Serwery Minecraft

- Zło nigdy nie umrze. Nigdy nie śpi - dodał Neclar.
Tempus położył elfa na ziemię. Dym pochłonął lewą stopę Neclara w całości. Podczas teleportacji zniknął, co uchroniło chłopaka przed kalectwem. Jego wzrok coraz bardziej słabł, ledwo co widział obiekty kilka metrów przed nim. Żebra nadal miał złamane, plecy i głowę obolałą. Bok od ugryzienia Alduina nadal krwawił. Neclar był w stanie krytycznym, czuł że śmierć go zabiera. Wykrwawiał się.

- Neclarze już dobrze, trzymam cię - odparł Tempus

Oczy Neclara zaczynały robić się szare, traciły krwawy kolor i blask. Elf już nic nie widział. Nagle zemdlał od straty krwi.
Po chwili przybyli zamkowi medycy, zaczynali go opatrywać.
- Nie jest z nim dobrze, królowo - powiedział jeden z nich widząc że podbiegła.
- Musimy go zabrać! - dodał kolejny
Nagle przyszli kolejni medycy i zabrali Neclara na nosze.

Tempus przytrzymał klatkę piersiową Neclara..
- Byłeś i jesteś najwaleczniejszym elfem. - odparł

Neclar został zabrany do komanty i tam opatrzony. Niestety, lecz utracił wzrok podczas starcia z Malacathem. Stopę również. Młody Bal jednak zapadł w śpiączkę pourazową (ocknie się za miesiąc, wy piszczcie sobie dalej).

Mefisto Sommer, król Daggerfall pomimo wielu rozmów ze swoimi doradcami, nie zgodził się zaatakować Ministerstwa.

- Był i koniec, jest i początek. Zaufałem Ci niezmiernie Neclarze, nie zawiodłem się. Muszę Ci powiedzieć drogi Elfie, że czas zawsze był po mojej stronie, jednak w przypadku chwil takich jak ta, czas jest okrutnym nauczycielem, który w końcu zabija wszystkich swoich uczniów... - powiedział Tempus do wynoszonego Neclara

---------------------------------

Azkaban, Magic World

Arcan został wepchnięty do celi, nie obchodzono się z nim łagodnie, w oczach wszystkich był okrutnym mordercą. Usiadł na podłodze i patrzył przez kraty na świat. Powiedział po cichu:
- Mroczny Dziedzic powstanie ponownie, ale nie dzisiaj, nie dzisiaj...

----------------------------------

Rufus wrócił do Dziurawego Kotła, gdzie zaczął powoli myśleć o zmianie swojego życia i o tym co powiedział mu Pariah. Postanowił w najbliższym czasie wyruszyć do ministerstwa do wydziału zajmującego się ochroną wszystkich istot magicznych i czarodziei. Po kilku latach osiedlił się niedaleko Hogwartu wraz z poznaną w ministerstwie żoną, która urodziła mu trójkę dzieci - Teodorę, Azmutha i Ortedeusza. Przeniósł się z wydziału istot magicznych i czarodziei, został głównym aurorem..

9 miesięcy później. Daleki wschód Magic World, obrzeża krainy. Miasto Skingrad.
- To chłopiec, Mephalo - odezwał się kobiecy głos pielęgniarki.
- Podaj mi go... - odpowiedziała ze łzami w oczach i wzięła noworodka na ręce
Kobieta przytuliła się do dziecka. Obok łóżka, na którym leżała z synem stał mężczyzna. Pielęgniarka odeszła, zostawiając kartę do podpisu.
- Nazwiemy go tak, jak planowaliśmy - spojrzała na niego, następnie na syna.
- Jyggalag - dokończyła i pogłaskała go czule po głowie.
Po chwili oddała go ojcu, wziął go na ręce i patrzył mu w oczy, dziecko się radośnie uśmiechało. Mężczyzna zaś miał w głowie mętlik.
Nagle wróciła pielęgniarka. Ojciec oddał dziecko matce, ówcześnie całując kobiete. Zamierzał wrócić do domu.
- Musi się pan podpisać przed wyjściem - oznajmiła pielęgniarka i położyła kartę na stoliczek.
Mężczyzna wziął długopis i szybkim ruchem się podpisał. Odłożył długopis i spojrzał na pielęgniarkę.
- Gratulacje panie Pyke. Został pan ojcem - powiedziała i odeszła z kartą.
Mężczyzna wyszedł z sali i udał się do wyjścia ze szpitala. Po drodze powiedział do siebie w myślach.
- Wychowam go na twoje żądanie. Wykonam ostatni rozkaz...

jak zwykle nic tu nie ma

Cecilia była strasznie smutna... Neclar był w śpiączce. Nie mogła mu pomóc, obudzić go... Jednak wiedziała, że zwyciężył.
- Tempusie, co tam się dokładnie stało? - Spytała Cecilia.

- Pojedynek z Malacathem.. Był trudny. - odparł starzec