Serwery Minecraft

- Znam dobrze tego który z tobą rozmawiał... - rzekł po chwili Pellar
- Oh? - mruknęła Naberal pod nosem - Ja już zdążyłam zapomnieć jak miał na imię...
- Vattier De Louwe to jeden z najbardziej zaufanych ludzi Cesarza.. Słyszałem o nim swego czasu wiele... To bezwzględny i przebiegły człowiek...
Naberal kiwnęła wolno głową.
- Miałeś racje... Zamierzają przejąć tereny królestwa... Z pewnością to nie będzie nam na rękę... Trzeba bedzie ich powstrzymać... - odparła poważnym tonem pokojówka.
- Jestem przekonany, że jesteś w stanie to zrobic w pojedynkę Aeris... - odparł Pellar
- To juz nie nalezy do zakresu rozkazów które otrzymałam... Ale.. jestem przekonana, że lord Ignathir ma już przygotowany plan na taki wypadek...
- Dobrze to słyszeć... Ostatnie czego bym chciał to to aby te tereny trafiły pod wpływ tego despotycznego gnojka... - burknął Pellar.
- To ciekawe stwierdzenie... w szczególności, że Królestwo niedawno upadło z ręki lorda Ignathira...Twoja rodzina została przez niego zamordowana.. - odparła lekko zdzwiona Naberal - Mimo to jednak sugerujesz, że Cesarz Bahrumu jest gorszy?
- Być moze to co mówię nie ma zbytnio sensu... może przemawia przez mnie teraz moje alter ego.. ale... nawet pomimo zbrodni jakie dokonał Nieumarły Król... Moja nienawiść w stosunku do Cesarstwa i Cesarza pozostaje większa... Nie masz nawet pojęcia co ten człowiek czynił...
Naberal na chwile zamilkła. Słowa Pellara mocno ja zaciekawiły. Widziała jak jego pieści aż drżą z gniewu gdy mówi o Cesarzu.
- Rozumiem... - odparła po pewnej chwili i wolno odwróciła wzrok.

Lupus mówiła do Isabelli, Cesarzowa jej uważnie słuchała... w ostatnim zdaniu Lupus wypowiedziała to imię... właśnie to... Lord Ignathir... w tej chwili Isabella na samo wspomnienie Ignathira... rozmarzyła się, rozchyliła lekko nogi i oparła plecy o krzesło na którym siedziała, przymknęła oczy... Przypomniała sobie jej upojne chwile z Bogiem, najwspanialszą noc... wspomnienia były płomienne i niesamowite, to co Lupus robiła teraz z Isabellą... Cesarzowa na moment całkowicie się zatraciła, jej policzki lekko się zarumieniły, westchnęła jednak po chwili i zmieniła nieco pozycję wygodniej siadając na krześle... otworzyła oczy i zagryzła lekko dolną wargę, przejechała lekko dłonią po swoich lśniących włosach... spoglądała na Lupus... rudowłosa wcześniej w swoim zdaniu mówiła o maciupeńkiej Entomie...
- Coo? Lupus... ale jak to Entoma nie jest zadowolona... Nie może być... - mówiła Isabella jeszcze lekko rozmarzonym i z wyczuwalną ekstazą tonem głosu po poprzednich wspomnieniach - Nie lubi mnie? Nieee, co ty gadasz! Koniecznie muszę z nią pogadać na osobności... nie przepada... taa... - parsknęła Isabella mocno zaszokowana tym faktem. Zadziwiła się strasznie... zrobiło jej się nieco smutno na tą wiadomość... jednak wiedziała że Entoma jest absolutnie specyficzna i trzeba być z nią uważnym, wiele rzeczy może ją rozdrażnić... mimo wszystko Isabella chciała żeby Entoma czuła się dobrze w jej zamku i miała dobre zdanie... Isabella niczego jej nie zabraniała, nie kazała trzymać określonego porządku w komnacie... Entoma mogła sobie uwić własne gniazdko jak chciała... Cesarzowa kompletnie się nie spodziewała tego co mówiła Lupus...

- Cóż... wybacz... - odparła Lupus i pokręciła głową - To tylko moje osobiste odczucia i przypuszczenia... Jednak jednego niestety jestem pewna... Gdy zaczynaliśmy swoją służbę tutaj, Entoma była inna... Wygląda na to że z biegiem lat jej nastawienie sie zmieniło... Nie dziwi mnie to... Nie pochodzimy z tego świata.. Entoma tęskni za swoim domem i chce do niego wrócić... Nie ona jedyna... Ja również tęsknie za Daltheą..
W tym momencie westchnęła lekko i wzruszyła ramionami.
- Nasza misja nieoczekiwania się przedłużyła i nie wiemy dokładnie kiedy się zakończy... - dodała i wyciągnęła ponownie z szafy swoją suknie. Zamierzała teraz sie przebrać aby pokazać Isabelli swoją stylizację.

Isabella słuchała słów rudowłosej... mówiła dosyć dziwne rzeczy, Isabella nad nimi wcześniej nie myślała... teraz jednak faktycznie zdała sobie sprawę że jej dwie pokojóweczki są tutaj z nią już od 20 lat... widziały dosłownie wszystko co Isabella kreowała i kształtowała, widziały jak wyciągała krainę z całkowitych nizin i wznosiła na najwyższe wyżyny, widziały jak ratowała wszystkie istoty, rasy i mieszkańców tego świata... Cesarzowa pokiwała wolno głową... zdawała sobie sprawę, że obie zapewne nie pozostaną tutaj na zawsze... wiedziała że wszystko zależy od Ignathira... teraz w jej głowie pojawiły się nowe myśli... a może Ignathir osobiście tutaj przybędzie... może znowu go zobaczy... Cesarzowa nie mogła doczekać się tej chwili... pragnęła ponownie zobaczyć Ignathira, swojego ukochanego Boga... pragnęła znów go ujrzeć... chciała znowu spędzić z nim noc, miała w głowie nawet przygotowaną kreację jaką włożyłaby na siebie na takowe spotkanie... Cesarzowa na chwilę pogrążyła się w swoich myślach, za moment jednak ponownie spojrzała na Lupus i wróciła na ziemię..
- Tak.. zdaje sobie sprawę że możecie tęsknić, to normalne... - odparła Isabella - Ale ja bardzo was polubiłam i lubię waszą obecność... - dopowiedziała Isabella
Była ciekawa jak Lupus będzie wyglądać w swojej stylizacji...

Lupus kątem oka obserwowała Isabelle i po samej jej ekspresji na twarzy była w stanie wywnioskować, że ta rozmyśla o Ignathirze. Jeszcze kilkanaście lat temu uznawałaby to za irytujące, ale sama zdołała juz zrozumieć ze nigdy nie byłaby w stanie zając miejsca Isabelli i mieć potomka ze swoim Panem.. Mimo iż nadal bywały chwile w których nad tym rozmyślała, to w głębi duszy znała jego opinie.. pamiętała doskonale jego słowa... Wiedziała, że to nie możliwe...
- Nieznane mi sa plany mojego Stwórcy... Nikt nie zna dnia ani godziny... - odparła Lupus i odwróciła się tyłem.
Po tych słowach pozabierała wszystkie potrzebne jej rzeczy i szybko udała sie do łazienki. Isabella czekała jakieś 10 minut słyszac za drzwiami jedynie jakieś szelesty i stukania. Po tym czasie jednak drzwi otworzyły się, a Isabella ujrzała Lupus ubraną w swoją specjalną czarną suknię która mieniła się niczym nocne gwieździste niebo. Boczne wcięcie sukni sięgało az do uda odsłaniając w pełni jej zgrabną nogę... Jej dekolt również był doskonale widoczny...
Lupus uśmiechnęła się lekko i zrobiłą kilka kroków do przodu... Isabella dostrzegła że pokojówka założyła na siebie też złoty naszyjnik... na obu dłoniach posiadała błyszczące, złote bransoletki...
Czarne szpilki idealnie pasowały do kolorystyki sukni.. Lupus wyglądała wspaniale.. Widząc na sobie wzrok Cesarzowej, rudowłosa położyła lewą dłoń na swoim biodrze.
- No więc?... Co o tym sadzisz Isabello? - zapytała Lupus zaintrygowanym tonem

Isabella ujrzała Lupus gdy ta jej się pokazała... teraz Cesarzowa swój wzrok skupiła tylko na rudowłosej, mierzyła ją od stóp po głowę... przez dłuższą chwilę milczała, na jej twarzy po chwili pojawił się szczery uśmiech...
- Woow... Lupus... - powiedziała i aż wstała z krzesła, oglądała pokojówkę...
- Przepięknie wyglądasz... niesamowita kreacja... - powiedziała i podeszła bliżej - Suknia wygląda wyjątkowo, dużo odsłania ale to dobrze... szpilki dopasowane idealnie... a te dodatki, dobrane naprawdę dobrze... - mówiła Isabella oglądając jej złoty naszyjnik i bransoletki
- No no... jestem pod dużym wrażeniem, doprawdy... - mówiła Isabella mocno się uśmiechając. Po chwili dotknęła lekko jej bioder i jeszcze uważnie jej się przyglądała, następnie chwyciła jej prawą dłoń i obejrzała bransoletkę... kiwała głową
- Jestem pewna że pod jeszcze większym wrażeniem będzie sam Drakkan... Lupus... zwalisz go z nóg... - powiedziała i zachichotała lekko