Serwery Minecraft

Wieści o tym co wydarzyło sie we wsi Donston i o nietypowym tornadzie szybko dobiegły do władz. Siły dowodzone przez Maraala po godzinie były na miejscu. Kultysci i wojskowi zaczeli pomagać ofiarom katastrofy i odbudowywać ich domostwa. Maraal był bardzo zdziwiony całym zdarzeniem. Nigdy bowiem wcześniej na kontynencie nie było tornada. Słowa Haydena o tajemniczej maszynie pogodowej zaczeły mieć dla niego coraz wiecej sensu.
Na wzgórzu nieopodal wsi całym zdarzeniom nadal przyglądał się Ignathir. Po chwili jednak odwrócił sie i otworzył portal w którym zniknął.
Po kilku chwilach po raz kolejny pojawił się na odległej planecie w jaskini gdzie czekała Cynthia i zabójca zwany potocznie Stalkerem.
Ignathir podszedł do nich i rzekł donośnym głosem.
- Nadszedł czas.. Chaos jest naszym sprzymierzeńcem..
W tym momencie Ignathir otworzył dwa portale . Jeden z nich prowadził na Abregado na które miała udac sie Cynthia a drugi na Kartis gdzie kierować miał sie Stalker. Oboje bezsłownie wskoczyli do portalów które po chwili sie za nimi zamknęły.

Harkon obserwował jak migający punkt przesuwa się na wieś Donston. Nagle jednak zniknął, bez żadnej przyczyny.
- Co się stało... - rzekł mrocznym głosem
- Panie... Nie wiemy! Tornado zniknęło, reaktor się ustabilizował - mówił żołnierz.
Darkseid przez chwile myślał. To wszystko było dla niego niezrozumiałe.
Nagle elf odwrócił się w stronę żołnierza.
- Wydaj rozkaz Talonowi... Kod klatka... - rzekł
- Jasne, panie. Już wysyłam!
Harkon postanowił udać się w wyznaczone miejsce.

=====

Baldur w tym samym czasie udał się na spotkanie z Amonem.

- I jak sytuacja? - Spytała Isabella po jakimś czasie.
- Udało nam się poprawić jego stan... mimo wszystko przez pewien czas nadal będzie nieprzytomny... ale zginąć nie zginie. - odparł lekarz.
Isabella kiwnęła głową, spojrzała na Szalonego Kapelusznika.
- Dzięki, że przybyłeś...
- Przyjemność po mojej stronie. - Odparł.
Isabella pokiwała głową ponownie, a następnie ruszyła w stronę drzwi.
- Gdy tylko się obudzi dajcie mi znać, ja muszę teraz wyjść. - Powiedziała, a następnie wyszła z domu.

Isabella postanowiła popłynąć na Pont Vanis... chciała udać się tam już od jakiegoś czasu. Wsiadła do swojego auta, odpaliła silnik, a następnie wyjechała na ulicę i ruszyła przed siebie...
Tymczasem Bracia Bliźniacy wybiegli ze swojego pokoju słysząc zamieszanie w salonie... stanęli, trzymając się za ręce i zaczęli wpatrywać się w leżącego na kanapie nieprzytomnego Jonathana.

Isabella natomiast przejechała już jakiś kawałek... zmierzała do portu. W tym momencie zatrzymała się na czerwonych światłach... wykorzystując tę chwilę, otworzyła lusterko nad jej głową, przejrzała się w nim szybko, poprawiła szminkę na ustach, która nieco się już rozmazała, gdyż dużo czasu zajęła jej sytuacja z Jonathanem...

Tymczasem z chodnika wyszedł jakiś mężczyzna. Był ubrany w zwykły strój, trochę ubogi. Na twarzy miał uśmiechniętą maskę, która zasłaniała tylko połowę twarzy. W ręce trzymał wiaderko z wodą. Isabella była bardzo zdziwiona... Był to oczywiście dorabiający sobie mężczyzna myjący szyby aut, które zatrzymywały się na światłach. Kobiecie jednak coś nie pasowało, była w końcu zima... Woda we wiadrze nie wydawała się specjalnie ciepła, by rozpuścić szron z szyb. Mężczyzna jednak podszedł do auta od przodu i kiwnął na powitanie ręką.
Pani Minister choć zdziwiona, nie protestowała. Pozwoliła umyć sobie szybę w aucie.
Nagle mężczyzna wylał całe wiadro na przednią szybę auta. Było to tak nagle, że Isabella przestraszyła się samego uderzenia wody o szybę. Przez chwilę nie było nic widać z powodu ociekającej wody, a gdy widoczność się polepszyła... Mężczyzna po prostu zniknął z oczu Isabelli. Kobieta poczuła się dziwnie, jakby ktoś ją ciągle obserwował. Poczuła zakłopotanie.
Taki stan niepokoju nie utrzymywał się zbyt długo. Nagle do samochodu wszedł ten sam mężczyzna, usiadł na miejscu pasażera i wyciągnął różdżkę w stronę Isabelli. Zamknął drzwi od auta i wyciągnął telefon, na której była wyświetlona nawigacja jakiegoś punktu.
- Witam Panią Minister... - powiedział spokojnym głosem
- Na co Pani czeka? Już zielone... - dodał, kobieta zobaczyła jak z żółtego światła pojawia się zielone
- Proszę jechać do wyznaczonego punktu - dodał po chwili, widząc że kobieta jest wyraźnie zaskoczona.

Isabella spokojnie przełknęła ślinę, spoglądając na siedzącego obok mężczyznę... zaczęła szybciej oddychać, ale nie chciała okazywać strachu, a jedynie spokój...
W tym momencie usłyszała hałas klaksonu auta stojącego za nią... schowała lusterko, które wcześniej wysunęła nad swoją głową i momentalnie nacisnęła pedał gazu, ruszyła do przodu.
Isabella patrzyła na ulicę przed sobą... po chwili zerknęła na nawigację i jechała dokładnie tak, jak pokazywała... milcząc.
Przejechała spory kawałek milcząc... w końcu postanowiła się odezwać.
- Kim jesteś...?

Mężczyzna uśmiechnął się szeroko.
- Twój brat... Taak... On będzie wiedział kim jestem - powiedział niespodziewanie, ale i spokojnie.
Isabella wciąż jechała... Docelowym punktem miała być stara, drewniana chata w lesie za Roriksted.

Isabella otworzyła szeroko oczy na te słowa... Brat... gwałtownie skręciła kierownicą i lekko wyjechała na przeciwny pas, prawie powodując stłuczkę z jadącym z naprzeciwka autem... w porę jednak skręciła kierownicą i uniknęła wypadku...
W tym momencie znacznie przyspieszyła, zbliżali się do celu... nie wiedziała co ma sądzić o tej sytuacji... czy to żarty jakichś śmiesznych gangsterów, czy może jednak... fakty... nie zdołała wydusić z siebie słowa, po prostu jechała, mając w głowie ogrom myśli...

Mężczyzna schował różdżkę do kieszeni widząc zdenerwowanie kobiety.
- To powoduje zakłopotanie... Lepiej ją schowam - powiedział uśmiechając się.

Auto po chwili dotarło na miejsce. Mężczyzna jakby nigdy nic wysiadł pierwszy i podszedł do drzwi od strony kierowcy. Otworzył je i podał rękę Isabelli. Gdy ta chciała ją chwycić, mężczyzna ją zabrał.
- Może za szybko na te uprzejmości... - powiedział spokojnie
- Nie wiesz kim jestem, ale nie bój się... To tylko przebranie. Choć od naszego ostatniego spotkania trochę się zmieniłem - dodał.
Mężczyzna zaczął iść w stronę drewnianej chaty, nie czekając na Isabelle. Kobieta mogła odjechać, powiadomić Kultystów o całym zajściu.
Mężczyzna jednak sprytnie wymienił jej brata, by tego nie zrobiła. Wiedział, że nie będzie chciała odjechać.

Gdy mężczyzna zabrał swoją rękę, a po chwili kawałek odszedł, Isabella przez moment siedziała w fotelu kierowcy, mocno przyciskając plecy i głowę do fotela.. ręce natomiast zaciskała na kierownicy... miała w głowie myśli o powiadomieniu Kultystów... swoich ludzi... o odjechaniu z tego miejsca... ale to byłoby bez sensu... tego mężczyzny po ich przybyciu już dawno by tutaj nie było...
Po chwili Isabella wysiadła z samochodu i zamknęła drzwi... ruszyła zaraz za tajemniczym mężczyzną w stronę drewnianej chaty... nie mogła stąd odjechać, po prostu nie mogła.

Gdy oboje weszli do starej chaty, Isabella poczuła się jeszcze dziwniej. To miejsce było dla niej bardzo znajome. Właściwie to nie widziała, że w ogóle jeszcze istnieje... Gdy była młodsza, za dziecka często bawiła się tutaj ze swoim bratem - Harkonem.
- Dawno Pani tu nie było, hm? - spytał spokojnym głosem grzebiąc w jakimś kufrze i wyjmując kamerę