Serwery Minecraft

Harkon dostał ogromnych poparzeń. Miał kilkanaście złamań, również otwartych. Wykrwawiał się i topił. Odsknął się niedaleko Riven Port, gdzie rzeka była mniej rwąca. Nagle poczuł jak coś chwyta go za ramię. Był to Dagon. Miał dość siły, by pomóc młodemu Balu wypłynąć na brzeg. Elf krzyczał z bólu.
Gdy wypłynęli na brzeg, talizman na szyi ptaka zaświecił się...

=====

Sanugin był związany linami. Siedział na krześle. Nogi i ręce miał unieruchomione. Nie mógł nic zrobić. Nagle do pomieszczenia wszedł Jyggalag, a za nim Magnus.
- Ty pieprzona łajzo... - rzekł Magnus
- Jyggalag, wytłumaczę ci to... - powiedział Sanguin
Pyke natomiast nie odezwał się. Ustał metr przed związanym byłym już wspólnikiem. Magnus zamknął za nim drzwi a następnie wziął ze stołu młotek. Ustał kawałek obok Sanguina.
- Opowiadałem ci definicję szaleństwa? - spytał nagle Jyggalag
- Szaleństwo... To. Ciągłe. Pieprzenie... Tego samego... W nadziei że coś się zmieni... - mówił
Pyke pochylił się nad związanym mężczyzną i spojrzał mu głęboko w oczy.
- Tak mówił mi pewien czarodziej...
- Bum! Rozwaliłem mu łeb! - zrobił gęsty rękoma, wyprostował się.
- I może miał racje. Kto wie - dodał.
- Jyggalag, to nie tak... - zaprzeczał Sanguin
Po chwili jednak dostał młotkiem w bark. Magnus złamał mu obojczyk, zaczął krzyczeć z bólu. W tej samej chwili Pyke przybliżył się do niego i zaczął krzyczeć.
- Powiedz mi! Jestem szalony?! Jestem!? - szarpał jego głową
- Nie jesteś! - odkrzyknął Sanguin
Po jego słowach dostał znowu młotkiem, tym razem jednak w rękę. Kolejna kość pękła. Złamała się jak zapałka. Jyggalag odszedł na krok w tył od Sanguina. Patrzył się na niego jak wyje z bólu i błaga o litość.
- Proszę... Zostawcie mnie...
- Nie boisz się nas? Wielka szkoda... - odrzekł Pyke podchodząc do stołu
- Wysłuchaj mnie błagam! - krzyknął
On jednak nie słuchał krzyczącego mężczyzny. Dla niego było jasne, że Sanguin zdradził i musi ponieść karę.
Magnus w tym czasie założył czarny ręcznik na głowę Sanguina, przez co nic nie widział. Trzymał jego jęczący z bólu i przerażenia łeb odchylony jak najbardziej do tyłu.
- Widzisz... Zawiodłem się. Myślałem że jesteś... Silniejszy. Że... Podołasz. Nigdy nie dawałem ci zadań ponad twoje możliwości... - mówił Pyke stojąc obok stołu i przeglądając asortyment
- Co ty pieprzysz... - odpowiedział z zaciśniętymi zębami, czuł ból
- No co? To był tylko młotek... - ze stołu wziął butelkę z jakimś płynem
- Jesteś psychopatą! - krzyknął Sanguin wiercąc się na krześle
Jyggalag był już przy mężczyźnie. Kilka razy klepnął go po policzku jakby chciał go ocucić.
- Hej! Hej, Sanugin! Spokojnie. To dopiero początek... - na trochę go uspokoił
- Jyggalag... Posłuchaj... - przestał się wiercić, zaczął mówić łamiącym się głosem
Pyke w tym momencie ustał nad jego łbem, który cały czas był trzymamy przez Magnusa. Otworzył podejrzaną butelkę i wystawił rękę nad jego głowę. Zaczął przechylać butelkę.
- To nie tak... Ja ci wszystko powiem... Tylko... Mnie wypuść... Błagam... - Sanguin nie usłyszał jednak odpowiedzi
- Jyggalag, jesteś tam...? - spytał niepewnie
Po chwili Sanguin zaczął czuć niewyobrażalne pieczenie na twarzy. Czuł jak jego powieki wręcz się rozpuszczają, czuł potworny żar. Zaczął krzyczeć z bólu. Jyggalag po chwili przestał lać kwas na jego przechyloną głowę. Zdjął z niego ręcznik. Jego twarz zżerał kwas, mężczyzna miał zamknięte oczy.
- Komu zdążyłeś o tym powiedzieć? - spytał
- Nikomu! Naprawdę nikomu! - krzyczał jęcząc z bólu
- Możesz się tak nie gapić?! To irytujące! - krzyknął i energicznie polał na jego twarz kolejną ilość kwasu
Sanguin znowu zaczął potwornie krzyczeć. Czuł jakby obrywali go ze skóry. Zaczął coś krzyczeć. Otwierając usta połknął trochę kwasu. Jyggalag widząc to od razu przestał. Nie chciał go przecież jeszcze zabijać. Wyrzucił butelkę za siebie. Magnus od razu puścił głowę Sanguina, a ten zaczął odruchowo kaszleć. Po chwili kaszlał krwią. Czuł żar w przełyku, nie mógł przez chwilę oddychać. Męki były jeszcze okrutniejsze niż przy zaklęciu crucio. Pyke stanął przed związanym mężczyzną i złożył ręce.
- Szkoda że nie będziesz miał szansy zobaczyć spektakularnej porażki dobra - spytał, zaczął się śmiać i po chwili spoważniał.
- Zabijemy tysiące... Nie...! Miliony! - dodał i znowu zaczął się śmiać
- Jesteś szalony... - odrzekł Sanguin
- Powiedz mi tą drugą myśl. Tę, którą skrywałeś przez tyle czasu - mówił Pyke, spoważniał.
- Pieprz się... - kaszlnął od razu krwią kilka razy
Jyggalag powoli się denerwował. Przybliżył się do Sanguina i chwycił go mocno za włosy.
- Nie, nie... Pomyliłeś zabawy. Nie jestem twoją siostrą, a ty mną... - odrzucił gwałtownie jego głowę w bok
- To jest zabawa... - wziął młotek od Magnusa i lekko pochylił się przed nim
- W wyliczankę - zaczął lekko uderzać młotkiem na przemian w jego kolana.
- Co?! Z moją siostrą?! Nie daruję ci tego! - wściekł się Sanugin
- Albo powiesz dla kogo się sprzedałeś... Albo rozpieprze ci oba kolana! - huknął w jego lewe kolano z młotka
Sanguin poczuł ogromny ból. Zaczął krzyczeć.
- Twoja siostra chyba nie chce znowu mego przyjścia, prawda? - mówił Jyggalag
- Mów! - krzyknął ostrym głosem Pyke i uderzył mocno w podłogę młotkiem by go wystraszyć
Mężczyzna nie mógł wytrzymać bólu. Zaczął mówić.
- To moi rodzice!
- I co jeszcze?! - krzyknął Pyke niskim głosem i ponownie uderzył w to samo kolano
- Powiedziałem im o tobie i planie! Teraz mnie wypuść! - odkrzyknął Sanguin
W Jyggalagu się zagotowało. Wypuścił młotek z ręki. Gdy usłyszał o tym że jacyś czarodzieje mogą pokrzyżować mu plany, od razu przyspieszyło mu tętno. Zaczął szybciej oddychać. Nagle ruszył na związanego mężczyznę z całym impetem i podniósł go za ramiona razem z krzesłem. Rzucił o ścianę, krzesło rozwaliło się na kawałki, a Sanguin zwijał się z bólu.
- Mówiłeś że mnie wypuścisz... - mówił słabo, kaszlał krwią
- Złamałeś zasadę którą wyznawałeś od początku! Teraz zapewnie ci tylko jedno... - chwycił Sanguina za gardło i uniósł w górę, drugą ręką zaczął mocno uderzać w jego żebra
Słychać było jak z każdym uderzeniem kolejne kości się łamały. Sanugin nie miał sił na kopanie nogami. Nie miał już sił walczyć. Po kilkudziesięciu ciosach złamane żebro wbiło się w żołądek powodując krwotok wewnętrzny. Sanugin krzyczał. Jednak z każdym ciosem jego krzyk słabł. Jyggalag po chwili odrzucił go na kolejną ścianę z krzykiem. Rzucił poturbowanym mężczyzną jak szmacianą lalką. Był w furii. Nie panował nad sobą, a Magnus nawet nie miał odwagi czegoś powiedzieć.
- Proszę... - mówił Sanguin coraz ciszej trzymając się za żebra
- Zawiodłeś mnie poraz ostatni Sanguinie - odrzekł mężczyzna podchodząc szybkim krokiem.
Jyggalag podniósł go do góry za ubranie. Tym razem zaczął uderzać go w skroń. Czaszka po dosłownie kilku ciosach po prostu pękła. Jej kawałki wbiły się w mózg Sanguina, wydając wyrok śmierci. Nagle przybliżył się z nim do ściany i uderzył o nią jego plecami. Zmienił sobie szybko rękę, którą trzymał go za kark. Tym razem uderzał go z lewej pięści w lewą stronę głowy. Jego ciosy były jak wyrok śmierci dla Sanguina. Z każdym kolejnym siła uderzenia wzrastała, a prędkość ich zadawania zmniejszała się. Pyke dyszał jakby z podniecenia. Dało mu to ogrom satysfakcji.
Głowa po spotkaniu z pięściami Pyke'a była zmasakrowana, jakby lekko wgniotła się do środka. Przypominała poobijane jabłko z obu stron.
Po kilkudziesięciu ciosach przestał. Mężczyzna spojrzał na niego przez chwilę w milczeniu i po chwili zadał jeszcze jeden bardzo solidny cios w szczękę, którą wybił z zawiasów. Sanguin jakby nie reagował. Trzymany w powietrzu za kark nie miał siły nic powiedzieć. Nawet gdyby mógł, wybita szczęka by mu to utrudniała. Był świadomy, jednak ciężko mu było cokolwiek z siebie wydusić przez samo pobicie i uszkodzenie mózgu. Nie mógł nawet krzyczeć. Był dosłownie zmasakrowany. Pyke widząc jego stan od razu uspokoił się.
- Zapaliłem w tobie iskre... - mówił spokojnie Jyggalag patrząc na zakrwawione oczy półprzytomnego mężczyzny
- Dziś twój płomień gaśnie... - dodał, po jego rękawie spływała krew Sanguina
Mężczyzna ronił z zakrwawionych oczu jakby krwawe łzy. Spływały mu po policzkach. Skapywały na podłogę i jego barki.
- Mogłeś dołączyć do tych którzy przejmą krainę... - Sanugin ciężko oddychał, lekko spojrzał na Jyggalaga wisząc w powietrzu
- Którzy wyzwolą ją... - zatrzymał wzrok na jego zakrwawionych oczach, oboje na siebie patrzyli
W pomieszczeniu przez chwilę było słychać tylko wolny i ciężki oddech Sanguina. Mężczyźni patrzyli na siebie w ciszy przez kilka sekund.
- Od takich gnid jak ty...
Jyggalag puścił go. Spadł bezwładnie na ziemię osuwając się po ścianie, zostawiając na niej krwisty ślad, a następnie od razu przechylił na bok. Czuł że śmierć go zabiera. Leżąc pod ścianą czuł że przyjaźń z Jyggalagiem była błędem, a dziś przyszła za niego zapłata...
Pyke patrzył jeszcze przez kolejne kilka sekund na konającego mężczyznę. Miał otwarte oczy, a z ust toczyła się krew. Utworzyła sporą kałużę krwi, a na jej krawędzi stał Pyke. Zaraz po tym zaczął spokojnie wychodzić z pomieszczenia, a zaraz po nim Magnus. Kroki Jyggalaga to był jeden z ostatnich dźwięków jakie usłyszał Sanguin w swoim życiu...
Wyszli przed pomieszczenie i oboje na siebie spojrzeli.
- Zabij ich wszystkich. Upewnij się że nikomu nic nie powiedzieli. I już nie powiedzą - powiedział chłodno Jyggalag.
Magnus tylko kiwnął głową i zniknął.
Pyke natomiast jeszcze chwilę stał w bezruchu. Tak, jakby nad czymś myślał. Spojrzał na leżącego w kałuży krwi Sanguina. Był jeszcze przytomny. Wszystko słyszał. Pyke wszedł do pomieszczenia i ustał kawałek za progiem. Patrzył na byłego wspólnika, a on zmęczonymi oczami na niego.
- Wiesz... To wszystko nie miało tak się potoczyć. Wierzyłem że dasz radę... A teraz...? pęka mi serce widząc ciebie w takim stanie.
Sanguin jęknął cicho.
- Nie mam serca? Pozwalam ci umrzeć w spokoju. Twoja rodzina nie będzie miała takiego przywileju.
Sanguin jęknął głośniej, wyrzucił rękę w przód jakby chciał się czołgać. Jakby chciał złapać nogę byłego szefa.
- Nie ma tego złego Sanguin... - ustał na jego dłoni. - Wkrótce dołączą do ciebie na łożu śmierci - mówił patrząc w jego oczy.
- Bo triumf buduje się na fundamentach śmierci. Jesteś małą cegiełką. Puzzlem w całej układance. Zawsze nim byłeś. Twoja śmierć to tylko brakujący element. Tak jak ci wszyscy którzy mi się sprzeciwią - kopnął lekko jego dłoń, która odleciała do boku.
- Najpierw przy pomocy elfów i nieumarłych obalę Cecille. Wprowadzę reżim. Nie odpuszczę dopóki społeczeństwo nie zrozumie. Cena tysięcy istnień za cenę śmierci jednej rodziny. Zacznie się czystka ostatnich Carrabothów. Wielkie polowanie. Ludzie w końcu zrozumieją którą stronę trzeba wyznawać, a którą tępić. Potem wielka zmiana... Każdy wróg publiczny trafi do odrodzonego Azkabanu. Mnie okrzykną cichym zbawicielem. Malacath zazna spokoju. A ja wypełnie jego słowo.
Jyggalag zaczął powoli wychodzić z pomieszczenia. Chwycił za klamkę słysząc ciche już jęki Sanguina. Spojrzał na niego poraz ostatni.
- I coś ci powiem... Nie opłaca się być dobrym. Jesteś wtedy nikim... Przemyśl moje słowa, gdy znajdziesz się w kolejnym wcieleniu - dodał.
Mężczyzna po tym już się nie ruszał i nie odzywał. Leżał na brzuchu, z głową przechyloną do gruntu. Miał otwarte oczy z których toczyła się krew po jego bladym poliku.
Jyggalag jeszcze przez chwilę patrzył na leżącego w kałuży krwi byłego wspólnika. Po chwili spokojnie wyszedł zamykając za sobą drzwi. Zaczął odchodzić od komnaty w kierunku jaskini. Bez żadnych skrupułów i empatii bezwzględnie zabił swojego przyjaciela, którego znał praktycznie od ponad 15 lat.

Idąc tak korytarzem poczuł wibracje w telefonie. Wyjął go i zobaczył że talizman Dagona został aktywowany. Jyggalag wiedział że nie ma dużo czasu. To oznaczało tarapaty kruka. Zaczął działać od razu...