Serwery Minecraft

Sisyphus zaśmiał się lekko pod hełmem, pokiwał także nieco głową zerkając za odchodzącą. Drapieżność i odwaga Lupus jeszcze raz potwierdziły u niego to co zamierzał... zadziorność i ogromna odwaga pokojówki jeszcze bardziej go ekscytowała.
- Zaiste nie jesteś owieczką... jednak szczęki krokodyla są znacznie mocniejsze aniżeli wilka... - powiedział sam do siebie i odwrócił już wzrok od odchodzących. Teleportował się w tym momencie na arenę gdzie nieumarli urządzali sobie pojedynki... zamierzał zawalczyć...
Momentalnie dostrzegł grupę nieumarłych umawiającą się na walki po kolei... jeden najmasywniejszy z nich został bez przeciwnika... ustalili zatem że zawalczy z Sisyphusem.
Walka się rozpoczęła... masywny nieumarły ruszył na Sisyphusa z buławą w rękach i natychmiast huknął... Czarny Rycerz jednak błyskawicznie zablokował cios swym mieczem trzymanym w prawej ręce... oczy Sisyphusa zapłonęły Wiecznym Ogniem, jego lewa dłoń także... wyprowadził błyskawiczny cios pięścią w bok nieumarłego a tego odrzuciło i przeturlał się po ziemi, szybko jednak wstał i wydał okrzyk... szarżował na Sisyphusa, ten jednak był szybszy... wyprowadził dwa błyskawiczne cięcia mieczem i znalazł się za plecami rywala... uzbrojenie nieumarłego mocno się uszkodziło od ciosów Sisyphusa na co się zdziwił... jeszcze bardziej jednak zdziwił się w tej chwili gdy otrzymał cios kulą ognia w plecy... przewalił się na kolana i spuścił nieco głowę, w tym momencie jednak moc magiczna Sisyphusa podniosła jego ciało i wyprostowała... Czarny Rycerz ponownie wyprowadził mu okrutne ciosy mieczem i mocno go zranił, przeciwnik ponownie się ugiął...
Sisyphus huknął mu pięścią prosto w klatę a tego ponownie odrzuciło, rycerz błyskawicznie pojawił się obok niego i ponownie ciął ostrzem... wyjął w tym momencie zza pleców drugi miecz i cisnął nim wysoko w powietrze... rywal nie wiedział co się dzieje... nagle drugie ostrze wprost huknęło z powietrza w nieumarłego i cięło go serią ataków... rywal był wycieńczony... gdy upadał Sisyphus go jednak podnosił... wpadł w lekką furię. Zamierzał masakrować rywala dalej, jednak pojedynek przerwała grupa nieumarłych która wbiegła na pole bitwy...
- Zakończcie, generale! Koniec! Już przegrał - krzyczeli i wstrzymali pojedynek... Sisyphus schował swe miecze za plecy i spoglądał jedynie jak masywny rywal pada na ziemię.

Lupus i Entoma odeszły wspólnie juz jakiś kawałek od kwatery Ignathira. Lupus ubrała na głowie swoją chustę aby nie wyróżniać się z tłumu. Entoma cały czas jednak spoglądała na Lupus której zachowanie podczas rozmowy z Sisyphusem było dziwne. Lupus to dostrzegła.
- Co jest? Dlaczego tak sie na mnie patrzysz? - zapytała
- Chyba wiesz o co mi chodzi... - odparła Entoma
- Oh.. Daj już spokój... To było tylko zwykłe przekomarzanie.. Nie ma opcji aby ten rycerz ze mną wygrał..
- Nie o to chodzi...
- Huh?
- Nie podoba mi się jego osoba... Byłam w stanie wyczytac jego myśli...i dobrze wiem że go do ciebie ciągnie... Ty natomiast swoim zachowaniem go jedynie nakręcasz...
- Tak sądzisz? - zapytała lekko zaskoczona Lupus
- Jeżeli bedziesz kontynuować tę farsę to powiadomię o tym lorda Ignathira... - powiedziała srogo Entoma przerywanym głosem
Lupus otworzyła szerzej usta jakby chciała coś powiedzieć ale żadne słowa nie przeszło jej przez gardło. Westchnęła lekko.
- Dobrze.... - odparła po chwili ciszy Lupus - Już nic więcej nie powiem...
- Oby... - odparła Entoma kiwając lekko głową - Dla twojego dobra...
Lupus bez słowa odwróciła wzrok. Obie pokojówki spędziły resztę dnia wędrując wspólnie po mieście....

Tymczasem Sisyphus pokonał na arenie 6 kolejnych rywali pod rząd, a następnie zszedł z areny... wrócił pod drzwi do swojej rezydencji...


Isabella natomiast z Kapelusznikiem po kilku godzinach treningów i wydarzeniu które nastąpiło wrócili już jakiś czas temu do rezydencji, siedzieli przy stole w salonie, księżniczka jadła ulubionego croissanta z miodem i piła herbatę Kapelusznika, dodawała jej dużo wigoru i dobrze robiła jej na głowę... czuła się świetnie a ekscytacje ostatnimi wydarzeniami nieco osłabły.
Grali także w tym momencie w magiczne szachy i karty... Kapelusznik zawsze wygrywał zarówno w partii szachów jak i w kartach... jego talia kart była zawsze perfekcyjna...
- Wiesz... ostatnio przestałam używać różdżki, rzadko jej używam... - powiedziała po chwili Isabella nakładając nożem miód na croissanta - Opanowałam rzucanie zaklęć rękami... i tak jakoś... no... oczywiście wiem że uwielbiasz tworzyć potężne różdżki i różne magiczne przedmioty... swoją różdżkę oczywiście mam... ale tak po prostu ostatnio... - mówiła Isabella
- Rozumiem, rozumiem... - odparł czarnoksiężnik. - Rób tak jak ci wygodniej... nie zapominaj jednak jak wielką historię mają różdżki w tej krainie... czasami udoskonalają rzucane zaklęcia... - dopowiedział wyciągając kolejnego Asa na karcie.

Ignathir spędził cały dzień w swojej kwaterze. Nie wyszedł z niej nawet na chwile. Wieczorem, zgodnie z jego zaleceniem do jego pracowni powróciły Lupus i Entoma. Nie wypytywał ich o szczegóły w jaki sposób spędziły dzień wolnego czasu bo był bowiem skupiony na czym innym.
Noc minęła bardzo spokojnie bez żadnych incydentów. Nieumarli zwykle przesiadywali noce w barach rozmawiając w większych gronach przy stole...Ignathir teraz jedynie już patrzył na zegarek. Ranek miał nastać niebawem.
Wstał on od stołu budząc przy tym Lupus która zdrzemnęła się na sofie. Rozejrzała się dookoła. Zauważyła że Entoma siedziała cały czas na ziemi medytując na klęcząco. Gdy jednak arcymag podniósł się z krzesła, ona również błyskawicznie wstała na równe nogi.
- Dochodzi szósta rano... - rzekł arcymag - Nadszedł czas...
Entoma pokłoniła się. Lupus zeszła ze sofy, ziewnęła, otrzepała sie lekko i również pokłoniła się.
- Bedziemy mogły obserwować... tak? - zapytała Lupus
- Tak.. aczkolwiek nie chce aby Isabella was zauważyła... Rozkojarzyłaby się i mogłaby przez to ucierpieć.. Trzymajcie sie więc na odległość...
- Rozumiem... - odparła Lupus
- Mam nadzieje... - odrzekł Ignathir i odwrócił się. Podszedł do drzwi i wyszedł na zewnątrz.
Lupus popatrzyła na Entomę. Ta jednak nie odwzajemniła spojrzenia. Obie po chwili teleportowały się.

Isabella natomiast po zakończeniu wspólnego wieczoru z Kapelusznikiem poszła spać aby wypocząć.
Dzisiaj wstała z samego rana... wiedziała bowiem że to dzisiaj nastąpi bardzo ważne wydarzenie i ostatni test... była już w tym momencie absolutnie wyszykowana... miała wspaniały makijaż, przepięknie ułożone włosy, włożyła na siebie także swoja ulubioną czarną suknię z najlepszych materiałów wyglądająca wprost epicko, także swą ulubioną biżuterię, użyła także flakoniku z najlepszymi perfumami krainy których zawsze używała i uwielbiała. Swego czasu gdy władała jeszcze Cecilia wydała wówczas rozkazy dla najwybitniejszych alchemików w krainie aby tak jak dla niej wykreowali najwspanialsze zapachy perfum także dla jej wnuczek... alchemicy wówczas przez długie tygodnie dniami i nocami z pomocą Isabelli kreowali dla niej absolutnie perfekcyjny i idealny zapach perfum.
Księżniczka w tym momencie była przygotowana zarówno fizycznie za sprawą długich treningów i psychicznie za sprawą wieczoru podczas którego odpoczęła a także aktualnego swego wyglądu.
W tym momencie usiadła na łóżku, zamknęła oczy, kontrolowała oddech i umysł, oczekiwała...

Ignathir który wyszedł na zewnątrz, rozejrzał sie po okolicy. Zauważył że na ulicach nie ma jeszcze nikogo. Szybko teleportował się.
Arcymag pojawił się na terenie dawnego Unalmire. Teraz były tu jedynie ruiny oraz spopielona ziemia. Przyklęknął i wziął do swojej kościstej ręki garść ziemi która miała szary kolor i suchą, piaszczystą formę.
- To powinno być dobre miejsce... - rzekł sam do siebie arcymag wstając z ziemi
Słońce zaczeło powoli wychodzić za horyzontu oświetlając porannymi promieniami światła mroczne szaty Ignathira oraz całą okolice.
Arcymag przyłożył rekę do głowy aby wysłac wiadomość telepatycznie.
- Isabello.... Nadszedł czas... Czekam na ciebie w Unalmire... - rzekł telepatycznie i opuścił rękę.
Poranny delikatny wiatr powiewał jego szatami... Arcymag stał jednak bez ruchu, trzymając kostur w dłoni .. oczekując na przybycie swojej uczennicy...

Isabella słysząc w głowie słowa arcymaga momentalnie otworzyła oczy... pokiwała wolno głową, wstała, wzięła głęboki oddech i teleportowała się we wskazane miejsce... pojawiła się obok Ignathira widząc wschodzące słońce... rozejrzała się także wolno dookoła zerkając na pobliski teren. Po chwili rzuciła spojrzenie na arcymaga.
- Ignathirze... - powiedziała mocno podekscytowana, ciekawa, ale także spokojna i opanowana.

Ignathir nie spojrzał na Isabelle gdy ta pojawiła się obok niego, cały czas patrzył przed siebie.
- Przebyłaś długą drogę moja uczennico... Narodziłaś się bedąc częścią królewskiej rodziny... Widziałaś jak z biegiem lat zmienia się kraina i żyjące w nim istoty... Cecilia, twoja babka, była królową arystokratów... Za jej czasów żyli równi i równiejsi... Swoją pychą i dumą doprowadziła do podziału społeczeństwa.. Bogaci stali się jeszcze bogatsi a biedni jeszcze biedniejsi... Stworzyła sobie wroga w Raughnie i Nieumarłych... W skrócie, jej własna głupota doprowadziła do jej upadku... Nastepnie byłas swiadkiem tego jak Malacath wstepuję na tron i rządzi twardą ręką niczym prawdziwy despota i dyktator... Nie mówię że był złym władca.. wręcz przeciwnie... Bedąc królem trzeba być twardym i stanowczym... jednakże równocześnie trzeba mieć charyzmę i cierpliwość... Mordując czy torturując nie zyskuje się w żaden sposób dobrego mienia... Jego rządy pełne terroru szybko się jednak skończyły a na jego miejsce wskoczył Amon... Mezczyzna w masce pozwolił Ci zachować twoje magiczne moce a nawet zatrzymać stanowiska które posiadałaś...Amon był nadzwyczajnie inteligentny i był doskonałym taktykiem... Jego idea rewolucyjna była jednak kompletnie utopijna i nierealna... Równość o której tak głosił przerodziła się w rasizm.... prześladowania, łapanki i wtrącanie magów do więzień było codziennością... Amon chciał stworzyc coś wielkiego i mu się to udało... ale podzielił przy tym społeczeństwo jeszcze bardziej doprowadzając do nienawiści międzyrasowej i kompletnego chaosu...
Isabello.. byłas świadkiem wszystkich tych wydarzeń... Widziałaś wzloty i upadki tych którzy rządzili ta krainą przez te wszystkie lata... Jezeli chcesz stać się silniejszą w przyszłości musisz wyciagnać wnioski... Przeanalizować ideologie twoich poprzedników i wyciagnąć z nich to co najlepsze...Wiadome jest, że nie jesteś w stanie zapewnić wszystkim raju na ziemi...Zawsze znajdzie się ktoś kto bedzie Cię nienawidził... Ale jesli nie chcesz aby ta pozorna nienawiść przerodziła sie w bunt, a co gorsza w rewolucje... Musisz stać się Panią, która wysłucha każdą istotę.. niezaleznie od tego czy jest biedakiem, starcem, nieumarłym, elfem czy wampirem wyższym.. Władaj nie tylko statusem, ale równiez sercem, duszą i umysłem...
- Cały trening który Ci przygotowałem... testy które zaliczałas.. miały nie tylko poszerzyć twoje umiejetności walki, ale również kreatywnego myślenia, inteligencje, finezje...
- Test w Mrocznym Lesie przeciwko mocy Starozytnego miał nauczyć Cie adaptacji... umiejętności radzenia sobie w patowej sytuacji w której jesteś zdana tylko na siebie...
- Test obrony przeciwko Krillowi, miał nauczyć Cię nie tylko samoobrony i rzucania zaklęć ochronnych ale również szybkiego reagowania i refleksu
- Test walki przeciwko Naberal to nie była tylko próba twoich umiejetności magicznych, ale okazja aby przesunąć granice limitów twojej wytrzymałości, Przygotowac Cię do walki z przeciwnikiem który jest od siebie silniejszy i szybszy oraz uwolnić twój prawdziwy potencjał...
- Test szermierki z Raughnem miał przygotowac Cię do starcia przy pomocy broni białej... Nauczyć cię podstaw posługiwania się orężem, bo nigdy nie wiadomo czy kiedys nie bedzie Ci to potrzebne do przeżycia... Dodatkowo ten trening rozwinął twoją kondycję i zwinność...

Ignathir w tej chwili spojrzał na Isabelle stając na przeciw niej.
- Dziś jest ostatni dzień twojego szkolenia.... Nadszedł czas abyś stanęła przed ostatnim testem... - powiedział poważnym tonem Ignathir - Jeżeli go ukończysz, bedziesz gotowa aby stanąć do walki z Harkonem...

Isabella słysząc słowa Ignathira miała to wszystko w głowie... widziała wszystkie testy, wszystkich wrogów, wszystkie swoje doświadczenia i osiągnięcia... widziała to wszystko i odczuwała ogromną siłę psychiczną i fizyczną... odczuwała ogromną wdzięczność do Ignathira, widziała całą swoją bardzo, bardzo długą i ciężką drogę... słyszała to wszystko i widziała w głowie, ogrom wydarzeń... ogrom rzeczy, ogrom istot...
Czuła się absolutnie gotowa na ostatni test... czuła wewnętrzną potęgę... zamierzała dokładnie tak jak powiedział arcymag, być Panią, która wysłucha każdą istotę.. będzie władała nie tylko statusem, ale równiez sercem, duszą i umysłem... słowa arcymaga wprost wyryły się w jej sercu... Ignathir zaiste był istotą absolutną...
- Ignathirze... nie zawiodę siebie... nie zawiodę ciebie... nie zaprzepaszczę tego co tak długo wspólnie kreowaliśmy i ukończę ten test... - odpowiedziała patrząc prosto w twarz Ignathira, czuła pełne skupienie i ogromną determinację... nie wiedziała co ją czeka, mimo wszystko czuła się absolutnie gotowa i silna...

Ignathir przez moment spoglądał w milczeniu na Isabelle. Pokiwał lekko głową. Isabella nie miała pojęcia że w tej chwili obserwują ją Lupus i Entoma.. Obie zgodnie z nakazem Ignathira, trzymały sie z dala na dachu jednego z uszkodzonych budynków. Dodatkowo Ignathir rzucił na nie zaklęcie aby Isabelle nie mogła je wyczuć więc mogły obserwować w spokoju bez wiedzy Isabelli.
- A więc to jest ta Isabella... - rzekła Lupus z lekkim uśmiechem spoglądając w dół.
- Tak... jestem ciekawa jak sobie poradzi... - odparła Entoma.

- Dobrze więc... - powiedział po chwili Ignathir mrocznym tonem - Skoro jesteś gotowa to pewnie jesteś też ciekawa czego bedzie dotyczył ten test... Ostrzegam Cię jednak... Tym razem możesz zginąć... ponieważ.... TO JA BEDĘ TWOIM PRZECIWNIKIEM...
Słowa Ignathira zadudniły w głowie Isabelli...