Serwery Minecraft

Isabella dla Darkseida już od momentu jego upozorowanej śmierci nie była dla niego już tą samą osobą. Harkon nie chciał niańczyć się Isabellą...
- Mimo twojej sytuacji wciąż nie możemy często się widywać... Kraina nie może wiedzieć że żyje... - mówił mrocznym głosem
- Liczę na to że nic nikomu o mnie nie mówiłaś i nie powiesz... - dodał
Harkon patrzył na nią swoimi czerwonymi ślepiami.

Isabella wpatrywała się w Harkona...
- Nie! Nie... nikomu, ani słowa o tobie nie powiedziałam... - odpowiedziała szybko.
W tym momencie poczuła nutkę lęku...
- Ale... co ma wspólnego jedno z drugim... ja naprawdę... chcę cię często widzieć, cały czas... nie widziałam cię tyle lat, myślałam że umarłeś... - mówiła, trochę gubiła się w swoich słowach z powodu lęku.
- Harkonie... zawsze potrafiłam poradzić sobie sama, obronić się... ale teraz... teraz coś się zmieniło... ja po prostu... - urwała zdanie... odczuwała duży lęk przed tym wszystkim... nie odczuwała teraz od Harkona takiego dużego wsparcia jak zawsze... był znacznie inny. Czuła, że nie chciałby mieć jej u swego boku... nie wiedziała dlaczego.
- Nie będę dla ciebie kulą u nogi... obiecuję... proszę cię, chce być przy tobie... to mi po prostu dodaje siły... - mówiła.

Harkon zraził się słysząc swoje dawne imię. Nie przywykł do tego jak ktoś tak do niego mówił.
- Ostatni raz wypowiadasz te imię Isabello... - powiedział mrocznym głosem
Darkseid patrzył na kobietę, która lekko spuściła głowę na jego nieco groźniej wypowiedziane słowa. Zapanowała krótkotrwała cisza, którą przerwał elf.
- Oddam tobie Jyggalaga... By Amon przestał cie prześladować... - zaczął
- Jeśli tego nie zrobisz... - zatrzymał się na chwile, widząc że Isabella podnosi głowę z zainteresowania
- Sam go pojmę i oddam na jego tortury... - mówił dalej. - A co do ciebie... Nie będziesz przy mnie bezpieczna... - dodał

Isabellę lekko zdziwiły słowa Harkona, spojrzała na niego jednak łagodnym, czułym wzrokiem.
- Przepraszam cię... już nigdy nie wypowiem tego imienia... ale po prostu... ciężko mi tak do ciebie nie mówić... - powiedziała, jej oczy lekko się przeszkliły od małych łez.
Popatrzyła w jego czerwone oczy...
- Nie będę przy tobie... bezpieczna...? - spytała z ogromnym zdziwieniem i żalem.
- Bracie... jesteś najpotężniejszą osobą jaką znam... jesteś najsilniejszy... - dodała szybko.
- Cieszę się, że chcesz się pozbyć Baldura... to wielka ulga... - powiedziała.
- Ale... nie wiem, czy Amon przestanie mnie prześladować jeśli kolejny raz przyjdę z Jyggalagiem... to już chyba zaszło za daleko... - dodała.
- Proszę Cię, po prostu obroń mnie przed nimi... przed Amonem... On i jego ludzie, wszyscy chcą mnie skrzywdzić... proszę! A z tobą nie mają szans! - chwyciła go w tym momencie niespodziewanie za rękę, spojrzała na niego ze łzami w oczach...
Ostatnio jakby nieco straciła swoją odwagę... przez te wszystkie wydarzenia... zaczęła nieco bać się Amona... bała się kolejnego spotkania z nim... po prostu. Było jej bardzo żal kolejnej straty, kolejnego domu... który został zniszczony.
- Tak naprawdę od zawsze czułam się bezpieczna tylko dlatego, że wierzyłam w swoje umiejętności... ale bardziej dlatego, że Ty zawsze byłeś przy mnie... i że Zeratu zawsze jest przy mnie... znasz go... jeszcze nikt nie pokonał go w walce... - dodała.
W tym momencie Zeratu pojawił się obok niej... szybko z Mrocznego Dymu przemienił się w Czarnego Wilka... spoglądał na Harkona, siadając obok Isabelli.

Ignathir tymczasem szedł w gęstwinach Mrocznego Lasu. Liczył na to ze spotka pradawną istotę zamieszkującą te tereny.

Harkon powoli obrócił głowę na jej rękę, a gdy skończyła rozmawiać, skierował wzrok znów na jej oczy.
- Nie potrzebujesz mnie... - powiedział mrocznym głosem
- Odnajdź Tempusa... On ci pomoże...
Harkon wiedział, że skoro Tempus pomógł Malacathowi z jego dziećmi to z pewnością pomoże Isabelli.
- Tak będzie lepiej dla nas obojga... - dodał

Zaraz po jego słowach do baru weszło kilkunastu czarodziejów, żołnierzy Kartis. Nie byli podlegli Darkseidowi, lecz bardziej burmistrzowi, więc w teorii nieświadomie pracowali dla elfa, ponieważ to on i Talon wydawali rozkazy na Kartis za sprawą burmistrza, który jest nękany i zastraszany. Żołnierze wiedzieli o Harkonie jedynie to jak się nazywa i to że pełni ważną funkcje na Kartis. Żołnierze zaczęli oszacowywać straty zrobione przez wybuch, wyprosili także karczmarza. Harkona oraz Isabelle zostawili w spokoju.

- Jay - odezwała się Helena
- Co się dzieje? - Jay rozglądał się po Czarodziejach zebranych w domu Saula
- Bunt. - skwitował Tempus
- Co z nimi? - Jay pytał o Jonathana i Agreggora
- Nie pytaj... - mówiła przerażona Helena
- Agreggor.. Agreggor stracił magię... - powiedział poważnie Tempus stojąc obok niego

Isabella nie rozumiała dlaczego Harkon unika kontaktu z nią... tak bardzo ją to smuciło.
- Tempus, tak... wiem. I Jonathan... - odparła Isabella.
Rozejrzała się lekko, niezauważalnie.
- Co się tu w ogóle dzieje... dlaczego wybrałeś Kartis na nasze spotkanie...? - spytała, wróciła wzrokiem na Harkona.
- Dlaczego tak mówisz... dlaczego Ty nie możesz mi pomóc, a ja Tobie... przecież... nasza więź... jest potężna... - powiedziała.
Zeratu siedział spokojnie obok Isabelli, mroczny dym unosił się z jego ciała... spoglądał swoimi mrocznymi oczami na Harkona, był tak samo ogromny jak Harkon...
Postanowiła zadać Harkonowi jeszcze kilka pytań...
- Gdzie byłeś te wszystkie lata? Nie mogłam cię odnaleźć... co robiłeś... co teraz planujesz i zamierzasz? - Spytała go... wszak pozwolił jej pytać o co tylko chciała, na początku rozmowy.

Darkseid spojrzał na Isabelle, w głębi duszy robił się coraz bardziej nieufny w stosunku do kobiety. Nie wiedział czy może jej mówić takie rzeczy.
- Daleko stąd mam swoją bazę... To w niej się ukrywałem... - mówił mrocznym głosem
Rozmowa z Isabellą coraz bardziej rozpraszała Harkona. Musiał skupić się na swoim planie, nie mógł pozwolić by więź z Isabellą triumfowała nad jego mrokiem.
- Uciekaj z kontynentu... Uciekaj z Magic World... - mówił dalej.
- Niedługo zostanie po nim proch po którym tylko ja będę stąpał...
Harkon zaraz po tych słowach nagle wstał od stołu i popatrzył na kobietę z góry.
- Koniec pytań... - dodał stanowczo i mrocznie, zaczął odchodzić w stronę wyjścia...

Isabellę zadziwiły słowa Harkona... miał swój plan... jak sądziła wielki plan... szybko wstała i pobiegła za na nim...
- Bracie... zostanie proch? - spytała.
- Ale... Z kim chcesz walczyć? Ze wszystkimi? Z Tempusem i z innymi też? - spytała pospiesznie