Serwery Minecraft

Jyggalag, Harkon i Haron również usiedli.
Mężczyzna w cylindrze spojrzał na siedzącą 5 metrów przed nim Cecillie.
- Miło mi że cię w końcu poznałem królowo - zaczął patrząc w jej oczy.
- Tak samo jak resztę twojej rodziny - dodał.

Sabrina i Isabella również usiadły, Mauricio także.
Księżniczka Nurbanu wraz z Zairossem wróciła do sali i także zajęła swoje miejsce przy stole.
Cecilia spojrzała na Pyke'a.
- Harkon mówił o tobie... Że dobrze się rozumiecie, że macie wspólne tematy. Uradowało mnie to, ponieważ mój wnuk nigdy nie miał zbyt wielu przyjaciół, a w dodatku ostatnio straciliśmy Neclara... O tym zapewne wiesz? - Odpowiedziała.
Tymczasem, przez drzwi od sali głównej, z ogromną gracją i wdziękiem weszła kotka Skyres. Na szyi miała zawieszony swój medalionik z diamentem widocznym z daleka i wartym znacznie więcej niż całe majątki wielu ludzi. Niektórzy odważyli się szeptać, że to szaleństwo, ale Cecilia natychmiast ukracała takie rozmowy.
Kotka przeszła salę spoglądając na Harkona i Pyke'a, a następnie wskoczyła na kolana Cecilii. Królowa natychmiast pogłaskała ją po główce, a Kotka zaczęła się do niej tulić.

- Wiem. Najszczersze kondolencje - powiedział Jyggalag.
- Powiedz królowo... Czy taka postać jak ty zastanawiała się czasem jak to być drugą osobą? - dodał ze spokojem
Harkon spojrzał niepewnym wzrokiem na przyjaciela. Nie wiedział o co mu chodzi, jednak miał nadzieję że nie zrazi do siebie królowej.

Po usłyszeniu pytania, Cecilia przeniosła swój wzrok ze Skyres na Pyke'a... Przyjrzała mu się dokładnie, to pytanie dosyć ją zdziwiło, ale uśmiechnęła się i zaczęła mówić:
- Czy zastanawiałam się jak to jest być drugą osobą? - Powtórzyła pytanie Pyke'a. Wszyscy z uwagą spojrzeli na Królową.
- Oczywiście, nawet nią byłam. - Zaczęła.
- Dawno, dawno temu gdy mój Dziadek, Lord Carraboth władał Krainą, wówczas odnalazłam go i byłam u jego boku, jako ta "druga". Uczyłam się potęgi i tego, jak dobrze władać całą Krainą, a także wielu innych rzeczy, o których teraz wielu może jedynie marzyć... - Powiedziała.
- Wtedy byłam jedynie Młodą Księżniczką, która w oczach wszystkich była jedynie Młoda i "druga", ale w oczach Wielkiego Lorda była najważniejsza i chronił ją za wszelką cenę. Wtedy również nauczyłam się podążać własną drogą i podejmować najlepsze drcyzje. - Dodała.
- Ale od dawien dawna jestem tą pierwszą, najważniejszą i najpiękniejszą, więc nie myślę o tym jak być drugą. Jestem najważniejszą i pierwszą w oczach wszystkich.
- I będę najważniejsza, dopóki nie postanowię oddać tronu i korony godnemu następcy. - skończyła mówić i ponownie uśmiechnęła się do Pyke'a.

- Od wieków wiadomo że najlepsi władcy zaczynali od marginesu społecznego, by później stopniowo zyskiwać hierarchię wśród społeczeństwa. Dobrze wiedzieć jak zaczynałaś, królowo - odrzekł.
- Bez dobrego władcy zapanował by chaos. Ludzie zachowują się jak szczury. Wystarczy pchnąć jednego, by reszta zrobiła to samo - dodał, wzrok Jyggalaga przeszywał całe ciało Cecilli, mimo że patrzył się jej tylko w oczy.
Harkon również chciał dodać od siebie kilka słów.
- Kraina ostatnio często pada ofiarą ataków... Ale już niedługo pomogę w złapaniu tych którzy to robią. Jyggalag pomógł mi zyskać moc, z którą będę potężniejszy - rzekł pewny siebie Harkon.

- Co? Jaką moc? - Zdziwiła się Cecilia, uniosła nieco głos i odwróciła wzrok od Pyke'a, spoglądając w uśmiechniętą twarz Harkona. Cecilii nie spodobało się to, co powiedział przed chwilą Pyke, ale Harkon również ją zaskoczył.
Sabrina zauważyła, jak Pyke patrzy na Królową... Również niezbyt spodobało jej się to, co powiedział przed chwilą.
- Królowa ma swoje zasady i najlepiej wie, jak władać Krainą. - Powiedziała, chciała odciągnąć wzrok Pyke'a od Cecilii.
- Czym się tak właściwie zajmujesz, Jyggalagu? - Spytała Czarownica, chcąc zmienić temat. Cecilię to również zaciekawiło i zerknęła ukradkiem na Sabrinę, łapiąc z nią na chwilę kontakt wzrokowy... Kiwnęła lekko głową. Cecilia nie znała nazwiska Pyke'a i nie kojarzyła go z niczym... A znała bardzo wielu swoich poddanych.

- Pokażę ci babko jutro - odrzekł Harkon.
Jyggalag spojrzał na Sabrine. Jego wzrok aż wzbudził w kobiecie poczucie niepewności. Czuła się bardzo niekomfortowo.
- Gram w teatrze. Jestem aktorem - odpowiedział.
Nagle do głównej sali weszła służba. Nieśli talerze z zupą, oraz miskę dla pupila Nurbanu.
- Za chwilę przyjdę - powiedział nagle Haron i udał się do swojej komnaty, do toalety.

Alyssia tymczasem dotarła do hotelu w którym wynajęła pokój. Wchodząc do środka od razu położyła się na łóżku. Cały czas myślała nad sprawą porwania i ewentualną nagroda od królowej.. Może mogłaby prosić o ułaskawienie Connora... Jej ojciec z pewnością by się ucieszył gdyby do tego doszło. Postanowiła więc jutro z samego rana wybrać się do Regisa który miał rozpocząć śledztwo. Miała nadzieje, że szybko uda im się odnaleźć zgubę jak i samego sprawcę..
Alyssia była zmęczona, zbliżała się już północ. Wiedziała jednak, że brudna nie może iść spać. Szybko wiec poszła do łazienki aby się umyć. Jutro czekał ją bowiem kolejny ciężki dzień...

Tymczasem, Regis Rohellec znajdował się w Ministerstwie Magii. Od doby i kilku godzin nieustannie pracował... Notowania Ministerstwa szły w dół, w sprawach, aktach, dokumentach i papierach zrobił się ogromny rozgardiasz, który próbował opanować. Teraz znajdował się w sali wraz z kilkoma Aurorami na spontanicznym posiedzeniu.
- Regisie... - Przemówił jeden z Aurorów.
- Natychmiast potrzebujemy reakcji Królowej. Jej decyzja będzie tutaj teraz kluczowa. - Dodał.
Wampir Wyższy siedział zamyślony... Był zmęczony od ogromu pracy i obowiązków, które ostatnio na niego spłynęły. Wszyscy obecni na posiedzeniu przed chwilą dowiedzieli się o Heithcie i jego ataku na pokazie mody...
Regis obiecał Cecilii schwytanie Heitha. Obiecał również uderzenie w Nieumarłych. Sam, z własnej woli zajął się również sprawą Scarecrowe'a, Szalonego Kapelusznika i Festera...
Teraz to wszystko, nawet dla Regisa wydawało się zbyt trudne... Zbyt wiele rzeczy dzieje się w tym samym momencie... Wampir Wyższy potrzebował pomocy i zamierzał jutro poinformować o tym Cecilię.
Artur Winchester również wkręcił się na owe posiedzenie... Wykonywał to, co poleciła mu Księżniczka Isabella.
I owszem, Regis nie próżnował... W każdej z trzech priorytetowych spraw podjął kroki i zdobył nowe informacje... Jego Informatorzy donieśli mu, że Scarecrow spotkał się z grupą Mafiozów, jednak nie wiadomo o czym dokładnie rozmawiali...
Sprawa Nieumarłych również nie mogła czekać, jednak tutaj Regis liczył na konsultację z Gheretem i jego przyjacielem, Starym Czarodziejem... Gdy ustalą wspólnie dobry plan ataku, wówczas będzie można uderzyć w Nieumarłych.
Regis słyszał słowa Cecilii, w których oznajmiła, że jutro ogłosi nowego Ministra Magii... Czekał na jutrzejszy dzień, ponieważ potrzebował pomocy w ratowaniu Ministerstwa... Miał nadzieję, że Królowa mianuje odpowiednią osobę...
- Heith... - Powiedział cicho Regis. Znów miał napływ myśli... Wiedział, że Cecilia również tutaj będzie chciała jego pomocy... Tak wiele spraw... Jutro zamierzał powiedzieć Cecilii, że natychmiast musi zebrać i odnaleźć swoich najpotężniejszych i najwierniejszych przyjaciół i sojuszników... Bez nich... Wszystko może upaść. Nie wiedział, dlaczego Cecilia tyle zwleka... Kolejny atak którejś z wrogich stron to tylko kwestia czasu...
- Cecilio... Wykorzystaj w końcu swoje wpływy... Przypomnij sobie słuszne słowa swego Dziadka i sprowadź do siebie najpotężniejszych i najbliższych... Tylko wtedy, kiedy wszyscy będziemy Cię chronić, będziesz mogła czuć się bezpiecznie... Cecilio, dlaczego z tym zwlekasz? - mówił cicho, w myślach...
=============

Księżniczka Isabella zaniepokoiła się słowami Babki...
- Godnego następcę? - Powtórzyła w myślach. Nie mogła być pewna, że chodzi o nią... Czyżby Babka nie dostrzegała, że najbardziej nadaje się na Królową?
Isabella zawsze uważała się za lepszą od rodzeństwa i rodziców... Bardzo, bardzo szanowała i ceniła swoją Babkę, ale martwiło ją to, że nie dostrzega jej sprytu, umiejętności i siły...
Isabella przez chwilę się zamyśliła, potem jednak spojrzała na Pyke'a.
Spodobała jej się jego osoba, postawa, sylwetka...
- Jesteś aktorem? - Spytała i uśmiechnęła się ponętnie do Pyke'a. Uwielbiała silnych mężczyzn takiej postury...
- Uwielbiam teatr i aktorstwo... Dobry spektakl zawsze wzbudza u widza bardzo dużo emocji... - Powiedziała, cały czas patrząc na Pyke'a. Przygryzła zębem leciutko swoją piękną dolną wargę, chciała by Pyke spojrzał na jej piękne usta.
- Aktorzy również mogą dawać z siebie wszystko... Wczuwać się całym sobą... Można to zauważyć w romantycznych scenach i poznać, czy aktor rzeczywiście jest dobry... - Dodała, nadal patrząc na niego ponętnie.

Księżniczka Nurbanu natomiast odebrała od sługi miseczkę dla Zairossa i zaczęła karmić małego Feniksa, który siedział jej na kolanach...

Pyke siedział spokojnie. Przeniósł wzrok z Sabriny na Isabelle. W międzyczasie służba postawiła każdemu zupe na ich miejsca przy stole.
- Ja nigdy nie wychodzę ze swojej roli, księżniczko - odrzekł, nie zwrócił uwagi nawet na jej usta.
Mężczyzna był pozbawiony jakichkolwiek emocji. Tak naprawdę od momentu pierwszego zabójstwa. Nawet śmierć Miraaka i matki nie wzbudziła w nim większych emocji. Nie bez powodu niektórzy nazywali go nieczułym egomaniakiem.
- Ale teraz jestem głównie widzem, który ogląda spektakl z pod sceny - dodał.
Nagle gdy służba odeszła, wszedł jakiś kucharz.
- Kolacja podana królowo. Życzymy smacznego - uśmiechnął się szczerze i odszedł ówcześnie się kłaniając.
Harkon jednak myślami był gdzieś indziej. Zdziwiło go to, że Pyke powiedział że jest jakimś aktorem. Nie wiedział że w jego słowach wszystko jest dwuznaczne i ma głębsze dno niż by się zdawało.
Wszyscy zaczęli jeść swoje potrawy.