aury pokojówki, które ją coraz bardziej obezwładniały... Nigdy wcześniej nie miała do czynienia z czymś takim... Zaczęła odczuwać strach...
- Teraz... - zaczęła Entoma mrocznym tonem w stronę Callisto - Pora na rozmowę z tobą... rozumiem, że tez chcesz doświadczyć cielesnych wrażeń jak twoi koledzy...

Callisto była o wiele inteligentniejsza niż Stopczyk i Azazlef... bardziej doświadczona.. wiedziała że nie należy popełniać głupich błędów... teraz jednak również była niesamowicie zaszokowana całą tą sytuacją... poczuła Entomę blisko siebie... czuła ją...
- Żadnych cielesnych wrażeń... - odparła czarownica - Możemy porozmawiać... jak najbardziej... niech tylko twoja energia w końcu mnie puści... - wykrztusiła... chciała wstać natychmiast, nienawidziła leżeć na ziemi, nie chciała być teraz już w tej pozycji... syknęła...

Entoma natomiast podeszła i zatrzymała się przy leżącym ciele Callisto. Spoglądała na nia z góry po czym chwile później swoim obcesem depnęła jej na głowę, wbijając jeszcze głębiej w ziemię. Czarownica zawyła z bólu.
- A kto powiedział że będziemy rozmawiać? - powiedziała Entoma - Nie cierpię takich zarozumiałych istot jak ty... Działają mi na nerwy...
Pokojówka w tej chwili zaśmiała się lekko.
- Z racji iz teraz ja tutaj rządzę, bedziesz wykonywać moje polecenia... Jezeli chociaż raz spróbujesz działać bez mojej zgody.. zgotuje Ci los gorszy od śmierci... a wtedy nawet twój kochaniutki Sisyphus Cię nie uratuje... Zresztą on sam niebawem bedzie leżał pod moimi stopami tak samo jak ty...

Galthran spoglądał na nogi Entomy... na jej obcasy... nie mógł się powstrzymać... zerkał nieprzerwanie na swoją Entomę... widział w swoich oczach tylko ją, nic więcej... był pod kolosalnym wrażeniem...
- Przestań! - syknęła Callisto słysząc potworne słowa Entomy... była zaszokowana... mała pokojówka dyktowała jej ogrom warunków, chciała ją poniżyć jak dwóch czarnych rycerzy... Callisto nie godziła się na to... zaczęła wypowiadać szeptem zaklęcia, w jej dłoniach pojawiła się mroczna magia... nie mogła jednak ruszyć rękami z powodu energii Entomy która ją przyciskała..
- Przestań, nie mów tak do mnie... - syknęła ponownie - Sisyphus cię dopadnie... - syknęła