Serwery Minecraft

Cynthia zdołała w tym czasie wyjść z teatru o własnych siłach. Była zdruzgotana. Amon odebrał jej moc.. nie mogła się teleportować, nie mogła używać telepatii.. nie mogła skontaktować sie z Ignathirem.. Czarodzieje którzy pomagali jej w misji znikneli.. Stalkera również nigdzie nie było. Nie czuła jego obecności... Nie miała pojęcia co sie z nim stało.
Cała ta cisza i względny spokój.. zupełnie jak po burzy, bardzo ją niepokoiła.. Nie miała pojęcia czy misja sie udała jednak sądząc po tym względnym spokoju wśród ludzi, których nie było w Markard już zbyt wielu .. Nie.. Amon uciekł.. po raz kolejny..
Cynthia wiedziała że jedynie miejsce do którego mógł sie udać to Valhirm.. Ostatni bastion rewolucjonistów.. Miejsce w którym cała ta historia sie rozpoczęła.. i to tam powinna sie też skończyć..
Kobieta wiedziała jednak ze nic nie moze już zrobić.. Nie jest w stanie pokonać Amona.. szczególnie teraz bez swojej mocy. Czuła że zawiodła... Wieź łącząca ją z Iganthirem wyparowała.. Czyżby już nigdy nie miałaby sie dowiedzieć co jest prawdą a co fałszem? Co sie stało z Istreddem? a co z jej córką? Poczuła się oszukana..
- Ignathir! - krzyknęła na całe gardło w rozpaczy upadając na kolana - To był twój plan... Oszukałeś mnie! Ignathir!
Odpowiedzi jednak nie było żadnej... Cisza.. Kompletna cisza... Jedynie niektóre osoby na ulicy popatrzyły sie na nią kątem oka. Szybko jednak odwróciły wzrok udając że nic nie słyszały i nie widziały.

W rzeczy samej Amon kierował sie do Valhirm. Aby jednak sie tam dostać musiał przedostać się przez otwarte morze, którego jeszcze nie dawno w ogóle nie było. W tym celu najzwyczajniej ukradł pierwszy lepszy statek i ruszył w pojedynkę nie odwracając się za siebie. Amon miał jednak teraz poważny problem.. Jego działania nie miały już żadnego celu.. nie miał pojęcia co robić dalej.. Co prawda miał jeszcze duże poparcie i wielu kultystów w zanadrzu jednak wiedział ze i tak nie jest w stanie już zbyt dużo osiągnąć.. Jego utopia.. jego państwo które stworzył zostało zniszczone.. jego cel, jego plan został pokrzyżowany i zdezintegrowany.. Jedyne co mu pozostało to zemsta... Zemsta która i tak nie miała już słodkiego smaku.. w szczególności, że zrozumiał iż nie jest on najpotężniejszy w tej krainie.. Są bowiem istoty odporne na jego moc (co wydawało mu sie do tej pory to wręcz niemozliwe....) silniejsze.. szybsze.. bardziej niebezpieczne i nieprzewidywalne.. Wiedział że nie ma z nimi szans w bezpośredniej walce i jeśli chce przeżyć musi działać bardziej ostrożnie..
Czuł mimo to że jest on ich celem.. i prędzej czy później uda im się go dopaść.. to tylko kwestia czasu..

Isabella uśmiechnęła się od ucha do ucha na słowa Ignathira.
- Z wielką chęcią. - odparła, nadal dosyć mrocznie się uśmiechając.
- To będzie wielka przyjemność, trzeba to w końcu porządnie skończyć... Amon musi zapłacić za to wszystko. A pionki nie wejdą mi w drogę - dodała.

Ignathir pokiwał lekko głową.
- Mam nadzieje, że nie zawiedziesz... - odparł mrocznym tonem
Nagle arcymag wyciągnął dłoń w stronę Isabelli w której pojawił sie po chwili srebrny medalion na którym widniał wizerunek żmii. Oczy węża na medalionie zabłysły zielonym blaskiem.
- Gdy wykonasz zadanie.. otrzymasz to.. jako nagrodę.. - rzekł Ignathir
Isabella patrzyła z zainteresowaniem na medalion który błyszczał niczym oszlifowany klejnot.

Isabella z ogromną uwagą patrzyła na medalion... był przepiękny.
- Cóż to? - spytała, mocno zaciekawiona. Od razu skojarzyło jej się to z Lordem Carrabothem, który posiadał najpotężniejszego Bazyliszka w krainie, a także władał tymi stworzeniami.

- Wbrew pozorom to nie tylko błyskotka.. - rzekł Ignathir - Ten medalion to symbol twojej duszy.. Gdy go otrzymasz zyskać dostęp do zakazanej wiedzy do której dostep otrzymali tylko nieliczni.. Staniesz sie jednym z subiektów nowego świata... kreatorem wizji tego co materialne oraz jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych osób w całej krainie..
Po chwili Iganthir zacisnął rękę w której był medalion
- Na to jednak należy sobie zasłużyć.. - dodał

Isabella pokiwała głową... musiała mieć ten medalion. Był przepiękny, po prostu musiała go mieć.
Spojrzała na Ignathira z uśmiechem.
- No oczywiście... zawsze zdobywam to czego chcę... teraz również tak będzie. - powiedziała.
- Wyruszam w takim razie dokończyć to co zaczęliśmy... i niedługo powrócę. - dopowiedziała, zerkając na dłoń Ignathira.

- Niech tak będzie... - odparł Ignathir poważnym tonem
Po tych słowach uderzył lekko kosturem o ziemię a Isabella natychmiastowo została przeteleportowana na przedmieścia Valhirm.

Isabella rozejrzała się dookoła, dobrze znała Valhirm. Wiedziała, że swoją rezydencję ma tutaj między innymi Hayden Sarro... pomyślała, że Amon przybywając tutaj postanowi udać się właśnie do tej rezydencji... ruszyła więc pewnym krokiem w stronę rezydencji, poruszając się mało widocznymi dla innych uliczkami...

Instynkt Isabelli się nie mylił. Amon był już na miejscu od kilku minut. Hayden Sarro był zaskoczony tak szybką wizytą Amona. Nie dawno bowiem co usłyszał o jego porażce w Markard. Zamaskowany meżczyzna zastał emerytowanego generała na tarasie rezydencji. Popijał on herbatę przegryzając ją herbatnikami. Widząc jednak Amona szybko je odłożył. Nie wstał jednak z fotela.
- Amon.. - rzekł Hayden - Dawno Cię tu nie było..
Amon w ciszy podszedł do balkonu opierając się rękami o balustradę.
- Słyszałeś chyba o tym co sie stało.. prawda? - zapytał Amon spoglądając na miasto
Hayden pokiwał lekko głową
- Mówiłem Ci od samego początku, że to sie nie uda.. - odparł Hayden
- Tak.. - odpowiedział Amon - Miałeś racje..
Nastąpiła chwila dosyć niezręcznej ciszy.
- Nie pomogłeś mi... mimo iż miałeś okazje.. mimo iż wydałem rozkaz..
- Amon.. ufałem Ci przez bardzo długi czas, wierzyłem w twoje poglądy...z całym szacunkiem do ciebie...nie zamierzałem ryzykować życia tych ludzi.. i ty i ja dobrze wiedzieliśmy ze czarodzieje zaatakują..
- To nie był żaden problem... Pokonałbym ich z palcem w nosie... jednak gdy już prawie byłem u celu a portal był na wyciagniecie ręki.. pojawił sie mag którego moc przewyższyła wszelkie granice.. Nikt nie byłby w stanie go pokonać.. - rzekł Amon - Portal został zniszczony.. plan zakończył sie niepowodzeniem..
- A wiec co teraz? Co planujesz? i gdzie sa Maraal i Socher?
Amon przez moment myślał milcząc.
- Nie wiem.. - odparł po chwili

Tempus pozbierał się z ziemi. Drugi natomiast odparł atak siekiery Harkona.
- Nie zatrzymam czasu, nie działa to na niego - odparł Młodszy Tempus
- Wiem. Wiemy. Ale nas dwoje zdziała cuda - mrugnął okiem do młodszego wcielenia Tempus.
Nagle, czas się zatrzymał. Tempus biegł w stronę Tempusa, wszystko się zatrzymało poza nim. Gdy już okrążał Harkona by zadać mu cios ten nagle odwrócił oko (scena jak z Justice League - gdy Flash biegł na Supermana). Tempus mocno się zdziwił.