Serwery Minecraft

Lupus i Entoma posłusznie przeszły przez portal zaraz za Isabellą.
Ignathir tez miał już wejść gdy jeszcze zdołał rzec do Krilla:
- Przygotuj się na niezłe fajerwerki... Bedą lepsze niż te ostatnio na rynku.. - dodał
Krill parsknął lekko lecz nic nie powiedział. Patrzył tylko jak arcymag znika w portalu.


Cała czwórka pojawiła się po chwili na pustych równinach nieopodal Unalmire.. dawnej stolicy upadłego państwa Amona. Teraz stało tu tylko jałowe pustkowie pełne pyłu wulkanicznego i popiołu.
Ignathir rozejrzał się po okolicy.
- Chyba to będzie odpowiednie miejsce... - rzekł spokojnym tonem
- Lordzie Ignathir.. - powiedziała nagle Lupus - Mówiłeś, że uwolnienie tak wielkiej ilosci mocy może być niebezpieczne.. Jesteś pewny że nic Ci nie będzie?
- Cóż... robię to po raz pierwszy... - rzekł arcymag spokojnym tonem
Lupus lekko zaniepokojona popatrzyła na Entomę. Ta również spojrzała na nią.
- Sugeruję wam sie lekko odsunąć i nałożyć na siebie mocne bariery ochronne... - dodał poważnym tonem Ignathir

Isabella również zaniepokoiła się tym, że Ignathirowi może coś się stać... nie dopuszczała jednak do siebie takich myśli, spoglądała na arcymaga mocno w niego wierząc... zaczęła nakładać na siebie arcypotężne bariery...

Ignathir poczekał aż jego służące i Isabella sie odsuną i nałożą na siebie zaklęcie ochronne. W tej chwili wezbrał się również lekki wiatr. Arcymag stał w miejscu w kompletnym milczeniu. Wiatr powiewał jego mrocznymi szatami. Westchnął lekko. Para z wiecznego ognia uniosła się z jego ust i szybko uleciała wraz z powiewem wiatru. Spojrzał w niebo które dotychczas było spokojne.. teraz jednak pojawiły sie na nim burzowe chmury o wysokości kilku kilometrów które zaczęły krążyć dokoła regionu w którym się znajdowali. Wyglądało to zupełnie tak jak znaleźli się w środku oka cyklonu. Bowiem centralnie nad nimi niebo było zupełnie przejrzyste.

Cuś takiego: (podobna atmosfera)


- Nadszedł czas... - rzekł Ignathir cały czas spoglądajac w niebo i uniósł swój kostur wysoko w górę. Wiatr zaczął sie zmagać...

Isabella z ogromną uwagą obserwowała wydarzenia... ogromnie wierzyła w Ignathira... była pewna że nic mu się nie stanie...

Arcymag zaczął obracać swoim kosturem nad głową gromadząc ogromne ilości energii. Owa energia dobiegająca z kostura zaczeła świecić oślepiającym światłem. Lupus zasłoniła oczy rękami. Entoma zrobiła to samo.
Z burzowych chmur zaczęły strzelać pioruny. Isabella czuła ogromne nagromadzenie energii. Czegoś takiego nie czuła jeszcze nigdy wcześniej. Słyszała aż w uszach ogromne pulsowanie mocy uderzające w nią niewidzialnymi falami.
Oczy Iganthira zabłysnęły zielonym blaskiem.. W tej chwili z całej swojej siły uderzył kosturem w ziemię powodując potężne trzesienie ziemi. Od miejsca w którego Ignathir wbił kostur w ziemię zaczęła tworzyć się wyrwa która rozpoczęła się rozszerzać tworząc ogromny rów do wnętrza ziemi.
Arcymag ryknął donośnie od ogromnego nagromadzenia mocy. Isabella oraz służące arcymaga upadły na ziemię od siły wstrząsów. Nie były w stanie utrzymac się na nogach.. Grunt pod nimi kruszył się.. skały pękały....Wszystko się trzęsło... Cały kontynent... Kartis.. Abregado... Budynki się sypały... Lądy zaczęły sie przesuwać... Z oceanu zaczęły wyłaniac sie nowe wyspy.
Wieczny Ogień zaczął emitowac w górę aż po niebiosa wystrzeliwując ogromny promień aż do samych krańców atmosfery.. Chmury zaczeły się rozstąpywać od mocy wiecznego ognia... Od wyłaniajacych sie nowych lądów oraz towarzyszących im wstrząsów zaczeły powstawać fale tsunami...
Wszyscy w całej krainie widzieli pokaz świetlny na niebie, każdy z nich poczuł ogromne trzesienie ziemi. Było to niczym Koniec świata... Armageddon...totalna apokalipsa...

Isabella będąc na kolanach unosiła jedynie głowę i oglądała to wszystko... czuła ogromne nagromadzenia energii, to wszystko było niesamowite... księżniczka czuła ogromną ekscytację patrząc raz na to co się dzieje a raz na Ignathira... wielkie czyny jakich dokonywał Ignathir wprost ją podniecały i ogromnie zachwycały... patrzyła z ogromnym respektem i podziwem na czyny arcymaga... cały świat kreował się na nowo...

Krill , Sisyphus i cała reszta na Abregado spoglądali na horyzont widząc ogromne słupy światła i energii wiecznego ognia. Magowie na rozkaz Krilla próbowali wszystkiego co w ich mocy aby utrzymać tektonikę wyspy w całości. Było to jednak ogromnie trudne bowiem potega Ignathira uwolniona w tym zaklęciu przepełniła całą krainę. Wszystko sie trzęsło. Krill musiał przyklęknąć inaczej nie utrzymałby sie na nogach..
Podobna sytuacja była na Kartis oraz w Królestwie Elfów... na całym globie trwał nieprzerwany wstrząs... Budynki się waliły, szyby pękały a drzewa upadały twardo na ziemię.

Lupus i Entoma bedąc świadkami pokazu potegi swojego lorda nie mogły wręcz w to uwierzyć.
- Nasz najwyższy Lord.... - piszczała Lupus podekscytowana nie mogąc oderwać od arcymaga wzroku. Był to pierwszy raz kiedy w pełni widziała jego potęgę na własne oczy.

Ignathir zaciskał swój kostur coraz mocniej. Ten zaczał emitować jeszcze więcej mocy. Nagle jego oczy błysnęły jak latarnie... Potężna eksplozja wiecznego ognia uwolniła się niczym bomba atomowa i rozprzestrzeniła się na kilometry z potęznym hukiem... Fala dźwiękowa doszczętnie zdmuchnęła chmury z całego nieba i oślepiła wszystkich w promieniu wielu kilometrów... To wszystko trwało niecało minutę wydawało sie jakby trwało wieczność...
Wszystko dobiegło końca.... Zapanowała cisza... kompletna cisza...
Ignathir wolno wyciagnał swój kostur z ziemi. Odetchnął głęboko... para z wiecznego ognia ponownie wyleciała z jego ust...
W tej chwili dostrzegł, że na ziemi zamiast popiołu rośnie trawa... nieopodal było kilka drzew... Dotychczas zniszczone ziemie zostało odrodzone....
Ignathir ponownie westchnął i upadł na jedno kolano. Ręką podtrzymywał się o kostur...
Lupus i Entoma dochodząc do siebie natychmiastowo podbiegły do niego.
- Lordzie Ignathir! Czy wszystko w porządku? - zapytała Entoma
Ignathir wolno podniósł sie z ziemi cały czas trzymajac się kostura. Pokiwał wolno głową.
- Potrzebuje trochę czasu.... - rzekł arcymag cichym głosem - To zaklecie zużyło ogromne ilości mojej mocy...

Isabella tylko kilka razy w życiu czuła tak ogromną ekscytację i aż tak duże emocje... widząc co czynił Ignathir nie mogła się wręcz opanować...
Gdy to dobiegło końca księżniczka zaczęła dostrzegać trawę, drzewa... jednak teraz ważniejszy był dla niej Ignathir... także błyskawicznie do niego podeszła gdy ten ukończył swe czyny...
- Ignathirze... - powiedziała absolutnie podekscytowanym i pełnym podziwu głosem... - to... to było... niesamowite... - brakowało jej aż słów... wpatrywała się w arcymaga słodkim, uroczym i pełnym uznania wzrokiem... nigdy nie widziała czegoś równie potężnego... teraz Ignathir zaimponował jej już do stopnia maksymalnego...

- Taak! Dokładnie! - krzyknęła Lupus która lekko był zarumieniona na policzkach. - Nigdy czegoś takiego nie widziałam!
Ignathir nie odpowiedział, jego wdechy wciąż były lekko niespokojne.. wracały jednak teraz do normy..
- Nie ukrywam mój Panie, że widząc cos takiego....Cóż... Moja bielizna w tamtym momencie znalazła się w ostrym kryzysie... - powiedziała Lupus lekko przebierając w miejscu nogami.
- Huh? - jęknął Ignathir spogladajac na Lupus - Co ty mi tu opowiadasz?
- Echhh! - jękneła Lupus wytrzeszczając oczy - Nic! Nic takiego!
Ignathir westchnął lekko i spojrzał na Isabelle.
- Coż.. wygląda na to że się udało Isabello... - odparł Ignathir - Twoje nowe królestwo...

Isabella przez dłuższą chwilę po prostu wpatrywała się w Ignathira, a na jego czyny również zarumieniła się lekko na polikach... dopiero gdy wypowiedział słowa o królestwie aż otworzyła usta i szerzej oczy...
- To niesamowite... to było widowiskowe... ty byłeś niesamowity... - odparła nie mogąc oderwać od niego wzroku. Dopiero po chwili zdołała rozejrzeć się po pobliskim terenie.
- Udało się... - powiedziała bardzo zadowolona.