Serwery Minecraft

Harkon przebił się przez ścianę chaty i wyleciał na kilkanaście metrów. Nagle w locie wbił ostrze siekiery w grunt, przez co chwilę później się zatrzymał. Elf był bardzo zirytowany. Gdy wstał, od razu popatrzył na starą chatę.
- Strun... Bah qo... - powiedział mrocznym głosem
Po chwili nad chatą pojawiły się ciemne chmury, pioruny zaczęły walić w chatę, podpalając ją.
Ynareph popatrzyła na Tempusa.

Isabella na słowa Ignathira uśmiechnęła się. Księżniczka po chwili pokiwała głową... chciała to zrobić, chciała także zyskać uznanie potężnego Krilla... Wierzyła, że uda jej się to zrobić... wszak ostatnio zyskała ogromną moc, doświadczenie, a jej różdżka także przybrała na sile i nabrała nowych potężnych właściwości, zmieniając także swój wygląd...
- Tak... mogę spróbować. - powiedziała patrząc na Ignathria.
- Krillu... pozwolisz abym spróbowała pomóc Stelli? Nie możemy dopuścić by zmarła... - powiedziała.

Harh Krill przez chwile myślał, Po chwili w końcu jednak odpowiedział.
- Niech będzie.. warto spróbować.. - rzekł nieumarły dowódca - Stella jest w głównej lecznicy, Zaprowadzę Cię do niej..
Po tych słowach odszedł od biurka i powoli ruszył w stronę drzwi wyjściowych.
Ignathir i Isabella podążali za nim.

Tempus uniósł swoją różdżkę do góry. Wycelował w pioruny.
- Ascendio Maxima! - krzyknął
Pioruny przestały spowijać całą chatę. Tempus podbiegł do Ynareph i dzieci. Był bliżej ich niż Harkon.
- Już. Już dobrze. - odparł
Mówiąc to Tempus chwycił za ręce dzieci i Ynareph, chciał się już deportować oddalając się od Harkona..
Nagle przed Tempusem pojawiło się ogromne tornado. Z nieba zaczęły wylatywać fioletowo zielone błyskawice spowijane czarnym dymem...
Tempus przeraził się...
- Nigdzie się nie wybieracie - powiedział głos wychodzący z czarnych chmur.
Tempus nie mógł uwierzyć, kogo widzi...

Harh Krill zaprowadził Isabelle oraz Ignathira do miejskiej lecznicy. W środku było dość tłumnie. Było tu wiele lekarzy oraz magów. Gdy dostrzegli Dowódcę Nieumarłych rozsunęli się dając mu przejść przez korytarz. Krill zatrzymał się przed wejsciem i spojrzał na Isabelle
- To tutaj.. - rzekł - Jeśli Ci sie uda ja uleczyć Isabello... bedę bardzo wdzięczny.. - rzekł otwierając jej drzwi.
Pomieszczenie w którym leżała była królowa syren było niewielkie, przypominające salkę szpitalną. Stella leżała na łóżku, przykryta kocem. Była nieprzytomna i podłączona do respiratora
Isabella weszła do srodka pierwsza. Za nią wszedł Krill i Ignathir którzy stanęli przy drzwiach obserwując poczynania Isabelli.
- Myślisz że sobie poradzi? - zapytał Krill w stronę Ignathira
- Zobaczymy.. To własnie jest dla niej test.. jeśli go zda, rozpoczniemy jej szkolenie.. - odparł Ignathir
- Szkolenie? heh.. - parsknął lekko Krill
- Uwierz mi... dziewczyna ma potencjał.. w przeciwnym razie nie wybrałbym jej.. - dodał arcymag szeptem
- Skoro tak mówisz.. - rzekł Krill patrząc już na Isabelle z zainteresowaniem.

Przed Tempusem, Ynareph z dziećmi i patrzącym z daleka ze zdziwieniem Harkonem pojawiła się sylwetka Tempusa, nieco innego Tempusa... Wyglądem i ubiorem nie przypominał czarodzieja, którego każdy zna. Był inny, dziwny i mroczny...



- Cóż.. sprawy się lekko pokomplikowały... - odparł śmiejąc się przedstawiając swoje oblicze
- Kim Ty jesteś!? - krzyknął Tempus
- Jestem Chronos. Twoje.. alter ego nazwijmy.. Stworzone gdy Ty cofnąłeś się po raz pierwszy w czasie. Przeszło 60 lat temu, gdy w tym marnym domu nastąpił wybuch zmieniacza czasu Ty już wtedy posiadałeś jego moce, to już wtedy przeniosłeś się w czasie, wtedy też ja powstałem..
- Gdzie się ukrywałeś? - pytał zdziwiony i zdegustowany Tempus
- Nigdzie. Powróciłem do swojego świata, a raczej... tak myślałem że do mojego..
- Gdy pojawiłem się w roku 2029 okazało się, że zginąłem, naprawdę zginąłem, tylko że był to równoległy wymiar. Wymiar w którym nie ma Tempusa, ani nawet tamtego osobnika - wskazał palcem na Harkona
- Tamci czarodzieje, tamte odpowiedniki tutejszych istot odrzuciły mnie, bo nie byłem "prawdziwym" Tempusem. Wszyscy mnie unikali, byłem bohaterem "jednorazowego" użytku. Przyszły Ty nie wspomniał Ci o tym? - zaśmiał się Chronos
Tempus z przerażeniem patrzył się na swoje alter ego.
- Na szczęście, jakimś cudem zniknąłeś z tego wymiaru na parę chwil, a ja mogłem powrócić do tego świata. Do mojego świata! - krzyknął
- Zostałem deportowany do wymiaru Akatosha.. - mówił po cichu Tempus przypominając sobie tą sytuację
- Niedługo to ja będę jedynym panem czasu, a ty będziesz gnił w goryczy i rozpaczy, której nigdy jeszcze nie doznałeś. Znam Cię Tempusie lepiej niż kto inny. Uwierz mi, ja też widzę przyszłość i przeszłość, lepszą niż Ty!
Harkon w tym czasie zaczął biec w kierunku dzieci i ich matki..
Chronos rzucił się na Tempusa...

Harkon wyrzucił siekierę z całej siły w Ynareph. Przeszedł świst powietrza. Oręż był już bardzo blisko, kobieta rozszerzyła źrenice ze strachu. Nie miała nawet szans uniknąć ciosu.
Nagle oręż zatrzymał się. Metr przed kobietą.
Darkseid niedowierzał. Nie wierzył, w co widzi. Obok Ynareph stała malutka Pandora, trzymająca ręce przed siebie. Jej lewa ręka płonęła wręcz niebieskim ogniem. Zatrzymała lecącą siekierę.
- To niemożliwe... - powiedział do siebie mrocznym głosem, idąc ciągle w stronę chaty
Siekiera Harkona była jego własnością, dostał ją od Neclara i tylko on mógł ją kontrolować. To, co zobaczył lekko przerazilo nawet elfa.
- Niemożliwe...! - krzyknął
Dziewczynka słysząc jego krzyk zemdlała. Siekiera upadła na grunt.
Harkon zacisnął pięść, z której uleciał mroczny dym. Zamachnął się i z pięści wyleciała potężna wiązka energii. Uderzyła w dom i wręcz zmiotła go z powierzchni ziemii. Ynareph zasłoniła dzieci przed latającymi czesciami domu i powoli wychodziła z domu, który zaczął się walić.

- Muszę odnaleźć Izabellę. Ona jest Carrabothem i Bałem jednocześnie. Będzie wiedziała co robić. - odparł Jonathan
Jonathan rozejrzał się dookoła pośród czarodziei i Agreggora. Szukał chętnego do wspólnych poszukiwań.

W tym samym czasie..
Tempus i Chronos zatrzymali czas. Ich walka trwała około pół godziny, jednak dla Harkona i reszty nie minęła nawet sekunda. Chronos używał ciemnej strony czasu, przyprowadzał wszystkie zmarłe istoty do walki z Tempusem, Tempus robił to samo ale jednocześnie broniąc lini czasu musiał ich odstawiać w odpowiednie miejsce w czasie. Koniec walki był już tylko fizyczna stroną. Ani Chronos, ani Tempus nie mogli zabić się nawzajem.
Po wznowieniu czasu Tempus widział jak dzieci Ynareph dzierżą wielką moc. Był pod wrażeniem, jednocześnie bojąc się o ich przyszłość. Bał się Chronosa i tego co może z nimi zrobić
Nagle, Chronos deportował się za Harkona i złapał go za ramię. Deportowali się mile stąd.
- Harmonię Bal. Nie zabijaj ich. Twoja przyszłość będzie lepsza, a oni będą maszynami do zabijania. Podbijesz świat! - przekonywał go Chronos

Harkon patrzył na Chronosa swoim krwistym wzorkiem. Po chwili rozejrzał się dookoła siebie. Nie wiedział gdzie jest.
- Co ty zrobiłeś... - powiedział mrocznym głosem, stojąc do niego plecami
Darkseid wystawił lekko rękę i mówił dalej.
- Nie wiem kim jesteś... Ale nie mieszaj się w moje sprawy...
Nagle do jego dłoni doleciała jego siekiera. Przeleciała kilka mil w kilka sekund, więc leciała bardzo szybko. Gdy dotarła do jego dłoni wywołała nawet lekki wstrząs. W tym momencie Harkon się odwrócił.
- To sprawa pomiędzy mną a Tempusem... - dodał

- Teraz już nie tylko. - mówiąc to Chronos uniósł czarną energią czasu Harkona do góry. Zaczął nim obracać.
- Mogę rozłożyć i skorodować każda część twojej zbroi, mogę Cię zabić w każdej mikrosekundzie. Harkon zwijał się z bólu.
Chronos odstawił Elfa na ziemię.
- Ale mogę też sprawić że nie będziesz cierpiał. - mówiąc to Chronos cofnął w czasie ciało Harkona, ten był spowrotem w pełni sił, ze zdrowym ciałem. Bał oglądał swoje ciało.
- Decyzja czy będziemy współpracować i zostawisz te dzieci w spokoju należy do Ciebie. - odparł Chronos.