Serwery Minecraft

Idę skoczyć z okna jak Magik... Nie ma mnie w opowiadaniu.

Epickie.

Nadal czekam, aż dodasz tą postać, która obiecałeś mi dodać podczas rozmowy na TS3 ;v Jak zawsze plusik leci, bo dobrze ci to wyszło

@DevilxShadow Nie chcę cię urazić, ale czy znasz jakieś inne określenie do opowiadań oprócz "Epickie"? Bo do opowiadania, czy historii jest pełno określeń, np. fajnie, niezłe, dobre.

@Up Znam, znam, ale uwielbiam słowo "Epickie" i po prostu go używam. Lubię to słowo i używam go. Czasem używam też innych słów, ale głównie tego.

Znowu się z opowiadaniem spóźniasz... Po co ten plan? Pisz kiedy chcesz, bo tak to sprawiasz zawód czytelnikom.

Właśnie wiem kurde... O 20:00 będzie opowiadanie, biorę się za pisanie.

---

EPIZOD ÓSMY



3 tygodnie później...
Pewnego dnia przechodzi sobie pewna dziewczyna obok zamrożonej grupy przyjaciół. Zaczęła rozdłukiwać ten lód kamieniem, żeby ich odmrozić.
- Konata!? Ty tutaj?! Ty... żyjesz?! - zapytała Chelsea.
- Tak. Byłam na spacerze, aż was spotkałam. - odpowiedziała Konata.
- Kto to jest? - zapytał zaciekawiony Ignis.
- To jest moja siostra Konata. Kiedyś poszła w las i nie wróciła. Każdy myślał, że umarła. Jak widać każdy się mylił. - opowiadała Chelsea.
- Dobrze. Chodźmy więc szybko na naszą planetę. - powiedział Destroy.
- To chodźmy do tego kamienia z którego się przeteleportowaliśmy. Musimy dobić tego zdrajcę Maxa. - oznajmił Coroil.
Biegli do kamienia i przeteleportowali się na ziemię. Nie wiedzieli co robić, iść do Maxa czy może zobaczyć czy orkowie przypadkiem nie zniszczyli miasta. Postanowili, że pójdą do tego miasta orków, w którym Max miał swój domek. Pobiegli tam najszybciej jak mogli. Jednak nie zastali tam nikogo. Żadnego orka. Weszli powoli do domku Maxa. Było tam pełno księg do czarowania. Jedna z nich była otwarta na stronie, na której można się dowiedzieć jak ożywić ducha.
- Idziemy do miasta! - oznajmił Coroil.
- Nie! Zobaczcie na tą książkę. Możemy ożywić ducha Dovahkiina. - odparła Chelsea.
- No dobrze... Ale szybko! - odpowiedział Coroil.
Było tam napisane, że muszą rozwalić mały magiczny kamyk, z którego wydostanie się osoba którą chcemy ożywić. Znaleźli kamyk, który był na półce. Rozbili go, a z środka wydobył się Dovahkiin.
- Gdzie ja jestem? - zapytał zdziwiony Dovahkiin.
- Jesteś na naszej planecie, ale jesteś duchem.
- Naprawdę? Jak wam udało się tego dokonać?
Dalej sobie porozmawiali. W końcu przypomniało im się miasto. Pobiegli więc do miasta, aby zobaczyć czy coś się stało. Byli już bardzo blisko miasta, aż zobaczyli orków oblegających miasto. Postanowili zostać w ukryciu. Zaraz po tym orkowie zaczęli szturm na miasto. Przyjaciele biegli pomóc żołnierzom tego miasta. Wzięli orków od tyłu. Orkowie skapnęli się, że atakują ich od pleców i postanowili walczyć z nimi. Nagle z drzewa zeskoczył ojciec Coroila.
- No proszę.
Po tym zaczął walczyć z Coroilem. Jego ojciec wygrywał. KeyLey po chwili zszedł z drzewa i pomógł Coroilowi walczyć.
- Zdrajco! - wykrzyczał ojciec Coroila.
KeyLey po chwili krytycznie obił ojca Coroila.
- Mogę znów dołączyć do waszej grupy? - zapytał KeyLey.
- Wiesz... Po tym co teraz uczyniłeś pozwalam ci kolejny raz dołączyć. - odpowiedział Coroil. - Teraz pomóż nam wybić resztę orków.
KeyLey zrobił jak kazał mu Coroil. Coroil zaś dobił swojego ojca mieczem. Po walce Coroil opowiedział każdemu, że KeyLey dołącza z powrotem do ich ekipy.

Nawet, nawet. Tylko strasznie krótkie ;/ Łap plusa w każdym razie.

Spoko jest łapaj plusa

Fajne.

Opowiadanie nowe będzie wydane o godzinie 18:45, ponieważ cały czas piszę, a nie chcę aby było krótkie jak poprzednie.

---

EPIZOD 9.5


Spokojnie weszli do miasta i poszli do domu Destroya.
- No muszę was przeprosić za moje zachowanie. Jeszcze muszę was powiadomić o tym, że te walki to były tylko małe potyczki. - oznjamił KeyLey.
- Co chcesz przez to powiedzieć? - zapytał zaciekawiony Coroil
- Zbliża się wojna. Wojna stulecia, a może i wszechczasów. Musimy się przygotować. Nie będzie tak szybko, ale już jutro zaczynają długą wędrówkę na tą planetę.
- Dobrze. Powiadom o tym wszystkich. - odpowiedział Ignis.
KeyLey zrobił tak jak powiedział mu Ignis. Niestety na początku nikt mu nie chciał wierzyć, ale później uwierzyli. Smokee rozkazał wojsku przygotować się oraz stać na warcie dopóki cała armia się nie zbierze i nie wyruszy na planetę orków. Mieli plan taki, aby niespodziewanie zaatakować orków podczas ich podróży, a nie przy mieście. Każdy poszedł się wyspać przed podróżą. O świcie zaczęli iść. Szli bardzo szybkim tempem, ponieważ chcieli jak najdalej dojść. Nie działo się nic podczas drogi. Wieczorem rozbili obóz i poszli spać. Tak minęły im trzy dni długiej podróży. Nie było śladu orków. Wyszli na pustą przestrzeń.
- Wracajmy! Nie było po co tutaj iść - rzekł Smokee.
Aż po chwili wybiegają z lasu orkowie. Żołnierze postanowili bronić się. Nastolatkowie wyczekali aż podbiegną orkowie i zaczęli się bić. Po chwili walki z lewej ich strony wybiegli orkowie, zaraz z prawej i na końcu od tyłu. Byli otoczeni, ale się nie poddawali. Orkowie szybko umierali, ale jakby wybiegali cały czas w nieskończoność. Żołnierze umierali również, wolno, ale umierali. Po chwili orkowie przestali atakować i powoli się odsuwali. Usłyszeli orkowy róg, a wraz z rogiem z lasu wybiegły trolle. Były bardzo duże, więc nikt nie miał pomysłu, aby je pokonać. Później Coroil wdrapał się na plecy jednego trolla i wbił mu miecz w głowę. Inni natomiast bili po nogach. Na początku zdawało się to trudne, lecz nie było. Kolejny raz orkowy róg. Tym razem było to coś naprawdę strasznego. Z lasu wybiegli orkowie, ale mocno uzbrojeni, poleciało multum strzał w stronę nastolatków oraz wybiegło jeszcze więcej trolli z lasu. Przed łucznikami zasłonili się tarczami, a z resztą musieli walczyć. Bardzo szybko umierało wielu żołnierzy w dużych ilościach. Coroil pomyślał, że może musi pokonać wodza orków, który zapewne kontroluje rogiem. Przecisnął się przez walczących orków i ludzi. Pobiegł tam, skąd wydobywał się dźwięk rogu. W końcu zobaczył Wodza orków odwróconego plecami do Coroila.
- Nareszcie jesteś. Długo cię nie było. - powiedział król orków i odwrócił się w stronę Coroila.
- Jestem! I zabiję cię! - odrzekł Coroil.
Coroil rzucił się z mieczem w ręku w stronę wodza. Walczyli bardzo długo, a Coroil nie wiedział czy jego przyjaciele jeszcze żyją. Cały czas walczyli ze sobą. Orkowy król przebił w końcu rękę Coroila, a Coroil go obezwładnił i przewrócił na ziemię. Miecz chciał wbijać w serce orka, lecz orkowy wódz podniósł róg i dał znać pozostałym stworom, żeby rozpoczęła się ostatnia faza ich walki. Usłyszał głośne wybuchy przy polu walki. Coroil zabił wodza i pobiegł jak najszybciej do przyjaciół. Nie widział już tam orków, a swoją armię i krwawiącą Chelsea.
- Dostała bombą pod nogi. - oznajmiła rozpaczona Konata.
Coroil i reszta również płakała. Była to dla nich najlepsza i jedyna bliska przyjaciółka. Wrócili do miasta. Nie mieli chęci do dalszych bitew, za dużo już stracili. Po powrocie do miasta Dovahkiin rzekł:
- Wracam z tego świata do świata nieżywych, do Chelsea.
I rozpłynął się w powietrzu. Miasto zorganizowało pogrzeb dla wszystkich żołnierzy, którzy umarli oraz dla Chelsea. KeyLey już wiedział, że nie będzie mieć prawdziwej dziewczyny. Postanowili wyeliminować wszystkich orków na zawsze, żeby pomścić Chelsea. Konata wzięła jej łuk.
- Za miesiąc wyruszymy sami. Odszukamy orków i pomścimy Chelsea. - rzekł Destroy.
Każdy się zgodził i ucieszył! Jednak nie była to radość taka, jaka była przy Chelsea...
Ciąg dalszy nastąpi!
To jest połowa epizodu końcowego, możliwe że będzie podzielony na trzy części!