Serwery Minecraft

Rozdział 1

Sebastian uwielbiał gry internetowe. Powodów było wiele, lecz chyba głównym był brak znajomych w świecie realnym. Tam był zwykłym człowiekiem - normalnym nastolatkiem, chodzącym do szkoły. Lecz zawsze chciał się wzbić ponad to, jak prawdopodobnie większość osób w jego wieku. Gry dawały mu właśnie tą możliwość. Dzięki nim miał możliwość stania się kim tylko zapragnie... Myślicie teraz prawdopodobnie, że Sebastian spędzał każdą wolną chwilę przed komputerem? I tu jesteście w dużym błędzie!
Był rok 2031. Komputery wyszły z mody jakieś 8 lat temu. Jedynie ich nowsze modele służyły do szybkiego pozyskania informacji. Do grania służyły teraz tak zwane urządzenia VR, co było skrótem od Virtual Reality. Pozwalały one graczowi przenieść się w całkowicie inny świat, który można poznawać własnymi zmysłami. Świat ten posiada własne prawa fizyki, zasady oraz ograniczenia. Można go modyfikować dowolnie, pod warunkiem że posiada się umiejętności z dziedziny programowania.
Jednym z takich urządzeń była konsola ,,Alicorn - VR300". Była to w pełni udoskonalona jego wersja. Nim wszedł na rynek, przeszedł wiele testów, a przez wiele lat przeszedł dziesiątki aktualizacji, przez co nie trzeba nabywać co chwilę nowej konsoli by w coś pograć.
Sebastian miał spore doświadczenie z Alicornem. Używał go przez ponad 5 lat. Jednak nic do tej pory nie zapierało mu dechu w piersiach. Najczęściej wypuszczanymi grami były zwykłe platformówki i zabijacze czasu, gdyż ludzie wciąż uczyli się programować na tym urządzeniu.
Wszystko się zmieniło, gdy grę postanowił stworzyć człowiek o pseudonimie ,,KalisPro". Jego założenie było dość proste - chciał stworzyć grę RPG. Rynek i media oszalały, gdyż jeszcze nikomu nie udało się takiej gry stworzyć. Jeśli Kalisowi udałoby się stworzyć coś takiego, zbiłby na tym fortunę. I tu miał facet szczęścię, gdyż to mu się udało.
Na początku postanowił zaproponować 50 graczom przetestowanie swojej gry, aby uniknąć wszelkich błędów. Sebastian był jedną z osób, która załapała się na Beta Testy, co nie było dziwne, gdyż miał on na swoim Alicornie przegrane dokładnie 16836 godzin.
Sebastian był najlepszym z Beta Testerów. Jako jedyny osiągnął 57 poziom, kiedy reszta zdobyła co najwyżej 40. Był z siebie bardzo dumny i czuł się Panem Świata. W grze nikt mu nie podskoczył...
Niestety gra została oficjalnie wpuszczona do sprzedarzy, a co za tym idzie - wszystkie przedmioty, rangi i osiągnięcia usunięte. Sebastian był trochę smutny z tego powodu, lecz teraz miał nowy cel - Za pomocą nabytego doświadczenia osiągnie o niebo więcej i pokaże każdemu na co go stać. Z okazji oficjalnego otwarcia gry, przygotował nawet pieniądze na rangę ,,Legenda", co dawało mu podwójne doświadczenie, specjalne krainy oraz dodatkową broń.
W końcu nastał ten dzień - w grę mógł grać już każdy. Sebastian wpadł szybko do domu, pędząc na obiad, by nie zaczynać przygody z pustym brzuchem:
-Jak było w szkolę? - Zapytała mama, jedząc rosół
-Chyba znasz odpowiedź, szkoła to dla mnie pestka...
-Cieszę się z tego powodu. Planowałeś już dalszą naukę? W końcu to twój ostatni rok w liceum!
-Jeszcze nie, lecz faktycznie się nad tym zastanowię - Sebastian odłożył miskę, gdyż zjadł już swoją porcję i oznajmił - Ja spadam, mam plany na ten wieczór!
Po tych słowach natychmiast popędził do swojego pokoju. Gdy tylko otworzył drewniane drzwi, rzucił plecak na łóżko pod ścianą. Zaświecił lampę, gdyż w pokoju o szarych ścianach było bardzo ciemno. Szybko położył się na łóżku, wyciągając rękę ku maszynie stojącej na szafie obok, naciskając jeden z wielu przycisków. Następnie założył na głowę przedmiot, który przypominał coś w rodzaju kasku. Ułożył się wygodnie i krzyknął:
-Alicorn Start!
Przed oczami Sebastiana pojawiły się pixele. Nagle znalazł się w niezwykłej komnacie, lecz nie był w niej sam. Znajdowało się w niej mnóstwo graczy. Komnata dzieliła się na cztery segmenty, a w każdym umieszczony był portal. Wnet coś przemówiło do Sebastiana:
-Witaj graczu! Czy jesteś pewien że chciałbyś zacząć przygodę na koncie ,,SzybkiBanan"
-Tak - Wydał krótką komendę.
-Logowanie... Witaj graczu w grze BestRPG! Wybierz swoją klasę, wchodząc przez jeden z portali.
Banan nawet nie musiał czytać opisów klas. Na BetaTestach stwierdził, że najlepszą klasą jest Paladyn i nim właśnie postanowił grać. Szybko wskoczył do portalu i pojawił się na pięknym spawnie, który znał z BetaTestów.
Wnet zauważył że jeden z graczy posiada już 3 poziom:
-O nie! Trzeba go szybko przegonić... - Banan stanął wyprostowany, wydając komęndę - Teleportuj mnie do portali VIP.
System natychmiast zrobił to o co prosił Banan. Portalownia dla VIP wyglądała podobnie jak zwykła, z wyjątkiem pięknych roślin przy każdym z portali.
Szybki wszedł do pierwszego z portali, a jego oczom ukazała się przepiękna niebieska kraina, cała otoczona górami. Pojawił się obok bardzo ładnego domu i szybko ruszył ku NPC, który się tam znajdował. Ten natychmiast zaczął rozmowę:
-Witaj przybyszu! Mamy problem z Dzikimi Krowami! Zabij ich 100, a zostaniesz nagrodzony! Czy przyjmujesz zadanie?
-Zadanie akceptuj - Zadanie zostało dodane do listy zadań Banana - Ojjj, Kompletnie zapomniałem! Zestaw VIP aktywacja!
Banan otrzymał niezwykle silny Miecz oraz Zbroję. Wszystko było wykonane ze Szmaragdów. Po założeniu przedmiotów, Szybki pobiegł w stronę Dzikich Krów. Tam zobaczył innego gracza, który już zaczął wbijać poziom. Była to dziewczyna o rozpuszczonych blond włosach. Gdy zauważyła Banana, zawołała:
-Ej ty! Pomóż mi z tymi krowami!
Szybki tak też zrobił. Razem zabili 7 krów i zyskali aż 30 punktów exp:
-Dzięki... - Otarła pot z czoła - Sporo ich jest. Chciałbyś może walczyć ze mną by było nam łatwiej?
Zwykle Banan grał sam, lecz trudno odmówić pięknej dziewczynie:
-Oczywiście! To dla mnie zaszczyt...
-No to chodźmy! Nie raz krowie śmierć!
Mimo umierania co chwilę, kosili krowy aż do skutku. Bardzo dobrze sobie radzili jako drużyna. Po godzinie udało im się zdobyć 2 poziom:
-Ha! Najwyższy poziom na serwerze to nadal 3, odrabiamy się!
-Masz rację, Dobra robota!
-A tak przy okazji, Mój nick to Akarin.
-A ja jestem SzybkiBanan
-Hmm, Ciekawy nick owocku - Pogłaskała jego czarne roztrzepane włosy, a Bananowi zarumieniły się policzki, co starał się ukryć kaszlem - Ja muszę dziś lecieć, narka przystojniaku!
-Chwila! Czekaj! - Zanim zdąrzył ją zatrzymać, już się wylogowała - No nic, idę expić dalej.
SzybkiBanan czuł się bardzo dziwnie, jakby połknął motyla. Lecz po chwili się opanował - Przecież musi stać się najlepszym graczem! Dzięki determinacji uderzył ze wszystkich sił w krowę, rozcinając ją na pół.

------

Tymczasem Kalis obserwował przebieg gry w swoim biurze, gdzie znajdowały się wszystkie silniki serwera VR:
-Tak, tak robaczki! Jeszcze odrobinę graczy i zaczniemy prawdziwą zabawę - Po tych słowach zaśmiał się szyderczo...

Refresh

Ale się rozpisałeś... Sorki, ale nie mam czasu przeczytać Gratki za pomysłowość i chęci.

Ciekawe... czekam na rozdział drugi ;p Nie chce oceniać książki po okładce ;p

Dobre opowiadanie, wydaję mi się, czy pomysł zaczerpnięty z anime "Sword Art Online" (SAO)?

Tak i bedzie sie miedzy innymi na tym opierac choc bedzie sie bardzo roznic bo pisze o rpg banana

Bardzo ciekawe leci plus

I czekam na rozdział 2

Rozdział 2

SzybkiBanan ukończył zadanie w niecałe 2 godziny. Otrzymał w nagrodę 300 punktów doświadczenia, dzięki czemu natychmiast awansował na poziom 3. Następnie zabijał krowy jeszcze przez długi czas, w wyniku czego do awansu brakowało mu już na prawdę mało doświadczenia. Postanowił zdobyć je dzięki drugiemu zadaniu. Gdy podszedł do NPC, ten jak zwykle zaczął rozmowę:
-Witaj SzybkiBanan! Dziękujemy Ci za pomoc w zabijaniu tych wstrętnych krów. Może to zabrzmi dziwnie ale proszę Cię o przyniesienie mięsa tych krów, gdyż bardzo chciałbym zrobić z niego zupę. Dostarcz mi 32 sztuki a sowicie Cię wynagrodzę!
Banan posiadał w ekwipunku już 28 sztuk i nie chciało mu się zbierać kolejnych. Postanowił kupić brakujące 4 od jakiegoś gracza, więc szybko udał się do normalnej portalowni i wkroczył do pierwszego z portali. Znajdował się na przepięknej zielonej łące, na której rosły olbrzymie kwiaty. Tutaj również był NPC oraz krowy, lecz graczy było o niebo więcej... Nie, chwila! Było ich multum! Każdy walczył o zabicie krowy:
-Hej ty! Precz od mojej krowy! - krzyknął jeden z graczy.
-Nie rozkazuj mi frixie! - Odparł drugi.
-JA CI DAM FRIXA! MASZ SZCZĘŚCIE ŻE TU NIE MA PVP!
Banan odetchnął z ulgą:
-Dobrze że kupiłem rangę i nie muszę się teraz męczyć z expem... - Po tych słowach szybko wybiegł na środek mapy i krzyczał - Kupię 4 grzyby! Dam fajne Buty!
Nagle ktoś rzucił w niego jakimiś przedmiotami, które automatycznie wpadły mu do ekwipunku. Zauważył iż były to właśnie 4 grzyby. Gdy się odwrócił, zauważył że zrobiła to Akarin, która była uśmiechnięta od ucha do ucha:
-Witaj Owoc, Mam ich bardzo dużo, więc wiele nie stracę!
-Akarin! - Podbiegł do niej - Myślałem że się wylogowałaś!
-Załatwiłam coś i znowu weszłam. Pomyślalał sobie że skoro na tym expowisku jest więcej graczy, to jest też więcej krów, a ja z przedmiotami Legendy łatwo będę je brać tylko dla siebie. A teraz patrz na to! - Gdy gracze atakowali pobliską krowę, Akarin skacząc wzbiła się w powietrze. Jej blond włosy falowały niczym komety. Po chwili z wielką siłą uderzyła w ziemię, wbijając ostrze w ciało krowy, zabijając ją. Nad jej nickiem pojawiła się informacja ,,Osiągnięto 4 poziom", a gracze zostani odepchnięci w tył.
-Ona jest przepiękna... - Wymamrotał do siebie Banan, lecz nagle się ,,odwiesił" - EJ CHWILA! JAKIM CUDEM TY MASZ 4 LEVEL?
-Po prostu mam lepszą strategię... - Uśmiechnęła się, gdyż wiedziała że to go zdenerwuje.
-NIE TAK SZYBKO MOJA DROGA! - Banan jak szalony pobiegł ku NPC, odpychając graczy w tył. Szybko wręczył mu mięso i wrócił do miejsca gdzie stała Akarin. Przeciął krowę stojącą obok jednym zwinnym ruchem, a nad jego nickiem również pojawił się komunikat o poziomie:
-I co teraz?
-Jesteś słodki jak się złościsz! - zaśmiała się.
-ŻE CO?!?
-Ojj, przestań, tylko się z tobą droczę!
-Mam nadzieję... Ej chwila, skoro mówisz że masz lepszą strategię, to jestem ciekaw czy dasz radę ukończyć trzeci Quest. Oczywiście pójdę z tobą, abyś miała jakieś szanse.
-ŻARTUJESZ SOBIE? SAMA DAM RADĘ! TO PIKUŚ... No ale z drugiej strony... - ,,Quest z takim ciachem? Czad!" Pomyślała - Zróbmy tego Questa razem! No dalej!
-Nie mam nic przeciwko!
Gdy gracze wokół nich nadal narzekali na zabranie im krów, SzybkiBanan i Akarin byli w drodzę do NPC. Oczywiście gdy byli na miejscu, to zaczął on rozmowę pierwszy:
-Witajcie wojownicy! Te krowy to nic w porównaniu z ich Królową - Zmutowaną Krową. Podobno jedna się kręci w pobliskiej jaskini Brr... Aż mnie ciarki przechodzą! Zabijcie ją a sowicie Was wynagrodzę przyjaciele!
Oboje akceptowali zadanie, po czym ustawili się obok siebie:
-Gotowa?
-Oczywiście!
-ŚMIERĆ KROWIE!
Pobiegli przed siebie ile mieli sił w nogach. Gdy biegli, zabijali pobliskie krowy, wzbudzając płacz u graczy. Banan doskonale wiedział gdzie jest jaskinia, gdyż już robił tego Questa na BetaTestach. Nie minęło wiele czasu, gdy znaleźli się na miejscu.
Gdy mieli wejść do środka, zebrało się wokół nich mnóstwo graczy:
-Hej, co wy robicie? Nie dacie rady! - krzyczeli wszyscy.
SzybkiBanan nagle wyskoczył w powietrze, co uciszyło tłum, a po chwili wbił miecz w ziemię z olbrzymim hukiem:
-My nie damy rady? Potrzymajcie nam miksture many!
Gracze wnet zaczeli wiwatować, gdyż sztuczka Banana ich przekonała, zwłaszcza że zrobił ją bez rzadnych czarów ani run.
-Powodzenia! - krzyczeli gracze.
Akarin i Banan byli już środku. Korytarz do głownego pokoju jaskini nie był długi, lecz wystarczający aby nie wpuścić do dalszej części rzadnego światła. Natomiast pomieszczenie docelowe było wspaniałe. Z górnej częsci zwisał złoty żyrandol, a ze ścian wystawały kryształy diamentów:
-Dlaczego tu jest tak cicho? - zapytała piskliwych głosem Akarin, przygotowując w razie czego miecz.
-Nie mam bladego pojęcia...
Postanowili wejść głebiej, aż stanęli na jakiejś wypukłości, którą porastały grzyby:
-Ani śladu Bossa - Stwierdziła Akarin.
Nagle Bananowi coś się przypomniało i krzyknął tak głośno jak mógł:
-AKARIN! ZESKOCZ Z TEGO CZEGOŚ! SZYBKO! - Podłoże pod nimi zaczęło się ruszać, lecz dzięki ostrzeżeniu Akarin zdąrzyła umknąc. Niestety Banan został wyrzucony w powietrze:
-Szybki! - Akarin ruszyła by spróbować go złapać, co jej się udało, lecz oboje przewrócili się na ziemię.
Stała przed nimi prawie pięciometrowa kreatura przypominająca krowę. Cała była obrośnięta grzybami i roślinami. Nagle zamuczała i ruszyła na nich z pełną prędkością.
Szybki podniósł Akarin i zrobił unik, zachaczając ręką o drewno na skórze krowy, co pozwoliło mu na wdrapanie się na jej grzbiet. Wbił miecz tak mocno, jak tylko mógł, lecz zadał jej tym co najwyżej garstkę bólu, zwiększając jednocześnie agresję potwora.
-Teraz moja kolej! - Gdy krowa tratowała Akarin, ta złapała się za jej róg i wdrapała się na jej łeb. Zaraz potem wbiła jej miecz w oko, oślepiając ją połowicznie.
Jednak Boss tylko wpadł przez to w szał, zrzucając obu w trybie natychmiastowym, po czym trącił mocno Akarin kopytem, co spowodowało wyrzuceniem jej cztery metry dalej.
-NIE! AKARIN! - Krzyczał Banan.
-Nic mi nie jest - Szybko się podniosła, lecz miała mało zdrowia.
-ZAPŁACISZ MI ZA TO! - Banan wpadł w furię. Przyjął pozycję bojową i czekał na odpowiedni moment. Gdy Krowa była zaledwie trzy metry od niego, szybko podskoczył i wbił ostrze prosto w jej głowę, przebijając czaszkę i tym samym pokonując Bossa. Nagle Boss wybuchł, a z jego wnętrza trysnęła... woda, dosłownie, wody było tyle jakby przed chwilą rozerwała się chmura.
Akarin pękała ze śmiechu. Szybko podbiegła do Banana i wpadła mu w ramiona, krzycząc:
-Łatwo! Haha!
Bananowi przypomniał się pewien stereotyp - ,,Podobno NoLife nie ma dziewczyny".

Refresh

Ekstra! Stary napisz książkę zarobisz MILIONY!!!

Wysłane z mojego SM-J320FN przy użyciu Tapatalka