Serwery Minecraft

Lupus słysząc jego słowa uśmiechnęła sie szerzej.
- Rozumiem... - odparła Lupus - Czyli przespałbyś sie z nią gdybyś miał ku temu okazje?

Krill podszedł wolno w stronę arcymaga i stanął obok niego. Oboje popatrzyli na siebie. Ignathir wskazał ręką na koronę którą cały czas trzymała Entoma i cofnął sie lekko do tyłu.
- Jeżeli Isabella nie ma nic przeciwko... Zrobię to... - rzekł Krill spoglądając na klęczącą przed nim już Isabelle
Wszyscy zgromadzeni obserwowali z ogromnym napięciem. Wśród tłumu był nawet Maraal i jego żołnierze....
Krill odwrócił się do Entomy i wyciagnął obie ręce.. Malutka pokojówka delikatnie przekazała koronę w jego ręce.. Jednak by to zrobić musiała wysoko unieść ręce... Krill był bowiem dużo wyższy od niej.. Nihil natomiast podszedł i stanął obok Ignathira który opierał się kosturem.
Harh Krill zwrócił sie w tej chwili do Isabelli.
- Isabello.... Przeszłaś długą drogę... - powiedział Krill - Jestem pewny, że zasługujesz na tę koronę i będziesz dobrą władczynią... Podążaj własną ścieżką i kreuj swoją przyszłość własnymi czynami...
Po tych słowach uniósł koronę wysoko w górę.
- Przyjmij oto tę korone... symbol władzy.... - rzekł donośnym tonem Krill - Oto nastaje twoja era...
Po tych słowach Krill włożył koronę na głowę Isabelli...
- Powstań Isabello Carraboth Ball.... - rzekł Krill i cofnął się lekko - Nowa władczyni Magicznego Wymiaru...

Szalony Kapelusznik dostrzegł jak wkładają Isabelli tą wspaniałą koronę na głowę, aż zachwiał się na nogach, uronił łzę w jednym oku gdyż wiedział że kobieta po prostu na to zasługuje... słyszał słowa Lupus...
- Eem... eeghm... - nie mógł wypowiedzieć słowa i chwycił się za gardło. - Dlaczego mnie o to pytasz? Lupus... - odrzekł, nie chciał zdradzać Lupus tego co miał w głowie... - Jestem jej przyjacielem... wspieram ją jak tylko mogę, szczerze... cenię ją za całokształt... - dopowiedział.

Isabella czuła ogrom emocji jakich nigdy nie czuła, napływały zewsząd... będąc na kolanach robiła mocno zadowolone i podekscytowane miny, przecudowne... w momencie gdy korona dotknęła jej głowy ekscytacja sięgnęła zenitu... poczuła przeogromną niepowstrzymaną potęgę jakiej nigdy nie czuła, moc, energia i siły napływały do jej ciała zewsząd... czuła arcypotęgę, niezwyciężoną siłę...
W tym momencie Isabella zaczęła wolno podnosić się z kolan... najpierw spojrzała na Krilla, potem na Ignathira, Entomę, Nihila... po chwili wolno odwróciła swą sylwetkę do przeogromnego tłumu... każdy dostrzegł jej zadowoloną i wspaniałą twarz i koronę na głowie... wyglądała wprost epicko, doskonale, wyśmienicie, wspaniale, fantastycznie, przepotężnie... uroda i ogromna potęga wprost z niej biły... jej ręce lekko drżały... spojrzała po tłumie...
- To dla mnie zaszczyt... pragnę wykreować wspaniałą i zbalansowaną krainę w której każdy znajdzie dla siebie miejsce aby godnie i wyśmienicie żyć... - przemówiła donośnie i krótko, ale bardzo rzetelnie...
Sisyphus uderzył pięścią w klatkę piersiową oddając cześć nowej Cesarzowej... był ogromnie dumny z dokonań Isabelli... po chwili kolejni nieumarli i istoty zaczęły wiwatować... wszyscy zaczęli uniżać głowy przed Isabellą...

Lupus wolno pokiwała głową
- Tyle informacji mi wystarczy.... Na razie... - odparła dość srogim tonem Lupus, na tyle srogim, że Kapelusznik poczuł lekki dreszcz na plecach.
Jeszcze przez chwile obserwowała jak przebiega koronacja a następnie odwróciła się i zniknęła w tłumie.

Krill, Ignathir oraz Nihil wspólnie obserwowali tłum który wiwatował. Na przemiennie można było słyszeć wiwaty ku czci Isabelli oraz Nihila. Oboje zostali bowiem dzis wybrani aby wspólnie kreować przyszłość Magicznego Wymiaru.
Nihil postanowił podejść do Isabelli. Był dużo wyższy od Isabelli.
- Gratulacje Isabello... - rzekł Nihil - Jako Nowy Dowódca Nieumarłych mam nadzieję, że nasza współpraca będzie od dnia dzisiejszego niezwykle owocna...

=====END POST [3/4]=====


Kilkanaście tygodni po wydarzeniach na Abregado, gdzieś na terenach północno wschodniego oceanu znajdowała się sporych rozmiarów wyspa z lasem i dużym wybrzeżem. To właśnie na niej osiedlił się wygnany z kontynentu elf. Zbrodnie dokonane przez jego mroczne alter ego zmusiły go do odseparowania sie od społeczeństwa. Harkon nie mógłby wrócić do normalności. Najgorsze dla niego było to że wciąż pamiętał to co robił... Pamiętał wszystko... od spotkania się pierwszy raz z Jyggalagiem, poprzez dowodzenie czystką i ścięcie głowy Cecilli Carraboth, aż do niekończącej się pogoni za dziećmi Malacatha i próby zmienienia wizji swojego upadku.
Elf starał się odciąć jak najbardziej się da od wszystkiego co łączyło go z Darkseidem. Porzucił swój pancerz razem z płaszczem i hełmem, rozmontował swoje ostrza i wymontował ze swoich oczu soczewki analizujące. Sprawiał sobie często ból podczas wymontowywania, w tamtym czasie, usprawnień które pomagały mu w walce. Szereg części i innych akcesoriów trzymał w skrzyni w swoim wybudowanym przez niego samego domu w środku lasu. Dom był prowizoryczny, z drewna. Harkon nigdy nie potrzebował niewiadomo jakiego komfortu do życia. Miał to po swoim dziadku Neclarze który również cenił sobie skromność.
Harkon raz na jakiś czas musiał przypływać na Kartis w celu kupienia najpotrzebniejszych rzeczy i jedzenia. Elf po utracie całej mrocznej magii tylko trochę przypominał Harkona z czasów kiedy był jeszcze księciem. Elf z trudem używał teleportacji, o walce nawet nie wspominając. Moc dawał mu już tylko apokryf, z którym wciąż był związany. Za sprawą pierścienia przemiany niezauważenie przemykał się przez targi, sklepy i ulice Kartis. Kontynent i ludność którą wybił Darkseid do tej pory nie wiedzą kto stał za tymi feralnymi wydarzeniami. Nie wiedzą że to on prowadził czystke, że to on stał za wieczną zimą w krainie i że książę Harkon nadal żyje. Harkon od zawsze nie lubił się wychylać i nawet jako Darkseid nie potrzebował by jego imię znał każdy w krainie. Teraz też nie chciał, by ktokolwiek o nim wiedział. Elf cierpiał w życiu zbyt długo, by teraz wrócić do normalności...


=====KONIEC WĄTKU HARKONA "DARKSEIDA" FARELL'A W TYM RP=====

Isabella widziała jak wszyscy uniżają przed nią głowy, wielu także przyklękało oddając jej ogromną cześć... Sisyphus klaskał w dłonie przez moment, Kapelusznik natomiast także szedł w tłumie chcąc zbliżyć się do Isabelli... był przeogromnie zadowolony i dumny.
Cesarzowa zerknęła na Nihila
- Dziękuję, Nihilu... to wielki dzień dla naszego świata... przyjmij moje szczere gratulacje, Krill był dla mnie wielkim sojusznikiem i dobrym przyjacielem, nieco smuci mnie fakt jego odejścia, jednak wiem że ty doskonale nadajesz się na to stanowisko... wiem że nasze stosunki utrzymają się na tym poziomie co są a sądzę że wzniosą się na jeszcze wyższy. - odparła i uśmiechnęła się szczerze do Nihila.
Ogrom istot wiwatował, skandowali imię Isabelli, dudnili w trąby i bębny... panowała ekstaza i radość... Isabella czuła ogromną dumę i ekscytację, była przeszczęśliwa, korona była wspaniała i mocno przypadła jej do gustu, idealnie wyglądała na jej głowie...

- Mam taką nadzieje... Życzę powodzenia w nowej roli.. - odparł Nihil i jeszcze raz zerknął na pieczęć która trzymał w ręce. Szybko jednak zacisnał ją w dłoni i rzucił spojrzenie na wiwatujacy tłum w tym na Bellatrix która się do niego uśmiechała.

Tymczasem Ignathir i Krill którzy stali z boku rozmawiali ze sobą.
- Doprawdy historyczny to dzień... - rzekł Ignathir opierając sie o kostur
Krill pokiwał głową.
- Isabella zasłużyła na to... Cieszę się, że tak się to skończyło... - odparł Krill
- Przeszła wszystkie testy i ostatecznie pokonała Darkseida... Muszę przyznać, że to imponujące... Z pewnością będzie lepsza od Cecilli.. - dodał Ignathir
- To co sie będzie działo w przyszłości nie bedzie juz w moim interesie... - odparł Krill - Zrobiłem co mogłem.. teraz przyszedł czas na młodych... Przyszłość jest w ich rękach..
Ignathir pokiwał wolno głową. To co mówił Krill było prawdą. Arcymag równiez zrobił wszystko co chciał uczynić... Wykonał swoje zadanie i swój plan.. Jego rola w odbudowie Magicznego Wymiaru w dniu dzisiejszym została ostatecznie zakończona.
- To prawda... - odparł

Tymczasem Entoma po koronacji Isabelli cofneła sie nieco do tyłu i obserwowała wiwaty z boku. Po chwili obok niej pojawiła sie Lupus.
- Gdzie byłaś? - zapytała Entoma mrocznym głosem
- W pobliżu... Rozmawiałam z tym krasnalem-hazardzistą - odparła Lupus opierając się o ścianę i krzyzujac ręce.
- Powinnaś być cały czas przy lordzie Ignathirze póki tutaj jest.... Nasza misja dobrze sie nie zaczeła a ty już nie wykonujesz jego poleceń... - odparła srogo Entoma która nawet przez moment nie spojrzała na Lupus.
Lupus nie odpowiedziała. Sykneła cicho pod nosem i spoglądała na Isabelle w zamyśleniu.

Kapelusznik wyminął wiele osób i zdołał dotrzeć pod podest, po chwili zdołał na niego wolno wejść...
- Isabello... gratulacje... ogromne... - wykrzyknął zadowolonym tonem i szybko odsunął się gdzieś do boku żeby nie robić szumu. Isabella pokiwała głową i uśmiechnęła się do niego.
Po chwili sam Sisyphus wszedł na owy podest, wielu słyszało jego tytanowe kroki.
- Isabello... ogromne gratulacje. - przemówił potężnym tonem i pogratulował Cesarzowej.
- Dziękuję Sisyphusie - odparła Isabella zadowolonym tonem.
Czarny Rycerz po chwili także osobiście pogratulował Nihilowi...
Isabella spojrzała w tej chwili na arcymaga... ruszyła w jego kierunku spoglądając prosto w jego twarz...
- Ignathirze... - przemówiła wspaniałym, aksamitnym, radosnym i ponętnym tonem... w tej chwili przytuliła się mocno do arcymaga, był dla niej najważniejszy... czuła do niego tak wiele emocji... bardzo się w niego wtuliła i zamknęła na chwilę oczy... po krótkiej chwili otworzyła oczy i spojrzała mu prosto w twarz ponętnym, wspaniałym i arcypięknym wzrokiem... jej oczy pięknie zabłysły zielonym blaskiem... była mu wdzięczna...
- Ignathirze... jesteś dla mnie najważniejszy, dziękuję ci za to wszystko... - powiedziała mocno nie mogąc opanować ekscytacji i emocji... aż sama się zdziwiła... czuła tak wiele do arcymaga...

Krill który stał obok patrzył na arcymaga i Isabelle pochylając lekko głowę w bok i patrząc dosyć podejrzliwym wzrokiem.
Ignathir natomiast mocno sie zdziwi na nagłą reakcje Isabelli. Dolna szczęka mu lekko opadła.
- Emmm. - wystękał Ignathir unosząc lekko ręce. - No już.. już...
W tej chwili poklepał ją lekko po głowie i po ramieniu.
- Dziecko.. nie musisz mi nic dziękować...Heh.. - rzekł arcymag lekko nerwowym tonem widząc wzrok innych na sobie - Sukces jest twój.. ja jedynie wskazałem Ci drogę i to wszystko...
Lupus i Entoma równiez spojrzały jak Isabella przytula Ignathira. Lupus była tym zaciekawiona...

Ignathir dostrzegł lekko zarumienione policzki Isabelli, ona czuła dużą przeogromną ekscytację... sama się nieco zadziwiła tym wszystkim, wszak panowanie nad emocjami miała już w tym momencie udoskonalone do perfekcji, nic nie mogło złamać jej emocji... jedynie Ignathir wprawiał ją w tak ogromną ekstazę i ekscytację, wręcz nie mogła się opanować... arcymag gdy go przytuliła mógł wyczuć jakby jej ciało nieco aż pulsowało z emocji...
Cały czas spoglądała mu w twarz i jeszcze się od niego nie odrywała, za nic miała na sobie spojrzenia innych...
- Wiem, że czeka nas jeszcze kilka spraw do uporządkowania... - zaczęła spodziewając się, że Ignathir będzie chciał jej jeszcze na pewno coś niebawem przekazać i pokiwała lekko głową - Ale... mam do ciebie jeszcze jedną prywatną prośbę... - mówiła spokojnym, ponętnym, cichym tonem... w tej chwili zbliżyła swoje piękne usta nieco bliżej jego głowy, ucha... Ignathir mógł odczuwać zapach jej pięknych włosów i najwybitniejszych perfum którymi spryskana była jej szyja.
- Gdy wszystko zostanie uporządkowane, chciałabym abyśmy spotkali się sami, przy wschodzącym księżycu... chcę wtedy przedstawić ci moją prośbę, Ignathirze... - dopowiedziała szepczącym i bardzo aksamitnym tonem do Ignathira... chciała aby Ignathir spotkał się z nią sam przy początku nocy...

Ignathir przez chwile nie wiedział co powiedzieć. Isabella bowiem dalej go nie puściła. Poczuł jednak jej zapach, był nawet dla niego przyjemny. Nie do końca jednak zrozumiał dlaczego Isabella chce sie z nim spotkać w nocy. Pora nie miała dla niego żadnego znaczenia więc było to dla niego kompletnie obojętne, jednak jesli Isabella tak bardzo nalegała, postanowił sie dostosować.
- Em... No dobrze... - odparł po chwili arcymag nie do końca rozumiejąc czego Isabella będzie od niego chcieć.