Serwery Minecraft

Isabella była roztrzęsiona... znowu odwróciła się do niego plecami, odeszła nawet kilka kroków... miała w sobie zbyt dużo emocji... musiała zostać teraz sama, tłumiła to w sobie, już sporo emocji okazała przy Harkonie, nie chciała jednak pokazywać za dużo, nadal nie wiedziała dlaczego tak mówi.
- To odejdź teraz w takim razie... skoro musisz... - powiedziała, łamiącym się głosem.
Nie odwracała się do niego.
- Dobrze... przybędę na Kartis jutro. - dodała po chwili, jeszcze cichszym i bardziej zasmuconym głosem.

Nieumarli natychmiast ruszyli za uciekinierem. Nihil również. Wiedział bowiem ze cała odpowiedzialność będzie spoczywać na nim jesli nie uda mi się pochwycić sprawcy..
Nie trudno było się domyśleć kto był tym uciekinierem...
- Cynthia... - powiedział głos w jej głowie - Zostań.. walcz...
Cynthia uciekając po dachach budynków zaskoczyła sie na te słowa. Zatrzymała sie prędko.
- Ale oni mają przewagę liczebną... jak mam z nimi walczyć sama?
- To nie ma znaczenia.. Zostaniesz.. będziesz walczyć.. i wygrasz...
Cynthia pokiwała lekko głową niezbyt przekonana o słuszności decyzji Ignathira. Odwróciła sie za siebie patrząc czy nieumarli są blisko. Dostrzegła ich biegnących wzdłuż ulicy.. byli uzbrojeni po zęby. Szybko zeskoczyła więc z dachu budynku z powrotem na twardą asfaltową ulice. Czekała stojąc w miejscu aż przybiegną nieumarli. Nie musiała na to zbyt długo wyczekiwać. Nieumarli nadbiegli z każdej strony odcinając jej drogę ucieczki. Co ciekawe nie atakowali jakby na cos czekali... W rzeczy samej oczekiwali na swojego dowódcę który przybył na miejsce również po kilku minutach. Wyszedł przed szereg i stanał oko w oko z Cynthią.
Nihil praktycznie od razu rozpoznał po sylwetce że to kobieta.
- Nie myśl sobie że dam Ci jakieś fory.. pożałujesz za swoją zbrodnie - rzekł gniewnie Nihil wyciagając swój topór.
Cynthia nie odpowiedziała. Wiedziała że to nie będzie łatwa walka.

Harkon czekał jeszcze chwile. Patrzył na Isabelle, a po chwili zniknął. Zaczął się rozpływać, jego ciało zamieniało się w dym, który uleciał na wietrze. Po chwili już go nie było...

Isabella czuła jak Harkon znika... po chwili się rozpłynął, odwróciła się więc i rozejrzała dookoła, było pusto... żadnej żywej duszy oprócz niej.
W tym momencie nogi ugięły jej się pod ciężarem emocji, dlatego usiadła na ziemi... nie tłumiła już dłużej emocji, łzy spływały jej po policzkach. Nie płakała często.. była silna... silna emocjonalnie,... trudno było ją zranić, nikt nie potrafił... teraz jednak chodziło o Harkona...
Rozmyślała o całej tej sytuacji w ciszy, spoglądając na trawę... była wściekła, że Pyke znał tajemnicę Harkona, a ona nie znała... była teraz także wściekła na Harkona.
Minęło z 10 gorzkich, smutnych minut... w tym momencie spojrzała na swoje auto stojące nieopodal... nie mogła w tym stanie prowadzić auta... wysłała więc do jednego z kierowców informację z lokalizacją i rozkazem odstawienia auta do rezydencji.
Isabella natomiast deportowała się w tym momencie na jedną z ulic... ruszyła przed siebie... zrobiło jej się zimno, mimo że miała ciepłe ubranie, nie zwracała jednak na to uwagi, po prostu szła... myśląc o tym co zaszło.
Przeszła kawałek ze spuszczoną głową, aż nagle drogę zagrodziła jej 4 napakowanych i uzbrojonych zbirów... zatrzymali się przed nią i momentalnie zaczęli otaczać.
- No proszę! Co my tutaj mamy! - przemówił lider, rozchylając ręce i ciesząc się paskudnie.
- Pani Minister... księżniczka... z rodu królewskiego... z najsilniejszą magiczną krwią jaką znała kraina w żyłach... kobieta sukcesu... - mówił, patrząc mrocznym wzrokiem.
Isabella pokręciła głową... nie spoglądała na zbirów, parsknęła lekko śmiechem pod nosem z całej tej sytuacji i z powodu emocji.
- A cóż to? Taka piękna kobieta zapłakana? - mówił drugi zbir, kręcąc ogromnym i ciężkim buzdyganem i spoglądając na jej mocno rozmazany makijaż na twarzy.
Isabella uniosła głowę.
- Zejść mi z drogi... - powiedziała i ruszyła do przodu, w tym momencie jeden złapał ją za rękę i mocno szarpnął.
- Nigdzie nie pójdziesz! - krzyknął, pociągnął jej torebkę.
Była wściekła... a zbiry tylko to podjudziły. W tym momencie z jej torebki wyskoczyła jej różdżka, chwyciła ją w lewą dłoń i szybko wypowiedziała zaklęcie.
- Avada Kedavra! - Zamordowała jednego ze zbirów, jego cielsko odrzuciło do tyłu.
Drugi zamachnął się buzdyganem, ale Isabella zdołała zrobić unik...
W tym momencie wszyscy poczuli mrok... strach... nad ich głowami pojawił się najmroczniejszy dym... wirował przez moment nad zbirami, a następnie huknął w ziemię, robiąc spore wgłębienie w mocnym chodniku...
Zbiry dostrzegły Zeratu... Czarnego Wilka, z którego emanował ogrom mrocznego dymu i czarnej magii... Wilk był 2x większy od napakowanych, 2 metrowych zbirów... ryknął wściekle na mężczyzn, jeden z trzech przewalił się na plecy.
Isabella ponownie się zaśmiała.
Zeratu naskoczył na całą trojkę... natychmiast rozłupał czaszkę leżącego w drobny mak, krew prysnęła na wszystkie strony... naskoczył na drugiego, całkowicie rozrywając jego cielsko...
Trzeci natomiast opuścił swoją broń... zaczął wyć ze strachu, błagać o litość i uciekać ile sił w nogach... Zeratu rozpłynął się w powietrzu, a po chwili pojawił się przed uciekającym zbirem... ten biegł z odwróconą głową, przez co nie dostrzegł Zeratu stojącego przed nim... wpadł prosto na niego, a po chwili leżał już martwy na ziemi... jego kości zostały zmiażdżone w drobny pył...
Po chwili Czarny Wilk pojawił się ponownie obok Isabelli...
- Śmieci... nędzne kundle... - powiedziała Isabella, spoglądając na martwe cielska.
W tym momencie usiadła na ziemi i oparła się o pobliską ścianę... Zeratu przystanął przed nią.
- Mój ukochany... dziękuję Ci, że przybyłeś. - Powiedziała, a następnie czule się do niego przytuliła... z pyska Zeratu kapała krew.

Nihil w tej chwili dał sygnał zołnierzom. Nieumarli ruszyli na Cynthie wymachując mieczami. Kobieta natychmiast użyla zaklecia magicznej tarczy. Blokowała kazdy cios z broni. Nieumarli nie byli w stanie sie przebić. Każdy cios wymierzony w tarcze odrzucał ich z impetem kilka metrów do tyłu. Nihil widząc to jeszcze bardziej sie zdenerwował. Zacisnął topór w swojej ręce i rzucił sie na czarodziejkę. W przeciwieństwie do mieczy wojowników, topór Nihila był duzo potężniejszy. Zderzenie ostrza z tarczą uwolniło ogromne ilości energii. Wszystkich nieumarłych odrzuciło w tył. Tarcza jednak została zniszczona. Cynthia była lekko zaskoczona tą sytuacją. Szybko podniosła sie z ziemi i zaczął ciskac zaklęciami w stronę Nihila. Ten jednak odbijał je bez problemu swoim toporem powoli zbliżając się w stronę kobiety.

W tym samym czasie na Kartis gdzie zazwyczaj panował spokój , do jednej z karczm wszedł Zabójca wysłany przez Ignathira. Rozejrzał sie po wnętrzu. W środku znajdowało sie wielu czarodziejów którzy rozmawiali ze sobą na różne tematy. W tym o polityce. Zabojca usiał przy stoliku w kącie i blyskawicznie spojrzał na swoja dłoń gdzie na jednym z palców błyszczał złoty pierścien. Zaśmial sie cicho. W tej chwili uslyszał równiez glos w swojej glowie.
- Dalej Cieniu... Niech rozpęta sie chaos...

Isabella siedziała przez dłuższy moment na ulicy w ciszy, wtulona w swego przyjaciela... po dłuższej chwili jednak wstała, spoglądając na Czarnego Wilka.
- No cóż... chyba pójdę teraz do parlamentu... trochę pracy dobrze mi zrobi, może chociaż na chwilę przestanę o tym rozmyślać... do jutra... - powiedziała, patrząc na swojego przyjaciela.
W tym momencie pojawił się Szalony Kapelusznik ze swoimi ludźmi.
- Co jest? - Spytał.
Isabella ukazała mu martwe cielska.
- Zatrzyjcie ślady... nic tu nie zaszło, nikt nic nie widział.
Kapelusznik kiwnął głową... natychmiast pstryknął palcami, jego ludzie zabrali martwe ciała... jeśli zauważyli tu jakieś kamery - nagrania z nich zostały natychmiast skasowane, usunięte... jeśli jakiś człowiek widział to co tu zaszło, jego pamięć z ostatnich chwil została przez Kapelusznika wyczyszczona...
- Dzięki za pomoc. - powiedziała Isabella.
Kapelusznik uśmiechnął się od ucha do ucha, ściągnął cylinder, a następnie ponownie nałożył go na głowę... po chwili teleportował się wraz ze swoimi ludźmi. Zeratu również rozpłynął się w powietrzu.
Isabella natomiast udała się do parlamentu... najpierw weszła do toalety, obmyła twarz i zmyła z niej łzy i makijaż... po chwili wyszła na korytarz i ruszyła w stronę... swojego gabinetu.

Harkon pojawił się w umówionym przez Ignstriha miejscu

Cynthia widząc że jej czary nie działają tak jak powinny postanowiła trochę zmniejszyć dystans. Wytworzyła potęzną kule energi i cisneła ja prosto w strone Nihila. Nieumarly już zamierzał ją odbić gdy ta eksplodowała jaskrawym światłem oślepiajac go. Cynthia to wykorzystała. Przeturlała sie pod jego nogami i cisneła kolejnym zakleciem w jego plecy. Uderzenie bylo tak duze ze odrzuciło go na ściane pobliskiego budynku.
Kobieta zaśmiala sie lekko
- Pozdrowienia z Kartis... - powiedziała i na oczach Nihila wyparowała zmianając sie w dym.

Tymczasem na Kartis, zabójca niepostrzeżenie użył pierscienia. Był to pierscien przemiany... otrzymał go od Ignathira. Zamienił sie dzięki temu w nieumarłego wojownika. i rzucił sie na zaskoczonych czarodziejów. Praktycznie od razu wybuchła panika. Czarodzieje próbowali sie bronić zaklęciami jednak zabojca był zbyt szybki. Po kolei wbijał każdemu nóz prosto w serce. Ci którzy siedzieli przy wyjściu zaczeli uciekac w popłochu krzycząc na całe gardło. Na koniec gdy rzeź został zakończona Zabójca spojrzał na karczmarza.
- Co... Nie... - zaczął jęczeć karczmarz przerażony
- Pozdrowienia z Abregado... - rzekł zabójca dając możliwość karczmarzowi jako jedynemu uciec.
Gdy mezczyzna wybiegł jak poparzony krzycząc w niebogłosy, zabójca zaśmiał sie i po chwili zamienił sie w czarny dym... najzwyczajniej wyparował..

Przed gabinetem Isabelle zatrzymali kultysci.
- Przykro mi pani Isabello , ale nie moze pani wejsc do gabinetu.. - powiedział jeden z zolnierzy blokując jej przejscie

Isabella zatrzymała się na słowa Kultysty... otworzyła szeroko oczy i ponownie bardzo, bardzo się zdziwiła.
- Słucham? - spytała.
- Pomyliłeś mnie z kimś? - Powiedziała, patrząc na kultystów.
- Zejdźcie mi z drogi, nie mam dzisiaj humoru na takie rzeczy, muszę wejść do swojego gabinetu... - powiedziała, ostrzejszym głosem.

Kultysci nie odsuneli sie nawet o krok. Groźby Isabelli na nich nie działały.
- Ten gabinet nie nalezy już do pani tylko do Hrabiego Baldura - odparł kultysta